ตอน69 ถ้าอยากไปก็หอมฉันสิ

ตอนที่ 69 ถ้าอยากไปก็หอมฉันสิ

นัชชารู้สึกผ่อนคล้าย เลยพูดเล่นกลับ “ฉันนึกว่าคุณจะ

ต่อยฉัน

ดรณ์ยังคงโบกมือไล่เธอเหมือนเดิม “ไปได้แล้ว กลับไป

ทํางานต่อ

นัชชารู้สึกโล่งใจตอนเดินถึงห้องทำงาน นึกถึงคำพูดเมื่อ เช้าของเตชิต กับการกระทำเมื่อครู่ของตรณ์…เธอส่ายหน้า เธอคิดมากไปเอง

โทรศัพท์สั่น เธอยกขึ้นดู เป็นข้อความจากเตชิต: ออกไป ข้านอกต้องรายงานฉันไม่ใช่หรอ หรือเธออยากโดน

ออกไปข้างนอกหรอ

นัชชากระพริบตาแบบงง แค่อยู่ตรงระเบียงไม่ถือว่าออก นอกสถานที่…………..เดี๋ยว เขารู้ได้ยังไง

เธอหันหลังมองดูรอบๆ แต่ก็ไม่พบเขา เธอรู้สึกเสียวสัน หลังวาบ รีบกดพิมพ์ตอบกลับไป: คุณรู้ได้ยังไง

ห้องประธาน ตรัณมองดูเจ้านายตัวเองย้ายกล้องวงจรใน ห้องทํางานของคุณนัชมาไว้ที่ห้องทำงานตัวเอง ก้มมองดูจอคอม แล้วกดส่งข้อความไปด้วย ยกยิ้มมุมปาก

เขามองดูนอกหน้าต่าง ทำไมเขารู้สึกเหมือนโลกของเขา มือมนต์

คงเป็นเพราะตกใจกลัวแน่ๆ

ตร.รวบรวมความกล้าบอกออกไป “คุณเตครับ เหลืออีก สิบนาทีก็จะเข้าประชุมแล้วนะครับ

ตรัณเผลอมองหน้าจอคอม ย้อนแสงเขามองเห็นไม่ชัด “คุณเตครับ คุณย้ายมาไว้ที่นี่ คุณนัชเขารู้ไหมครับ

ได้ยินดังนั้น เขาก็เงยหน้ามองครับด้วยสายตาเอาเรื่อง น้ำเสียงกดดัน แกคิดว่าไงล่ะ”

สายตากดดันแบบนี้

ตรัณยิ้ม “ผมว่าเรื่องแค่นี้ไม่จำเป็นต้องให้คุณนัช เหอะๆ

ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร………..

เตชิตมองดุเขาตัวเองอย่างรังเกียจ อย่างน้อยก็จบ วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี แต่ทำไมถึงปากดีขนาดนี้

แต่ลุงแกบางคนก็ชอบที่โดนตามใจ พูดจาหวานๆแบบ

นั้นใส่

โบกมือไล่ “แกไปรออยู่ที่ห้องประชุมไป
ต ดีใจ “ครับ”

เขาชนกับการอยู่คนเดียวแล้ว

แต่สิ่งที่ทำให้เขาคาดไม่ถึงคือ สิ่งที่เจอในห้องทำงานยัง ไม่จบ เพราะเขาเห็นว่านัชชาจะเข้าประชุมด้วย

เขานึกขึ้นได้เรื่องอุบัติเหตุครั้งนั้น บอกว่าจะให้คนที่อยู่ใน เหตุการณ์มาร่วมฟังด้วย เลืมมันไปได้ยังไง

พอคิดได้ดังนั้น ตนก็เดินไปทักทายนัชชา บอกเธอ คร่าวๆว่าเธอจะต้องร่วมประชุมควรพูดอะไรบ้าง นัชชารู้สึกซึ้ง ใจ พูดขอบคุณเขาไม่หยุด

ตรัณเกรงใจ “คุณนัชไม่ต้องเกรงใจครับ ถ้าคุณเตได้ยิน ผมคงล่ามาก”

นัชชากำลังจะถามว่าทำไม แต่ยังไม่ทันได้เปิดปากประตู ถูกเปิดออกแล้วมีผู้ชายเดินเข้ามา เขาที่ใส่ชุดเรียบร้อย ผูกไท เรียบร้อย เป็นเพราะอากาศหนาว เขาใส่เสื้อกักทับไว้ข้างนอก แลดูเรียบหรู

เตชิตมองมาทางเธอ แต่เธอหลบสายตาไม่กล้ามองเขา

การประชุมเริ่มอย่างเป็นทางการ คนที่ร่วมประชุม ตำแหน่งสูงกว่าผู้อำนวยการทุกคน นัชชาเป็นเพียงพนักงาน น้อยๆ เธอได้แต่ฟัง จนถึงตาเธอพูด เกี่ยวกับอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น เธอไม่ได้อธิบายอะไรมาก มันเป็นเรื่องที่ไม่ดี

พูดจบ เตชิตที่ไม่ค่อยเอยปากพูดก็เปิดปากพูดปิดท้าย”ถ้าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก ให้แจ้งฉันคนแรก ครั้งนี้ผู้จัดการ รักษาความปลอดภัยทำได้ดี ทำต่อไป ส่วนเวทิตา ทางบริษัท ตัดสินใจไปแล้ว ก่อนที่ผลตรวจสอบจะออกมาอย่าพูดถึงเรื่อง นี้ให้ใครได้ยิน พวกคุณคงจะรู้ดี

นัชชานั่งมองผู้ขายที่นั่งอยู่หัว โต๊ะ การกระทำที่สง่า ไม่ เหมือนกับผู้ชายที่อยู่กับเธอสองต่อสอง ลุคผู้นำทำให้คนอดไม่ ได้ที่จะเชื่อฟัง ทุกค่าที่พูดออกมาน่าเชื่อถือหมดทุกอย่าง

เขาที่ยืนอยู่จุดสูงสุด ความตั้งใจ ใจเย็น ฉลาด เก่งยิ่ง กว่าเก่ง เป็นผู้นำที่ทำให้คนทำตามอย่างง่ายดาย

เขาบอกว่าผู้ชายจะดูมีเสน่ห์ที่สุดตอนทำงาน นัชชาเพิ่ง เข้าใจ ไม่เพียงแต่มีเสน่ห์แต่ยังแลดูเซ็กซี่

ตอนแรกนึกว่าแอบมองจะไม่ถูกจับได้ แต่เตชิตกวาด

สายตามองมาทางเธอ “จัดการเป็นนี้ เธอมีปัญหาอะไรรึเปล่า

เป็นคำถามที่มาแบบกะทันหันเกินไป เธอกำลังเผลอ เข้าไปในความหล่อของเขา แต่กลับถูกจับจ้อง เธอเกือบสำลัก น้ำลาย “คือ ไม่มีค่ะ ทุกอย่างแล้วแต่บริษัทเลยค่ะ

ทำตามที่บริษัทต้องการ

เตชิตยิ้ม “ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็เลิกประชุมได้ เธออยู่ก่อน

ข้างกายมีเสียงลุกแล้วดันเก้าอี้ ประชุม นัชชานั่งมองคนออกไปทีละคน เธอกับเต ต

ทุกคนออกจากห้อง สุดท้ายก็เหลือแค่
เขาเดินไปหยุดอยู่หน้าเธอ แล้วเอื้อมมือไปหมุนเก้าอี้ให้ เธอหันมาเผชิญหน้ากับเขา สองมือกักตัวเธอไว้ใจลอยหรือ

เขายิ้ม “ห้ะอะไร เมื่อฉันพูดกับเธอ เธอคิดอะไรอยู่ ต้อง มองฉันขนาดนั้น

นัชชานึกถึงการกระทำเมื่อครู่ เธอเขินหน้าแดง ก้มหัว “ไม่ได้คิดอะไรหน

เตชิตไม่ยอม เขาเคยคางเธอขึ้น “ดูๆ หน้าแดงขนาดนี้ ที่ บอกว่าความต้องการทางเพศสูงหมายถึงเธอใช่มั้ย”

นัชชาเถียงไม่ออก “คุณอย่าพูดอะไรไปเรื่อย

เตชิตรู้ว่าเธอปากแข็ง ไม่ได้แกล้งเธอต่อ “อธิบายมา คุย อะไรกับดรณ์”

“คุยเรื่องงาน” นัชชาเพิ่งนึกขึ้นได้ เงยหน้าถามเขา “คุณรู้

ได้ไง”

“นี่มันบริษัทฉัน อยากรู้เธอไปไหนทำอะไรมันยากหรอ หมายความว่าฉันคอยจับตาดูเธออยู่

นัชชาคิดไปคิดมา มันก็จริง ห้องทำงานที่เป็นกระจก ยิ่ง ไปกว่านั้นอยู่ตรงทางเดิน คงเป็นใครที่เห็นแล้วเอาไปบอกเขา

ไม่ว่ายังไง นัชชาคงคิดไม่ถึงว่าเธอจะย้ายกล้องมาติดไว้ที่

ห้องเขา
“คุณไม่ต้องคอยจับตาดูฉัน ฉันจะรู้สึกแปลกๆ

“งั้นเธอก็ต้องเชื่อฟัง ฉันจะได้ไม่ต้องคอยจับตาดูเธอ” พอ ถึงบ้านเวลาอีกมากมายที่ให้ดูเธอ ใส่เสื้อมีอะไรหน้า

นัชชาไม่รู้ความคิดสกปรกของเขา เธอไม่กล้าอยู่ในห้อง นาน กลัวว่าจะมีคนมาเห็น “ฉันจะกลับไปทํางานต่อแล้ว

อยากไปหรอ

ได้

เตชิตยื่นหน้าไปให้เธอ “หอมก่อน

“?????” นัชชาตาโต “คุณบ้าหรอ นี่มันห้องประชุม กล้องวงจรปิด

เขาไม่รู้สึกอะไร “นี่มันห้องประชุมฉัน กล้องอยู่ที่ฉัน

” นัชชาตินเขา “คุณหยุดเล่นได้แล้ว

เขาขมวดคิ้ว “ไม่ใช่จะถามตามที่บริษัทสั่งไม่ใช่หรอ ท่าน ประธานสั่งแล้วยังไม่ทำตามอีก