ตอน570จูบในห้องนอน

ตอนที่ 570 จูบในห้องนอน

กลีบปากอุ่นทับลงมาหาเธอ ราวกับทกับเอาเตารีดมาทับ หัวใจอย่างนั้น

นัชชาไม่ได้ต่อต้าน รู้สึกกลัวจึงเผยอปากออกเล็กน้อย จึง ทำให้เขารุกล้ำเข้ามาได้พอดี ให้โอกาสเขาทำอะไรตามอำเภอ

ใจ

กำลังพูดคุยเรื่องสำคัญอยู่นะ จู่ๆจูบลงมาทำไม?

สองมือของนัชชาอยู่บนบริเวณหน้าอกเขา มีผ้าบางกันอยู่ ก็ยังรู้สึกถึงกล้ามเนื้ออุ่นร้อน “อือ………คุณอย่า…….

การต่อต้านเบาๆนั้นไม่สามารถทำอะไรเขาได้ ร่างกายเขา เหมือนลูกบอลร้อนๆ ยิ่งสัมผัสเธอก็ยิ่งร้อนแรงขึ้น ไม่สามารถ ควบคุมได้ทั้งหมด

ฝ่ามือดูดีคู่นั้นค่อยๆลูบบนเรือนร่างเธอ ในขณะที่ลิ้นเขา รุกล้ำเข้าไป แหย่ร่างกายเธออย่างต่อเนื่อง อย่างต่อเนื่อง

ที่ประเทศ Y ในโรงพยาบาล แม้ว่าครั้งหนึ่งเความ เหมือนครั้งนี้

ปรารถนาในสายตาเขา ความกระหาย แต่ไม่เคยได้สัมผัสมัน

การควบคุมที่อดทน ความควบคุมที่มีขอบเขต ทำให้เธอนึกว่าเขาเป็นผู้ชายที่ทะนงตนและร่าเริง เมื่อได้เผชิญหน้ากับผู้ หญิงที่เขารัก ไม่มีใครที่จะขัดแย้งได้

พอกดจูบลงมา นัชชาก็ไม่ใช่ศัตรู แป๊ปเดียวก็พ่ายแพ้แล้ว เปลี่ยนจากผลักมือเขาออกเป็นจับไว้แน่นอย่างช่วยไม่ได้ จับ ปกคือเสื้อเชิ้ตจนยับยู่ยี่

ขณะที่สับสน ไม่รู้ว่าตอนไหน ก็ถูกเขาอุ้มขึ้นมาบนเตียง

ใหญ่ด้านหลัง แสงสว่างบนศีรษะถูกร่างที่กว้างของเขาบังจน หมด เสื้อผ้าบนร่างกายถูกดึงออกสะเปะสะปะ แขนเรียวเย็น กระโจนเข้าใส่แล้วโอบรอบเอวบางเธอ……..

นัชชาตกใจกับการกระทำนี้

เธอเหมือนถูกเหยียบหางแมว เบิกตากว้างแล้วออกแรง ผลักเขาออกทันที

“อย่า!”

ไม่รู้เพราะว่าเสียงที่เธอเปล่งออกไปนั้นน่าสงสารเกินไป หรือเปล่า เตชิตถึงได้หยุดการกระทำลง คิ้วเข้มขมวดรวมกัน สีหน้าคลุมเครือผสมไปด้วยความปรารถนาไม่ใช่ว่าเธอมองไม่ ออก เพียงแต่…….ไม่อยากตกลงไปในหลุมนั้น

เธอไม่ได้ลืม

ไม่ลืมแผ่นหลังที่ขรุขระ แผลเป็นที่น่าเกลียดนั้น

บอกว่าเธอขี้ขลาดตาขาวก็ได้ เธอยังไม่ได้ทำใจทั้งหมด

ให้เห็นอีกด้านที่สุดๆไม่ได้
เธอไม่ได้พูดออกไป แต่มองเขาด้วยขอบตาแดงก่ำ และเต ตไม่ได้ถามอะไรออกไป แต่มองเห็นความสับสนและลำบาก ใจของเธอ

“คุณก็รู้ว่าผมไม่ได้ใส่ใจ” เสียงแหบพร่าของเขาพูดออก ไป ตั้งอยู่ข้างหูเหมือนมีคนมาเล่นดนตรีให้ฟัง

“ฉันรู้” นัชชารีบตอบ เธอรู้ ทำไมเธอจะไม่รู้ ตอนอยู่ ประเทศ Y เธอก็รู้อยู่แล้ว

แต่ว่า……

“คุณไม่แคร์ แต่ฉันแคร์นะ” เห็นปากบางที่ดูดีขยับสองที่ นัชชาก็รีบพูด “ไม่ใช่เพราะฉันมองเป็นคนนอกนะ แต่ผู้หญิงทุก คนหวังให้ตัวเองดูดีต่อหน้าคนที่เราชอบอยู่แล้ว ฉันก็ไม่ยกเว้น ฉันไม่อยากให้คุณเห็นรอยแผลเป็นฉัน อยากให้คุณได้เห็นฉัน ที่สมบูรณ์แบบ ตัวเองที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ แม้ว่า ต้องการเวลาที่ นานก็ตาม”

สั้นๆครึ่งนาที ตั้งแต่สวรรค์จนถึงนรก และจากนรกไปสู่ สวรรค์ จิตใจเปลี่ยนแปลงไปตามคำพูดของเธอ

ดังนั้นเธอไม่ให้เขามอง ไม่ใช่ว่าไม่อยากให้เขาใกล้ ยิ่ง

ไม่ใช่การแบ่งแยก เพียงแต่…..อยากให้เขาเห็นภาพที่ดีที่สุด? ถูกบังคับให้หยุดแรงปรารถนา ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะพอใจ

แล้ว

สักพักเขาก็พลิกตัวจากบนร่างเธอลงมา หายใจเข้าและหายใจออก เงยหน้าขึ้นมา มองเห็นโคมไฟแก้วด้าน“ผม จัดการได้จริงผมไม่ใส่ใจกับประโยคเดียวหรอก

ที่จริง

ความพอใจในร่างกายไม่ได้สำคัญอะไร สิ่งเขาต้องการ มาตลอดคือหัวใจดวงนี้

เวลาจะหรือสั้น เขาเคยกลัว ว่านัชชาทั้งชีวิตจะ ครั้งหนึ่งที่พวกเขาทำอยู่ข้างกาย

นัชชาได้ยินคำหวานเลี่ยนที่เหมือนสารภาพรัก บอกไม่ ดีใจก็เป็นไปไม่ได้ แต่ต้องคุมตัวเองไว้หน่อย หลังจากรอเขา ใจเย็นลง จึงถามไป งั้นคุณตอบคำถามฉันเพิ่งถามไปได้ ไหม

ได้” มิตรเท่าไหร่ พูดถึงชนุดม แล้วก็มนต์เรียกว่าอาช ดม ตอนหนีไปลอนดอนเมื่อห้าคุณสองแม่ลูก เป็นผู้ชายที่ตามจีบคุณ เป็นนักทุนยิ่ง ใหญ่ อายุเท่าเป็นไม่สนใจพูดจบ เขาก็พ่นเสียง คุณมาผม เมื่อเกิดอะไรเขาเป็นคนแรกกลับมามาก”รูปไหม”
“ไม่มี” เตชิตพูดสั้นๆ “หน้าตาไม่เลว สูงร้อยแปดสิบกว่า เซ็นติเมตร เตี้ยกว่าผมนิดเดียว”

นัชชาจินตนาการรูปร่างคร่าวๆ ของเขา น่าจะเป็นคนที่ หล่อมากคนหนึ่ง ร่ำรวย ดีกับเธอ หน้าตาหล่อ เธอไม่ค่อย เข้าใจ “เขาจีบฉันมานาน ทำไมฉันถึงไม่ตอบรับเขาล่ะ?”

เตชิตตกใจกับคำถามของเธอ หันศีรษะไปจ้องร่างที่นอน อยู่ข้างๆ “ทำไมฟังดูแล้วเหมือนคุณเสียดายอ่ะ?”

ฉันแค่ไม่เข้าใจ”

“มีอะไรไม่เข้าใจ ก็ตอนนนั้นคุณหนีไปแต่ลืมผมไม่ลง คุณ ก็เลยไม่ได้รับรักเขาไง” เขาพูดอย่างมั่นใจ สีหน้าเต็มไปด้วย ความภูมิใจ ใบหน้าหดหูทำให้นัชชาอดจะแหย่เขาไม่ได้ เรื่องจริง

เรื่องหลอก? ถ้าคุณหลอกฉันจะทำยังไง ฉันเลิกกับคุณ หนีคุณ

ไปแล้ว จะไม่สบายใจได้ยังไง?”

เตชิตรู้ว่าเธอตั้งใจยั่วโมโหเขา แต่แม้ว่าจะเป็นเช่นนี้เขาก็ อดจะอิจฉาตาร้อนไม่ได้ จึงขบหลังเธอ “ใครบอกว่าหนีไป แล้วจะไม่สนใจ ไม่รักแล้ว? คุณจากผมไปห้าปี ผมก็ทรมาณมา ห้าปี ผมไม่ได้รักคุณหรอ? อีกอย่างนะ ถ้าคุณไม่รักผมคุณจะมี ธีมนต์ไหม?”

ตอนนี้นัชชาถูกเขาพูดตรงๆ ใส่ จู่ๆก็ถามขึ้น “ข้างๆมีเด็ก น้อยที่หน้าตาเหมือนผมขนาดนี้ เป็นเตชิตไซส์มินิ ถ้าคุณจะไม่ เชื่อ ก็นําบากแล้วล่ะ”
ความมั่นใจนี้มาจากไหน?

นัชชาจับหน้าผาก ตัดสินใจอย่างชาญฉลาดในการ เปลี่ยนหัวข้อ “แล้วน้าชีวภานั่นล่ะ เกิดอะไรขึ้นหรอ?”

เตชิตแพร่มือออกมา “น้าชีวภานั่นผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ช่วงนี้เพิ่งมีชื่อนี้ปรากฏออกมา ไม่เคยเห็นหน้ามาระยะหนึ่งแล้ว แต่ได้ยินธีมนต์พูดถึงก็น่าจะเป็นผู้หญิงที่ชนุดมสนใจ

สำหรับความรู้สึกที่ชนุดมมีต่อนัชชาแล้ว ถ้าไม่สนใจล่ะก็

คงจะไม่เอามาไว้ข้างกายตามอำเภอใจอย่างแน่นอน

“จินต์ล่ะ?”

“จินต์คุณก็จําไม่ได้หรอ?”

“ฉันจำได้ แต่จำไม่ได้ว่าเป็นแม่ทูนหัวของลูก”

“อันนี้คุณวางใจได้ นอกจากเธอแล้ว ไม่มีใครอีก ผมไม่ ให้ใครก็ได้มาเป็นแม่ทูนหัวของลูกผมหรอก”