ตอน659ร้องไห้จนเขาใจอ่อน

ตอนที่659ร้องไห้จนเขาใจอ่อน

ดรา เงียบไปสักแป๊บแล้วรู้ว่าชนัยทำได้ทุกอย่างถึงจะอยู่ ต่อหน้ากฎหมายก็ทำอะไรเขาไม่ได้แต่มีใบรับรองแบบนี้ก็ดี อย่างน้อยสามารถใช้กฎหมายมายึดป้องกันตัวเองได้

พอคิดแบบนี้ดราณีก็พยักหน้าแล้วหายใจเข้าลึกๆเหมือน ทหารที่เตรียมจะขึ้นรบ” โอเคงั้นเราตกลงกันตามนี้ฉันจะยอม เป็นแฟนเธอหนึ่งเดือนถ้าหลังจากหนึ่งเดือนฉันก็ยังไม่ชอบเธอ เธอห้ามมาตามตื้อฉันอีก

สำเร็จดังเป้าหมายแล้วผู้ชายก็ยิ้มออกมุมปากแล้วพูด ออกมาว่า “ได้”

“แต่เธอก็ต้องพูดได้ทำได้และไม่มีทางทำอะไรฉัน! ”

“วางใจได้”ชนัยพูดแล้วโบกมือขึ้น “ฉันมีหลายวิธีที่จะแก้ เหงาไม่ใช่มีแค่เธออย่างเดียว

ตอนที่พูดเขายังตั้งใจขึ้นเสียงกลัวว่าเธอจะไม่เข้าใจความ

หมายที่ซ่อนอยู่

หน้าของดราณีแดงขึ้นมาทันทีแล้วด่าเบาๆว่า”ไอ้ โรคจิต! ”

จากนั้นก็รีบเดินไปข้างหน้าเหมือนด้านหลังมีปีศาจกำลังไล่ตามอยู่

ชนัยรีบเดินตามหลังขายาวเหยียดของเขานั้นทำให้ไม่ นานก็ตามทันอารมณ์ดีใจเหมือนได้นั่งจรวดขึ้นไปบน ท้องฟ้า”เฮ้อย่าเดินเร็วขนาดนั้น แฟนสามีตามไม่ทัน……

คำว่า ‘สามี’ ยิ่งทำให้หน้าของดราณีแดงสุดขีดไม่รู้ว่า เพราะเดินเร็วเกินไปหรือเป็นเพราะสาเหตุอื่นที่ทำให้หัวใจของ เธอเต้นเร็วกะทันหันแถมยังมีท่าทีจะเต้นเร็วกว่าเดิม

ไม่ต้องหันหลังกลับก็รับรู้ถึงสายตาอันดุเดือดของคนข้าง หลังได้…..

ตั้งแต่ซอยเล็กๆจนถึงบนรถระยะทางที่ไกลขนาดนี้เธอเดิน มาตลอดไม่หยุดเลย ในที่สุดก็นั่งเข้าไปในรถอยากจะอยู่ สบายๆแต่ไม่ถึงครึ่งนาทีเขาก็ตามเข้ามา

ขาของเขาต้องงอนิดนึงถึงจะเข้ามาในรถได้ลมทำให้ผม ของเขาดูยุ่งเหยิงไปหมดแล้วกองอยู่ตรงหน้าผากทั้งที่ควรจะ รู้สึกแปลกแต่พออยู่กับหน้า ใบนี้แล้วยิ่งรู้สึกมีเสน่ห์อีกอย่างที่ พูดไม่ค่อยออก

ชนัยไม่รู้ไปเอากล่องสีแดงมาจากไหนเขาไม่ได้เปิดแต่ กลับโยนไปทางเธอเลย

ดราณีรับมาแล้วเห็นโลโก้ที่อยู่บนกล่องเป็นยี่ห้อที่คนดัง คนหนึ่งเคยแนะนำในวีดีโอเป็นเครื่องประดับที่แพงมากๆ

“ทําอะไร?”
“ให้เธอ”

ตรา รีบเอากล่องไปวางคืน ฉันไม่เอา……

ยี่ห้อนี้ถึงจะเป็นของชิ้นเล็กๆน้อยๆราคาก็ห้าหลักอัพยิ่งไม่ ต้องพูดถึงที่ชนัยให้เลยของแพงขนาดนี้เธอไม่กล้ารับไว้หรอก

“โถ”สายตาอันเฉียบคมของชมัยมองมาทางเธอ ให้เธอก็ ให้เธอไงจะพูดมากทำไม?”

“ฉันไม่เอาหน้าอันสดใสของผู้หญิงขมวดคิ้วแน่นและเพิ่ม น้ำหนักเสียงปฏิเสธของที่แพงขนาดนี้ฉันไม่เอาง่ายๆ

ทีแรกชนัยนึกว่าเธอไม่รู้จักยี่ห้อนี้แต่พอได้ยินคำว่า “ของ แพง”เขาก็ขมวดคิ้วรู้ว่าแพงยังไม่เอาอีก?

มั่นใจมากขนาดนั้นเลยหรอ?

ชนัยเอากล่องมาแล้วเปิดฝาออก ในห้องที่มืดมิดทําให้

นาฬิกาเพชรนั้นดูโดดเด่นและสว่าง

ดราณีไม่ทันตั้งตัวถูกแสงสะท้อนของเพชรส่องเข้าที่ตา แรกคิดว่า ในรูปภาพนั้นสวยพอแล้วแต่ไม่คิดว่าของจริงนั้นจะ สวยกว่าแต่ว่าเธอก็ไม่รับเหมือนเดิม

ใครรู้ว่ากำไรนี้แพงขนาดไหนเธอไม่อยากจะมีอะไร เกี่ยวข้องกับผู้ชายคนนี้ด้านเงิน “ใส่ซะ”ชนัยไม่ให้โอกาสเธอในการปฏิเสธเขาเปิดกล่อง

ใส่กำไลข้อมือ หรือจะให้ฉันช่วยเธอใส่
ระหว่างทางดราณีรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่ถูกกดขี่ตลอดทน จนทนไม่ไหวแล้วจริงๆ “นายไม่เข้าใจคำว่าปฏิเสธใช่ไหม”

“ทำไมถึงปฏิเสธไม่ชอบหรอ?อยากได้แบบอื่น?

..”ดราณี โกรธจนไม่มีอะไรจะพูดจนกระทั่งหัวเราะออก มาเธอหันหน้ามองไปทางอื่น ไม่ว่ายังไงฉันก็ไม่เอานายอยาก จะให้ใครก็ให้เลย

ทำยังไงเธอก็ไม่ยอมรับไว้เขาจะทำอะไรได้?

ความจริงนั้นบ่งบอกแล้วว่าชนัยไม่มีทางทำอะไรเธอหรอก แต่เขาทำท่าทางแปลกๆ เลยทำให้เธอยิ่งประหลาดใจ

เขาไม่ดูเธอแม้แต่น้อยเอากำไลข้อมือเก็บใส่ในกล่องลด กระจกลงแล้วโยนออกไป

ถึงแม้คนขับรถและผู้จัดการจะไม่ได้พูดเลยแต่ก็คอย สังเกตคนทั้งสองที่อยู่ด้านหลังพอเห็นการกระทำนี้ทั้งสองก็ ขมวดคิ้วทันที

ทิ้งไปแบบนี้เลยหรอ?

หลังจากที่ดราณีได้ยินเสียงก็หันหน้ามาสายตาจ้องไปทาง กระจกที่เลื่อนขึ้นไม่ทันเขาตกใจมากและมองไปทางผู้ชายที่นั่ง เฉย นายบ้าไปแล้วหรอ?!

ชนัยไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้นทำตัวสบายๆ เธอไม่เอาก็เลยโยน

ทิ้งไง”

“นายนาย……. “ดราณีไม่รู้จะพูดยังไงมองเห็นรถไฟฟ้าขับผ่านเธอไม่พูดอะไรเปิดประตูแล้วรีบลงไปอ้อมไปทางด้าน ขนัยก้มตัวลงไปแล้วหาของ

ดีที่กล่องมันก็ดูโดดเด่นอยู่แล้วไม่นานก็หาเจอ

เธอหยิบกล่องแล้วเดินไปที่หน้ารถยื่นมือเปิดประตูทาง ด้านของชนัยและโยนของไปที่ตัวเขาไม่รู้ว่าโมโหเขาหรือโมโห ตัวเองที่ทำตัวงี่เง่าตาของเธอนั้นแดงไปหมด เอาคืนไป! ”

เธอโยนกล่องแรงมากกล่องโดนใส่ที่ข้อมือนั้นเจ็บมากช นัยกำลังจะเงยหน้าด่าคนแต่ไม่คิดว่าเธอนั้นโมโหแล้วหันหลัง

เดินไปเลย

คนขับรถก็อึ้งไปเลย”คุณชนัยจะจะให้ขับรถตามไปไหม?

ชนัยกัดฟันแล้วพูดว่า “ไม่ต้อง

ในตอนที่คนขับรถคิดว่าเขานั้นจะยอมปล่อยไปแบบนี้แต่ เขานั้นกลับลงจากรถตามไปไม่พูดอะไรสักคำแล้ววิ่งไปตรง หน้า

เท้าของผู้ชายยาวและก้าวใหญ่เดินไม่กี่ก้าวก็ไปจับที่แขน ของดราณีแล้ว

เธอใช้แรงสุดตัวเหวี่ยงทิ้งแต่เสียดายที่แรงของผู้ชายและ ผู้หญิงมีความแตกต่างกันแรงอันน้อยนิดของเธอนั้นไม่สามารถ ทำอะไรได้เลยนอกจากยืนนิ่งๆอยู่ที่เดิม

“นายปล่อยฉันนะ!

“น้ำเสียงที่ตะโกนลั่นพร้อมมีน้ำเสียงที่อยากร้องไห้ปนอยู่

ชนัยขมวดคิ้วความอยากเล่นบนใบหน้าหายไปเหลือแต่ ความจริงจังเขามองไปทางตาโตๆคู่นั้นน้ำตาไหลไปถึงที่หาง ตาแล้วอีกนิดเดียวก็จะไหลออกมา

ภายใต้แสงไฟบนใบหน้าของผู้หญิงเต็มไปด้วยความน่า สงสารทั้งที่คนที่โดนโยน ใส่เป็นเขาเขายังไม่พูดอะไรเลยแล้ว

เธอจะทำตัวน่าสงสารทำไม?

ชนัยไม่มีประสบการณ์การง้อผู้หญิงแค่รู้สึกว่าน้ำตานั้น บาดตามากก็เลยสั่งด้วยเสียงทุ่มๆว่า “น้ำตากลับไปให้ หมด! ”

ไม่พูดค่อยยังชั่วแต่พอพูดดราณียิ่งรู้สึกอึดอัดไปใหญ่ เรื่องอื่นก็ช่างมันเถอะตอนนี้เธอไม่มีสิทธิ์แม้กระทั่งที่จะร้องไห้ หรอ?ตาเป็นของตัวเองเขามีสิทธิ์อะไรมายุ่ง!

พอคิดแบบนี้น้ำตาของเธอก็ไหลออกมาเป็นสายน้ำไหล ผ่านหน้าของเธอและตกลงสู่พื้น

ชนัยมองไปยังน้ำตาที่ไหลออกมาเหมือนสายน้ำเขารู้สึก ไม่ดีขึ้นมาทันที

เหมือนตัวเขานั้นโดนไฟช็อตปล่อยมือที่จับแขนเธอทันที แล้วมาเท้าใส่เอวมองไปที่ท้องฟ้าและถอนหายใจ