ตอน758อยู่กันคนละโลก

ตอนที่758อยู่กันคนละโลก

หลังจากที่ชนัยตัดสินใจเลือกคนที่จะมาเป็นไม้กันหมาได้ แล้วหนึ่งสัปดาห์หลังจากนั้นก็มีข่าวเชิงชู้สาวของดาราคนหนึ่ง ในวงการบันเทิงออกมา

เป็นพาดหัวข่าวที่สะดุดตาคนอ่านมากไม่ว่าใครมาเห็นก็

คงอดไม่ได้ที่จะต้องเปิดดู

เกวลินดาราสาวตกอับไม่มีงานละครหนึ่งปีซุ่มคบหนุ่มผู้ บริหารในวงการ

ภาพในข่าวเป็นรูปที่ไม่ชัดถูกถ่ายตอนกลางคืนหญิงสาว สวมชุดเดรสเข้ารูปสีดำคลุมทับด้วยเสื้อคลุมคอลเลคชั่นใหม่ ของร้านควงแขนอยู่กับผู้ชายด้านข้างช่วงบนของลำตัวแบบ ชิดแทบทับกันแล้ว

ผู้ชายคนที่ถูกหล่อนควงแขนอยู่นั้นไม่ใช่ใครที่ไหนแต่คือ ชนัยนั่นเอง

แม้ว่าในรูปจะเห็นแค่ด้านข้างที่เบลอไม่ชัดนักแต่คนที่รู้จัก

เขาต้องดูออกว่าเป็นเขา

ในข่าวพูดถึงแต่เรื่องของเกวลินแทบจะไม่พูดถึงเขาเลย ชื่อเขาก็ไม่มีใครกล้าลง
ข่าวนี้มีลงให้เห็นแค่ในอินเทอร์เน็ตเท่านั้นไม่ใช่เพราะ ความสามารถของนักข่าวแต่เป็นเพราะเป็นความต้องการของ ชนัยที่ได้ทำข้อตกลงไว้เรียบร้อยแล้ว

ตอนนี้ที่นั่งอยู่ในออฟฟิศมองดูผู้ช่วยที่ไม่กล้าแม้แต่ผ่อน ลมหายใจชนัยสีหน้าเรียบเฉยไม่ต้องสนใจขอแค่ไม่มีชื่อฉัน กับรูปที่ชัดกว่านี้ก็ปล่อยพวกเขาไป

ข่าวลือทรงภพผู้ช่วยของเขาคาดไม่ถึงเล็กน้อยแม้ว่าเจ้า เพิ่งจะมาทำงานกับชนัยได้ไม่นานแต่เขาก็เคยได้ยินคำร่ำลือ เกี่ยวกับเจ้านายเขามาบ้าง

คนที่ไม่ยินดีในคำที่คนอื่นจะวิพากวิจารณ์ตนเองคนที่ชอบ เที่ยวกลางคืนเป็นเวลานานแต่กลับไม่เคยทำอะไรเป็นชิ้นเป็น อันครั้งนี้เกิดอะไรขึ้นทำไม ใจกว้างจัง

ทรงภพสงสัยมากแต่เพราะชนัยพูดมาแบบนี้แล้วเขาก็พูด

อะไรมากไม่ได้ก็แล้วแต่นักข่าวพวกนั้นจะเขียนตามอำเภอใจ

แล้วกัน หากเมื่อเทียบกับชนัยแล้วตอนแรกที่หล่อนเห็นข่าวหล่อน

ก็ไม่ได้ใจเย็น

หล่อนเปิดข่าวอ่านอยู่หลายรอบจนแน่ใจว่าโทรศัพท์มือ ถือของตัวเองไม่ได้เสียในใจรุ่มร้อนดั่งไฟอ่านทุกตัวอักษรใน ข่าวจนจบ

ยิ่งอ่านหล่อนก็ยิ่งโกรธจนศาสตราจารย์เรียกให้หล่อนยืนขึ้นตอบคําถามหล่อนก็ยังไม่รู้ตัว

เพื่อนที่อยู่ข้างต้องเอามือมาสะกิดหล่อนเบาๆ หล่อนจึง ได้สติขึ้นมา

เมื่อสบสายคู่ที่เหมือนจะกินคนได้ของศาสตราจารย์หล่อน ก็รีบเก็บโทรศัพท์แล้วลุกขึ้นยืนทันทีแต่หลังจากยืนขึ้นแล้วก็ ไม่มีคำตอบอะไร

เพราะเธอไม่ได้สนใจฟังตั้งแต่แรก

ศาสตราจารย์จดชื่อของหล่อนไว้เพื่อหักคะแนนหล่อนแต่ ไหนแต่ไรดราณีเป็นคนที่ห่วงเรื่องคะแนนมากถึงตอนนี้ก็คงทำ อะไรไม่ได้แล้ว

ในสมองตอนนี้มีแต่ภาพของดาราสาวคนนั้นที่กำลังควง แขนชนีย

ถึงแม้ว่าภาพนั้นจะเบลอขนาดไหนแต่ไม่รู้ว่าหล่อนไม่ มั่นใจในตัวเองหรือว่าด้วยเหตุอะไรก็ตามหล่อนกลับรู้สึกว่าผู้ หญิงคนนั้นสวยมาก

ไม่ใช่ว่าหน้าตาสะสวยแต่เป็นบุคลิกท่วงท่าที่สง่างามแบบ ที่มีแต่ผู้หญิงสมบูรณ์แบบเต็มตัวเท่านั้นที่มี

วิชาที่เหลือดราณีไม่มีสมาธิในการเรียนอีกแล้วหล่อน แทบรอให้ถึงเวลาเลิกเรียนแทบไม่ไหวหล่อนรีบคว้ากระเป๋า แล้วรีบออกจากห้องเรียนไปทันที

ตลอดทางหล่อนเดินกึ่งวิ่งไปที่ประตูใหญ่หน้ามหาวิทยาลัยอยากจะยกมือเรียกรถแต่สุดท้ายก็ต้องชะงัก

หล่อนจะไปหาเขาที่ไหนที่บริษัทเหรอแล้วถ้าเขาไม่อยู่ล่ะ และต่อให้เขาอยู่หล่อนคิดจะพูดอะไรกับเขา

เมื่อความคิดเหล่านี้แวบขึ้นในสมองหล่อนก็ไม่เหลือซึ่ง ความกล้าหาญใดๆจิตใจที่ร้อนรนอยู่เมื่อสักครู่กลับได้สติขึ้น มาตัวเองไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะไปเผชิญหน้ากับชนัยอย่างไร

หล่อนไม่เคยคิดเลยว่าจะมีข่าวซุบซิบนินทาเชิงชู้สาวแบบ นี้เกิดกับชนัยและยิ่งไม่เคยคิดเลยด้วยว่าถ้าหากเกิดเรื่องแบบ นี้ขึ้นหล่อนจะจัดการอย่างไร

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับความรู้สึกหล่อนช่างไร้เดียงสาอ่อน ต่อโลกนัก

ดราณียืนอยู่ที่ประตูมหาวิทยาลัยมองดูรถที่เข้าๆออกๆ อยู่ๆก็รู้สึกสับสนพร่ามัวช่วงนี้อารมณ์ต่างๆ ที่หล่อนพยายาม เก็บซ่อนไว้ในใจก็เหมือนจะเบียดพุ่งออกมาหล่อนต้อง พยายามอย่างหนักที่จะควบคุมมันไว้เพื่อมิให้สติ กระเจิดกระเจิง

หล่อนเริ่มปลอบใจตัวเองถ้าหากเป็นเรื่องเข้าใจผิดล่ะหรือ ว่านักข่าวต้องการแค่ให้เป็นจุดสนใจ

ชนัยดีกับหล่อนขนาดนั้นหล่อนก็ควรจะเชื่อใจเขาไม่ใช่ พอเห็นข่าวปุ๊บก็สงสัยก่อนเลยเท่าก็ว่าหล่อนอยู่ข้างเดียวกัน กับคนอื่นๆ
ใช่แล้วหล่อนต้องใจเย็นกว่านี้เขาทั้งยุ่งทั้งเหนื่อยมาก พอแล้วอย่าทำให้เขาต้องเดือดร้อนมากไปกว่านี้เลยดราณีหาก ไม่ใช่เรื่องจริงชนัยต้องมาอธิบายเรื่องนี้ให้เธอฟังด้วยตนเอง

เมื่อคิดได้อย่างนี้แล้วดราณีจึงหยุดยั้งคำถามในใจที่รีบ ร้อนจะไปถามเขาความรักครั้งแรกสำหรับหล่อนทุกอย่างเป็น สิ่งแปลกใหม่

หล่อนหวงเขามากชนัยคบหาอยู่กับหล่อนก็ต้องถือว่าเป็น คนของหล่อน ใครจะมาแตะต้องไม่ได้ดังนั้นหล่อนจึงลืมผู้ชาย แบบนั้นไปแล้วเมื่อก่อนรอบกายเขาก็มีหญิงสาวมากมายถึง แม้ว่าเขาจะไม่ได้เป็นฝ่ายเข้าหาผู้หญิงพวกนั้นแต่ก็ต้องมีคน พร้อมที่จะเข้าหาอยู่แล้ว

และคงจะมีมากจนนับไม่ถ้วนเลยทีเดียว

ในขณะที่หล่อนคิดฟุ้งซ่านและยังหาข้อสรุปไม่ได้อยู่นั้นอยู่ โทรศัพท์มือถือของหล่อนก็ดังขึ้นหล่อนรีบหยิบขึ้นดูแต่น่า เสียดายที่ไม่ใช่ชนัยโทรมาหากแต่เป็นเสนานี

หล่อนสัมผัสได้ถึงใจที่กำลังสั่นไม่หยุดเมื่อก่อนหล่อนเคย กังวลว่าที่บ้านของชนัยจะนามหาเสนานจนเจอหล่อนก็ไม่เคย ยอมถอยมาตอนนี้หล่อนกลับไม่กล้าเผชิญหน้าเสียแล้ว

ไม่รับสายก็ไม่ได้หยุติเพิ่งผ่านการผ่าตัดมาร่างกายยังไม่ แข็งแรงเหมือนเดิมหากหล่อนไม่รับสายอีกยิ่งทำให้เสนานี กังวลใจมากขึ้นจนอาจจะมาที่เมืองโคราวนี้จะกลายเป็นเรื่อง ใหญ่
จะกลัวทำไมแค่ถูกด่าหล่อนก็ไม่อยากให้ที่บ้านต้องเป็น กังวลไปมากกว่านี้

ดังนั้นหล่อนสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะรับสาย

“ฮัล โหลแม่”

หล่อนพยายามทำเสียงให้เป็นปกติที่สุดแต่ที่ผิดปกติคือ ปลายสายเสนานี้ไม่ได้หล่อนแบบที่หล่อนคิดแต่กลับนิ่ง เงียบไปพักหนึ่งก่อนจะถามหล่อนอย่างใจเย็นว่า”เห็นข่าวแล้ว ใช่มั้ย”

ใจของคราณีตกดังตับ ไม่รู้ว่าเสนานี้กำลังคิดอะไรอยู่จึง ได้แต่ตอบไปตามสัจจริงว่า “เห็นแล้วค่ะ”

“คิดยังไงล่ะ”

หล่อนกัดริมฝีปากเงียบไปพักใหญ่ก่อนจะตอบว่า”แม่คะ มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดช่วงนี้ที่บ้านของชนัยให้เขาทำงานเยอะ จึงหลีกเลี่ยงที่จะต้องมีงานเลี้ยงสังสรรค์บ้างมันไม่ใช่แบบที่แม่ เห็นนะคะ”

– เสนานี้ไม่ได้รีบแสดงตัวว่าหล่อนรู้แผนการของดราณีจึง ค่อยๆบีบให้หล่อนตอบคำถาม” ชนัยบอกอย่างนี้เหรอ”

ดราณีไม่เคยโกหกมาก่อนจึงถูกจับพิรุธได้ทันทีนี่มี โทรศัพท์เป็นตัวกลางจึงไม่เห็นว่าในขณะที่หล่อนตอบคำถาม ใบหน้านั้นแดงกล่ำไปทั่ว”ใช่ใช่ค่ะ”

“ดราณีลูกยังไม่ยอมรับอีกเหรอ”
คราวนี้ดราณีไม่ตอบแน่นอนว่าหล่อนถูกต้อนจนไปไม่เป็น เสียแล้ว

หล่อนรู้ว่าเสนานีจับได้ว่าหล่อนโกหกหล่อนอายจนแทบ จะแทรกแผ่นดินหนีอยู่แล้ว

“จะต้องรอให้ถึงวันที่ต้องสูญเสียถูกทำร้ายก่อนหรือ อย่างไรถึงจะเข้าใจว่าทั้งหมดที่ทำก็เพื่อลูก เสนานีถอนหายใจ ยาวประหนึ่งว่าผิดหวังในตัวหล่อนอย่างมาก”พื้นฐาน ครอบครัวเขาไม่ได้เป็นแบบที่ลูกคิดว่าจะรับมือได้ง่ายๆดราณี ลูกอยู่คนละโลกกับเขาถ้าหากไม่ใช่เพราะเรื่องงานลูกจะได้พบ กับเขาเหรอไม่มีทางลูกกับเขามีทางเดินชีวิตคนละทางกันหาก ยังพื้นที่จะอยู่ด้วยกันไม่มีทางมีจุดจบที่สวยงามแน่”