ตอน734เธอป้อนฉันสิ

ตอนที่734เธอป้อนฉันสิ

ปวิมลไม่เคยเห็นSUVคันจริงๆสักครั้งไม่ต้องพูดถึงว่าเคย นั่งอย่างเดียวที่รู้จักรถคันนี้คือจากเว็บไซต์รู้จักจากโลโก้ ตัวเท่านั้น

เธออ้าปากค้างจนคางแทบหล่นลงพื้น

ตอนแรกคิดว่าแค่รถเบนซ์คนนั้นก็สุดยอดแล้วไม่คิดว่า ฝ่ายนั้นจะรวยขนาดนี้

ปวิมลซ่อนตัวอยู่ที่มุมกำแพงหัวใจเต้นระอย่างกับว่า คนที่จะขึ้นไปนั่งในรถเป็นตัวเธอเอง

เธอแอบคิดอยู่ในใจยากนักที่คนรอบข้างของเธอจะรู้จัก กับคนสังคมชั้นสูงเธอจะต้องคว้าโอกาสนี้ไว้ให้ได้

ดราณีไม่รู้สักนิดว่าถูกสะกดรอยตามเปิดประตูรถแล้วขึ้น ไปนั่งพูดอย่างหอบแฮ่กๆว่า “ฉันเพิ่งเลิกเรียนรอนานไหมคะ?”

วันนี้ชนัยขับรถมารับเธอด้วยตัวเองแล้วก็เปลี่ยนชุดเป็น เสื้อผ้าสบายๆเสื้อคลุมสีขาวมีลายสก๊อตด้านหน้าสีฟ้าที่ไหล่ ด้านในเป็นเสื้อเชิ้ตผ้าซาตินสบายๆกางเกงยังคงเป็นสีดำกับรองเท้าผ้าใบสีขาวดูอายุน้อยลงตั้งเจ็ดแปดปี

“ยังมีฉันเกือบติดงาน ชยพูดพลางเอื้อมมือไปด้านเบาะ หลังหยิบถุงกระดาษสีขาวที่มีโลโก้หรูหราขนาดใหญ่พิมพ์อยู่ ด้านบนเขาวางมันลงบนหน้าตักของตราณี”ข้างในมีเสื้อกัน หนาวอยู่เธอใส่ซะสิ”

วันนี้ดราณีสวมเสื้อคลุมบางๆด้านในใส่เสื้อยืดแขนสั้น

แบบเรียบง่าย

เพียงแต่………

“ทำไมคุณถึงคิดจะให้เสื้อผ้าให้ฉันล่ะ?”

ชนัยเลิกคิ้วพูดแบบมีลับลมคมในว่าเธอเปิดดูก็รู้เอง”

ดังนั้นดราณีจึงเปิดถุงกระดาษนั้นด้วยความอยากรู้อยาก เห็นข้างในมีกล่องสี่เหลี่ยมอยู่เธอแก้ปมโบว์ที่ถูกกล่องออก เปิดฝากล่องนั้นเป็นเสื้อคลุมแขนยาวที่ลายเหมือนกันกับที่เขา ใส่

นี่เป็นเสื้อคลุมคู่รักเหรอ?

ดราณีสัมผัสถึงเสื้อกันหนาวที่นุ่มนวลตอนแรกเธอเห็น โลโก้ก็รู้สึกอึดอัดใจแต่ตอนนี้รู้สึกว่าจะเป็นเรื่องราคาหรือยี่ห้อ ก็ไม่สำคัญแล้ว

“เป็นไงชอบไหม?”

“ชอบค่ะ”ดราณีดึงเสื้อออกมามองซ้ายมองขวา”คุณไปซื้อตั้งแต่เมื่อไหร่?”

“ฉันสั่งตัดเมื่อคืนตอนบ่ายให้ผู้ช่วยไปรับมา”ชนัยรอไม่ ไหวที่จะให้เธอลองใส่เสื้อดู ลองใส่ดูสิว่าเป็นยังไงบ้าง

ดราณีถอดเสื้อคลุมตัวเก่าออกเปิดแขนขาวนวลเนียนของ เธอให้เขาเห็นนัยจินตนาการถึงภาพร่างกายเธออยู่ภายใต้ ร่างกายของเขาแขนเรียวงามคู่นั้นกุมมืออยู่ที่ท้ายทอยของเขา

เขาหลบสายตาไปทางอื่นหยิบน้ำแร่นำเข้าที่วางอยู่ด้าน ข้างมาดื่มเพื่อระงับไฟกามารมณ์

ดราณีสวมเสื้อกันหนาวเสื้อเป็นแบบไหล่หลวมๆสวมแล้ว ไม่ดูว่าอ้วนแถมยังดูน่ารักอีกด้วย

“ดูดีไหมคะ?” เธอหันไปถามชนัย

เห็นเธอถามเขาถึงหันหน้าไปมองที่เธออีกครั้งมองดูเสื้อ กันหนาวและหัวเล็กๆของเธอก็พยักหน้าชื่นชม”มันเหมาะกับ เธอมาก”

เมื่อวานหลังจากเห็นรูปเสื้อกันหนาวนี้ก็คิดว่ามันน่าจะ เหมาะกับเธอมากปกติสไตล์การแต่งตัวของเธอก็ราบเรียบ มากๆการเลือกเสื้อผ้าที่ใส่ก็ออกจะเรียบร้อยรัดกุมดูออกจะ เป็นผู้หญิงหวานเรียบร้อยซะด้วยซ้ำ

ดังนั้นถ้าหาชุดที่หรูหราสีสันฉูดฉาดคงไม่เหมาะกับเธอถ้า เป็นเสื้อผ้าสไตล์ที่เขาเลือกนี้น่าจะเหมาะกว่า

ดราณีถามด้วยความไม่แน่ใจจริงเหรอคะ?”
“อืมก็แน่ล่ะไม่เสียทีที่เป็นแฟนของฉันใส่สวยกว่านาง แบบนิตยสารเสียอีก”ชนัยยกยอปอปั้นเขาขับรถแต่ไม่อยาก มองถนนอยากมองแต่เราคนเดียวเท่านั้น

แต่สิ่งที่ทำให้ตราณีมีความสุขยิ่งกว่านั้นคือเสื้อที่เธอใส่มี ลายคล้ายกับเสื้อของเขามองแปบเดียวก็รู้ว่าเป็นเสื้อคู่รัก ทำให้รู้สึกหวานและใกล้ชิดสนิทสนมเป็นพิเศษ

ดูเหมือนว่าคนอื่นจะแตกต่างจากพวกเขาเพียงแค่ทั้งสอง ฝ่ายต้องการจูนเข้าหากันเท่านั้น

“ชอบไหม?” เมื่อเห็นเธอไม่พูดชนัยเลยถาม

ก่อนหน้านี้ที่เคยซื้อของให้เธอก็ถูกเธอปฏิเสธเสียหมดไม่ ก็บอกว่าราคาค่าของแพงเกินไปแล้วก็ส่งกลับทำให้ชนัยจะส่ง ของขวัญทั้งทีก็ต้องคิดแล้วคิดอีกเพราะกลัวว่าเธอจะไม่รับ

กลัวว่าเพราะของราคาแพงเธอจะปฏิเสธอีก

แต่ที่ผิดคาดคือดราณีไม่ปฏิเสธแถมยังรับไว้อย่างดีใจ แม้ว่าปากเธอจะพูดเสมอว่าไม่ต้องให้เขาเปลืองเงินซื้อเสื้อผ้า ให้เธอแต่มองออกว่าครั้งนี้เธอดีใจมากจริงๆ

ทันใดนั้นชนัยเกิดเข้าใจเรื่องหนึ่งผู้หญิงคนอื่นๆที่คบกับ เขาก็เพราะเงินและอำนาจที่เขามีถึงแม้ว่าตอนแรกๆจะไม่ได้ เห็นแก่เงินเวลาผ่านไปนานๆก็เปลี่ยนกันทั้งนั้น

แต่เธอแตกต่างจากคนอื่นเหตุผลที่เธอรับเสื้อตัวนี้เป็น เพราะว่าเสื้อที่เขาใส่มีลายเหมือนกันกับเสื้อที่เขามอบให้เธอเพราะเป็นเสื้อคู่รัก

ตั้งแต่ที่คบกันจนถึงตอนนี้เธอไม่เคยสนใจฐานะของเขา แต่พยายามจะใช้แบบออกกันคนละครึ่งตลอด

ดีที่ตอนนี้กินข้าวดูหนังไม่ต้องออกคนละครึ่งอีกไม่อย่าง นั้นเขาคงอารมณ์เสียแน่ๆ

และนี่ก็เป็นจุดหนึ่งที่ทำให้ชนัยรักเธอถึงแม้จะมีคนที่เธอ สามารถพึ่งพาได้แต่เธอกลับพยายามไม่ขอความช่วยเหลือ จากใครแก้ปัญหาด้วยตัวเองก่อนไม่เคยคิดจะใช้ใครเป็น เครื่องมือเพื่อแลกกับสิ่งที่เธอต้องการซื่อสัตย์จริงใจไม่ ทะเยอทะยานแต่กลับเข้มแข็ง

ดังนั้นชนัยเลยgetว่าจะส่งของขวัญอะไรให้กับเธอ แบบคู่รัก

ต่อไปถ้าเขาจะซื้อเครื่องประดับหรือเสื้อผ้าต้องพยายาม เลือกแบบคู่รักแบบนี้ก็จะหาเหตุผลซื้อของขวัญให้เธอโดยที่ เธอไม่ปฏิเสธ

เขาหาเงินได้จำนวนมากมายมหาศาลจึงไม่ค่อยเห็นค่า ของเงินแล้วถึงยังไงก็ไม่มีอะไรที่เงินของเขาซื้อหามาไม่ได้เงิน สำหรับเขาเป็นเพียงจำนวนตัวเลขเท่านั้น

เพียงแต่เรื่องซื้อของให้ดราณีนี้เท่านั้นที่ทำให้เขารู้สึก พอใจในประโยชน์ของเงิน

ดังนั้นเขาจะไม่มีวันยอมแพ้เพราะเป็นเสื้อคู่รัก

ตั้งแต่ที่คบกันจนถึงตอนนี้เธอไม่เคยสนใจฐานะของเขา แต่พยายามจะใช้แบบออกกันคนละครึ่งตลอด

ดีที่ตอนนี้กินข้าวดูหนังไม่ต้องออกคนละครึ่งอีกไม่อย่าง นั้นเขาคงอารมณ์เสียแน่ๆ

และนี่ก็เป็นจุดหนึ่งที่ทำให้ชนัยรักเธอถึงแม้จะมีคนที่เธอ สามารถพึ่งพาได้แต่เธอกลับพยายามไม่ขอความช่วยเหลือ จากใครแก้ปัญหาด้วยตัวเองก่อนไม่เคยคิดจะใช้ใครเป็น เครื่องมือเพื่อแลกกับสิ่งที่เธอต้องการซื่อสัตย์จริงใจไม่ ทะเยอทะยานแต่กลับเข้มแข็ง

ดังนั้นชนัยเลยgetว่าจะส่งของขวัญอะไรให้กับเธอ แบบคู่รัก

ต่อไปถ้าเขาจะซื้อเครื่องประดับหรือเสื้อผ้าต้องพยายาม เลือกแบบคู่รักแบบนี้ก็จะหาเหตุผลซื้อของขวัญให้เธอโดยที่ เธอไม่ปฏิเสธ

เขาหาเงินได้จำนวนมากมายมหาศาลจึงไม่ค่อยเห็นค่า ของเงินแล้วถึงยังไงก็ไม่มีอะไรที่เงินของเขาซื้อหามาไม่ได้เงิน สำหรับเขาเป็นเพียงจำนวนตัวเลขเท่านั้น

เพียงแต่เรื่องซื้อของให้ดราณีนี้เท่านั้นที่ทำให้เขารู้สึก พอใจในประโยชน์ของเงินดังนั้นเขาจะไม่มีวันยอมแพ้
ทั้งสองขับรถมาถึงโรงภาพยนตร์ส่วนตัวชนัยไม่ค่อยชอบ อยู่กับกลุ่มคนแปลกหน้าเยอะๆเขามักจะมองหาสถานที่ที่ค่อย ช้างมิดชิดเสมอ

เข้าสู่ห้องฉายภาพยนตร์ไม่เหมือนกับโรงภาพยนตร์ทั่วไป ที่นี่มีที่นั่งน้อยมากในห้องที่กว้างขวางนี้มีเก้าอี้เพียงสิบกว่าตัว เท่านั้นที่นั่งเป็นเก้าอี้หนังแท้เป็นแบบเอนนอนได้ด้วย

เป็นครั้งแรกที่ดราณีมาดูหนังในสถานที่แบบนี้ตื่นเต้น มากๆทนไม่ไหวมองแล้วมองอีกเป็นนาน”ที่นี่คนน้อยจังเลย….

นอกจากคู่ของพวกเธอแล้วก็ไม่มีคนอื่น

ชนัยแย้มยิ้มนิดหนึ่งไม่ได้บอกเด็กโง่คนนี้ก่อนล่วงหน้า เพื่อที่จะออกเดทกับเธอตามลำพังสองต่อสองเขาก็เลยจอง เหมาทั้งโรงภาพยนตร์เลย

“ไม่มีใครเลยไม่ดีกว่าเหรอ”เขาพูดออกมาลอยๆ ส่งป๊อป

คอร์น ในมือให้เธอ เจ้าผู้หญิงชอบกินนี่ใช่ไหม?”

ตั้งแต่ตอนที่ซื้อป๊อปคอร์นดราณีก็รู้สึกตลกๆมองดูป๊อป คอร์นสีทองหนึ่งถังในมือเขารู้สึกว่ามันไม่เข้ากับเขาสักเท่าไร

เธอรับถังป๊อปคอร์นมาจากเขาเอาใส่ปากหนึ่งอัน”อืมก็คง อย่างนั้นล่ะหวานๆกรอบๆอร่อยดีออก

ปกติชนัยไม่ค่อยสนใจพวกของคบเคี้ยวสักเท่าไรแต่พอ เห็นเธอกินอย่างเอร็ดอร่อยแบบนั้นอดไม่ได้อยากชิมสักอัน

เขาเอนหัวไปทางเธอ เธอป้อนฉันหน่อยสิ”