ตอน689ค้นหาความสุขของตัวเอง

“นี่เป็นเรื่องปกติ” นัชชายืนยันกับเธออีกครั้ง ถ้าหากว่าเธอ เพิ่งจะฟื้นขึ้นมาแล้วรู้สึกโล่งใจโดยสมบูรณ์แบบ นั่นสิที่ผิด ปกติ ดังนั้นเธอไม่ต้องไปคิดให้วุ่นวาย ถ้าหากเธอไม่มีความ สุขไม่ชอบใจ ยิ่งไม่รู้ว่าทำไมต้องหลบเลี่ยง เธอสามารถแสดง มันออกมาต่อหน้าเขา แทนที่จะไม่แสดงความรู้สึกนั้นออกมา และแอบซ่อนมันอยู่ในใจ ทำอย่างนั้นมันเก็บกดเกินไป

คำพูดของเธอทำให้ชีวภาได้เข้าสู่พื้นที่ใหม่ๆ ที่ไม่รู้สึก กดดันมากนัก ไม่มีความรู้สึกเร่งรีบหรือกดดันอย่างเช่นตอนนี้

เธอบอกหล่อนด้วยวิธีนี้ ไม่ว่าอารมณ์นั้นจะถูกต้องหรือไม่ ก็ตาม เธอสามารถแสดงมันออกมาได้อย่างเต็มที่ แทนที่จะเก็บ กดมันไว้กับตัวเอง

“พี่นัชชา ฉันแสดงมันออกมาได้อย่างนั้นหรือคะ”

“แน่นอน” นัชชาพยักหน้าโดยไม่คิด “เรื่องอื่นฉันไม่ รับรอง แต่สำหรับเรื่องเธอแล้ว ชนุดมรับมือได้อย่างแน่นอน”

สิ่งที่ชายคนนั้นกลัวที่สุดก็คือชีวภาไม่สนใจเขา การ แสดงออกที่เย็นชาทำให้รู้สึกปวดใจจริงๆ

ยิ่งนานช่องว่างระหว่างคนทั้งสองก็ยิ่งถดถอย กลายเป็น ช่องว่างที่ไม่สามารถก้าวข้ามผ่านไปได้
แค่พูดกับชนุดมเช่นนี้ กลายเป็นว่าหลังจากคุยกับชีวภา แล้ว อย่างน้อยตอนนี้เธอก็ยังฟัง ไม่ได้ไม่มีเหตุผลเสียทีเดียว

“แม่ฉันบอกว่า เขาดูแลฉันตลอด” เมื่อพูดประโยคนี้ ดวงตาของหญิงสาวที่นั่งอยู่บนเตียงก็ปิดลง

นัชชารีบกล่าว “ใช่ ทุกครั้งที่เขามาที่โรงพยาบาลก็แทบ จะไม่ได้นอน เอาแต่นั่งอยู่ข้างเตียงจ้องเธออยู่อย่างนั้น ฉันเคย ได้ยินพี่ปรัณบอกว่า เขายังเสียน้ำตาให้กับเรื่องของคุณ

ความจริงแล้วปรัณไม่เคยพูดกับเธอ แต่มีครั้งหนึ่งเธอ บังเอิญเห็นชนุดมเดินออกมาจากห้องผู้ป่วย ดวงตาของเขา แดงมาก ดูก็รู้ว่าร้องไห้

แต่ว่าผู้ชายต้องรักษาหน้า นัชชาจึงทำเหมือนว่ามองไม่ เห็น เธอแค่ทักทายแล้วก็จากไป แต่ว่าในใจเธอก็รู้สึก ประหลาดใจ และแปลกใจ หากไม่ใช่เพราะชายคนนั้นใส่ใจ เธอมาก มีหรือที่จะเสียน้ำตาเพียงเพราะผู้หญิงคนหนึ่ง

“เขาไม่ใช่คนธรรมดา ตอนเด็กได้รับเรื่องราวทุกข์ใจมา มากมายนัก แม้แต่ตลาดมืดก็เคยไปอยู่ คนหรือเรื่องที่ทำให้ เขาร้องไห้ได้ ถึงตอนนี้ก็ไม่มีเรื่องอื่นนอกจากเรื่องเธอ

ไม่เพียงแต่นัชชาเท่านั้นที่ประหลาดใจ ชีวภาเองก็ ประหลาดใจ อย่าว่าแต่ร้องไห้ เขาไม่ค่อยเปิดเผยอารมณ์ เป็น คนนิ่งเฉยมาก ราวกับว่าไม่มีเรื่องอะไรทำอะไรเขาได้

ตอนนี้นัชชาบอกว่าเขาร้องไห้ ร้องเพราะเธอ เธอนึกภาพ นั้นไม่ออกเลยจริงๆ
คงจะเสียใจจนเข้ากระดูก ถึงสามารถหลั่งน้ำตาข้างเตียง

เธอได้

แต่น้ำตาเป็นเพราะความรู้สึกมากน้อยแค่ไหน เป็น เพราะความรักมากน้อยแค่ไหน เธอไม่สามารถ

เหมือนเธอจะยังไม่เชื่อและยังสงสัย นัชชาพูดขึ้น เบาๆ ความจริงแล้วสิ่งเธอไม่ต้องกังวลเลยคือความรู้สึก ของเขาที่เธอ ภา พี่รู้จักนิสัยของชนุดมดี ถ้าหากว่าเธอ หากแค่รู้สึกผิดทำให้เธอเจ็บเขาไม่ทำอะไร มากมายด้วยตนเอง ตอนโคม่าละทิ้งเธอได้

ขณะที่หัวใจของประโยคก็เหมือนทางสว่างให้เธอ ความมั่นใจของ เธอคลอนมาก ตอน

ถ้าวคิดเธอคนไม่เหมาะสมกัน หรือเธอ และเขาไม่ได้ใจต่อพี่ไม่กับเรื่องพวกนี้ ผ่านมาก่อน ทั้งประสบการณ์ความยากลำบากและความเป็น ความเมื่อตอนอยู่เตชิต หนักกว่าพวกเธอมาก นั้น เรื่องพวกพี่เห็นมันชัดเจนมาก ถ้าหากเธอเชื่อพี่ อย่าตัวเอง มันตัวเอง

หากปิดใจและสะสมปัญหาต่างด้วยไม่จะ ผ่านนานแค่ไหน ตราบใดคิดถึงมันก็จะทุกข์ทั้งนั้น

ตอนนั้นพี่ทิ้งเตชิตไปความเข้าใจทำให้พี่ปิดใจตัวเอง แต่หนีไปห้าแล้วอย่างไรเมื่อกลับพบชาย คนอีกส่วนตัวของเธอในการปลอบโยน เวลาเหล่าไม่ทำให้ คุณคนดีขึ้น กัดกร่อนความรู้สึกของเธอ ทุกคน

ชีวภาไม่พูด แต่จริงแล้วในใจได้ถูกพูดของเธอชักจูง ไปเรียบร้อยแล้ว เธอให้เกียรติความอ่อนโยนและสายตาของ นัชชา และถามถามน่าแปลกใจ ห้านั้นพวกพี่อยู่ด้วยกัน อย่างไรคะ”

นัชชาได้คาดคิดว่าเธอถามเรื่องนี้ คิดว่าเธอ ใส่ใจ อธิบายอย่างรวดเร็ว “กับเขาโอกาสพบไม่ มาก แค่เจอกันตอนสุดสัปดาห์ ไม่ต้องห่วง…

ฉันไม่ได้ถือสาค่ะชีวภากลัวเธอจะเข้าใจผิด จึงรีบ กล่าวอย่างรวดเร็ว แค่ว่ายินดีเขาด้วยนั้น น่าน้อย น้อยมากๆ ฉันอาจไม่หนึ่งในนั้น ต่อฉันก็ คงผู้หญิงคนอื่นที่ชื่นชอบเขา

นัชชาได้ยินเธอพูดจาเชิงโต้ตอบอย่างไร

เธอมั่นใจความรู้สึกชนุดมมีต่อมาก แต่ไม่ใคร บอกได้ว่า

“ชีวิตคือการเปลี่ยนแปลง บอกเธอแค่หากเธอพยายามชื่นชมและยอมรับเขา ผลลัพธ์ต้องออกมาแน่นอน

ชีวภามองผู้หญิงพยายามจะปลอบโยนเธอ ร่างกาย เธอเหมือนเปล่งแสงแพรวพราว ทำให้หัวใจอันหนาวเหน็บของ เธออบอุ่นได้ครั้ง

ความจริงแล้วเธอไม่จำเป็นต้องพูดความในใจกับเธอ มากมายขนาดหรือว่าคนร้องรวมถึงอำนวยการ ปรับเธอมาพูดเรื่องพวกพวกทุกคนคงหวังว่าเธอจะให้ โอกาสชนุดม

แต่มีเพียงคำของนัชชาเท่านั้นเธอฟังเข้าหู ถึงแม้ หล่อนจะต่อสู้เพื่อชนุดม ความรู้สึกของหล่อนให้กับเธอก็ ไม่เหมือนคนอื่น

ความกดดันนอกจากชนุดมเธอทำเพื่อตัวเอง ให้เธอ รู้สึกดี ได้ช่วงเวลามีความสุข การเสียสละนี้จะได้ไม่เสีย เปล่า

ชีวภาพึงรอยยิ้มจริงใจออก

เมื่อนัชชาได้ยินคำ ขอบคุณในเธอว่าหล่อนไม่ได้ ขัดแย้งแน่นอน อยู่ตั้งก็เพราะว่าม นต์ ครอบครัวของต้องขอบคุณเธอมาก

หากว่าให้โอกาสฉันอีกครั้ง ยังแบบนี้ค่ะ
ไม่ว่าจะเพื่อปกป้องเด็กคนนี้หรือไม่ หรือเป็นเพราะความ รักที่มีต่อชนุดม เธอรู้สึกว่าหลังจากที่ได้รู้จักนัชชา เธอก็ยิ่งรู้สึก ไม่สำนึกเสียใจการตัดสินใจของเธอในเวลานั้น

นัชชาคว้ามือเล็กๆอันอบอุ่นของเธอไว้ “เธอเป็นผู้หญิงที่ดี จะได้พบความสุขของตัวเองอย่างแน่นอน เรื่องราวทุกอย่างจะ ผ่านไป ขอให้ทุกอย่างดีขึ้น สู้ๆ