ตอน781 ขอเป็นเขาเองทียอมแลก

ตอนที่781 ขอเป็นเขาเองที่ยอมแลก

“ต้องโทษฉัน เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นเพราะฉัน…” เขา พิงผนังกำแพงน่างกายสูงใหญิงอตัวลงอย่างหมดสภาพ เขา ช่างไร้ประโยชน์สิ้นดีผ่านไปหลายชั่วโมงแล้วยังหาตัวหล่อนไม่ พบ

เตชิตยกมือวางบนบางทั้งสองข้างอย่างหนักแน่น “ชนัย แกต้องเข้มแข็งขึ้น ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่แกจะมาหมดอาลัยตาย อยากอยู่ตรงนี้ แม้ว่าแกจะท้อแท้ก็ตาม แกต้องรอวันที่ดราณี กลับมา

“ฉันไม่มีความสามารถที่จะปกป้องหล่อน แม้ว่าเกิดเรื่อง ขึ้นฉันก็ได้แค่ลืมตาจ้องมองแค่นั้นเอง ฉันเคยบอกกับหล่อนนะ ว่าจะดูแลหล่อนให้ปลอดภัยที่สุดเวลาอยู่กับฉัน แต่ว่าฉันก็ทำ ไม่ได้ ฉันมันคนไม่ได้เรื่อง… โธ่เว้ย!” ชนัยตาแดงกล่ำ เมื่อพูด จบเขาชูมือขึ้นมาต่อยตัวเองแรงๆสองที่

เตชิตฟัง ในนาเสียงที่เขาพูดและใบหน้าที่แดงบวมปูด ออกมา เขาสูดลมมเข้าปากเบาๆเพื่อไล่ความรู้สึก ในดวงตา

เป็นถึงพี่น้องร่วมสาบานกันยิ่งเห็นเขาเป็นแบบนี้แล้ว เขา

ยิ่งปวดใจพอๆกับตัวเขา
ตอนนัชชาเกิดเรื่องขึ้น เขาก็ไม่ได้ต่างกัน แต่ว่าเขา อดใจไม่ได้ที่จะทำให้ชนัยประสบพพบเจอกับเหตุการณ์เหล่านี้

คนที่รักษาภาพพจน์คนหนึ่งกับมาตบหน้าตัวเองสองที่ต่อ

หน้าสาธารณะชน เขาทุกข์จริงๆทุกข์จนเข้าไปถึงในกระดูก มัน ซึมเข้าไปในกระดูก หล่อนเกิดเรื่องขึ้น เขาก็ไม่สนใจอะไรอีก แล้ว

เตชิตแทบไม่ต้องตั้งข้อสงสัยเลยว่าหารรอบนี้ดราณีไม่ กลับมา ชนัยคงเหมือนศพที่เดินได้

เวลาทุกวินาทีทุกชั่วโมงสำหรับผู้ชายคนนี้แล้ว ไม่มีการ การปลอบโยนใดๆที่จะส่งผลดีต่อเขาได้ แต่มีข่าวคราวของด ราณีสักนิดมันก็ทำให้เขาผ่อนคลายลงได้บ้าง

ข่าวดี หลังจากยี่สิบนาทีผ่านไป ทางตำรวจได้รับข่าวดีมา ว่าห่างออกไปสี่สิบกิโลเมตรกล้องวงจรปิดสามารถติดตาม ตำแหน่งของคนลักพาตัวกลุ่มพวกนั้นได้

ตำแหน่งอยู่ด้านนอกเมืองข้างๆถนนหลวง ที่นั่นมีโรงงาน เก่าอยู่สองโรงและเคยเป็นโรงงานไฟฟ้าเก่าของบริษัทธุรกิจ ยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่ง

ชนัยรีบลุกขึ้นไปดูแผนที่ที่แสดงตำแหน่งนั่น แต่เขาสงบ ลง “แน่ใจไหมว่าอยู่ทางด้านไหน?”

“น่าจะเป็นที่โรงไฟฟ้า ซึ่งโรงงานเคมีประตูค่อนข้างเยอะ ผมรู้สึกว่าพวกมันจะไม่เลือกแน่ๆ แต่ว่าโรงงานไฟฟ้ามันมีเนื้อที่ใหญ่กว่ามาก

ขนัยจดจ้องมอง โครงสร้างที่อยู่บนแผนที่ได้ทั้งหมดในใจ แล้วเงยหัวขึ้นมาดูทีมที่รับผิดชอบในครั้งนี้ คุณจัดการคนให้ ไปโรงไฟฟ้ากับผม

“ไม่มีปัญหาครับ”

หลังจากแบ่งงานกันอย่างละเอียดแล้ว ทีมเจ้าหน้าที่ ตำรวจเริ่มออกปฏิบัติการ หลังจากชายชราได้ยินข่าวเขาก็เดิน ออกจากห้องทำงานของผู้กำกับการสถานีตำรวจแต่แต่ว่าภาย ใต้ความวุ่นวายก็ไม่มีใครนึกถึงชายแก่คนนี้เลย

อำนาจ ตำแหน่ง อยู่ตรงหน้าของทุกชีวิต พวกนี้มันก็ แค่เรียงลำดับอยู่ด้านหลัง

เตชิตถอนหายใจโล่งออกมา แต่เขาไม่ได้ตามไปกับชนัย

นัชชาได้แต่ถามอย่างเป็นห่วง “ชนัยไปเองจะไม่มีปัญหาใช่

ไหม?”

แม้ว่าจะมีเจ้าหน้าที่ตำรวจอยู่ด้วยก็ตามแต่หากว่าเขาเสีย สติแล้วแม้ว่าจะเป็นตำรวจเขาก็ยากแก่การควบคุม

แต่เตชิตฟังแล้วได้แต่ส่ายหัว “ไม่เป็นไร ขอแค่รู้ตำแหน่ง ของดราณีที่ชัดเจนแน่นอน ชนัยเขาจะจัดการได้ดีทีเดียว

“เขาจะไม่ทำเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องขึ้นมาใช่ไหม?

“อันนี้ก็ เตชิตคิดแล้วคิดอีก คนที่ทำให้ผู้หญิงของชนัย ทรมานขนาดนี้แถมยังส่งวิดีโอมาอีก คิดได้ว่าพวกแก๊งค์นั้นหากเจอกับชนัยแล้วคงได้มีเลือดตกยางออกแน่ๆ ไม่ต้องพูดว่าเขาคือชนัยถ้าเปลี่ยนเป็นผู้ชายทุกคนที่เห็นผู้

หญิงของตนเองถูกทรมานทรกรรมซะขนาดนี้ เขาคงไม่ปล่อย ไปอย่างไม่ทุกข์ร้อนแน่ๆ

ฝ่ายตรงข้ามแสดงออกชัดเจนว่าต้องการเรียกจุดสนใจ และแสดงให้เขาเห็นถึงการกระทำของเขาถ้าหากชนัยปล่อยไป ก็ไม่ใช่เรื่องดีอะไร

พูดง่ายแต่ว่าการกระทำต่อฝ่ายตรงข้ามนั้นต้องตอบโต้ ด้วยวิธีที่หนักกว่านั้น

ดังนั้นครั้งนี้เขาไม่คิดจะห้ามปราม เขาอยากทำอะไรก็ทำ

ตามสบายไป

ชนัยกับทีมเจ้าหน้าที่ตำรวจกว่าจะเดินทางมายังโรงไฟฟ้า ก็มืดแล้ว ท้องฟ้ามืดลงซึ่งเขาก็เริ่มปฏิบัติการภาระกิจใน การป้องกันตัวประกันในทันที

เขาดูเงามืดดำๆที่พาดผ่านมายังโรงไฟฟ้า ใจของชนัย

บีบแน่นเข้าด้วยกัน

เจ้าหน้าที่ตำรวจใช้โดรนในการตวจสถานการณ์ภายใน

โรงงานบริเวณบนฟ้าเหนือโรงงานไฟฟ้า ดูภาพจากที่โดรนส่ง ลงมานั้นภายในโรงงานไฟฟ้าดำมืดสนิท มีแค่บางแห่งเท่านั้น ที่ไฟเปิดอยู่
จากการตรวจสอบตามกล้องที่ใกล้เขาไป สามารถคาด

เดาได้ว่ากลุ่มคนที่ลักพาตัวต้องอยู่ในนั้นแน่ๆ การวางแผนเจ้าหน้าที่ตำรวจในครั้งนี้ผู้กำกับการเป็นคน

บัญชาการให้ตำรวจพิเศษรับผิดชอบโดยใช้วิธีต่างๆ ในการ เข้าไปข้างในโรงงานไฟฟ้า ในขณะเดียวกันบุคคลที่กำลัง ตรวจสอบภายในโรงงานเคมีนั้นก็ถูกเรียกกลับมาที่นี่ด้วย

หลังจากวางแผนเสร็จ แค่รอให้คนข้างในออกมาแค่กลุ่ม คนลักพาตัวออกมาสักคนพวกเขาก็จะเริ่มปฏิบัติการ

การรอคอยมันช่างยาวนานเหลือเกิน ผ่านไปสี่สิบนาทีก็

ไม่มีท่าทีใดออกมา ชนัยเริ่มทนไม่ไหว

“แค่รอต่อไปแค่นี้หรอ? โจมตีเลยไม่ได้หรอ

หัวหน้าทีมได้ฟังความรีบร้อนของเขาแล้วรีบทำให้เขา สงบสติอารมณ์ลง “คุณชายชนัย หากตอนนี้พรวดพร่ำเข้าไป ไปไม่สามารถควบคุมกลุ่มคนลักพาตัวได้เกรงว่าจะทำให้คุณ ดราณีได้รับบาดเจ็บขึ้นมาอีก

ชนัยขมวดคิ้วแน่น ทุกวินาทีทุกนาทีที่ผ่านไปสำหรับเขา มันช่างยากเย็นอย่างทุกข์ทรมาน

ตอนนั้นเอง ทันใดนั้นประตูเหล็กที่ปิดแน่นกลับมีคนเปิด

ออกมา!

หัวหน้าทีมรีบหยิบวิทยุสื่อสารสั่งการทีมซุ่มโจมตีหลาย ทีมที่อยู่ไม่ไกลออกมา “เริ่มปฏิบัติการ
ภายใต้คำสั่งการ นัยเห็นภาพที่โดรนส่งภาพที่เจ้าหน้าที่ ตำรวจพิเศษเข้าไปภายในให้ดู เหมือนจะไม่มีเหตุการณ์อะไร ขึ้นก็สามารถจัดการกลุ่มลักพาตัวได้หนึ่งคน

จากนั้น คนที่สองก็หยิบมีดขึ้นมา แล้วรีบลงมือแบบมั่วๆ ท้ายสุดแล้วผลที่ได้ก็เหมือนกับคนก่อนนี้

ทีมเล็กๆเข้าไปยังด้านในของโรงงาน ขณะเดียวกัน ทางออกด้านอื่นๆ ก็มีทีมต่างๆเข้ามาเรื่อยๆ แบบเดียวก็ สามารถคุ้มกันพื้นที่ได้ทั้งทั้งด้านในด้านนนอกของชั้นสาม

การโจมตีครั้งแรกนั้นเขาเห็นหน้าที่ภาพส่งออกมามันคือ ชยาวุธที่มือกำลังถือมีดอยู่ อีกมือหนึ่งก็จับรอยแผลเป็นที่ชุ่ม เลือดของดราณีไว้แน่น

ประสบการณ์หลายปีที่ผ่านมาเขารู้ดีว่าการส่งเสียงออก มาจากก้นบึงหัวใจเขานั้นไม่เป็นการดี ตัวประกันไม่ได้แค่บาด เจ็บอย่างหนักแต่ว่าผู้ได้รับบาดเจ็บมีอาการเริ่มไม่รู้สึกตัว

มันจะส่งผลกระทบต่อการวางแผนในการช่วยชีวิต

“ตอนนี้แกถูกพวกเราคุมไว้หมดแล้ว วางอาวุธในมือซะ!

ชยาวุธฟังไปหัวเราะไป เขาเดินถอยหลังจนตัวเขาพิงผนัง กำแพง “ปล่อยหล่อนไปหรอ? ตำรวจนายนี้กำลังล้อฉันเล่น หรือป่าว?”

“ตอนนี้ปล่อนคนออกมา อย่าต่อสู้ จัดการลดหย่อนผ่อนโทษให้หากยินยอมดีๆเราก็
“ฮ่าๆๆๆ ฉันทำผิดซะเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ถ้าลดหย่อนโทษ จะลดหย่อนได้เยอะขนาดไหน?” ชยาวุธไม่ได้สนใจเลย เขาทำ ขวดแตก

ตำรวจไม่ได้นิ่งนอนใจพยายามสื่อสารกับเขา ชยาวุธฟัง แบบไม่สบอารมณ์แถมถามกลับ และยังกรีดคอของดราณีให้ เป็นรอยเลือดเป็นแถวๆ

เลือดที่เปื้อนบนมีดแหลมคมทำให้บรรยากาศมันตรึง เครียดขึ้นมา

ตอนนั้นเอง ชยาวุธคิดอะไรออกขึ้นมา เขาเปิดปาก “แก อยากให้ฉันปล่อยเธอไปใช่ว่าไม่ได้…..

“งั้นข้อเสนอขอแกคืออะไร?

“เอาตัวชนัยมาแลกสิ” ชยาวุธคิดไม่ถึงกับคำพูดที่ออกมา “เอาตัวผู้ชายคนนั้นมาแลกกับหล่อน แล้วฉันจะปล่อนตัว หล่อนไป