ตอน627ชีวิตที่เหลืออยู่จากนี้ไปกรุณา ให้คำแนะนำเยอะๆ

ตอนที่ 627 ชีวิตที่เหลืออยู่จากนี้ไป กรุณาให้คำแนะนำเยอะๆ

เตชิตรู้สึกถึงความสั่นของเธอที่คุมไม่อยู่ จึงหัวเราะแล้ว

เอ่ยเสียงทุ้ม “ที่รัก ไม่ต้องสั่นนะ”

นัชชาปิดตาลงเบาๆ หายใจเข้าลึกๆ ก็ไม่มี ประโยชน์ “ฉันตื่นเต้น

“อืม ผมก็ตื่นเต้นเหมือนกัน

คนอายุสามสิบกว่าปี ไม่เคยตื่นเต้นมก่อน ความกดดันพุ่ง ขึ้นมาสูงสุดแล้ว พูดได้อย่างไม่เกินจริงสักนิด ถ้าสูงกว่านี้อีก หน่อย เขาต้องเป็นลมแน่

แต่คำพูดพวกนี้ เขาต้องพูดออกไป

“วันนี้คุณสวยมา”

ข้างหูนัชชาเหมือนมีลมอุ่นพัดเข้ามา ทำให้เธอรู้สึก ก ในใจ หายใจเข้าลึกๆแล้วหายใจออกมา กุมมือเขาอย่างแน่น “ไปกันเถอะ”

เตชิตมองดวงตาดำสนิทของเธอราวกับซ่อนอุณหภูมิสี่ฤดู ไว้ เพียงแต่สีหน้ามีอารมณ์ที่ยากจะคาดเดา “โอเค”
สุดท้าย เขาเป็นคนที่ก้าวออกไปก่อน ให้เจ้าสาวเขาเดิน ไปถึงเวที ยืนอยู่ตรงกลางมากที่สุด สปอร์ตไลท์สองดวงส่องลง มา บาทหลวงที่มาจากต่างประเทศท่านหนึ่งยืนอยู่ด้านหลัง โต๊ะระหว่างพวกเขา ในมือถือหนังสือเล่มยาวสีเหลืองหุ่น

“ตอนนี้คู่บ่าวสาวให้คำปฏิญาณ

พิธีกรพูดจบก็ถอยออกจากเวทีมา ให้พื้นที่กับทั้งคู่ทั้งหมด

สถานที่ในงานนั้นเงียบลง ผมของบาทหลวงนั้นเป็นสีเทา ทั้งหมด ดวงตาเล็กกลม ทั้งร่างสวมชุดคลุมสีขาว แต่ชุดด้าน หน้าเป็นสีแดงแสดงถึงงานที่น่ายินดี

มองไปที่ทั้งคู่ สายตาเป็นมิตรอย่างมาก อาจจะเป็นเพราะ ด้วยอาชีพ บาทหลวงจะรังสีความรักปลุกคลุมอยู่ชั้นหนึ่ง ทำให้ รู้สึกอบอุ่นอย่างมาก “เตรียมเสร็จแล้วหรือยัง พวกเราจะเริ่ม ทำการปฏิญาณแล้วนะ”

นัชชาและเตชิตที่คล่องภาษาอังกฤษก็ไม่ได้เข้าใจยาก ทั้ง สองมองหน้ากัน แล้วพยักหน้า

บาทหลวงมองที่เตชิตก่อน “เจ้าบ่าว เชิญพูดพร้อมผมนะ -ผม เตชิต กรุณาให้คุณ นัชชา เป็นภรรยาของผม เป็นคู่ สมรสและคนนที่ผมรักคนเดียวในชีวิตผม

เตชิตอ่านตามอีกครั้ง ในใจสั่นเทิ้ม ตัวก็สั่น แต่พูดได้ อย่างมั่นคง

“ผมจะทะนุถนอมความสัมพันธ์ของพวกเรา รักคุณ ไม่ว่าจะตอนนี้ ในอนาคต และตลอดไป

“ผมจะเชื่อใจคุณ เคารพคุณ ผมจะหัวเราะและร้องไห้ไป

กับคุณ”

“ผมจะรักคุณอย่างซื่อสัตย์ ไม่ว่าในภายภาคหน้าจะดีหรือ เลวร้าย จะยากลำบากหรือน่ายินดี ผมจะคอยอยู่เคียงข้างคุณ

“ไม่ว่าจะรวยหรือจน เจ็บป่วยแก่ชรา ผมก็จะคอยดูแลคุณ

อยู่เสมอ”

“เหมือนกับการที่ผมยื่นมือให้คุณกุมแน่น ผมให้คุณทั้ง ชีวิต”

หลังจากพูดประโยคสุดท้ายจบ บาทหลวงก็ปิดตายกมือ ทั้งสองขึ้นมาภาวนาที่บริเวณหน้าอก “ขอให้พระคุ้มครอง

พูดจบ ก็มีเสียงปรบมือดังขึ้นอย่างน่ายินดี โดยเฉพาะณัช ชนม์ที่นั่งอยู่โต๊ะแรก มองเห็นภาพแบบนี้แล้วก็อดยกมือขึ้นเช็ด น้ำตาไม่ได้ พ่อแม่บนโลกใบนี้ มีใครบ้างที่ไม่หวังให้ลูกตัวเอง ได้พบกับคนที่รักตนหมดหัวใจ พวกเขาได้ผ่านอะไรกันมามาก มา ในที่สุดก็มีวันนี้จนได้

ถึงตานัชชา บาทหลวงก็ใหม่อีกครั้ง เมื่อพูดถึงประโยค ให้คุณทั้งชีวิต เธอก็สะอื้นจนพูดเกือบไม่ออก หยุดไปหลาย วินาทีจนกว่าจะพูดออกมาจบจบ

ไม่มีใครรู้ว่าตอนนี้เธอรู้สึกอย่างไร คนที่ประสบอะไรที่ ยากที่จะลืมถึงจะเข้าใจความรู้สึกพวกนี้ เธอไม่ได้อยากร้องไห้พยามอดกลั้นเต็มที่แล้วแต่ก็ทนไม่ไหว

หลังจากกล่าวคำปฏิญาณ ภายในห้องโถงก็ปรบมือด้วย ความยินดี ทุกคนประทับใจอย่างลึกซึ้งกับภาพที่เห็นตรงหน้า เสียงปรบมือดังกึกก้องไม่หยุดอยู่นาน ผู้ที่อยู่ล่างเวทีน้ำตาไหล ด้วยความยินดี

สุดท้ายพิธีกรก็มาคุมสถานการณ์ไว้ “ขอบคุณสำหรับค่า ยินดีของผู้มีเกียรติทุกท่าน คู่บ่าวสาวของพวกเราต้องได้รับรู้ แน่นอน ลำดับต่อไปเชิญคู่บ่าวสาวแลกกันสวมแหวนได้เลย

พูดจบ ขณะที่ทุกคนกำลังหาสิ่งที่เรียกว่าแหวนอยู่ มีโดรน หนึ่งตัวบินขึ้นมาจากสุดขอบมุมห้องโถง โดรนสีเงินน้อย ลูกโป่งและริบบิ้นสีขาวมาสองเส้น ดูแล้วน่ารักอย่างมาก และ ใต้เครื่องห้องกล่องกำมะหยี่สีแดงสี่เหลี่ยมมาด้วยหนึ่งกล่อง

พนักงานคุมโดรนนั้นไว้ บินตรงไปที่เวทีแล้วหยุดลงข้าง กายของเตชิตอย่างพอดิบพอดี เขาหยิบกล่องนั้นออกมา ก้ม ศีรษะเปิดมัน แหวนคู่สองวงอยู่กลางกล่อง

ลักษณะไม่ได้ซับซ้อน ถึงขั้นเรียบง่าย เรียบง่ายกว่าวงที่ เขาขอเธอแต่งงานมาก แต่ว่า

จินต์ที่ยืนอยู่ด้านหลังทั้งคู่เพียงนิดหน่อย หลังจากเตชิต หยิบแหวนของผู้หญิงออกมา ก็รับกล่องแหวนนั้นไว้

เขาก้มศีรษะมองเพชรหนึ่งกะรัตในแหวน ค่อยๆจับ มือขวาของเธออย่างอ่อนโยน แล้วสวมเข้าไปในนิ้วนางเธออย่างมั่นคง แหวนแต่งงานต้องสวมมาก กลัวไม่สะดวกสบาย

ทุกนึกว่าเตชิตอะไรลึกซึ้ง ไม่คิดจะพูดอะไร แบบนี้ ทุกคนหัวเราะออกมา แม้แต่นัชชาก็ขำได้ “พูดอะไร

มันแหวนแต่งงาน เธอไม่ชอบจะอย่างไร

เตชิตมองนิ้วมือสะอาดหลังจากสวมด้วยของของตนแล้ว ในอบอุ่นมา มองสายตาเต็มด้วยความความ ห่วง

พอนัชชาได้ยินกว่า ภรรยา” ในใจเหมือนนกพิราบขาวตัวน้อยบินพุ่งเข้ามาใกล้ ทำให้หัวใจเธอสั่นไหว

หมุนตัวไปแหวนแต่งงานขงผู้ชายในมือของจินต์

สวมใส่เขา ความรู้สึกโครมครามในใจเธอไม่เคยเป็น

ก่อน

ถ้าทั้งชีวิตไม่ได้พบกับเขา เธอไม่อย่างไร คงดีไปกว่าอย่างแน่นอน

แม้เธอได้อะไรเธอ เสียงที่ต่อต้านจำนวนไม่น้อยทำให้ผู้ชายคนพอ เรื่องทั้งหมดเข้า เลือกจะยอมไม่โอบกอดเธอ

ได้ช่วยชีวิตเธอจากความทุกข์ทรมาณ นำเธอมาอยู่ในแสงที่สดใส ทำให้เธอได้มีความกล้าหาญและสิทธิในการได้รับ ความรักอีกครั้ง เขาเป็นฮีโร่ของเธอ ตั้งแต่แรกจนจบ เป็นมา โดยตลอด

มีคนบอกว่า คนที่โชคดีจะได้รับความอ่อนโยนจากโลก ใบนี้ แต่นัชชากลับคิดว่าเธอไม่ต้องการความอ่อนโยนทั้งโลก ใบนี้ เธอไม่ต้องการอะไรมากหรอก ต้องการเขาเพียงคนเดียว ก็พอแล้ว

แสงไฟจากโคมไฟแก้วบนศีรษะส่องลงมาที่ไหล่ของเขา วันนี้เขาหล่อมากเหมือนเดิม อากาศนอกหน้าต่างก็ดีมาก ลมก็ ดีมาก ทุกอย่างดีมากๆ งานแต่งนี้ก็เช่นกัน

“ฉันก็รักคุณค่ะ” เธอยิ้มด้วยความสดใสและขอบตาขึ้น เหมือนกับดอกไม้ที่สั่นไหวเพราะลมจากฤดูใบไม้ผลิ และชุ่มไป ด้วยหยดน้ำค้าง “รักมากๆ

ต้องทำอย่างไรให้เขาได้รู้ความรักที่มีไม่สิ้นสุดนี้ ชีวิตที่ เหลืออยู่จากนี้ไป กรุณาให้คำแนะนำเยอะๆด้วยล่ะ