ตอน75 คำสารภาพรักของนภัณฑ์

ตอนที่75 ค่าสารภาพรักของนภันต์

อุบัติเหตุในครั้งนั้นก็ผ่านมาเดือนครึ่งแล้ว หลังจากที่ ตำรวจสรุปผล เวทิตาจากที่ถูกพักงานก็เปลี่ยนเป็นไล่ออก มัน เป็นผลลัพธ์ที่คาดเดาได้ แต่ก็ทำให้คนอดรู้สึกตกใจไม่ได้

แต่ตั้งแต่เริ่มแรกไม่มีใครคิดว่าเวทิตาจะโดนไล่ออก แต่ เมื่อเวลาผ่านไปนานทุกคนก็คงจะเห็นต่างจากเดิม

วันที่ออกเวทิดากลับมาเก็บของที่บริษัท และเผชิญหน้ากับ นวียาคนที่มารับตำแหน่งแทนเธอ นัชชากับแก่ที่เพิ่งกลับจาก กินข้าวเที่ยง ในห้องส่วนใหญ่ยังเป็นโต๊ะที่ว่างอยู่ เดินเข้ามาก็ เห็นเวทิดาที่อุ้มกล่องกระดาษกำลังเดินออกมาจากห้อง

พวกเขาเผชิญกันซึ่งๆหน้า จะให้แกล้งทำเป็นมองไม่เห็นก็

ทําไม่ได้

เวทิตาเห็นนัชชาก็อึ้งไปสักพัก แต่ก็แกล้งเปลี่ยนเป็นหน้า นิ่งแล้วแสยะยิ้ม “นัชชา ไม่นึกว่าฉันจะเสียงานโดนไล่ออก เพราะเธอ”

นัชชาสีหน้าไม่เปลี่ยน และไม่อยากทำตัวให้เกียรติเธอ เหมือนเมื่อก่อน “ในเมื่อเธอไม่ใช่หัวหน้างานของฉันแล้ว เวที ดา ที่เธอโดนไล่ออกไม่ใช่เพราะฉัน เป็นเธอเองที่เคลียร์คดีไม่เรียบร้อย เป็นเพราะคดีของเธอทำให้ฉันมีปัญหาไปด้วย เธอ ไม่รู้สึกผิดแล้วยังจะมาโทษฉัน มันเป็นการตัดสินใจของบริษัท เธอไม่เห็นหรอ”

เธอนึกไม่ถึงว่านัชชาจะโต้ตอบ เวทิตาอึ้ง แต่ก็ยิ้มเยาะ “เธอพูดเหมือนเรื่องมันง่ายเนอะ ถึงมันจะเป็นความผิดของฉัน แต่ก็น่าจะถึงขั้นโดนไล่ออก เป็นฝีมือเธอเองไม่ใช่หรอที่จงใจ เล่นงานฉัน เพราะเธอมีความสัมพันธ์ลับกับคนใหญ่คนโต ฉัน ขอเตือนไว้สักวันเธอจะเจอแบบฉัน

นัชชามองดูหน้าที่เต็มไปด้วยความแค้นของเธอ ไม่ได้ รู้สึกแปลกใจเพราะตั้งแต่เธอทำงานมาเวทิดาก็แสดงออก ชัดเจนว่าไม่ชอบเธอ ตอนนี้เธอก็ยังเป็นแบบนั้น

ทำไมเธอไม่รู้สึกผิดอะไรบ้างเลย

นัชชาไม่ได้ตั้งใจเถียงกับเธอ และรู้ว่าถึงจะเถียงไปก็ไม่ได้ อะไรขึ้นมา เอียงตัวหลบทางให้เธอ “พูดไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา ได้ เธอไปเถอะ

กำลังจะเดินจากไป เวทิตาตั้งใจชนเธอ มันแรงมากจน เธอเซ แก่ที่ยืนอยู่ข้างหลังช่วยพยุงเธอ

เห็นเธอเดินจากไปแบบหน้าชื่นตาบาน แก้โกรธยกหมัด “ถ้าจะบ้า…

ประธานที่นั่งดูเห็นภาพการกระทำทั้งหมด เตชิตที่เห็นนัช ชาโดนซนจนเซ สายตาไม่พอใจ ต่อสายหาดรัณ ให้คนรักตัวเวทีตาไว้

“กักตัวหรอ” ตรัณไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร ยังไม่รอ ให้เขาได้ถามต่อ เตชิตก็พูดขึ้น ต้องให้ฉันสอนมั้ย ว่าแกต้อง ทำยังไง”

สายถูกตัดไป ตรักที่ไม่เข้าใจอะไรเลยแต่ก็ต้องทำตาม

เขาสั่ง

เวทิตาที่เพิ่งออกจากลิฟท์ ในมืออุ้มเอกสารไว้ ยังไม่ทันที เธอจะได้ขึ้นรถก็สะดุดล้ม ข้าวของกระจัดกระจาย

เธอหันไปมองรูปภ.ที่ยืนอยู่หน้าประตู แกไม่มีตาหรือ

เขาหน้านิ่ง และพูดแบบไม่จริงใจ “ขอโทษ”

เวทิดาไม่มีทางเลือก เธอลุกขึ้น ถุงน่องเป็นรู เข่าเธอ และฝ่ามือก็เป็นแผลถลอก แต่ก็ต้องเก็บของให้เรียบร้อย

เธอเก็บของแล้วปัดฝุ่นไปด้วย เก็บของไปมาเธอก็นึกขึ้น ได้ว่าเธอชนนัชชาเมื่อกี้ เธอชะงัก

หรืออาจเป็นเพราะ…….……….

เธอตาโต ไม่กล้าโมโห อิจฉา แทนที่ด้วยอาการหวาด กลัวกับไม่น่าเชื่อ เธอทำให้ใครไม่พอใจกันแน่

เวทิดาไม่กล้าอยู่นาน เธออุ้มของแล้วเดินจากไปอย่าง

รวดเร็ว โดยไม่หันหลังกลับมามอง
นภันต์ที่กำลังจัดเอกสารเกี่ยวกับคดีของพิพิฑ และเรื่องที่ คาดไม่ถึงคือก่อนหน้าขึ้นศาล คนของบริษัทเจมี่บอกว่าจะ ยอมรับเงื่อนไขและต้องการเจรจายอมความ

นภันต์คิดทางออกตอนจบไว้มากมาย แต่นึกไม่ถึงว่ามัน จะจบแบบนี้

นัชชาก็รู้สึกแปลกใจเหมือนกัน แต่ไม่ว่าจะยังไงก็ต้องให้

เจ้าของคดียอมตอบตกลงด้วย นิทขอเวลาคิดคืน สุดท้ายก็ ตอบตกลงยอมความ

คดีที่ใช้เวลาในการเตรียมตัวมานานแต่ก็ต้องมาจบด้วย วิธีการที่ง่ายๆแบบนี้ นัชชายังไม่ทันได้ตั้งตัว ตอนที่มาเจรจา จรไม่ได้มาแต่เปลี่ยนเป็นตัวแทนอีกคนที่มา

นัชชารู้สึกแปลกใจ หรือว่าการที่เขายอมความอาจจะ

เกี่ยวข้องอะไรกับเธอ

หลังจากที่นิพิทได้เงินชดเชยเขาดีใจมาก รู้สึกขอบคุณ นภันต์กับนัชชาอย่างสุดใจ นภันต์ไม่ได้พูดอะไรมาก เพียงแต่

ให้เขาใช้ชีวิตที่เหลือให้ดีๆ

ทางกลับมา นัชชาเงียบไม่พูดอะไรตลอดทาง พอถึงชั้น จอดรถเดนัท นภันต์ถามเธอแปลกจากเลยใช่มั้ย

นัชชาพยักหน้า “ใช่ค่ะ รู้สึกเหมือนการที่จรณ์ตัดสินใจ เลือกทั้งนี้ มันเหมือนไม่ใช่ตัวเขา

นภันต์เขาก็คิดแบบนั้น จรณ์ที่ปฏิเสธมาตลอด มันแปลกมากที่เขาเลือกทําตาม แต่

“ปิดคดีไปแล้ว กลับไปพักผ่อนดีๆ หลังจากนี้ก็ไม่ต้องห่วง ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่นิพพอใจก็พอแล้ว” เขายิ้ม “คดี แรกของเธอ ไม่ว่าออกมามันจะร้ายหรือดีเธอก็ต้องยอมรับมัน

“มันก็ไม่ได้ถือว่าเลวร้าย อย่างน้อยนิพิทก็พอใจ” นัชชา ยื่นมือมานวดท้ายทอย “ฉันแค่คิดว่าจรณ์เขามาแปลก

นภันต์มองการกระทำของเธอ ยกคิ้ว “เมื่อยคอหรือ “ค่ะ” ก้มมองเอกสารมากมายขนาดนั้น ไม่เมื่อยก็แปลก

แล้ว

นัชชาไม่ได้คิดอะไรมาก เธอก็ยังคงนวดต่อ แต่ทันใดนั้น ก็มีมือใหญ่กดลงมา เธอตกใจหดคอแล้วหลบหนี นภันต์จับข้อ มือเธอไว้

นัชชาตกใจติดอ่าง “ทะ ทนายนภันต์คะ”

เธอออกแรงสะบัดหนี นภันต์จับเธอไว้แน่นไม่ยอมปล่อย “หลังจากคดีนี้ จะมีการสอบข้าม เธอก็ไม่ต้องมีทนายพี่เลี้ยง อย่างฉันแล้ว”

นัชชาตกใจ ไม่เข้าใจว่าเขาต้องการจะสื่ออะไร

นภันต์พยายามพูดตรงๆ ให้เข้าใจมากกว่าเดิม “นัชชา เวลาที่ทำงานร่วมกันที่ผ่านมา ผมดูแลคุณเป็นพิเศษ ถึงแม้ว่า หลังจากนี้ผมจะไม่ใช่พี่เลี้ยงทนายคุณแล้ว แต่ผมก็หวังว่าพวก เรายังจะได้เจอกันบ่อยๆ
นัชชารับรู้ได้ว่าคำพูดนี้มีความหมายอื่นซ่อนอยู่ แต่มัน เป็นเพราะว่าเธอรู้มันเลยทําให้เธอตื่นกลัวมากกว่าเดิม “ทนาย นภันต์ คุณพูดอะไรของคุณ เราเป็นเพื่อนร่วมงานก็ต้องเจอ กันอยู่แล้ว สำหรับฉันคุณเป็นเหมือนรุ่นพี่ที่ฉันนับถือมาตลอด

เธอพยายามหาข้ออ้างและปฏิเสธทางอ้อม แต่เขาก็ยังมุ่ง มั่นที่จะสารภาพ ทำให้มันต้องตกอยู่ในสถานการณ์อึดอัด

บรรยากาศภายในรถเงียบสนิท นัชชาตั้งสติแล้วหันมาบ อกเขา “คุณช่วยปล่อยมือฉันก่อนได้มั้ยคะ