ตอน246ฆาตกรคือใคร

ตอนที่ 246 ฆาตกรคือใคร

เมื่อเตชิตไปถึงห้องฉุกเฉิน เจ้าหน้าที่การแพทย์ทั้งหมด

ยืนอยู่ ยังไม่มีใครออกไป

ผู้ป่วยเสียชีวิตบนโต๊ะปฏิบัติการเนื่องจาก “อุบัติเหตุ มันเป็นครั้งแรกตั้งแต่ก่อตั้งโรงพยาบาลมา ตามระบบการ รักษาของโรงพยาบาลนับเป็นอุบัติเหตุระดับหนึ่ง

เป็นธรรมดาที่สีหน้าของปรัณไม่ค่อยดีนัก ที่น่ากลัวกว่า คือผู้ชายที่ติดตามเขามา ใบหน้าของคนตายดูบิดเบี้ยว สีหน้า ราวกับจับต้องเหล็กยามที่มีลมหนาวพัดมา

เตชินเดินไปที่โต๊ะปฏิบัติการ เครื่องมือทั้งหมดยังคงติด อยู่บนตัวโฮจิรัตน์ แต่ตัวเลขที่แสดงอยู่กลับไม่มีความผันผวน อีกต่อไป ทั้งหมดกลายเป็นเส้นตรง

คน ตายแล้ว

เจ้าของไข้คุณหมอบุรีมีหน้าที่ปิดเคส แล้วจึงจะสามารถ ลุกขึ้นได้ “ขอโทษครับผู้อำนวยการปรัณ ขอโทษครับคุณเตชิต ไม่สามารถรักษาผู้ป่วยเอาไว้ได้

เขาโค้งตัวไปทางทั้งสอง หลังจากนั้นก็พูดต่อไปว่า “สาเหตุของการเสียชีวิตก็คือ….. การฉีดbarbiturate และphenethylamine”

ใบหน้าของปรับเปลี่ยนไปอย่างมาก การผสมสารทั้งสอง เข้าด้วยกันเป็นสิ่งที่แปลก ถ้าหากเป็นผู้ที่มีความรู้ทางการ แพทย์จะไม่ผสมสิ่งทั้งสองนี้เข้าด้วยกัน barbiturate เป็นยา ชาชนิดหนึ่ง สามารถทำให้คนหมดสติในเวลาอันสั้น แต่ phenethylamine มีคุณสมบัติทำให้เลือดแข็งตัว การผสมสิ่ง ทั้งสองเข้าด้วยกันสามารถฆ่าคนได้ทันทีและจะไม่มีปฏิกิริยาไม่ พึงประสงค์ พร้อมที่จะสูญเสียสัญญาณชีพไปภายในเวลาไม่ถึง ครึ่งนาที

หากเพิ่มคลอไรด์เข้าไป…. มันก็คือการทำให้คนตาย อย่างสงบ

การตายเช่นนี้ถูกวางไว้ให้โฮจิรัตน์แล้ว แต่น่าแปลกใจ และตกใจ ที่เปลี่ยนจากการรักษาทางการแพทย์เป็นการ ฆาตกรรม และยาเข็มนี้ก็ถูกฉีดด้วยมือของนัชชาเอง

เตชิตสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่มีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย เขาไม่ได้จ้องมองที่ร่างของ โตจิรัตน์อีกต่อไปแต่กลับหันกลับมา เพื่อถาม “เป็นการตายที่ผิดปกติ

ปรัณพยักหน้า “อื้อ

สีหน้าของชายคนนั้นไม่เปลี่ยน เขาแทบจะไม่มีอารมณ์ สายตาหันไปจ้องมองที่เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ นัยตาคมชัด ราวกับจะเจาะให้ถึงหัวใจของคนได้ “เรื่องในวันนี้ หากไม่ได้ รับอนุญาตจากผม ห้ามแพร่งพรายออกไปโดยเด็ดขาด รวมถึงเรื่องการเสียชีวิตของผู้ป่วยก็ห้ามแจ้งออกไป

ปรัณขมวดคิ้ว ต้องการหยุด “เตชิต นี่เป็นการละเมิด…..

“ผมรู้” เตชิตพูดแทรกแต่ไม่ได้มีเจตนาที่จะขัดขวางเขา เขากลับก้าวไปข้างหน้าอีกก้าวหนึ่งและบอกคำขอร้อง “ผม ต้องการไฟล์ของกล้องวงจรปิด

ปรัณตกตะลึงเป็นครั้งที่สอง ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะคัดลอก ไฟล์กล้องวงจรปิดในห้องผู้ป่วย มันเป็นเรื่องของความเป็น ส่วนตัว…..

พอพูดถึงตรงนี้ ก็ไม่ได้พูดต่อไปอีก เหตุผลเหล่านี้ผู้ชาย คนนี้เข้าใจดีอยู่แล้วทุกอย่าง

ตาทั้งสี่ประสานกัน ความรู้ใจในหลายปีมานี้ทำให้เข้าใจ

กันโดยไม่ต้องพูดอะไร เป็นอันเข้าใจกัน

เตชิตไม่ได้พูดอะไร สายตากลับหนักแน่น “ปรัณ คุณเชื่อ ผมไหม”

เขารู้ว่าการเอาไฟล์กล้องวงจรปิดในห้องผู้ป่วยไอซียูของ โรงพยาบาลเอกชนไปนั่นหมายความว่าอย่างไร ยิ่งไปกว่านั้น ยังมี “อุบัติเหตุ” ใหญ่ที่เกิดขึ้นในห้องนั้นอีก หากว่าเขาไม่ได้ ไว้วางใจอย่างหมดใจแล้วล่ะก็ ไม่มีใครกล้าที่ยอมรับคำขอ

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีความสัมพันธ์กัน นี่มันก็คนละเรื่อง

ดังนั้นเมื่อตอนที่เขาถาม ในใจของเตชิตเองก็ไม่มีคำตอบ ในสายตาคนทั่วไป การไม่ให้เขาถึงจะเป็นเรื่องปกติ การที่ยอมให้เป็นเรื่องที่บ้ามาก

ปรัณมองไปในดวงตาของชายผู้นี้อยู่ครู่หนึ่ง มีความ ขมขื่น มีความวิตกกังวล….และยังมีอาการช็อคเช่นเดียวกันกับ เขา นอกจากเรื่องพวกนี้ นอกจากนี้ก็ยังมีความแน่วแน่และ ความมั่นใจ

เตชิตที่เป็นเช่นนี้และเขาก็ไม่ใช่คนแปลกหน้า คดีใหญ่ที่ ทำให้เขาโด่งดังเมื่อห้าปีก่อน ตอนที่คดีตกถึงมือเขาในเวลา นั้น เขาเป็นคนเดียวกันกับในเวลานี้

เขาไม่ต้องการจะทำอะไร เพียงแต่ต้องการตรวจหาความ เป็นไปได้เพื่อนัชชา

ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าตกลง “ได้”

คุณหมอบุรีที่นั่งอยู่ทางด้านข้างตกใจถึงขีดสุด ท้ายที่สุด เขาก็เป็นพยานครึ่งหนึ่งในที่เกิดเหตุ “ผู้อำนวยการปรัณ เรื่อง นี้ เรื่องนี้ไม่ได้เป็นไปตามกฎและข้อบังคับของทางโรง พยาบาล นอกจากนั้นผมยังเห็นผู้หญิงคนนั้น….

“สิ่งที่คุณเห็นอาจจะไม่ใช่เรื่องจริง” ปรัณโน้มตัวไปด้าน หน้า “ดวงตาสามารถทำให้คุณเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ก็อาจจะ ทำให้คุณเข้าใจผิด

“แต่ว่า…”

“เรื่องนี้ยังไม่มีข้อสรุป พวกคุณไม่ได้รับอนุญาตให้เปิด เผยเรื่องนี้กับบุคคลอื่นภายนอกห้อง หากเกิดเรื่องอะไรขึ้นล่ะก็ไม่ใช่สิ่งที่พวกคุณจะรับผิดชอบไหวแน่” ปรัณจริงจังและเข้ม งวดเหมือนการประชุมระหว่างวัน มีเพียงแต่เขาเท่านั้นที่รู้ว่า เหงื่อในฝ่ามือของเขาเย็นเฉียบแค่ไหน “ไม่ใช่การขู่ แต่เป็นผล ดีแก่พวกคุณเอง แน่นอนว่าสุดท้ายแล้วก็จะต้องมีผลลัพธ์ของ เรื่องนี้”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ ในฐานะลูกจ้างใครจะสามารถพูดอะไร

ได้อีก

แม้ว่าหมอบุรีจะรู้สึกอับอาย แต่ว่าเพื่อปรัณแล้ว เขาก็ ยอมปล่อยไปเพราะเชื่อถือในตัวเขา

อย่างไรก็ตามมีบางเรื่องที่ปกปิดได้ แต่บางเรื่องที่ไม่ สามารถปกปิดเอาไว้ได้ เตชิตได้รับสำเนาของข้อมูลที่นี่แล้ว ในเวลาเดียวกันนั้นที

นาร์ก็ได้โทรแจ้งความแล้ว

เรื่องราวเริ่มใหญ่โต นอกจากการตายของโฮจิรัตน์แล้ว เรื่องยังเกิดในโรงพยาบาลเอกชน ต้องทราบก่อนว่าโรง พยาบาลเอกชนที่อื่นอีกหลายที่ต้องการที่จะให้โรงพยาบาล ของปรัณมีกำไรลดลง มีสายตามากมายที่จ้องมองอยู่เพื่อที่จะ หา “โอกาสในการเกิดอุบัติเหตุในครั้งนี้

ตอนนี้โอกาสมาถึงแล้ว ไม่มีใครที่จะยอมอยู่นิ่ง

ในวันนั้นที่โรงพยาบาลวุ่นวายสับสน มีคนจำนวนมากอยู่ ที่ด้านนอกโรงพยาบาล
หลังจากที่เกิดเรื่องขึ้นที่นาร์ก็หมกตัวอยู่แต่ในห้องพักของ ตนเอง เมื่อเตชิตผลักประตูเข้าไป เธอนั่งอยู่บนเตียงกำลังมอง ออกไปนอกหน้าต่าง

เมื่อได้ยินเสียง ครูใหญ่เธอถึงจะหันตัวกลับมา “พี่เตชิต

มาแล้วหรอคะ…”

“เธอเป็นคนแจ้งความ สีหน้าของเตชิตดูไม่ค่อยดี ผ่าน ไปไม่นานแต่ใบหน้าของชายผู้นี้กลับดูแก่ลงหลายปี

ทีนา ยอมรับด้วยใจที่เบิกบาน “ฉันเองค่ะ

เขาจ้องไปที่ใบหน้าอันซีดเซียวของเธอ ในใจนั้นมีความ เกลียดชังอย่างรุนแรง “ทำอย่างนั้นทำไม

“ทำไม” ทีนาร์ไม่รอให้ถามเธอตอกกลับไปอย่างไม่รอ ช้า “นัชชาเธอฆ่าคุณยายของฉัน ฉันแจ้งความจับเธอเป็นเรื่อง ที่ไม่สมควรอย่างนั้นหรอคะ งั้นพี่บอกฉันหน่อย ฉันควรทำยัง ไงคะ คือ?”

“เรื่องนี้กำลังถูกดำเนินการ เธอทำอย่างนี้ก็ไม่ได้ช่วย อะไร”

“พี่จัดการได้หรอ พี่รักนัชชาขนาดนั้น อยากปกป้องหล่อน ขนาดนั้น พี่แค่อยากจะหาทางแก้ตัวให้หล่อน แค่อยากจะ ปกปิดการตายของคุณยายฉันเท่านั้น! จริงๆแล้วไม่ได้คิดจะ ช่วยเหลือฉัน ความจริงแล้วไม่ได้ทำอะไรเลย!” ทีนาร์ตะโกน พยายามหาทางออก คราวนี้เธอไม่ได้เล่นละครทั้งหมด ที่จริงแล้วเรื่องทั้งหมดก็เพราะเธอเป็นคนก่อขึ้น การตายของโฮจิ รัตน์ไม่ได้ทําให้เธอสะทกสะท้านอะไรเลย

หลังจากฟังเธอโหวกเหวกโวยวายเตชิตก็กลับหัวเราะ หัวเราะจนทำให้ทีนาร์ตกใจ

ขนตาเธอกระพือ มองเขาด้วยความกังวล “พี่ พี่หัวเราะอะไร”

เตชิตเพียงแต่หัวเราะเท่านั้น เขากำหมัดแน่น พุ่งออกไปที่ ขอบหน้าต่างห่างจากที่ร่างกายเธอยืนอยู่เพียงน้อยนิด รอยยิ้ม ของเขาหายไปเขายกมือขึ้นและบีบคางเธอ เธอพูดว่าไง ไหน พูดอีกรอบสี

ทีนาร์โดนเขาบีบคางจนบิดเบี้ยว เจ็บจนพูดออกมาไม่ชัด พูดออกมาได้เพียงไม่กี่คำ “ใช่…นัชชามันเลว ฆ่าคุณยาย

“เหอะ” เตชิตหัวเราะหนึ่งเสียง ปล่อยร่างของเธอ เห็น เธอเหลือบตาลงไปมองที่ด้านล่าง “ข่าวนี้ถูกเผยแพร่ออกไป ตอนเช้า หลังจากนั้นเธอโทรไปแจ้งความ ดีมาก ไหนเธอบอก ฉันสิ เธอรู้ได้ยังไงว่าโฮจิรัตน์ตายแล้ว