ตอน510วิดีโอที่น่าตกใจ

ตอนที่510วิดีโอที่น่าตกใจ

ทันใดนั้นคนที่อยู่ในเหตุการณ์ที่หน้าซีดกันหมดคำตอบที่ ไม่อยากได้ยินที่สุดก็คือคำตอบนี้

หัวหน้าทีมเตะเขาลงไปกองกับพื้นฆ่าแล้วเหรอ”ฆ่าที่ไหน

บอกมา

“ฆ่าในทุ่งดอกป๊อปปี้นั่นแหละบีบคอจนตายเลยหล่อนไม่ เชื่อฟังเหยียบดอกไม้เสียหายไปตั้งเยอะ” ชายหนุ่มพูดด้วย สายตาที่ไม่มีความเสียใจหรือความกลัวแม้แต่น้อย

การจ้องมองด้วยสายตาแบบนั้นแม้มองอีกครั้งก็ยังรู้สึก

หนาว

พวกสวะแบบนั้นคงไม่เคยรู้จักคำว่ามนุษยธรรมหรอก

“ศพล่ะ? ”

“จัดการเรียบร้อยแล้ว

“จัดการที่ไหน?

“พวกเราสับเธอเป็นชิ้นๆแล้วเอากินกันแล้ว”

เตชิตได้ยินดังนั้นสีหน้าเปลี่ยนจนดูไม่ได้ขนาดผู้ใหญ่ที่นั่ง ข้างๆยังแอบกังวลกลัวว่าเตชิตจะทุบรถพังเสียก่อน
แต่เรื่องที่กังวลก็ไม่ได้เกิดขึ้นจริงเขานั่งและค่อยๆคลาย มือที่ทำไว้แน่นอย่างสงบ”ปืนอยู่ไหน

ผู้บังคับบัญชากมือไว้ที่เอวแน่น “คุณเตชิตอย่าเพิ่งร้อน ใจแค่นี้ยังสรุปไม่ได้…..

“ให้ผมเถอะ”เขากัดฟันแน่น

“ผมอยากจะ…เห้ย! ”

ไม่ทันพูดจบเตชิตรั้งมือเขาออกแล้วหยิบปืนพกอันเล็ก จากกระเป๋าข้างเอวเขาดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธแค้นรอบ กายเขาล้อมรอบด้วยแรงปรารถนาจะทำลายทุกอย่างเขาไม่ใช่ ทนายที่สุขมอีกต่อไปเหมือนเปลี่ยนเป็นคนละคน” ใช้เสร็จจะ คืนให้

ผู้บังคับบัญชาฟังแล้วกระตุกตาขึ้นมองเขาที่กำลังจะลง จากรถมีความรู้สึกว่าการกระทำแบบนี้จะนำไปสู่ผลที่ไม่อาจ แก้ไขอย่างแน่นอนก็รีบดึงเสื้อเขาไว้ คุณไปไม่ได้

ตอนนี้นัชชาจะเป็นตายร้ายดีก็ไม่รู้เตชิตเหมือนคนใกล้จะ เป็นบ้ายิ่งได้ยินคำว่า “ตาย” เขาก็ทนไม่ได้จนต้องระเบิดออกมา

ไม่มีได้ไม่ได้มีแต่อยากไม่อยากถ้าเกิดอะไรขึ้นกับนัชชา จริงๆเขาไม่กล้ารับรองว่าเขาจะทำเรื่องอะไรออกมาก

เขาดึงมือเขาออกใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ แค้น”ออกไป”
แขนเหวี่ยงไปโดนหลังคารถจนเจ็บยังไม่ทันได้ตั้งตัวอีก ฝ่ายก็รีบกระโจนเข้ามาดึงคอเสื้อไว้ใจเย็นก่อนต้องใจเย็นไว้ ยิ่งสถานการณ์แบบนี้ยิ่งวู่วามไม่ได้

เตชิตฟังไม่เข้าหูด้วยมือใหญ่ที่มีปืนอยู่ในมือสั่นเป็น จังหวะเส้นเลือดบนคอนูนขึ้นมาเหมือนแผลเป็นใหญ่มองดูน่า สะพรึงนักขณะที่กำลังจะยกปืนขึ้นมายิงนั้นก็มีเสียงตำรวจนาย หนึ่งดังขึ้นมาจากมอนิเตอร์…

“หัวหน้าครับเจอวิดีโอในห้องม้วนนึงแต่ใส่รหัสไว้ต้องเอา กลับไปเปิดที่สถานีครับ

ประโยคนี้ทำให้ทุกคนมีความหวังหัวหน้าทีมพูดขึ้นมา ว่า “เห็นมั้ยล่ะคนต้องยังไม่ตายแน่นอนถ้าตายแล้วคงไม่ทิ้ง วิดีโอไว้ให้เราเชื่อผมเชื่อผม

เตชิตหยุดชะงักไปครู่หนึ่งมือหนึ่งถือปืนและสายตาก็หัน ไปมองทางวิลล่าอีกครั้งเมื่อกี้ยังเงียบสนิทแต่ตอนนี้มีแสงไฟจ้า ทั้งบ้านน่าเสียดายที่นัชชากลับหายไปอย่างไร้ร่องรอย

ในวิดีโอนั่นจะมีเธอมั้ย

เตชิตตัวแข็งทื่อเหมือนหินเพียงแค่มองที่หลังของเขาจะ รู้สึกได้ถึงความหดหู่และความเครียดขนาดใหญ่

“ถ้าคุณฆ่ามันตอนนี้เราก็จะไม่มีเบาะแสให้สืบหาตัวนัชชา เราพาตัวเขาไปเค้นต่อที่โรงพักอาจจะทำให้เราหาตัวนัชชาได้เร็วขึ้น
เตชิตเริ่มวางปืนลงเหตุผลไม่ใช่เพราะไม่กล้าฆ่าเขาแต่ เพราะกลัวว่าถ้าหากเขาตายแล้วอาจจะหาเบาะแสเกี่ยวกับนัช ชาไม่ได้อีกเลย

เขาพนั้นไม่ได้ถึงแม้พวกมันจะเป็นคนที่ร่วมมือทำร้ายนัช ชาแต่จะทำอะไรพวกมันก็ต้องคิดหน้าคิดหลังให้ดี

เตชิตหันไปมองวิลล่าที่อยู่ไม่ไกลเมื่อไม่กี่วันก่อนเธอยัง อยู่ที่นี่ขนาดเขาเร่งรีบจะมาหาเธอปานใดก็ยังช้าไปก้าวหนึ่ง เขากังวลยิ่งนักถ้าหากช้าไปอีกก้าวคงจะตามเธอไม่ทันแล้ว

มองดูความแค้นรอบๆตัวเตชิตค่อยๆจางหายไปผู้บังคับ บัญชายกมือขึ้นตบไหล่เขา “คุณเตชิตเรากลับกันเถอะ”

ชายหนุ่มถอนหายใจยกเท้าขึ้นรถ

กลับไปถึงจะได้ข้อมูลของนัชชา

เมื่อกลับไปที่สถานีตำรวจท้องฟ้าก็ขาวขึ้นเล็กน้อยและ อาชญากรก็ถูกคุมตัวแล้วสิ่งเดียวที่จะต้องปลดล็อคตอนนี้คือ วิดีโอในมือ

เมื่อวัตถุต้องสงสัยถูกส่งมอบให้กับช่างเทคนิครหัสผ่าน ไม่ซับซ้อนทำให้ตรวจพบได้อย่างรวดเร็วแต่เมื่อเห็นภาพใน วิดีโอเทปทุกคนดูเหมือนจะตกใจจนพูดไม่ออก

ในวิดีโอเป็นฉากที่คืนนั้นhawkกำลังทารุณกรรมนัชชาอยู่ พอดีความละเอียดในภาพไม่ค่อยดีแต่ก็มองเห็นเงาของคนสองคนอย่างชัดเจน

วิดีโอเล่นต่อเนื่องอยู่20กว่านาทีร่างกายผู้หญิงถูกกดอยู่ ใต้ร่างผู้ชายบนตัวเธอเหลือเสื้อผ้าแค่ไม่กี่ชิ้นแต่ก็มองไม่เห็น อะไรเพราะมีร่างกายก่ายของผู้ชายคอยบังอยู่แต่ก็สามารถ เห็นหมัดที่ปล่อยลงไปที่ตัวเธอได้อย่างชัดเจน

ในวิดีโอไม่มีเสียงน่าจะมีคนตัดออกไปแล้วยิ่งทำให้ภาพ ในวิดีโอนั้นน่ากลัวขึ้นไปอีก

เอ่อ….

นักเทคนิครีบปิดทันทีหลังดูจบขนาดเขาเป็นคนนอกยัง รู้สึกไม่สบายใจยิ่งไม่ต้องพูดถึงสามีของเธอเช่นเตชิตคิดถึง ปฏิกิริยาที่จะเกิดขึ้นกับเตชิตก็ทำให้รู้สึกหนาวสั่น “จะให้คุณเต ชิตดูไหมครับ”

ผู้เชี่ยวชาญทางเทคนิคอยากจะพูดว่าไม่ให้ดูแต่คิดไปคิด มาเตชิตมีสิทธิที่จะดูแถมเขายังเป็นคนเอามาด้วยตัวเอง

ทำไงได้ให้เขาดูเถอะ

ตำรวจยศน้อยเป็นคนเอาวิดีโอไปส่งผู้เชี่ยวชาญทาง เทคนิคมองหน้ากันไปมาไม่ถึงห้านาทีเขาก็กลับมาหัวหน้าพยัก หน้าไปทางเขาเป็นสัญญาณว่า”ไม่เป็นไรใช่ไหม”

ตำรวจนายนั้นไม่ทันได้ตอบอะไรก็ได้ยินเสียงดังเหมือน

โดนหมาป่าขย้ำก็ไม่ปาน

คนในห้องต่างกันยืนนิ่งในที่ของตัวเองยิ่งเปิดวิดีโอนานเท่าไหร่เสียงสั่นสะเทือนยิ่งมากเท่านั้นมันสั่นเหมือนกับกำแพง จะพังลงมาแม้แต่กระดาษบนโต๊ะก็ยังสั่นตาม

หัวหน้าทีมหันซ้ายขวาคิ้วขมวดขึ้นมาตามหาคนร้ายต่อ ไปถ้าหาคนแบบนี้ไม่เจอฟ้าต้องพังทะลายมาแน่