ตอน711แฟนหนุ่มทำอาหารให้ฉันทาน

ตอนที่ 711 แฟนหนุ่มท่าอาหารให้ฉันทาน

ในคืนนี้ชนัยนอนอยู่ในห้องสำหรับแขก นี่เป็นครั้งแรกที่ เขานอนในห้องสำหรับแขกคนเดียวหลังย้ายบ้าน มองดูเพดาน ที่ดูแปลกตา ช่วงเวลานี้เขาก็หวั่นไหว

แต่ถ้านึกถึงหญิงสาวตัวเล็กที่อยู่ตรงหน้า หญิงสาวที่เป็น แฟนเขาอย่างเป็นทางการนอนอยู่บนเตียงกับตน ในใจก็เต็ม ไปด้วยฟองสีชมพู

การมีแฟนสำหรับเขาไม่ใช่เรื่องจำเป็น มันเป็นความรู้สึก ที่เขาจะได้เมื่อเขาต้องการอยู่เสมอ ไม่เคยมีความรู้สึกเติมเต็ม แบบนี้ขณะนี้จริงๆ

ไม่เหมือนกับที่เขาจินตนาการไว้เลยจริงๆ ความรู้สึกเดิมที ที่เคยเย้ยหยันตอนนี้ทำให้เขามีความสุขอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ เขาสบายใจกว่าการคุยเรื่องไหนๆ

ค่ำคืนหมดลง แสงอาทิตย์ขึ้นยามเช้าวันต่อมา ไม่ว่าจะ เกิดเรื่องราวอะไรขึ้น เธอก็อยู่ข้างกายตน แค่คิดก็มีความสุข

อายุสามสิบกว่าปีมา เมื่อคืนนี้ชนัยหลับสนิทที่สุด เขาเป็น คนที่หลับไม่ค่อยสนิทอยู่เสมอ แต่นี่หลับจนรุ่งสางเลย

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะในใจมีใครอยู่หรือเปล่า ตอนเช้าหกโมงครึ่งเขาก็ตื่นแต่เช้า สิ่งแรกที่ทำหลังจากตื่นก็คือเดินไปห้อง ใหญ่ฝั่งตรงข้าม ไปดูว่าเธอยังอยู่ไหม

ผลักประตูเข้าไป กลางเตียงใหญ่ ก้อนขาวเล็กๆอยู่ใต้ ผ้าห่ม เขาเดินไปที่หัวเตียง มองลงมายังร่างที่งอตัวอยู่ หญิง สาวที่ผมปรกลงมา

เธอหลับได้สงบนิ่ง ปากเผยอหายใจเบาๆ คลายระหว่าง คิ้วออก เดาว่าเมื่อคืนวานได้ทนทุกข์ทรมาณสาหัส ตอนนี้เลย หลับลึกมาก

หกโมงครึ่งเอง ให้เธอได้หลับอีกหน่อย

ชนัยไม่ได้ใจร้ายปลุกเธอให้ตื่น และก็ไม่ได้ฉวยโอกาส ด้วย เป็นครั้งแรกที่เกิดความรักทะนุถนอมอีกฝ่ายให้ได้มาก ที่สุดเท่าที่จะทำได้

กลัวว่าการกระทำของตัวเองจะทำให้อีกฝ่ายตื่น ไป รบกวนความฝันที่หาได้ยาก

หลังจากออกไปจากห้องอย่างระมัดระวัง ชนัยก็หมุนตัวลง มาด้านล่าง เขายังสวมชุดนอนอยู่ เดินไปที่ห้องครัวเปิดดูว่า เย็นมีอะไรบ้าง ด้านในมีวัตถุดิบสดใหม่ที่เพิ่มเข้ามาตาม ฤดูกาล แต่ไม่มีใครมาแตะมัน

ปกติมีแต่คนมาดูแล อาหารเช้าผู้จัดการก็เตรียมให้เขา เสร็จ ห้องครัวในบ้านไม่เคยเข้ามา มีแต่ช่วงที่เขาโง่ถูกไฟลวก ที่ดราณีทําอาหารให้เขาทาน
มองดูอุปกรณ์พวกมีดนำเข้าที่จัดวางเป็นระเบียบ เรียบร้อย จู่ๆ นัยก็รู้สึกอยากทำอะไรขึ้นมา ทำอาหาร…….คง ไม่ได้ยากขนาดนั้นมั้ง?

คิดแบบนี้ เขาก็ยื่นมือไปหยิบมะเขือเทศ ไข่ไก่ ขนมปังโฮ ลวีตหนึ่งแผ่นและแยมในตู้เย็นออกมา

ทั้งหมดนั้นเป็นวัตถุดิบที่เรียบง่าย หลังจากเปิดก๊อกน้ำ

ล้างมือ เขาก็ลงมือทำ “แซนวิช” ตามจินตนาการของเขา

ไม่ใช่แค่ทอดไข่ดาว นั่นมะเขือเทศ จากนั้นก็ทาแยมหรือ มันจะไปยากอะไร

ชนัยเอาขนมปังหนึ่งแผ่น ใส่เครื่องปิ้งขนมปัง ตั้งเวลา เสร็จก็เริ่มเปิดไฟเตรียมทอดไข่ดาว

ไม่เคยเป็นคนเริ่มลงมือทำมาก่อน ไม่รู้ว่าทอดไข่ดาวต้อง

ใส่น้ำมันก่อน พอกระทะร้อนแล้วก็ตอกไข่ลงไปเลย

เสียง ซ่า” ดังขึ้น ควันสีขาวลอยจากกระทะขึ้นมา เขาถอย หลังหนี กลัวว่าตัวจะมีกลิ่นควัน

ไม่รู้ว่าต้องใช้ไฟแรงแค่ไหน ปรับไฟเป็นแรงสุด รออย่าง สงบไม่กี่นาที เขาก็คิดว่าคงจะพลิกได้แล้ว แต่พบว่ามันติด กระทะแน่น เอายังไงก็ไม่ออก

ชนัยหน้าดำหมดแล้ว

น้อยหั่นไข่ออกเป็นสามส่วน

ในมือก็ไม่ได้นับ

ใช้แรงเพียงเล็ก
อีกด้านที่พลิกมา ไม่ได้เป็นสีเหลืองขาว กลายเป็นสีดำ หมดแล้ว ดูแล้วไม่ต้องถามเลย มันเหมือนกับหยิบของที่คนอื่น ไม่กินแล้วออกมาจากขยะ

ชนัยรู้สึกว่าความมั่นใจตัวเองถูกโจมตี เขาไม่สามารถ ตั้งใจทำไข่ดาวได้ เลยวางกระทะไว้ข้างถังขยะแล้วเอาเศษไข่ ทำลายทิ้งลงในถังขยะ

“หมดความมั่นใจแล้ว…” เขาเอากระทะไปล้างน้ำ แล้ว เดินกลับไปที่เคาเตอร์ครัว และทอดไข่ตามวิธีเมื่อครู่อีกครั้ง

คราวนี้แม้ใช้ไฟอ่อน แต่ก็ไม่ได้ใส่น้ำมันเหมือนเดิม แม้ว่า ไข่จะไม่ติดกระทะ แต่ไข่แดงตรงกลางมันไหลออกไปทุกที่ สุดท้ายแล้วไม่น่าจะเรียกว่าไข่ดาวได้ เหมือนไข่เจียวมากกว่า

เขาใช้ตะเกียบหยิบมาลองชิมเล็กน้อย แม้ว่ารูปลักษณ์ ภายนอกไม่ดี แต่รสชาติโอเคอยู่นะ ดีกว่าไข่สีดำเมื่อครู่เยอะ เลย

ชนัยหยิบขนมปังปิ้งที่ปิ้งเสร็จแล้วออกมา หลังจากทาแยม อย่างรอบคอบแล้ว ก็วางไข่ดาวลงไป จากนั้นเขาก็นั่นมะเขือ เทศ แล้วก็วางตามลงไป

มองแซนวิชสี่เหลี่ยมของชนัยในจาน ในใจก็รู้สึกประสบ ความสำเร็จนิดหน่อย

เขาเห็นจานสีขาวที่มีที่ว่าง คิดอะไรขึ้นมาได้ ก็หยิบแยม ขึ้นมา แล้ววาดหัวใจลงไปหนึ่งดวงบริเวณข้างๆที่ว่างนั้น
ดูดีมาก น่ารัก สีแดงสตรอเบอร์รี่

แซนวิชที่ทำเสร็จแล้วยกมาไว้บนโตอาหาร เขาอุ่นข้าว โอ๊ตและนมสด แม้ว่าสัดส่วนจะไม่ได้ดีเท่าไหร่ เหมือนโจ๊กเหนื ยวๆหนึ่งชาม แต่ชายรู้สึกดีกับตัวเองมาก

อาหารเช้าง่ายๆเตรียมเสร็จก็เจ็ดโมงยี่สิบนาทีแล้ว เขา

เตรียมจะขึ้นไปเรียกเธอให้ตื่น จู่ๆข้างบนก็มีเสียงฝีเท้าของร่าง

เล็กดังขึ้นมา

เงยหน้ามองขึ้นไป เธอเปลี่ยนชุดเสร็จกำลังลงมาแล้ว ชนัยขมวดคิ้ว แล้วลากเก้าอี้ห้องอาหารออก ยืนรอเธอลง มาอยู่ที่เดิม “ตื่นพอดี มาทานข้าวกัน

ดราณีเดินเข้ามา ได้กลิ่นอาหารในห้องอาหาร เธอมองแซ นวิชที่รูปร่างดูน่าตลกในจาน ก็มองไปทางห้องครัวที่นึง ก่อนจะ มองกลับมาที่ห้องรับแขก

ไม่มีใคร………

ชนัยยกศีรษะขึ้นมา “ไม่ต้องหาหรอก ฉันทำเอง

พูดจบ เขาก็เน้นอีกรอบ “ฉัน เข้าครัว ทำอาหาร ให้เธอ ทานเอง”

ดราณีหันสายตากลับมามองในจานลายครามอีกครั้ง เหมือนจะพูดอะไรสักอย่างแต่ลังเลอยู่นานสักพักก่อนจะเอ่ยขึ้น อย่างช้าๆ “ฉันดูออก

” เขาควรจะดีใจหรือเสียใจ?
ดราณีนั่งลงเสร็จก็ไม่ได้รีบลงมือทาน แต่สำรวจอย่าง ละเอียดสักหน่อย ยิ่งเธอมองชนัยก็ยิ่งเสียความมั่นใจ “ถึง หน้าตามันจะไม่ดี แต่รสชาติไม่เลวเลยนะ ลองดูสิ

เขาพยายามแนะนฝีมือตัวเองอย่างมาก เราไม่เคย เห็นเขากระตือรือร้นแบบนี้มาก่อน เลยอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออก มา “ก่อนทาน ขอถ่ายรูปเก็บไว้ก่อน

เธอพูดไปด้วยแล้วก็เดินไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเอง ชนัยหยุดไว้ เขามุ่งมั่นปฏิเสธอย่างเด็ดขาด “ไม่ได้!” ดรางงนิดหน่อย ถามเขาอย่างไม่เข้าใจ “ทำไม?” ครั้งนี้อย่าเพิ่งถ่าย รอคราวหน้าฉันมีประสบการณ์แล้ว ทำสวยแล้วเธอค่อยถ่าย

ที่แท้……..เขาก็กลัวว่ามันไม่สวย

ดราณีพูดอย่างหมดหนทาง “ฉันไม่ได้โพสต์ออกไปหรอก

ให้ตัวเองดูเฉยๆ”

คิดไม่ถึงว่าเขาจะยืนกรานอย่างมาก “นั่นก็ไม่ได้ ใครดูก็ ไม่ได้ทั้งนั้น”

“ฉันไม่สนหรอกว่ามันจะน่าเกลียด” ดราณีเห็นเขาถือสา มาก จึงปลอบเขาอย่างอ่อนโยน “คุณทำอาหารให้ฉันทานฉัน กรประทับใจมากแล้ว จะเพิกเฉยได้ยังไง ฉันแค่อยากถ่ายรูป อาหารที่แฟนฉันทำให้ทานครั้งแรก ไม่ได้หรอ?”