ตอน85อย่าไปไหนอยู่ข้างๆผม

ตอนที่85 อย่าไปไหน อยู่ข้างๆผม

นัชชาถูกเตชิตทิ้งบนเตียง ร่างกายของเธอขึ้นไป

สองครั้งจึงจะเสถียรลง เธอยังไม่ทันที่จะลุกขึ้นก็ถูกกดใต้ตัว ของเขาอย่างแน่นๆ เขาจูบขึ้นอย่างแรง ปล่อยตัวไปหมดไม่ เกรงใจเธออย่างทำอะไรก็ทำอย่างนั้น

นัชชาถูกจูบจนเมาหัวหายใจยาก

เสื้อผ้าที่ติดตัวก็หายไปแล้ว

พอเธอตั้งสติขึ้นมา

เงยหน้าขึ้นก็ชนเข้าแววตาลึกของเขา มองเห็นเสื้อ

ชุดในผ้าเป็นไหมสีขาวและหัวไหล่ถูกเปิดเผยอยู่ด้านนอก สีตา ของเขายิ่งลึกขึ้น มองอย่างนิ่งๆ เหมือนถูกปักไว้ที่นั่น

นัชชาถูกเขามองนิ่งๆ จนรู้สึกอายขึ้นเบนใช้มือไปบังตา เขา ยังไม่ทันที่จะบังไว้แล้วก็ถูกเขายื่นมือมากดมือของเธอวาง ไว้หัวสองข้าง ดวงตาของเขาเลวๆ ถ้าพูดว่าเป็นดู อาจใช้คำ

ว่าชมของที่อยากได้ดีกว่า

นัซซารู้ชัดเจนว่าในดวงตาของเขาแสดงออกความอยาก ได้อย่างแรง เหมือนเป็นไฟกำลังเผาอยู่ ทำให้เธอรู้สึกว่าตัว เองเกือบจะเผาขึ้นด้วย

คนนี้ทำแบบนี้ยังไม่พอใจ จงโน้มตัวลงแล้วดึงสายคล้องไหล่ชุดชั้นใน แล้วเข้าใกล้หูของเธอพูดว่า “นี่คือของขวัญด้วย ใหม่”

นัชชาเกลียดข้อ ของเตชิต เธอจะไม่ตอบเขา รู้ดีอยู่แล้ว ยังต้องถามออกมาอีกที จะให้เธอตอบยังไงวะ

แต่กลับเขาราวกับว่าพอใจมาก เสียงยิ้มอย่างเพราะดัง ขึ้นหน้าอกของเขาทีหลังเธอคงมัดโบว์ด้วยนะคะ อย่างนี้ของ ขวัญจะเป็นของที่เสร็จเรียบร้อยนะ

ถึงตอนนี้นัชชาจึงรู้ว่า สำคัญกว่าเรื่องนี้

ความรู้สึกมันมาแล้วก็ไม่สามารถหายไปอย่างง่ายๆหรอก ทั้งคืนก็ไม่ได้นอนให้เขาทำตามใจ แล้วผลการต่อวันที่สองก็ คือ ทั้ง ตัวเจ็บปวดจนลงเตียงไม่ได้

ลงเตียงไม่ได้เรื่องนี้มันเป็นเรื่องที่ไม่เคยมีทั้ง24ปีที่ผ่านมา

แต่ว่าตั้งแต่รู้จักกับเตชิต มันก็กลายเป็นเรื่องปกติมากแล้ว

ตอนแรกเธออยากหาวิธีหนีตลอด แต่ตามเวลาผ่านไป เธอชินไปเรื่อยๆ แล้ว ปาฏิหาริย์มาก

คนนะ ก็เป็นสัตว์ตัวที่มีความเคยชิน ทั้งๆที่เตชิตเป็นสัตว์

ป่าแบบนี้ เอก็คงรับได้

นัชชาคิดไปแล้วถอนหายใจ ลืมตากว้างๆ จ้องมองเพดาน อย่างงุนงง รูปภาพเมื่อคืนที่เด็กไม่ควรรู้ประกายสมอง

ในหัวใจของเขาของขวัญอะไรก็ไม่หัวใจเต้นแรงขึ้น

ทันใดนั้น ผู้ชายที่นอนอยู่ข้างๆ หมุนตัวมา ใช้แขนมือ ยาวๆกอดเธอเข้าอ้อมแขน หลังจากเมื่อคืน หนวดเคราเกิด ออกมานิดๆ ใต้คางของเขา ตอนนี้หนวดเคราของเขากำลังติด บนใบหน้าของนัชชา รู้สึกกันนิดหน่อย

เธอหดคอขึ้น

“คันมากนะ…”

นัชชาถอนหายใจ ด้วยความหงุดหงิด “เจ็บปวดทั้งตัว

เลย..

เตชิตตอบว่า จะนวดให้เอาไหม

นัชชารีบเปิดตากว้างๆ ตอบไปสามครั้ง ไม่ต้องค่ะ ไม่

ต้องค่ะ ไม่ต้องแล้วค่ะ

เตชิตไม่ได้ยืนยัน เขารู้ว่าเดี๋ยวจะมีเรื่องเกิดขึ้น ในที่สุด คนที่ไม่สบายก็เป็นเขาคนเดียว เธอก็แบบนี้อยู่แล้ว เขาไม่ อยากจะให้เธอล่าบากใจอีก

วันนี้เป็นวันสุดสัปดาห์ไม่ต้องตื่นเช้าไปทำงาน ความสุข

ของเมื่อวันยังไม่ได้หายไปหมด สองคนนี้กอดกันบนเตียง ไม่มี ใครพูดอะไรอีก บรรยากาศดีมาก ทำให้คนอยากให้เวลามัน หยุดอยู่ตอนนี้

อีกไม่นาน นัชชากำลังจะหลับไป โทรศัพท์วางอยู่บนโต๊ะ ที่ข้างเตียงดังขึ้น เธอลืมตามองไปก็เห็นเตชิตเอาโทรศัพท์มา ไปหน้าจอ ขมวดคิ้วขึ้น แล้วพูดด้วยเสียงต่ำๆ “ผมไปรับโทรศัพท์”

เขาจับมือถือเดินไปทางระเบียงหันหลังออกไปแล้วยังเปิด ประตูด้วย ตัดเสียงทั้งหมดของข้างนอก

นัชชานอนอยู่บนเตียง สายตามองไปตามผู้ชายที่ยืนอยู่ ระเบียง แสงพระอาทิตย์สาดบนหัวไหล่ของเขา

เหมือนกับเขาถูกชุบด้วยชั้นของแสงสีทอง เขาไม่ได้ยืน เผชิญหน้าเธอ แต่ว่าบางทีเขาหมุนตัวมาข้างๆ ก็จะได้เห็นว่า เขากำลังพูดอยู่แต่ไม่สามารถได้ยินว่าเขากำลังพูดอะไรอยู่

บนระเบียง เขาแน่ใจนัชชาไม่สามารถได้ยินเสียงของเขา แล้ว จึงรับสาย “ฮัลโหล จอร์จ?”

“เตชิต คืนอย่างนี้ ตอนเช้านี้เราตรวจสอบตามปกติ อาการของทนา ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ผลการตรวจสอบค่อนข้าง ซับซ้อน ผมหวังว่าคุณกับคุณหมอปรัณรีบมา” ประโยคเป็น ภาษาอังกฤษออกจากสายอีกฝั่ง

เข้าหูเตชิต สามารถทำให้เขาเสียอารมณ์ไปหมด “เธอ

เป็นไงบ้าง

“เธอปลอดภัยแล้ว ตอนเช้าที่นาร์ไม่ระวังแล้วถูกแสงแดด เผาไหม้ผิวหนัง ตอนนี้การแผลยังไม่ดีขึ้น ผลการที่ชัดเจน ต้องการรอการตรวจสอบอีก สภาพนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาเลย คุณ ก็รู้ เตชิต ร่างกายของเธอจะพิเศษแค่ไหน เราไม่กล้าเล่น

ผู้ชายคนนี้ขมวดคิ้ว ทำไมถูกเผาไหม้
“ไม่รู้เหมือนกัน ทีนาร์เธอบอกว่าเธอบังเอิญเปิดผ้าม่าน

เสียงจอร์จยังตั้งอยู่ฝั่งหู เมื่อกี้ยังรู้สึกแสงแดดอบอุ่นอยู่ จู่ๆก็เยือกเย็นลงมา สีหน้าของเตชิตมืดลงมา แล้วฟังอย่าง นิ่งๆ อีกสักพักเขาก็หันหลังกลับมาได้ วันนี้ผมกลับปรัณจะนั่ง เที่ยวบินบินที่เช้าที่สุด ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นอีก รีบโทรให้ผม

สิบกว่านาทีผ่านไป เขาเดินเข้าห้องมาอีก มองไปเตียง เห็นผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียงก็กำลังมองเขาอยู่

เตชิตมองไปทางอื่น อีกไม่กี่ก้าวก็เดินไปถึงข้างเตียง พอเอ่ยปากก็เป็นข่าวร้าย “ผมต้องไปอเมริกา วัน

นัชชาอึ้งไปเล็กน้อย ลุกขึ้น “ทำไมจู่ๆก็

“อืม” สายตาของเขาหนักไปหน่อย ไม่ได้อธิบายอะไรอีก เพียงแค่พูดว่า “บังเอิญมีธุระ

นัชชามองหน้าตาของเขาในขณะนี้ เมื่อยังอ่อนโยนอยู่ แต่ตอนนี้กลายเป็นซีเรียสขึ้น อดไม่ไหวจึงถามว่า “คือ…เรื่อง ของบริษัทหรือ

เตชิตมองเธอแต่ไม่ตอบเธอ เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ ผ่านไปสักช่วงจึงตอบว่าใช่ครับ”

“ไปเมื่อไหร่”

“ตอนบ่าย”
“อ้าว นัชชาอ้าปากเล็กน้อย อดไม่ไหว ประหลาดใจ น้ำ เสียงแถมมีความผิดหวังที่ไม่สามารถรู้สึกถึงมันจะต้องเร่ง ขนาดนี้เลยหรือ

เธอถามอีก คุณจะไปกี่วัน

“ยังไม่แน่ใจ ต้องไปถึงแล้วดูว่าเป็นไงบ้างจึงจะรู้

นัชชาพยักหน้าเบาๆ ก็ใช่นะ มันเป็นเรื่องที่บังเอิญ ใคร ก็ไม่สามารถจะควบคุมได้ แต่ว่าเพิ่งผ่านวันเกิดไป เขาก็ต้อง ไปยุ่งเรื่องงานอีก เธอรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

เตชิตเห็นเธอก้มหน้าด้วยความไม่ดีใจ ภายในหัวใจของ เขาก็โทษตัวเองอยู่ อารมณ์แบบนี้เหมือนกำลังรวบรวมเป็น ตาข่ายขนาดใหญ่แล้วห่อหัวใจของเขาอย่างแน่นชัด เรื่อง ทรยศหลังจากโกหก ทำให้เขาไม่กล้ามองดวงตาของเธอ

เขารู้สึกกลัว เขากลัวว่าถ้ามีวันหนึ่งนัชชารู้ว่ามีคนที่ชื่อที นาร์อยู่ คนที่มีภาพภูมิใจสูงๆอย่างเธอ เธอจะเลือกยังไง ไม่ ว่าเป็นผลการไหน เขาต้องเจ็บใจและรับไม่ไหว

ดังนั้น เขาต้องห้ามนัชชาได้รู้เรื่องนี้อย่างเด็ดขาด เขาไม่ กล้าเล่น อย่างน้อยตอนนี้เขายังไม่เตรียมที่จะปล่อยเธอไปจาก

เขา

เตชิตยกใบหน้าของผู้หญิงนี้ขึ้น ก้มหัวติดหน้าผากของ เธอ พูดเบาๆ “รอผมที่บ้าน อย่าไปไหนเลยนะ

นัชชารู้สึกงง แต่ว่าก็ปลอบเขาอย่างเบาๆว่า “ฉันจะไม่ไปไหนหรอก นอกจากที่นี่ ฉันไม่มีที่พักอื่นแล้ว คุณรู้ดีอยู่ไม่ใช่ หรือ วางใจเถอะ

เตชิตไม่ได้พูดอีก เพียงแต่กอดเธออย่างแรง หวังว่า สิ่งที่ เธอพูดเป็นความจริง จะไม่ไปไหน จะอยู่ข้างๆ เขา