ตอน107ชนะคดี

ตอนที่ 107 ชนะคดี

เสียงในสายค่อนข้างแก่ คงจะเป็นผู้อาวุโส ทุกคำที่พูด ออกมาคือต่อต้านไม่อนุญาตให้พวกเขาอยู่ด้วยกัน

“ฮัลโหล เตแกได้ยินมั้ย ฉันกับยายไม่เห็นด้วยกับเรื่อง ของแกสองคน ถึงแม้ว่าเราสองคนจะอยากให้แกแต่งงานมี ครอบครัว แต่ต้องไม่ใช่เธอ บ้านเราไม่ได้เรียกร้องอะไรมาก แต่จะไม่มีวันยอมรับผู้หญิงที่เคยแต่งงานแล้ว แกเข้าใจมั้ย ท่านพูดออกมาอย่างไม่หยุดปาก ทุกคำพูดเหมือนที่มแทงหัว ใจนัชชา “รูปถ่ายพวกนั้นพวกเราเคยดูแล้ว ไม่เหมือนเป็นรูป ตัดต่อ ผู้หญิงคนนั้นก็คงจะไม่ดีอย่างว่าไม่อย่างนั้นก็คงจะไม่ หย่า เรื่องแบบนี้ตบมือข้างเดียวไม่ดัง แกเลิกหลงได้แล้ว

นัชชารู้สึกหมดเรี่ยวหมดแรง เหมือนโดนคนกระชากผ้า พื้นสุดท้ายที่ใช้ไว้ปกปิดร่างกายทุกอยางหายไปร่างกาย เปลือยเปล่า

ที่จริงแล้วที่เขาไม่ยอมพูดเพราะเหตุผลนี้หรอ

เธอรีบกดตัดสายทิ้ง กลัวว่าจะได้ยินคำพูดที่บอกว่าไม่ ยอมรับในตัวเธอไปมากกว่านี้

หลังจากวางสาย นัชชารีบเดินหนีออกมาจากห้องนอนปิดประตูลง เดินจับพลังทางเดินไร้เรี่ยวแรง

นึกขึ้นภาพวันนั้นเขารับสายแบบรีบๆ กลัวเธอจะได้ยิน

หลังจากนั้นก็รีบขับรถออกไปเพราะพวกท่านรู้ความสัมพันธ์ ของเขาสองคน

นัชชานึกถึงคำพูดเรื่องรูปเมื่อกี้ เธอสับสน มันเป็นรูปของ

เธอที่อยู่ตามอินเตอร์เน็ตหรอหรือเป็นรูปอย่างอื่น

ไม่ว่าจะเป็นรูปอะไร ท่าทางของท่านจะจริงจังมาก

ผู้หญิงไม่ดี เคยหย่า

คำพูดพวกนี้แวบเข้ามาในหัว นัชชากัดปากแน่น นึกถึง ตอนจับได้ดาษนอกใจแรกๆคำพูดนี้เมทนี้เคยพูดต่อว่าเธอ

ผู้หญิงคนหนึ่งที่เคยหย่า รู้อะไรมั้ยนั่นหมายความว่าหลัง

จากนี้แกต้องเผชิญหน้ากับปัญหาอะไรบ้าง

จนถึงตอนนี้ ปัญหาโหดร้ายที่เกิดขึ้นไม่ใช่แค่การพูด

ลอยๆ สังคมสมัยนี้ความผิดทุกอย่างผู้หญิงต้องเป็นคนรับไว้

ถึงแม้ว่าเรื่องระหว่างคนกับเธอ ความจริงแล้วเธอคือคนที่ โดนทำร้ายแต่ในปากของคนนอกคำที่พูดออกมามากที่สุดคือ ตบมือข้างเดียวมันไม่ดัง

ในสายตาของทุกคน เตชิตผู้ชายที่สมบูรณ์แบบทุกอย่าง อย่างเขาคงไม่มีใครอยากให้ได้กับผู้หญิงที่เคยแต่งงานแล้ว หรอก

นัชชาเข้าใจทุกอย่าง แต่เธอทำผิดอะไร……………
เธอไม่รู้ว่าตัวเองควรทำอะไร ถึงจะให้คนอื่นเปลี่ยน

ความคิดที่ไม่ดีที่มีต่อเธอ เหมือนไม่ว่าเธอจะทำยังไงก็ไม่มี ประโยชน์…………..

นัชชากำลังใช้ความคิดอยู่ จู่ๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เป็น เบอร์แปลก ทำให้นัชชารู้ได้ว่ารีบโทรมาขนาดนี้คงจะเป็นคน ในบ้านตวิษ เธอกลัวว่าพวกเขาจะไปสร้างความเดือดร้อนให้ ณัชชนกับเมทนี เธอรีบรับสาย “ฮัลโหล

“นัชชา เธอต้อการอะไรกันแน่” เสียงตะคอกของผู้ชาย สี ยงดังจนทำให้คนรู้สึกเจ็บหู

“ฉันหรอ” นัชชาตัวสั่นเหมือนถูกตักออกมาจากบ่อน้ำ สิ่ง ที่คุณโดนมันเป็นสิ่งที่คุณทำตัวเอง มันเป็นสิ่งที่คุณควรจะได้ รับ*

เรื่องมาจนถึงทุกวันนี้ เขาไม่เคยรู้สึกเสียใจ มีแต่จะโกรธ และต่อว่าเธอ และเธอในตอนนี้ก็คิดได้แล้วเธอไม่คาดหวังที่จะ ให้ดาษคิดได้ว่ามันเป็นความผิดของเขา

“สิ่งที่เธอทำเขาเรียกว่าโกง แต่งงานกันได้ปีกว่าเธอก็

อยากหุบสมบัติครึ่งหนึ่งของครอบครัวฉัน เธอมันโล

“คุณไปฟ้องร้องฉัน” นัชชาพูดขัดขึ้น เธอไม่มีอารมณ์มา ฟังเขาพูดเรื่องไร้สาระ “เรื่องระหว่างคุณกับฉันคดีถูกตัดสินไป แล้ว หลังจากนี้เราก็แค่คนแปลกหน้ากัน คุณต้องพูดอะไร มาก ไม่พอใจอะไรก็ไปยื่นฟ้องฉันในชั้นศาล
เขาเงียบอึ้งในคำพูดของเธอ แล้วอยู่ๆก็หัวเราะขึ้นมา เหมือนคนบ้า “ห้าห้าๆ ทำไม เธอคิดว่าสะบัดฉันทิ้งไปได้ก็จะ ได้กลายเป็นภรรยาของเตชิตหรอ เธอฝันกลางวัน คนในบ้าน นั้นคงจะรู้เรื่องของเธอแล้วละสิ

ตอนแรกนัชชาไม่ได้สนใจคำพูดของเขาจนกระทั่งได้ยิน ‘คนบ้าน น

เขารู้เรื่องนี้ได้ยังไง

นัชชา ใจเต้นแรง ขมวดคิ้ว ตกใจรีบดันตัวออกจาก กำแพง “เป็นฝีมือคุณหรือ

ดวิษหัวเราะแห้ง ไม่งั้นเธอคิดว่าบ้านนั้นจะรู้เรื่องเธอกับ เขาได้ยังไง”

เขาไม่รู้ว่าเตชิตจัดการเรื่องนี้ไปแล้ว ยังหัวเราะดีใจไปเอง “ในมือฉันมีของมากมายที่จะทำให้เขารังเกลียดในตัวเธอ เพราะฉะนั้นอย่าบังคับฉันมันไม่เป็นผลดีกับตัวเธอเอง

พอฟังถึงตรงนี้ ย้อนคิดถึงเรื่องที่พวกท่านพูดในสาย นัช ชาเหมือนจะเข้าใจอะไรมากขึ้น แสดงว่าคุณเป็นคนส่งรูปของ ฉันไปให้ที่บ้านเก่าของเขาหรือ

“ถ้าใช่แล้วจะทำไม” ควบยอมรับแบบหน้าไม่อาย “เธอ เป็นคนบังคับให้ฉันต้องทำแบบนี้เอง เธอคิดว่าทำให้ฉันอยู่ไม่ เป็นสุขแล้วฉันจะปล่อยเธอไปง่ายๆหรอ ถ้าเธอต้องการสมบัติ ของฉัน นี่มันเป็นแค่เพียงจุดเริ่มต้น
“คุณ” นัชชาพูดอะไรไม่ออกเพราะอารมณ์ที่ขึ้นๆลงๆ ของ เธอ แล้วเธอจะทำยังไงได้ล่ะ ถ้าต้อเผชิญกับคนอย่างตามที่ หน้าด้าน ไม่สนใจ ไม่มียางอาย เธอทำอะไรได้อีก

นัชชาพูดขึ้น “ดาษ ตอนนี้คุณสูญเสียไปมากถ้ายังไม่หยุด ฉันจะทำให้คุณสูญเสียมากกว่านี้

“ห้าๆ” ควงหัวเราะ “เพราะยังไงตอนนี้ชื่อเสียงฉันในปี ไม่เหลืออะไรแล้ว ฉันไม่สน ฉันจะลองเสี่ยงดูมันคงไม่มีอะไรให้ เสียไปมากกว่านี้แล้ว เธอนั่นแหละไม่กลัวคนบ้านนั้น

ไม่รอให้เขาได้พูดจบ นัชชาก็กดตัดสายทิ้ง เพื่อที่เสียง เบื่อทุกอย่างของเขา และเกลียดแม้กระทั่งตัวเองที่เคยรักเขา โดยไม่สนใจอะไรเลย

คงเป็นเพราะตาบอดที่เคยตกหลุมรักคนเลวขนาดนี้

ที่เดินมาจนถึงทุกวันนี้ ทุกสิ่งที่อย่างที่เคยทุ่มเทให้กับ ความรักครั้งนี้และทำให้เขากลายเป็นอาวุธร้ายในการทำร้าย

เธอ

โทรศัพท์สั่น เป็นข้อความเข้าจากดาษ

นัชชาสูดหายใจเข้าแล้วเปิดอ่านข้อความ สายตาจ้อง มองไปที่รูปตรงหน้าจอ ท่าทางที่ดูไม่ได้เสียสายตา แต่คนในรูปเธอคุ้นเคยมาก

เหมือนทุกอย่างรอบๆตัวหยุดนิ่ง รวมทั้งลมหายใจของ

หลังจากนั้นนัชชาก็ทรุดตัวลงนั่งพิงกับกำแพง นั่งงอตัว เอามือกอดเข่าเธอร้องไห้ออกมา

“ฮือ..ฮือ…” เธอพยายามเก็บเสียง กลัวว่าผู้ชายที่นอน ป่วยอยู่ในห้องจะตื่น

หยดน้ำตาที่ใหญ่ เธอไม่ได้คิดไม่ถึงว่าหลังจากที่ชนะคดี เรื่องจะเป็นยังไงต่อ สิ่งที่กลัวที่สุดคือดวิษกับคนในครอบครัว เขาจะไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้และยอมหยุดแก้แค้นเธอง่ายๆ

สิ่งที่เธอกลัวก็เกิดขึ้นจริงๆ

เรื่องแต่งงานที่เคยเกิดขึ้นเหมือนตราบาปที่ติดตัวเธอ เธอ ไม่รู้ว่าควรลบมันออกยังไง

เธอยังจะหนีมันพ้นมั้ย

ถึงต้องใช้เวลา 3ปี 5ปี 10ปี หรือมากกว่านั้น คงไม่มี ใครยังรอคอยเธออยู่ที่เดิมรวมถึงเตชิตด้วย