ตอน676ช่วยเธอบังกระทะ

ตอนที่676 ช่วยเธอบังกระทะ

เมื่อคิดเช่นนี้ ดราณีก็รู้สึกน้อยใจมาก แต่ในขณะที่น้อยใจ ก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมา เมื่อเธอตระหนักว่าชนัยอาจจะทำร้าย เธอขึ้นมา ใจเธอก็นึกกลัวขึ้นมา

คนที่ “ลงมือ” นั้นยิ่งประสาทเสียไปกันใหญ่ เขามองไปที่ หญิงสาวที่ขดหัวเหมือนนกกระทา ใจชนัยก็ยิ่งรู้สึกทรมานใจ

ชิบหาย ทำไมต้องปาแม่นขนาดนั้นด้วยนะ เมื่อครู่ความ จริงเขาต้องการให้แฉลบไปทางด้านข้างเล็กน้อย บ้าเอ้ย!

บรรยากาศมาคุมาก ทั้งคู่ไม่มีใครพูดจา ดราก้มทั้งหัว

ลงมองไปที่โต๊ะ ให้อีกฝ่ายเห็นเพียงแค่สีดำของหัวด้านบนของ

เธอเท่านั้น

ในที่สุดชนัยก็อดทนไม่ไหวแล้ว เขาถอนหายใจเฮือกหนึ่ง ผละตัวขึ้นจากเก้าอี้อย่างแรงและเดินไปหาเธอ “ตราณี เงย หน้าขึ้น

ดราณีรู้สึกได้ว่าเขากำลังใกล้เข้ามา สายตาเธอสามารถ มองเห็นรองเท้าหนังสีน้ำตาลเข้มสไตล์อังกฤษอยู่ที่ด้านข้าง ของเธอ เธอลังเลว่าจะเงยหน้าขึ้นดีหรือไม่ คางของเธอก็ถูกคน บีบไว้ บังคับให้เธอหันหน้าไปหา
ชนัยเชยคางจนยกทั้งหน้าผากเธอขึ้น แสงไฟจ้ามาก ผิว หน้าผากหน้าผากด้านซ้ายเป็นสีแดงอย่างชัดเจน บริเวณที่แดง นั้นยังนูนขึ้นมาเล็กน้อย ถูกปาใส่จนบวมแดง

ไม่ร้ายแรงอะไร แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้คนรู้สึกลำบากใจ อย่างน้อยชนัยก็ลำบากใจ

เขาขมวดคิ้วและมองไปที่ใบหน้าของเธอ “เจ็บรึเปล่า”

เขายังมีหน้ามาถามดราณีอีกว่าเจ็บรึเปล่า คำถามนี้ทำให้ คนน้อยใจจนตาแดงขึ้นมาและสั่นศีรษะ เธอต้องการที่จะหลุด พ้นจากมือของเขา “ไม่ต้องแกล้งทำมาเป็นสงสาร…

ชนัยไม่สนใจ และยังคงพูดต่อไป “อีกสักครู่ผมจะให้ พนักงานเสิร์ฟเอาถุงน้ำแข็งมาให้

“ฉันบอกว่าคุณไม่ต้อง…..

“ผมไม่ได้ตั้งใจ” ชนัยพูดพลางเปลี่ยนตำแหน่งเจ้าของ เขา ดูเหมือนว่าเขาจะรู้สึกอาย หลังจากเงียบไม่นานเขาก็พูด ขึ้นอีกครั้ง “ขวดเปล่านั้นความจริงผมต้องการที่จะโยนทิ้งไป ใครจะไปรู้ว่าคุณจะขยับตัว

เมื่อเขาบอกเช่นนั้นใจดราณีก็ชื่นขึ้นเล็กน้อย แต่เธอก็ยัง ไม่มีอารมณ์อยู่ดี “โอเค โทษผมก็ได้”

ชนัยพ่นเสียงออกมา ดูเหมือนเขาไม่รู้จะอธิบายอย่างไร ฝ่ามือใหญ่จับไปที่ใบหน้าของเธอ “ผมไม่ได้ตั้งใจทำแบบนั้น ผมเป็นแฟนคุณจะเอาของไปปาใส่คุณได้อย่างไร
“แต่ว่าคุณก็ทำไปแล้ว!

“ผมโกรธเพราะเห็นคุณเล่นโทรศัพท์มือถือ

“เล่นโทรศัพท์แล้วยังไง เอาของมาปาใส่ได้หรือไง”

“เล่นมือถือได้ แต่ว่า เมื่อชนัยพูดถึงตรงนี้ก็ทำท่าทาง เคร่งขรึมขึ้นมา สายตาที่ล่องลอยก็กลายเป็นจริงจังขึ้นมา ส่ง ข้อความกระหนุงกระหนึ่งต่อหน้าแฟนมันไม่ค่อยดีเท่าไรจริง ไหม ว่ายังไง? คุณเป็นแฟนผมแต่กลับไปปาร์ตี้กับผู้ชายคนอื่น ยังจะมาบอกให้ผมใจเย็นได้อีกหรอ ต้องการยั่วให้ผมโมโหใช่ ไหม”

ดราณีงุนงงอยู่ทั้งเย็นว่าคนคนนี้โมโหอะไร เมื่อได้ฟังเช่น นี้เธอถึงได้เข้าใจ

ที่แท้เพราะเขาโกรธที่เธอไปเข้าชมรม

แต่ว่ามิตรภาพในชมรมที่เธอพูดถึงมันไม่ใช่เป็นการไป

กิ๊กสักหน่อย!

ดราณีอึดอัดใจที่พูดออกมาไม่ได้ “มันเป็นแค่การพูดคุย กันของสมาชิกในชมรมเท่านั้น คุณคิดอะไรอยู่นะ!

“ผมจะไปรู้ได้อย่างไรว่าคุณคุยกันเฉยๆ หรือว่าคุยกันไป ถึงไหน ถ้าจู่ๆมีคนมาตัดหัวผักกาดของผมไปจะทำยังไง

หัวผักกาด… เปรียบเทียบแบบนี้เป็นใครไปไม่ได้เลย

ก่อนหน้านี้ดราณีมักจะรู้สึกว่าชนัยเยือกเย็นและมีระยะห่างกับเธอเป็นโยชน์ แต่ตอนนี้เธอค้นพบแล้วชายคนนี้ช่างไร้ เดียงสานัก!

เธอจ้องตาเป็นมันอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นัก “คุณคิดว่า ฉันเหมือนคุณหรือยังไง จะได้ชอบใครง่ายๆ คบกับใครฉัน จริงจังนะ”

“แล้วผมไม่จริงจังตรงไหน เมื่อได้ฟังคำของดราณีแล้ว เขาก็ขมวดคิ้ว “ผมบอกคุณตั้งหลายครั้งแล้วว่าผมจริงจัง คุณ ฟังไม่รู้เรื่องหรือยังไง”

ตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบัน ปากของเขาเกือบจะพูดโพล่งออก มา ตะโกนให้แฟนได้รู้ ว่าเขาซื่อสัตย์ต่อเธอ หากเรื่องบ้าบอ พวกนี้เกิดขึ้นกับผู้หญิงคนอื่น ไม่มีทางที่เขาจะสนใจ อย่างน้อย พวกเธอก็ต้องมาก้มกราบขอร้องต่อเขา

แต่เธอเป็นข้อยกเว้น ไม่ว่าเขาจะพูดอะไร เธอก็ไม่เชื่อ ดี แต่จะคิดว่าเขาเล่นเล่น พฤติกรรมเช่นนี้หากเป็นระยะแรกๆ ชนัยก็คงจะยอมรับได้ แต่ว่านี่มันนานแล้ว เมื่อได้ยินเขาจึง หงุดหงิดอารมณ์เสีย

เขาจะพูดว่ายังไง

ส่งของขวัญให้ก็ไม่เอา พูดก็ไม่ยอมฟัง ให้เขาใช้ความ รุนแรงจัดการไปขึ้นเตียงเลยแบบนี้ถึงจะโอเคใช่ไหม

เมื่อดราณีกำลังคิดว่าจะพูดอะไรถึงจะรอดตัวไปได้อยู่นั้น คำพูดรักพวกคุณก็ดังมาจากด้านนอกอีกครั้ง
ตราณีรู้สึกเหมือนมีใครมาช่วยชีวิตเอาไว้ ทันใดนั้นเธอก็ ชี้ไปที่ประตู “มีคนมา

“ผมได้ยินแล้ว” ชนับถอนหายใจยาว แต่เขาก็ไม่ได้ลุกขึ้น เขาเพิ่มระดับเสียงและหันไปทางประตู “เข้ามา

พนักงานเสิร์ฟสองคนผลักรถเสบียงอาหารเข้ามาตามกัน หน้าหลัง ชั้นบนและล่างเต็มไปด้วยอาหารประเภทต่างๆ ตราณี ที่เมื่อสักครู่ที่หงุดหงิดอยู่ เธอไม่รู้ตัวว่าตัวเองสั่งอาหารไป มากมายขนาดนี้ ถึงตอนนี้เธอเพิ่งตระหนักได้ว่าอาหารทั้งหมด นี้จะรับประทานกันสองคนไหวหรือ ถ้าทานสี่คนน่าจะพอดี

เมื่อพนักงานเสิร์ฟวางอาหารขึ้นเต็มโต๊ะ พนักงานทาง ด้านหลังก็เดินตามเข้ามาพร้อมกับหม้อ ด้านหนึ่งเป็นซุปหม่า ล่า อีกด้านหนึ่งเป็นซุปเห็ด แสงไฟจากทางด้านบนตกลงมา สะท้อนน้ำมันที่นอนนิ่งอยู่

เมื่อคราณีได้กลิ่นหอมสายตาเธอก็ถูกดึงดูดไป เมื่อชนัย เห็นว่าใจเธอไปอยู่ที่ของกินแล้ว ชนัยก็ตาเป็นประกาย เขา กำลังเตรียมที่จะหมุนศีรษะเธอกลับมา เขายังไม่ทันได้ขยับมือ ก็มองเห็นเธอกลืนน้ำลายไปอีกหนึ่ง

“ระวัง!!

ชนัยมองอย่างตกใจ เมื่อหันตัวไปเขาก็เห็นเชฟใส่หมวกสี ขาวอยู่ทางด้านหลัง น้ำซุปที่อยู่ในหม้อที่เชฟถือมาก็กระเพื่อม ขึ้น สายตาเขามองเห็นว่าน้ำซุปกำลังจะกระเฉาะออกจากหม้อ

ชนัยจึงหลบทางไป เขาได้แต่โน้มตัวไปทางด้านหน้าเล็กน้อยและโอบผู้หญิงคนนั้นไว้ในอ้อมแขนของเขา

“ไอ้ย่ะ!”

วินาทีต่อมา ด้านหลังเขามีเรียงร้องของชายคนหนึ่ง ดราไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เธอมีลางสังหรณ์ว่าน้ำซุปน่าจะหก รดร่างกาย นับ

ถ้าหากว่าเขาไม่ได้โน้มตัวไปข้างหน้า และกลับถอยหนีไป คนที่โดนน้ำซุปหกรดต้องไม่ใช่เขา แต่ต้องเป็นตัวเธอ

เธอรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ในทันที และมองไปรอบๆชายคน นั้น วันนี้เขาสวมเสื้อกันลมสีน้ำตาลเข้ม ตอนนี้ตั้งแต่กลางหลัง ลงไปเต็มไปด้วยร่องรอยสีแดง

นั่นเป็นน้ำซุปที่กำลังเดือด จุดเดือดของน้ำมันสูงยิ่งกว่า น้ำ มีน้ำมันมากมายอยู่บนร่างกายของเขา ไม่กล้าคิดว่าแผ่น หลังเขาจะเป็นอย่างไรบ้าง

ดราณีไม่รู้ว่าต้องจัดการเช่นไร เธอพยายามจะถอดเสื้อกัน ลมออกจากไหล่เขา “เร็วเข้าถอดเสื้อของคุณออก!!

ตอนที่น้ำซุปหกรดแผ่นหลังชนัยไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดอะไร เลย เนื่องจากความร้อนสูงมากจนหลังของเขาชา แต่ว่าตอนนี้ เมื่อยกแขนขึ้นจะถอดเสื้อและขยับกล้ามเนื้อของร่างกาย เขา จึงรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่แผ่นหลังของเขา

มันเป็นความเจ็บปวดที่เกิดจากผิวหนังชั้นบนถูกเผาไหม้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อถอดเสื้อกันลมออก มีเพียงเสื้อเชิ้ตหลวมๆอยู่บนร่างกาย ผ้าแนบชิดกับผิวหนัง ทุกครั้งที่และถูก มันเขารู้สึกเหมือนมีเข็มทิ่มลงไปที่เนื้อ