ตอน518ค้นพบเส้นทางของเธอ

ตอนที่518ค้นพบเส้นทางของเธอ

วันที่สิบของการหายตัวไปของนัชชาการค้นหาและการ ช่วยเหลือที่ไร้ร่องรอย ในที่สุดก็ได้รับข่าว หัวหน้าครับ เราพบ ขวดน้ำที่ทางตอนล่างของแม่น้ำ

“ว่าไงนะ!”

“ขวดน้ำ ขวดน้ำพลาสติก!”

นายอำเภอบสําทับ ลองรับไปดูครับ”

ตำรวจหยิบขวดน้ำแร่ในถุงขวดได้กลายเป็นสีเหลือง โฆษณาและโลโก้เกือบจะถูกทำลายจนมองไม่เห็นแต่ตาม ลักษณะรูปร่างของขวดก็เห็นได้ว่ามันเป็นขวดน้ำแร่ที่พบบ่อย มากในประเทศY

นายอำเภอสวมถุงมือสีขาวเขาดูอย่างระมัดระวังไม่เห็น

อะไรที่แตกต่างแม้ว่าบริเวณนั้นจำนวนประชากรจะเบาบางและ

มีคนนอกพื้นที่น้อยมากที่จะเข้ามาแต่ก็ยังมีคนที่รักการผจญภัย

มาสำรวจที่นี่พวกเขาอาจจะพกน้ำแร่ไปและโยนทิ้งไม่ใช่เรื่อง

แปลก

ขวดนี้สามารถบอกได้เพียงว่ามีคนผ่านมาแถวนี้ในระยะไม่ไกล
“พบที่ตรงที่ส่วนไหนของแม่น้ำ

“ปากทางน้ำทางตอนใต้ของป่าครับ

ปลายน้ำของป่าภูเขาเป็นป่าทึบนอกจากนี้ยังมีแอ่งน้ำ กว้างอยู่เหนือป่าถัดไปกว่าสิบกิโลเมตรถึงจะปรากฏบ้านของ ผู้คนมันยากเกินไปที่จะพุ่งเป้าไปที่นี่เพียงแค่ขวดน้ำเพียงขวด เดียวถ้าจะสืบสวนเพียงเพราะขวดน้ำแร่ขวดเดียวนี้ดูจะเป็นค่า ใช้จ่ายที่สูงมากไม่มีใครมีความมั่นใจว่าจะตรวจพบอะไร

ถ้าทำงานที่ไร้ประโยชน์ในตอนนี้ก็เท่ากับว่าเสี่ยงจะสูญ เสียชีวิตของตัวประกัน

เมื่อนายอำเภอถอดถุงมือของเขาออกและเตรียมที่จะ กำจัดสิ่งต่างๆไปเตชิตกลับหยิบถุงมือคู่หนึ่งขึ้นมาใส่

นายอำเภอไม่เข้าใจในการกระทำ “คุณเตชิต”

ชายคนนั้นไม่พูดอะไรสักคำเขาวางขวดไว้เบื้องหน้าและ จดจ่อต่อการสำรวจเห็นได้ชัดว่าเป็นขวดน้ำทั่วไปแต่เขากลับ อธิบายอย่างลึกลับว่าขวดน้ำนี้เปื้อนลมหายใจของนัชชา

ทุกคนมองดูอย่างเงียบๆเวลาผ่านไปจากก้นขวดจนถึงตัว ขวดจนในที่สุดก็ถึงฝาขวดขณะที่ทุกคนคิดว่าเขาคงจะต้องผิด หวังทันใดนั้นชายคนนั้นก็หยุดมือ

เขาใส่ขวดกลับเข้าไปในถุงหลักฐานทางกายภาพจากนั้น ก็ดูที่ฝาสีเขียวอย่างระมัดระวังมีร่องรอยสองที่ของฝาที่เดิมควร จะเรียบจะต้องส่องแสงไฟเพื่อที่จะเห็นมัน
เป็นแนวนอนนอกจากนี้ยังมีแนวตั้งรวมกันแล้วคือตัว

อักษร T

ร่องรอยแนวตั้งดูจะลึกกว่าเห็นได้ชัดว่าคนที่ทำตัวอักษร ค่อนข้างที่จะรีบดังนั้นจึงทำให้เห็นจังหวะของความลึกแตกต่าง น

“คุณเตชิตต้องการจะบอกอะไร

“นัชชา ทันใดชายคนนั้นก็โพล่งออกมามือที่ถือฝาขวดสั่น เล็กน้อย”STTเป็นตัวอักษรชื่อย่อในชื่อของเธอ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นนายอำเภอก็เข้าไปดูในทันทีการแกะ สลักนี้ดูผิดปกติมากต้องดูอย่างระมัดระวังต้องพิถีพิถันขัดถึงจะ เห็นเป็นรางๆแต่ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรก็ตามไม่น่าจะมีคนทิ้งร่อย รอยไว้เช่นนี้นอกเสียจากว่าสถานการณ์จะบีบบังคับ

“ไม่ผิด!”นายอำเภอกวักมือเรียกเจ้าหน้าที่ตำรวจที่พบ ขวดนมาในทันที ตรวจสอบเดี๋ยวนี้ให้เจ้าหน้าที่เทคนิคทำ แผนที่ทางธรณีวิทยาของป่าส่งสองทีมไปประจำที่เชิงเขา จัดการอย่างระมัดระวังระยะทางไม่ใช่เรื่องสำคัญนอกจากนี้ส่ง โดรนเพื่อสำรวจอย่างระมัดระวังจำไว้ว่าต้องระวังตัวด้วยอย่า ให้ถูกพบเห็นเป็นอันขาดพลางตัวซะ

“ครับ!”

เตชิตมองดูขวดเล็กๆ ในมือของเขาสองตาแดงก่ำเสียง ของเขาแทบห้าว”ฝาขวดนี้ทิ้งไว้ให้ผมได้ไหมครับ
ตามกฎแล้วเรื่องนี้เป็นไปไม่ได้แต่เมื่อเห็นสีหน้าท่าทาง ของเขาในเวลานี้นายอำเภอก็ไม่สามารถทนได้จำใจต้องพยัก หน้า “ถ้ามันทำให้คุณรู้สึกอุ่นใจก็เก็บมันไว้เถอะครับ

เขาเป็นตำรวจมาแล้วหลายปีเข้าใจความรู้สึกนี้ดี

นัชเมื่อคนอื่นมองพวกเขาเห็นเป็นเพียงฝาขวดธรรมดาแต่ สำหรับเตชิตแล้วนี่เป็นหลักฐานว่าคุณยังมีชีวิตอยู่และพยายาม ทุกทางเพื่อส่งสัญญาณไปยังโลกภายนอกเพื่อความอยู่รอด

ตอนนี้สิ่งต่างๆเขาไม่ได้คาดหวังสิ่งอื่นใดแค่หวังว่าเธอจะ รอดกลับมาในสภาพที่ดีสำหรับคนอื่นๆเขาไม่สนใจเขาไม่แคร์

เขาสูญเสียเธอปล่อยให้เธอต้องทนทุกข์ทรมานและโดน วันหนึ่งถ้าเขาพบชายคนนั้นจะต้องมั่นให้เป็นชิ้นๆอย่าง แน่นอน

ในบ้านไม้ภูเขาหลังจากการแสดงความ“ดุร้าย” ของHawk ในคืนนั้นนัชชาก็พบว่าชาวมีทัศนคติต่อเธอที่ เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก

ก่อนหน้านี้พวกเขาปฏิบัติต่อเธอในฐานะตัวประกัน นักโทษคนหนึ่งขังเธออยู่ในบ้านเหมือนกับเธอเป็นสัตว์ร้าย สายตาที่มองเธอเย็นชาว่างเปล่า

แต่ตั้งแต่คืนนั้นพวกเขามองเธอราวกับเห็นเธอเปลือย เปล่ามีความอยากอยู่ภายในมีความโลภเป็นการละเมิดอย่างหนึ่งที่ดูไม่เป็นมิตร

บางครั้งเธอไปห้องน้ำจะมีคนหัวเราะเยาะเธออยู่ระหว่าง ทางเสมอหัวเราะอย่างเปิดเผยราวกับเธอดูน่าขยะแขยง

ในที่สุดนัชชาก็เข้าใจคำพูดของHawkที่ว่า “หากคุณ แหกปากมันก็จะแตกต่างกันขึ้นมาในทันที

ในสายตาของพวกเขาเธอเป็นทาสของHawkสามารถทำ ทุกอย่างเพื่อเขารวมถึงสิ่งต่างๆระหว่างชายและหญิง

พวกเขาคิดว่าเธอสามารถถูกเหยียบย่ำและดูถูกไม่มี ความสนุกอื่นๆ ในภูเขาและป่าไม้พวกเขาทุกคนเป็นผู้ชายที่มี ความต้องการสูงแค่รอให้สักวันหนึ่งHawkทิ้งของเล่นชิ้นนี้พวก เขาก็จะสามารถหยิบขึ้นมากัดกิน

ในการเผชิญหน้ากับผู้ชายที่น่ากลัวเหล่านี้ Hawkกลาย เป็นเกราะกำบังเดียวของเธอเท่านั้นนี่คือเหตุผลที่เขาทำสิ่งนี้ นอกจากจะเพื่อไว้ชีวิตเธอแล้วยังทำให้เธอไม่กล้าที่หนีออกไป

เพราะถ้าแค่เธอออกไปพ้นบ้านหลังนี้คนอื่นก็อาจจะลาก

ตัวเธอไป

ความหวังสุดท้ายของนัชชาก็พังทลายลงความล้มเหลว ในการหลบหนีส่งผมให้มีการเฝ้าระวังอย่างใกล้ชิดเธอไม่มี โอกาสที่จะหลบหนีได้อีก

แต่ละวันแต่ละวันผ่านไปรออยู่ในป่าลึกแห่งนี้อารมณ์ของ เธอเริ่มกระวนกระวายเธอเริ่มกังวลเกี่ยวกับสิ่งต่างๆหากเตชิตหาเธอไม่พบเธอจะทำเช่นไร

พลังจิตของมนุษย์นั้นเปราะบางอยู่เสมอเมื่อเริ่มคิดเกี่ยว กับสิ่งนี้เธอก็เริ่มไม่สบายใจขึ้นเรื่อยๆ เธอได้แต่พยายามเก็บ กดความรู้สึกไม่สบายใจเหล่านั้นเอาไว้ไม่สามารถแสดงออก ให้คนอื่นรู้ได้

ในคืนหนึ่งเธอพลิกตัวไปมานอนไม่หลับระหว่างนั้นประตู ก็ได้ถูกเปิดออกเธอลืมตาขึ้นทันทีเธอไม่กล้าที่จะฟังเสียงฝีเท้า ทางด้านหลัง

เธอได้ยินชายคนนั้นเดินไปยังถุงที่แขวนอยู่ที่หน้าต่างทาง ด้านหน้าหลังจากนั้นไม่กี่วินาทีก็ได้ยินเสียงไหลของของเหลว จากนั้นก็เป็นเสียงกลืนที่น่ากลัว

คือHawkมีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นที่กล้าดื่มทุกที่ทุกเวลา

นัชชาถอนหายใจแม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าทำไมในตอนนี้ที่รู้สึก ว่าเป็นเขาก็ยังรู้สึกว่าตัวเองยังมีโชคอยู่บ้างเล็กน้อย

“คุณตื่นอยู่” ทันใดนั้นเขาก็พูดขึ้นมาเขาใช้เวลาสักครู่ใน

การตัดสินใจ

นัชชารู้สึกจุกยึดตัวไม่ได้เธอพยายามยืดตัวและหดเข้าไป ในเตียงนัยน์ตาคู่โตจ้องมองเขาผ่านความมืด

“อย่ามองผมอย่างนั้นผมบอกแล้วความกลัวของคุณจะ

ทำให้ใจของผมหวั่นไหวผ่านไปสองสามวันเขารู้สึกหงุดหงิด กับความปรารถนาของตัวเองมากยิ่งขึ้น
นัชชาได้ยินเสียงหัวเราะของเขาขนเธอลุกขึ้นหลาย ชั้น”คุณจะทำอะไรอีก

Hawkถือขวดไวน์เดินไปข้างเตียงเขาจ้องมองเธอครู่หนึ่ง จากนั้นก็นอนลงบนเตียงถ่ายมือข้างหนึ่งไว้ที่ด้านหลังของเตียง ตามองไปที่กำแพงไม้ที่ไม่มีอะไรเลย ฉันทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น

นัชชาขมวดคิ้วยังไม่เชื่อคำพูดพล่อยๆของเขาแต่ในวินาที ต่อมาเธอก็ได้คำตอบที่ไม่คาดคิด —

“วันนี้เป็นวันครบรอบวันตายของแม่ผม