ตอน309ความโกรธของชนุดม

ตอนที่309 ความโกรธของชนุดม

นัชชาถูกถามจนหน้าแดงอยู่พักหนึ่ง เพื่อคำพูดตกถึงปาก ก็ไม่สามารถพูดออกมาได้ ได้แต่พึมพำ “คุณอย่าทำอย่างนี้ เลย…”

“ผมยังไง” ชนุดมจ้องมองผู้หญิงตัวน้อยเบื้องหน้า ในห้า ปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยโกรธเลยแม้แต่ครั้งเดียว “ผมถามคุณแค่ ประโยคเดียวก็ไม่ได้ใช่ไหม ที่คนอื่นจูบตรงไหนก็ได้ใช่ไหม

“ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น!” นัชชาเดินตามเขาและ ปฏิเสธอย่างไม่คิด “ไม่ใช่อย่างที่คุณคิด

“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอ ดี ถ้างั้นบอกมาว่ามันเป็นใคร

“ นัชชามองเขา แบกรับความโกรธที่แทรกซึมอยู่ใน แววตา อยากให้เธอพูดอะไร ถ้าบอกเป็นคนอื่นเขาอาจรับได้ อย่างเปราะบาง ยกเว้นเตชิต

เธอและผู้ชายคนนั้นมีโซ่ตรวนผูกกันแน่นหนาพออยู่แล้ว ไม่สามารถปล่อยให้ชนุดมจนอยู่ในกองโคลนอีกต่อไป

ดังนั้นเธอจึงเงียบ และไม่มีอะไรจะพูด ความสุขหนึ่งเดียวในใจของชนุดมบัดนี้ได้ถูกความเงียบฉันพรากไปหมดแล้ว เธอไม่พูดจา เธอไม่ต้องการบอกเขา ข้อความนี้ถูกส่งไปยังสมอง ความคิดแรกที่โผล่ขึ้นมาคือเธอ ต้องการปกป้องชายคนนั้น

ปกป้อง ?

ชายคนนั้นคือริมฝีปากและไม่มีแม้แต่รอยยิ้ม “ผมเป็นห่วง คุณทั้งคืน กลัวว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับคุณ กลัวคุณกลับมา หวาดกลัว รอคุณอยู่ตรงทางเดิน แล้วกลายเป็นว่าผมรออะไร คุณเอากลิ่นคนอื่นกลับมา บนตัวก็มีร่องรอยที่คนอื่นทำทิ้งไว้ นัชชา ก่อนนี้ผมคงพูดดีกับคุณเกินไป คุณเลยไม่เกรงกลัวอะไร เลย”

“ไม่ใช่นะคะ” เธอส่ายหัว ส่ายไม่หยุด “ฉันไม่ได้คิดอย่าง นั้น คุณดีกับฉันฉันจำได้ทั้งหมด ฉันเองที่ไม่เคยคิดจริงจังกับ คุณ!

เธอมองชนุดมอยากหนักใจ เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับ เธอคือธีมนต์ และที่ธีมนต์มีชีวิตรอดอยู่ทุกวันนี้ได้ ก็เพราะ ผู้ชายคนนี้

ปกติเมื่อเธอจะพูดเช่นนี้ ชนุดมก็จะสบายใจ แต่ว่าวันนี้ ในสถานการณ์เช่นนี้ ไม่ว่าเธอจะทำอย่างไรก็ช่วยอะไรไม่ได้ เขาไม่มีเหตุผลแล้ว ไม่ฟังแล้วต่อให้เธอจะพูดอะไร รับรู้แต่ เพียงว่าเธอไม่ต้องการที่จะบอกว่าคนที่ประทับรอยจูบบน ร่างกายเธอนั้นเป็นใคร

ดังนั้นเมื่อฟังจบ เขาก็พูดอย่างปวดร้าวว่า “ว่าไง ผู้มีพระคุณวางมือไปหาคนป่าคนอื่นไม่ได้ ผมกลับมองไม่ออก ว่า คุณยังมีด้านนี้อยู่

จากนั้นเขาก็พูดถากถางอีกหนึ่งคำ “ผมชะล่าใจเอง

“ชนุดม!” ดวงตาของนัชชาเบิกกว้าง “คุณคิดกับฉันแบบนี้

ได้อย่างไร…”

ความผิดหวังและความโศกเศร้าในดวงตาของเธอได้ปลุก หัวใจของชายคนนั้น เขาพยายามควบคุมตนเอง “ถ้างั้นคุณ บอกทีผมควรคิดอย่างไร ในเมื่อคุณทำเช่นนี้ไปแล้ว

สิ่งสุดท้ายที่เขาต้องการคือการดูถูกเธอ แต่เรื่องราวที่เกิด ขึ้นในคืนนี้ทำให้ใจเขาเสียสมดุล เขาไม่อยากเชื่อว่าเธอเป็นผู้ หญิงเช่นนี้ แต่ความจริงก็ปรากฏอยู่ตรงหน้า ความภาคภูมิใจ และความเคารพตัวเองล้วนหายไป

พวกเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่เขากลับรู้สึกเหมือนถูกหัก

หลัง

นัชชาเถียง แต่หัวใจกลับหมดหนทางที่จะพูดให้เขาฟัง ในความคิดของเธอแล้วชนุดมปฏิบัติต่อเธอ ปีแล้วปีเล่า เป็น ไปไม่ได้ที่จะไม่สนใจ

เธอเองที่ไม่สามารถอธิบายได้ ไม่มีวิธีที่จะพูดเรื่องลำบาก ใจเหล่านี้ให้เขาฟัง

บรรยากาศอื้ออึง นัชชากำลังพยายามคิดว่าจะจบเรื่องนี้ ได้อย่างไร ฝ่ามืออันใหญ่ก็ตกลงที่เธอ ไม่ได้ใช้แรงควบคุมเธอแอบเจ็บปวด เมื่อเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นพายุทั้งสองลูกใน

ดวงตา

“ชน ชนุดม…คุณควบคุมสติหน่อย….” เธอหดตัวเล็กน้อย วินาทีถัดมาเธอก็ถูกเขาดันกลับไปที่กำแพงอีกครั้ง

“นัชชา ความจริงผมไม่ชอบบังคับคน แต่ดูเหมือนวิธีการ ของผมจะผิด คุณต้องจ่ายดอกเบี้ยคืนให้ผมบ้างหลังจากที่ผม ดูแลคุณมาห้าปี!”

เมื่อพูดจบ เขาก็ก้มศีรษะลงอย่างรวดเร็วมุ่งโจมตีไปที่ริม ฝีปาก นัชชาเบี่ยงศีรษะออก เขาจึงจูบที่ด้านข้างลำคอของเธอ ริมฝีปากอันบางเบา พยายามออกแรงเพื่อที่จะทิ้งสัญลักษณ์ ของตนเองเอาไว้

เธอเป็นของเขา ถ้าหากไม่ใช่ ก็ไม่สามารถเป็นของคนอื่น เขาไม่สามารถยอมรับร่องรอยที่คนอื่นทิ้งไว้บนร่างกายของเธอ ได้

ชนุดมสูญเสียความเป็นสุภาพบุรุษและความอดทนอย่าง สิ้นเชิง เขาเป็นเหมือนเสือที่หงุดหงิดไม่อ่อนโยน ให้วิธีที่หยาบ คายและโหดร้ายที่สุดกับนัชชา

ร่างของนัชชาไม่หยุดสั่น เธอตบไหล่ของชายคนนั้น อย่างต่อเนื่อง แต่แม้ว่าเธอจะใช้พละกำลังทั้งหมดของเธอ ก็ ไม่สามารถสู้แรงของฝ่ายตรงข้ามได้

เธอรู้สึกว่าเสื้อผ้าถูกลอกออกจากร่างกาย และขอบเสื้อตรงหน้าอกฉีกขาดออก เผยให้เห็นไหล่และหน้าอก การล่วง ละเมิดของเขายังไม่จบ เขากัดผิวเธออย่างปราณีต เจ็บปวด มาก และลามกอนาจารมาก

ริมฝีปากเขาสัมผัสถูกผิวหนังและส่งเสียงแหลมออกมา ปลายลิ้นของคนหมุนวนไปทั่วทั้งร่างกาย นัชชาไม่มีความ เพลิดเพลินเลยแม้แต่น้อย มีอาการคลื่นไส้และสิ้นหวังจากการ ที่ถูกคนบังคับ

และทำให้เธอได้ตระหนักว่าการสัมผัสของเธอกับเตชิตนั้น ไม่ได้เป็นสิ่งที่น่าขยะแขยง ความไม่เต็มใจที่แท้เป็นเช่นนี้ต่าง หาก

ความปั่นป่วนและลมหายใจที่หนักหน่วงของมนุษย์ได้ถูก ฉีดพ่นลงที่ลง ในขณะที่เธอถูกห่อด้วยเพียงชุดชั้นในเท่านั้น ร่างกายของนัชชาสั่นไหวเมื่อรู้สึกว่าเขากำลังเข้ามาใกล้ขึ้นอีก เธอบิดตัวด้วยความหวาดกลัว “อย่าทำอย่างนี้เลย ชนุดมมีสติ หน่อยค่ะ อย่า…..

เมื่อชายคนนั้นมองเห็นหน้าอก ซึ่งมีรอยขีดข่วนอย่างเห็น ได้ชัด สติก็หลุด เงยหน้าขึ้นมองโดยฉันพลัน ใช้มือเดียวเพื่อ เชยคางเธอขึ้น “บอกผมหน่อยพวกคุณทำกันไปถึงไหนแล้ว

ในเวลานี้เธอไม่กล้าที่จะแตะต้องอารมณ์ที่หวั่นไหวของชน ดม “ไม่ พวกเราไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น!

“จริง” ดูเหมือนว่าเขาจะเชื่อ นัชชาตกอกตกใจ แต่ไม่ นานเธอก็ต้องยิ่งตกใจกว่ากับคำพูดประโยคต่อไปของเขา“นัชชา ผมไม่รู้ว่าจะเชื่อคุณดีหรือไม่ เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ให้ ผมเช็คดูหน่อย ถ้าหากไม่มี ผมก็จะไม่ทำอะไร ดีไหม

เช็คดู…..

สองคำนี้เหมือนระเบิดนิวเคลียร์ที่โยนใส่หัวใจของเธอ เธอสายศีรษะด้วยความกลัว “ไม่เอา ไม่เอา…..

“คุณบอกตลอดว่าไม่เอา ผมไม่เคยบังคับคุณ แต่ครั้งนี้ คุณยอมผมเถอะ ถ้าหากคุณโดนคนสัมผัสมาแล้ว ผมต้องเป็น บ้าแน่ๆ” น้ำเสียงของเขามั่นคง มีทางเลือกอยู่แล้วในใจ

ชายคนนั้นปล่อยคางของเธอ ฝ่ามือตกลงมา ในที่สุดก็ หยุดที่ขอบกางเกงของเธอ เขาแอบมุดเข้าไปด้วยกำลังเล็ก น้อย

นัชชาร้องอุทานออกมา “อย่า

เธอกลัวว่าเขาจะรุกล้ำอนาเขตของเธอ เธอไม่สามารถ ยอมรับความจริงเช่นนั้นได้ “ชนุดมถ้าคุณบังคับฉัน ฉันจะไป ตาย”

“ผมก็กำลังจะตายอยู่แล้ว!” ผู้ชายคนนั้นคำราม ผมสั่น ไหว “ถูกคนอื่นจูบ ตอนถูกคนอื่นทำ คุณเคยคิดถึงความรู้สึก ผมบ้างไหม!

“อย่างทำอย่างนี้!” นัชชารู้สึกว่าปลายนิ้วของเขากำลัง ใกล้เข้ามา เมื่อปลายนิ้วของเขากำลังจะแตะ นัชชาก็หลับตา ลง น้ำตาสองเส้นไหลลงอาบแก้ม เธอร้องไห้ออกมา “คือเตชิตคือเขา! ค่นี้ฉันบังเอิญเจอเขา