ตอน647ไปชอบเด็กผู้หญิงเข้าแล้ว

ตอนที่647ไปชอบเด็กผู้หญิงเข้าแล้ว

ถ้าบอกว่าเด็กผู้หญิงคนนี้สามารถที่จะปลุกความต้องการ ของตัวเองได้อย่างง่ายก็หมายความว่าหน้าตาดราณียนั่นยัง ใช้ได้แถมหุ่นก็โอเคหรือเป็นแนวที่ตัวเองชอบ

แต่ถ้าเด็กผู้หญิงคนนี้สามารถที่จะทำให้เขากลั้นความ ต้องการตัวเองไว้ไม่ทำอะไรเพราะว่าเธอร้องให้เท่านั้นเองนั้นก็ ไม่รู้จะอธิบายยังไงแล้ว

ตอนนี้ร่างกายของเขารู้สึกทรมานมากพอมาถึงครึ่งทาง แต่อยู่ดีๆก็หยุดการกระทำเป็นผู้ชายก็ต้องทนไม่ไหวอยู่แล้ว

แต่ถ้าจะให้เขาไม่แคร์ความรู้สึกของเธอแล้วทำต่อเขาก็

ทําไม่ลง

ทุกอย่างเงียบไปสักแป๊บเขาลุกขึ้นมาแล้วพูดว่า “เชี่ย!

ดรามองไปทางแผ่นหลังของผู้ชายรีบดึงผ้าห่มข้างๆมา ห่มตัวเองเพื่อปกปิดผิวกายที่เปลือยอยู่

ในวินาทีที่ผ้าห่มอยู่บนร่างกายเธอถึงจะรับรู้ถึงความ ปลอดภัยได้

ในตอนที่เราคิดว่าเขาจะทำอะไรกับตัวเองแต่เขากลับ ไม่ได้พูดอะไรแล้วลุกขึ้นจากนั้นเดินเข้าไปในห้องน้ำเสียงปัง ดังขึ้นหลังจากนั้นไม่กี่นาทีก็ได้ยินเสียงน้ำไหล ส่งผ่านออกมาทางประตูเขากำลังอาบน้ำ

ตราณีโล่งใจทันทีรีบลุกขึ้นมา ใส่เสื้อผ้าตรงหน้าอีกครั้ง เธอมองไปทางนาฬิกาตอนนี้เป็นเวลาตีสองแล้วด้านนอกมืด ครึ้มไปหมดเหมือนกับอารมณ์ของเธอในตอนนี้

ทำเรื่องอะไรไปก็ไม่รู้

สมองเบลอจนทำเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะ เขายังความเป็นคนหลงเหลืออยู่วันนี้เธอหนีไม่รอดแน่ พอนึกถึงพวกนี้ดราณีก็รู้สึกกลัว

อารมณ์ชั่ววูบเป็นปีศาจคำนี้ไม่ผิดเลยแม้แต่น้อยเพื่อที่จะ ให้เขานั้นไม่อยู่เป็นสุขเธอกลับจะเอาตัวเองไปเกี่ยวข้องด้วย ถ้าพวกเขาอะไรกันขึ้นมาจริงๆแต่ชนัยยังไม่ยอมปล่อยเธอ แล้วจะทำยังไง

งั้นก็หมายความว่าเธอทั้งเสียเปรียบและเสียโอกาสหน่ะสิ

ตอนนี้ดราณีได้สติกลับมาก็คิดทุกอย่างกระจ่างแล้วแต่ ทำไมเมื่อกลับไม่รู้อะไรเลย

แต่ก็ดีที่เขาไม่ได้ทำถึงขั้นสุดท้าย

แต่พอคิดอีกด้านหนึ่งดราณีเองก็รู้สึกแปลกประหลาด ทำไมเขาแสดงให้เห็นถึงความทรมานแบบนั้นแต่ก็ยังควบคุม

ตัวเองไม่ให้ทำอะไรต่อล่ะ?

หรือเป็นเพราะตัวเองนั้นไม่มีความดึงดูด
อาจจะเป็นอย่างนั้นนอกจากคำตอบนี้เธอคิดอย่างอื่นไม่

ออกแล้ว

อีกด้านหนึ่งตั้งแต่ที่ชนัยเข้ามาในห้องอาบน้ำก็เปิดฝักบัว ไว้ส่วนตัวเองนั้นจับโทรศัพท์แล้วเข้าไปยืนอยู่ข้างในสุดของ ห้อง

เขาเปิดไปที่รายชื่อติดต่อจากนั้นก็หาเบอร์ของปรับแล้ว โทรไปมีเสียงดๆดังขึ้นครั้งจากนั้นก็มีคนรับสาย

“ฮัลโหล?”ปรัณที่มีโอกาสน้อยที่จะได้กลับไปนอนที่บ้าน กำลังสะลึมสะลืออยู่ เกิดอะไรขึ้น?

“ฉันฉันเองชนัย!”

เพราะถูกรบกวนเวลานอนปรันจึงรู้สึกโมโหเล็กน้อย ฉันรู้

ว่าเป็นนายฉันถามว่าเกิดอะไรขึ้น

“พี่ปรัณฉันมีอะไรจะถาม…….ชยพูดไปด้วยหางตามอง ไปทางประตูแล้วพูดเสียงเบาๆว่า “ก็คือถ้าพี่มีความรู้สึกต่อผู้ หญิงคนหนึ่งมากๆ แต่สุดท้ายกลับไม่ได้นอนด้วยกันแบบนี้มัน หมายความว่าอย่างไร?

“..…………..เงียบไปสักแป๊บนึงจากนั้นกัดฟันแล้วพูด ต่อว่า “ที่นายมารบกวนฉันกลางดึกก็เพราะเรื่องแค่นี้?”

“จะเป็นเรื่องแค่นี้ได้ไงตอนนี้สำหรับฉันเป็นเรื่องที่สำคัญ มาก โอเคไหม!”
ปรัณถอนหายใจหลับตาแล้วอธิบายกับเขา”มี2กรณีที่เป็น ไปได้หนึ่งคือเพราะสภาพแวดล้อมไม่อำนวย คือนายไร้น้ำยา

ไร้น้ำยา?

เป็นไปไม่ได้เขาเชื่อมั่นกับความแข็งแรงของตัวเองมาก

เพราะสภาพแวดล้อมไม่อำนวย

หรือเป็นเพราะคราณีร้องไห้เขาก็เลยทำต่อไม่ได้?

“เธอร้องไห้แต่ฉันก็ไม่ใช่คนที่ใจอ่อนขนาดนั้น?”ชนัย คิดยังไงก็ไม่ได้ค่าตอบสิ่งที่เขาเครียดไม่ใช่แค่เรื่องเล็กน้อยแต่ แบบนี้ไม่เหมือนตัวเขาเลย

ปรัณที่อยู่ในฐานะผู้ชมรู้ความคิดของน้องตัวเองตั้งนาน แล้วก็เลยพูดไปว่า “ผู้หญิงที่นายหมายถึงคือเด็กผู้หญิงที่นาย พาไปในวันแต่งงานของเตชิตใช่ไหม?”

ชนัยรู้สึกตกใจพี่รู้ได้ยังไง?

“โง่หลายปีที่ผ่านมานอกจากคนๆนี้นายยังเคยพาใครมา พบเจอพวกเราอีกละ?”

ชนัยคิดไปคิดมาเป็นอย่างนั้นจริงๆ แต่………..

“วันนั้นที่ฉันให้เธอไปก็ไม่ได้คิดเยอะขนาดนั้นก็แค่รู้สึกมี ความสุขก็เลยพาเธอไปเท่านั้นเองพวกพี่คิดมากเกินไป”

“ฮ่าๆๆ ปรัณหัวเราะเขาไม่เคยคาดหวังกับเพื่อนฝูงของตัวเองที่จะฉลาดเกี่ยวกับเรื่องความรักเลย มันก็เป็นเพราะว่า ในใจของนายคิดว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นก็โอเคไม่อย่างนั้นนายจะ ยอมพามาให้พวกเราพบเจอหรอ?นายลองคิดดูผู้หญิงที่อยู่ที่ ทำงานของนายมีใครคนไหนที่นายอมพาออกมาบ้าง?

เขาไม่พูดยังดีหน่อยแต่พอพูดแบบนี้ชนัยก็รู้สึกว่ามันก็

จริง

ใช่เขาก็ไม่ใช่คนที่ง่ายดายอะไรขนาดนั้นไม่ใช่ใครๆก็ สามารถที่จะให้เขาพามาให้เพื่อนรอบตัวเห็นได้

ชนัยยิ่งไม่เข้าใจตัวเองไปใหญ่เลยถามปรัณไปอย่าง หงุดหงิดว่า “แล้วพี่คิดว่าตกลงฉันเป็นอะไรกันแน่? “อะไรเป็นยังไง?”ปรับส่ายหัวไม่สนว่าเขานั้นจะมองเห็น

หรือไม่”ตอนนี้นายหลงชอบเด็กผู้หญิงคนนั้นไปแล้วแถมยังไม่

ยอมรับอีก!”

“จะเป็นไปได้ไง!? “ชนัยไม่คิดแล้วปฏิเสธไปทันทีเสียงดัง ขึ้นจากนั้นก็รีบทำให้เสียงเบาลง ฉันจะชอบคนแบบนั้นที่จะเอา อะไรก็ไม่มีได้ไง?”

“อะไรคือจะเอาอะไรก็ไม่มีฉันดูเด็กผู้หญิงคนนั้นก็หน้าตา ดีนะไม่คู่ควรกับผู้ชายแก่ๆแบบนายหรือไง?”

“ฉันแก่ตรงไหนนี่มันอายุกำลังพอดีไหม! “ชนัยไม่ยอมแพ้ พยายามแก้ตัวแทนตัวเองพูดจบเขาก็รีบกลับมาสู่ประเด็น สำคัญอีกอย่างว่าไปแล้วฉันจะไปชอบเธอลงได้ไง? ไม่มีทาง เป็นไปได้!”
“เป็นไปไม่ได้นายพาเขากลับมาบ้านกลางดึกแล้วไม่ทํา อะไร? ไหนบอกว่านายมีความรู้สึกที่ไม่ได้นอนกับเธอเพราะเธอ คนนั้นร้องไห้นั่นเป็นเพราะว่าใจอ่อนและแคร์เธอไง”ปรัณพูดจี้ เข้าไปในใจของเขาเพื่อที่จะไม่ให้เขามีทางหลีกหนี ถ้านายไม่ แคร์จริงๆแล้วจะพากลับบ้านทำไมถึงแม้เธอจะร้องไห้ก็ไม่ได้ รบกวนนายให้ทำต่อไม่ได้น

ชนัยกำลังจะโต้กลับแต่เหมือนมีอะไรมาอยู่ที่ลำคอทำ ยังไงก็ส่งเสียงออกไม่ได้

เกิดอะไรขึ้นทำไม่ได้ยินการกล่าวหาแบบนี้เขากลับไม่มี อะไรจะพูดต่อ?

ปรัณพูดต่อ พอแล้วนายก็รอความจริงมาตบหน้านายเลย ละกันไม่ว่ายังไงฉันก็เตือนนายแล้วถ้านายชอบเด็กผู้หญิงคน นั้นก็จีบดีๆอย่าใช้วิธีเดิมๆวิธีนั้นของนายไม่มีผลกับคนนี้หรอก ถึงเวลาอย่าหลอกให้เธอตกใจจนหนีไปหล่ะดูเรื่องของเตชิตไว้ เป็นตัวอย่างเข้าใจไหม?”

“ชนัยรู้ว่าที่เขาพูดแบบนี้เพื่อหวังดีกับตัวเองแต่ ได้ยินแล้วก็รู้สึกว่ามันยังไงๆก็ไม่รู้ ฉันจะบอกพี่เตชิตว่าพี่ นินทาเขา”

ปรัณฟังใครบางคนที่กำลังพูดคำพูดเหมือนเด็กๆอยู่จาก นั้นก็หัวเราะอย่างเยือกเย็น”งั้นฉันก็จะบอกให้ทุกคนรู้ว่าคืนนี้ นกเขานายไม่ขัน

ชนัย” ใครนกเขาไม่ขัน? พี่ปรัณทำไมตอนนี้พี่กลายเป็นคนแบบนี้?”

“ฉันไม่ได้หลับมาทั้งเดือนวันนี้ได้กลับบ้านหลับอย่าง สบายทั้งทีแต่ก็โดนโทรศัพท์นายปลุกจนตื่นนายคิดว่าฉันจะ กลายเป็นแบบไหนล่ะ?” พูดจบปรัณก็พูดต่อว่า“วางสายแล้ว!”

มองไปทางจอโทรศัพท์ที่แสดงการสิ้นสุดสนทนาชนัยเอา โทรศัพท์ไปวางที่โต๊ะแป้งมือไว้ข้างมองไปทางกำแพงที่เต็ม ไปด้วยลวดลายเขารู้สึกไม่โอเคเลย

คำพูดของปรัณวนเวียนอยู่ข้างหูเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าทุกครั้ง

ที่ว่าผ่านก็จะทำให้เขายิ่งโมโหกว่าเดิม

หรือว่า……… เขาจะชอบดราณีเข้าแล้ว?