ตอน592คู่ผัวตัวเมีย

ตอนที่ 592 คู่ผัวตัวเมีย

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น สาย โด่งแล้วเธอถึงจะลืมตาขึ้นเพราะ เพดานลายดอกไม้สีขาวส่องสว่างจ้าสาดส่องเข้าตา แต่คงยัง สับสนอยู่สักพักหนึ่งถึงได้นึกออกว่าตัวเองอยู่ที่ไหนแล้วเมื่อคืน เกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง

เรื่องเมื่อคืน….

ใบหน้าเล็กๆสีขาวที่อยู่ในผ้าห่มถึงคิดเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นที่ รุนแรงภาพที่ติดตาและสถานการณ์รุ่งตุงนังพันไม่ห่างจากกัน ได้จนเกิดอาการเขินอายม้วนด้วยจนตัวเธอแดงระเรื่อๆ

มันเหมือนกับการก่อกองไฟ ไม่มีเสียงอะไรแต่ก็ร้อนแรงได้

เธอหันหัวตะแคงไปด้านข้างมีเพียงพื้นที่เย็นๆ บนเตียงที่ ยับย่นทิ้งไว้ แค่พลิกมุมผ้าห่มออกไปคนก็ไม่อยู่ซะแล้ว แต่รอย หนุนบหมอนยังปรากฏอยู่และยืนยันได้ว่ามีคนนอนอยู่ที่นี่ยิ่ง เห็นร่องรอยรู้เลยว่าเขาเพิ่งจะลุกไปไม่นานนี้เอง

แล้วคนล่ะ?

คำถามต่างๆปรากฏขึ้นในหัวสมองของเธอ แต่หล่อน ได้ยินเสียงดังมากจากห้องอาบน้ำที่อยู่ไม่ไกล “แอ๊ดๆ”และเขาก็ก้าวออกมา

เขารีบเดินโป๊เปลือยออกมาอย่าฉับไว มีเพียงผ้าขนหนูสี ขาวผืนเดียวที่ห่อหุ้มอยู่ระหว่างเอวของเขาเท่านั้นเอง

นัชชารีบแอบซุกใต้ผ้าห่มครึ่งใบหน้ามีแค่ตากลมโตและ หน้าผากมนที่โผล่พ้นออกมา

เธอรีบเอามือก่าแน่นที่ชายผ้าห่มและฟังเสียงเท้าที่เดิน เข้ามาใกล้เรื่อยเธอก็เกร็งตัวขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน

‘ตุ๊บๆ

การหัวใจเต้นแรง ความดันโลหิตเพิ่มขึ้นสูง อะดรีนาลี นพุ่งทำให้ตัวเธอมีอาการตอบสนองกับความตื่นเต้นตามเห็น อยู่ตรงหน้า

“ตื่นแล้วหรอ?” ตอนนั้นองหล่อนถึงได้รู้ว่าบนหัวหล่อนมี ผู้ชายเอียงตัวทาบอยู่บนนั้น และสิ่งที่น่าหลงไหลที่สุดคือหยด น้ำที่เกาะอยู่บนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา

รูปลักษณ์ดี เบ้าตาโต บวกกับใบหน้าที่ราวกับเทพยดา นั้นแกะสลักไว้

นัชชารู้สึกถึงตัวเองเป็นก้อนถ่านเล็กที่กำลังลุกอยู่แต่ตอน นี้ดับไปแล้วและมีควันพวยพลุ่งมาแทน

เตชิตมองหล่อนเอาแต่ปิดหน้าไม่ยอมโต้ตอบ เขาขมวด คิ้วขึ้นแล้วเอามือดึงผ้าห่มออกจากใบหน้าหล่อน

“โอ๊ย!” นัชชาทำเสียงกรีดร้องดังลั่นเหมือนลูกเต่าน้อยที่กำลังถูกดึงกระดองออกหล่อนรีบแย่งผ้าห่มกลับมาจากเขา

เขาก็ไม่ยอมจับมือที่กำลังวุ่นวายของหล่อนไว้แล้วก้มหัว ลงถามว่า “เป็นอะไรหรือป่าว?

“ปะ ปะ ป่าวไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย!” เธอพูดติดๆขัดๆ กันอยู่นานจึงจะออกมาเป็นคำได้ “คุณรีบไปใส่เสื้อผ้า…..

ตอนเช้าออกมาโชว์หุ่นเพอร์เฟคกว่าตัวเองขนาดนี้ มันล่อ

แหลมนะรู้บ้างหรือป่าวเนี่ย

เตชิตมองหล่อนหน้าแดงไปทั่วหน้าถึงได้เข้าใจว่ามัน คงจะเกี่ยวข้องกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับเขาถึงได้เขินอายได้ขนาด

คิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าเธอช่างน่ารัก จริงๆดวงตาของเขามีรอยยิ้มและรีบกอดตัวเธอไปพร้อมกับ ผ้าห่มอยู่ในอกเขา “ก็เป็นผัวเมียกันดังเดิมไม่ต้องเป็นกัน หรอก”

นัชชาฟังที่เขาพูดได้แต่ตกตะลึงไปชั่วขณะถึงได้สติกลับ มาขนาดคอยังแดงแจ๋ “ใครเขินหรอ !? ฉันแค่ยังไม่ตื่นเท่านั้น เอง”

เตชิตหยีตามองอาการหล่อนในตอนนี้ที่ทำตาโตยิ่งกว่า ไข่ห่าน ใส่เขา ยังไม่ตื่นหรอ? นี่ช่างเป็นข้อแก้ตัวที่น่าเชื่อ จริงๆ……

“ตื่นได้แล้ว ลุกไปอาบน้ำ เมื่อคืนฉันไม่ค่อยไม่สบาย” เขากระซิบเสียงต่ำๆข้างหูหล่อน มันช่างล่อแหลมทั้งสื่อความ หมายชัดเจน

นัชชาไม่มีอารมณ์แล้วขนาดจะอายยังอายไปมากกว่านี้ไม่ ได้แล้ว

จะปิดก็ไม่ได้ จะป้องกันก็ไร้ประโยชน์นัชชาได้แต่ลุกจาก เตียงนั่งบนเตียงสักพักและใช้ปลายผ้าห่มด้านหนึ่งปกปิด ร่างกายตัวเองไว้ครึ่งตัวบน “เสื้อผ้าล่ะ?”

เขายักไหล่ แล้วพูดออกมาอย่างไม่แคร์ “ฉีกไปแล้ว”

นัชชาสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดแล้วทำเสียงอ่อยๆ “คุณ ช่วยหาเสื้อผ้าให้ฉันอีกชุดค่ะ

“จะเอาเสื้อผ้ามาทำไร?” เตชิตลุกยืนขึ้น ในดวงตาของ เขาดูเป็นเรื่องจริงจังซึ่งแสดงออกว่าไม่ได้อยากช่วยเธอเลย “แต่ยังไงก็ต้องอาบน้ำอยู่ดี ตอนนี้ใส่ไปเดี๋ยวก็เลอะสกปรก เดินไปอย่างนี้แหละ”

นัชชารู้ว่าในใจขากำลังคิดอะไรอยู่มันต้องเช็ความคิด ทะลึ่งอยู่แน่ๆ หล่อนคิดแล้วคิดอีกดูจากสายตาแล้วบนเตียง ไม่มีอะไรที่จะปกปิดอะไรบนร่างกายได้เลยนอกจากผ้าห่มแล้ว ก็มีแค่หมอน ไม่มีอย่างอื่นเลย

หล่อนหมุนหัวไปมาหาของแต่ท้ายสุดแล้วมาหยุดที่ ร่างกายของเขา

สองสายตาประสานกัน เตชิตคิดว่าเดี๋ยวเธอคงต้องใช้เสียงอ่อนเสียงหวานขอร้องแน่ๆ ไหนหล่อนกับจู่โจม มาเอว

เขามีโอกาสจะป้องกันตัวได้แต่ถอยหลังเพื่อหลีก เลี่ยงแต่

อีกคนดึงออกมาหน้า อีกดึงไป ช่วงเวลานั้น เองเตชิตได้มองว่าผ้าขนหนูที่สวยงามผืนมันหลุดออก

จากแล้ว……

รูปร่างแข็งแกร่งสูงใหญ่ผิวแทน โดยเฉพาะจุดป่าดพิเศษนั้น

แม้ว่านัชชาจะรีบเร่งหันจุดนั้นได้

หล่อนเหมือนโดนไฟดันไฟฟ้า.ล้าน โวลต์ช็อตแขนทั้งขา รู้สึกเลยไม่เลยว่าทำไมถึงเสียงตกอกตกใจขนาดนี้

หากคนไม่ว่าเรื่องคงจะนึกว่าเกิดคดีฆาตกรรมแน่ๆ

แต่นัชชาก็ไม่คิดเรื่องอยู่ห่างร้อยเมตร หล่อนปิดประตูดัง ปังอย่างแน่น หนารีบล็อกเรื่องเพิ่งเกิดขึ้น
ช่างตื่นเต้นไปแล้ว น่ากลัวที่สุดแล้ว หล่อนดึงผ้าขนหนู ออกจากตัวของเขา

ขณะที่นัชชากำลังตื่นตัวและใจกล้าขนาดนั้นภายในยังมี ความพึงพอใจและตื่นเต้นแอบซ่อนอยู่ในนั้น เมื่อก่อนเธอไม่ ค่อยเข้าใจว่าทำไมชอบแต๊ะอั้งเธอเรื่อยๆ แต่ตอนนี้เข้าใจแล้ว เพราะว่ามันสดใสซาบซาดีนี่เอง

ด้านนอกประตู เตชิตยังคงยืนนิ่งอยู่กับที่ แต่ที่แตกต่าง ออกไปคือช่วงล่างของเขา…เย็นยะเยือก

เรื่องราวทั้งหมด ใช้เวลาเกิดขึ้นไม่นาน ขนาดตัวเขาที่เป็น ตัวพ่อเรื่องนี้ยังตามไม่ทันกับเรื่องนี้ ยิ่งดูสภาพเขาในตอนนี้ที่ ตัวล่อนจ้อน เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาถูกแย่งผ้าขนหนูเมื่อกี้ นี้

ดี ใช้ได้

ดูเหมือนว่าเรื่องราวสนิทสนมกลมกลืน เมื่อคืนนี้ จะทำให้ หล่อนกล้ามากขึ้นกว่าเดิม กล้าที่จะทำเรื่องนี้ได้ เรื่องอื่นก็ไม่ ต้องพูดแล้ว ช่างกล้าได้ใจจริงไ

แต่ว่า… เตชิตมองสภาพตัวเองที่โป๊เปลือยแบบนี้ตัวเอง ยังหน้าแดงขึ้นมาเลย

ผ่านไปชั่วขณะ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์กระตุกขึ้นที่มุมปาก เขาเดิน ไปยังตู้เสื้อผ้าที่อยู่ด้านข้าง เขาหยิบเสื้อชั้นในและเสื้อผ้าออก มาสวมใส่
วันนี้เสียให้หล่อนก่อน วันหน้าค่อยเอาคืน ก็ยังไม่สาย

อีกฝั่งหนึ่ง หลังจากปรักจัดการเรื่องของนัชชาเสร็จเขาก็ มั่วแต่ยุ่งอยู่กับการผ่าตัด ผ่าตัดเสร็จยังไม่ทันได้หายใจเลย เขายังต้องรับผิดชอบเป็นผู้เชี่ยวชาญในการการประชุมเรื่อง ของชีวภาอีก

การประชุมในครั้งนี้ ทุกคนต่างมีข้อโต้แย้งต่างๆนานา เพียงแค่สองประเด็นเท่านั้นที่สามารถสืบหาข้อเท็จจริงได้ แต่ ปรัณรู้ดีว่า สองประเด็นนี้น่าจะเกี่ยวข้องที่สุดแต่ไม่ได้เข้าข่าย สักเท่าไหร่ แต่มันก็มีความหวังเล็กๆน้อยๆบ้าง เขาก็ต้องลองดู

แล้วยิ่งชนุดม ให้คำมั่นสัญญาว่าขอให้รักษาได้จะราคา เท่าไหร่ ยาจะแพงขนาดไหน จะใช้อุปกรณ์แพงสักเท่าไหร่เขาก็ ไม่สนใจ เงินสําหรับเขาแล้วมันเป็นเพียงแค่ตัวเลขขอแค่เพียง ชีวภาตื่นขึ้นมามันคือเป้าหมายที่สูงที่สุดแล้ว

ห้องพัก VIP ของคนคนนั้น เขานอนพักนานแล้ว ระหว่าง การพักรักษาตัวชนุดมไม่ได้มาหาหรือมาพูดอะไรเลย ได้แต่ โอนเงินจ่ายตามบิลนั่น และก็ไม่ได้สนใจว่าเขาจะใช้จ่ายอะไร เขาไม่เคยถาม ยิ่งเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ ปรัณยิ่งกดดันเพิ่ม เข้าไปอีก

เพราะว่าเขารู้ดีว่าการนิ่งสงบของพายุนั้นพอถึงเวลามันจะ ประทุขึ้นมา ผู้ชายคนนี้จะระเบิดอารมณ์ออกมาหากรอถึงเวลา นั้นพอดี เขากลัวว่าไม่มีใครที่จะรับสภาพความกดดันนี้ได้