ตอน594คนที่เป็นห่วงเขาที่สุดก็คือเธอ

ตอนที่ 594คนที่เป็นห่วงเขาที่สุดก็คือเธอ

หลังจากที่คุยกับปรัณแล้ว ดุลยาหล่อนเริ่มกลับไปที่ประตู ห้องพักผู้ป่วย หล่อนกลับบ้านไปรอบหนึ่งก็เพื่อไปเก็บของมา อยู่เป็นเพื่อนลูกที่นี่ยาวไป

ดุลยามองเข้าไปในห้องผู้ป่วยมีผู้ชายสุขุมอยู่ข้างๆเตียง หล่อนเคาะห้องสองครั้งเบาๆถึงค่อยเปิดประตูเข้าไป

“คุณชนุดมอยู่นี่หรอ” ดุลยาได้แต่ฝืนยิ้มทักทายกับผู้ชาย ที่อยู่ข้างหน้า

ชนุดมมองผู้หญิงสูงอายุที่เดินเข้ามา ปกติแล้วเขาไม่ค่อย

ชินกับการทักทายระหว่างคนเท่าไหร่ แต่ว่าเขาคือแม่ของชีวภา

ถึงอย่าไรก็ต้องให้เกียรติ “คุณป้า”

ถึงแม้ชนุดมจะดูแลชีวภาได้ดี แต่ชนุดมเองคุยกับตุลาไม่ ได้กี่ประโยค ดุลยารักลูกสาวมากจริงๆ แต่หล่อนก็คิดไม่ออกว่า ชีวภานั้นจะคบค้าสมาคมกับชนุดมได้ยังไง

เพราะผู้ชายคนนั้นมักจะมีความเย่อหยิ่งและทำให้ บรรยากาศเยือกเย็นขึ้นมาด้วย โดยเฉพาะเวลาที่เขาอารมณ์ ไม่ดียิ่งแสดงออกอย่างชัดเจน ขนาดที่ตัวหล่อนเองที่อายุอา นามแก่ขนาดนี้ยังรู้สึกกดดันเวลาที่จะต้องพูดกับเขา
ดูจากเวลาแล้วก็น่าจะสิบเอ็ดโมงกว่าใกล้เวลาพักเที่ยง ในมือของดุลยา ปิ่นโตเก็บความร้อนหล่อนวางบนโต๊ะ “คุณ ชนุดมยังไม่ได้กินข้าวใช่ไหม ดีเลยฉันเตรียมกับข้าวมา ฉันทำ เองนะ อาจจะไม่อร่อยเท่าในโรงแรม คุณกินรองท้องไปก่อน

ดุลยาคิดไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าชนุดมต้องอยู่เป็นเพื่อนกับ คนป่วยในห้องพักผู้ป่วยแน่ๆ ช่วงเวลานี้ นอกจากเวลาที่หล่อน อยู่ดุลยาแล้วก็มีชนุดมนี่แหละที่ไม่ห่างไปจากชีวภาแม้แต่ก้าว เดียวเลย ตอนแรกเขาก็สงสัยในตัวของชนุดมว่าจะทัศนคติว่า จะคิดอย่างไรกับชีวภา แต่ว่าผ่านหลังจากนั้นแล้ว ก็ไม่สงสัย อีกเลย

ไม่มีใครเล่นเกมหลอกลวงได้ถึงขนาดนี้หรอก ดออกได้ อย่างชัดเจนว่าเป็นสิ่งที่เขาทำออกมาจากใจจริงๆ

ดุลยาไม่รู้ว่าจะขอบคุณอย่างไร ได้แต่แสดงออกวิธีโง่ๆ

แบบนี้เพื่อแสดงความจริงใจของตนเอง

ชนุดมเข้าใจตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นได้แต่เก็บอา การปฏิเสธไว้ เขาลุกขึ้นเดินไปนั่งที่โต๊ะแล้วเปิดปิ่นโตเก็บ ความร้อนออก

สีแดงกุหลาบของปิ่นโตเก็บความร้อนนั้น ด้านบนยังมี ลายลูกหมีสีน้ำตาลสองตัว อีกตัวของลูกหมีนั้นมันหายไปครึ่ง หนึ่ง ปิ่นโตมันอยู่ในมือเขามันทำให้น่ารักขึ้นมามาก

เมื่อเปิดฝาออกมีกับข้างสองอย่างซุปหนึ่งอย่าง อันแรก คือสันในเปรี้ยวหวาน ชั้นที่สองกุ้งแห้งผัดเต้าหู้ข้างล่างสุดคือซุปปลานนม ถึงแม้ว่าจะเป็นอาหารบ้านบ้านธรรมดาแต่เขา รู้สึกว่าดุลยาทำอาหารฝีมือดีมาก และดูแล้วน่ารับประทา นมากๆ

“ฉันไม่รู้ว่าคุณชอบกินกับข้าวแบบไหนกัน ทำอาหารสิ่ง เดียวกับที่ชีวภาชอบกิน เด็กนั่นอ่ะชอบกินสันในเปรี้ยวหวาน มากที่สุด พูดได้แค่นี้ ดุลยาก็เริ่มพูดไม่ออก กลัวว่าจะส่ง ผลกระทบต่อใจของชนุดม หล่อนหยิบกระดาษขึ้นมาเพื่อหาข้อ อ้าง “ฉันขอออกไปตักน้ำร้อน

ประตูห้องเปิดออกแล้วก็ปิดลง ชนุดมมองกับข้าวสอง อย่างที่วางไว้บนโต๊ะที่อยู่ตรงหน้า สักพักเขาถึงหยิบตะเกียบ ขึ้นมาคีบสันในเปรี้ยวหวานเข้าปาก

รสชาติเปรี้ยวๆหวานๆแล้วยังกลิ่นหอมของซีอิ้วที่ผัด ไหม้ๆ กระดูกหมูน่าจะผัดก่อนหนึ่งรอบ ด้านในนิ่มด้านนอก กรอบ ยิ่งมีซอสที่ราดอย่างชุ่มฉ่อยู่รอบๆ ยิ่งทำให้ถูกปากมาก

ชนุดมไม่อชอบอาหารที่ค่อนข้างเลี่ยนเกิน หากเปรีย เทียบกันแล้วเขาชอบเนื้อวัวมากกว่าเนื้อหมู แต่ตอนนี้เขากิน กระดูกหมูแบบนี้แต่กลับรู้ว่ามันอร่อยอย่างวิเศษ

หล่อนชอบมากเลยหรอ?

เขานึกย้อนกลับไปคิดตอนที่เขาสองคนกินข้าวด้วยกัน หล่อนมักชอบกินอาหารรสชาติเปรี้ยวหวาน อาหารเค็มเผ็ด ค่อนข้างกินน้อยลง ตอนแรกเขาก็ไม่ได้สนใจเลยยังไม่ได้รู้มาก่อน
เขามองจานที่ว่างเปล่า กระดูกหมูหนึ่งจานมีทั้งหมดแปด ชิ้น เขากินหมดเรียบไม่เหลือเลยสักชิ้นในปากของเขายังมี รสชาติที่หอมละมุนอยู่ แต่ในใจของเขากลับว่างเปล่าเหหมือ นกับจานที่อยู่ตรงหน้า

เขากินของที่เธอชอบ แต่หล่อนกลับไม่ฟื้นขึ้นมา รสชาติ แบบนี้มันยากกับการอดทน

ชนุดมยกชามเล็กๆที่อยู่ตรงหน้าขึ้นมาชุดครึ่งชามและมี น้ำซุปหกลงมาดูแล้วช่างน่าอายแต่กับคนคนนี้มันปกติสำหรับ เขา

ไอความร้อนที่คุกรุ่นขึ้นมาจากปิ่นโตเก็บความร้อนมัน ลอยเข้าตาเขาพลางรีบเป็นตาออกห่าง แต่ในปากของเขามัน กลับได้รับความรู้สึกขมขื่น

เขานั่งพักอย่างเงียบๆอยู่ครู่หนึ่งแล้ววางอุปกรณ์ทาน อาหารที่อยู่ในมือลงหยิบกระดาษหนึ่งแผ่นขึ้นมาเช็ดมุมปาก แล้วลุงขึ้นยืนไปยังหัวเตียงเขามองใบหน้าที่ขาวซีดของคนที่ อยู่ด้านล่างดวงตาเขามันช่างเจ็บปวดจี๊ดๆ

“เธอคิดว่าจะตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่?” นานแล้วที่ไม่ได้คุยกับ เธอเสียงที่พูดออกมามันช่างแหบห้าว “ฉันรอเธอตื่นขึ้นมา ลงโทษฉันอยู่นะ เธอทำไมยอมแพ้ไปแล้วหล่ะ? ”

เสียงเขาหยุดลง ในห้องกลับไม่มีเสียงใดต่อ ผู้หญิงที่อยู่ บนเตียงตาเธอยังคงปิดสนิท ทั้งหมดทั้งมวลแล้วเป็นตัวเขาเอง ที่บ้าบอพูดเองเออเอง
การทำแบบนี้มันทำให้ชนุดมไม่ได้เหน็ดเหนื่อยอะไร มีคำ พูดบางคำเมื่อพูดออกไปแล้วมันก็ไม่อาจปิดกั้น –

“ไม่ชอบฉัน? ไม่ใช่ว่าเธอพยายามมาบอกรักฉันหรอ แล้ว ทำไมตอนนี้กลับมานอนไม่ขยับเลยหล่ะ ความกล้าหาญของ เธอล่ะ ความกล้าของคุณล่ะ ผลลัพธ์ล่ะ”

“เธออยู่ร้านชาหลันซานมานานแล้วแถมจะเอาตัวเองยก ให้ทศพล แถมยังบอกว่าเพื่อฉัน เธอเคยถามความรู้สึกกของ ฉันบ้างไหม? เธอจะตามใจตัวเองๆปถึงเมื่อไหร่ เธอมองสภาพ ฉันตอนนี้ มีความสุขหรือยัง ?….

“ชีวภา ฉันเกลียดผู้หญิงที่พูดแล้วทำไม่ได้ เพราะงั้นเธอ ตื่นขึ้นมารีบพูดคำพูดที่เธออยากจะพูดออกมาทั้งหมด

เมื่อเขาพูดถึงตรงนี้ เขาได้แต่ยิ้มเบาๆ ในตาแดงกล่ำ สติ อารมณ์หลุดลอยไปมาก ดูแปลกประหลาดไปบ้าง “เอาจริงแล้ว ฉันมีเรื่องจะพูดกับเธอมากมาย ก็แค่น่าเสียดายที่ฉันคิดได้สาย ไปแล้ว ฉันกลัวว่าจะไม่มีโอกาสบอกกับเธอออกมาตรงๆ…..

เสียงอันทรงพลังค่อยๆลดลงเรื่อยๆ จนถึงไม่สามารถ ฟังออกได้ เขาไม่มีอารมณ์ใดๆ จนถึงขนาดที่ไม่มีหลักการบ้า บออะไร

เรื่องที่เขาอยากทำ อยากพูดมันเยอะมากชีวิตของเธอ ลำบากและรับภาระทำงานมาตั้งแต่เด็ก เขารวยขนาดนี้ เขา สามารถทำให้เธอมีชีวิตที่ดีที่สุดทุกอย่างที่เธอต้องการขอเพียง แค่เธอเอ่ยปากออกมา
แต่ตอนนี้ไม่มีโอกาสนั้นอีก แค่บังคับอารมณ์ความรู้สึก กดดันนี้ที่มันวุ่นวายไปทั้งตัวทั้งหมด เขาถึงได้หยุดตัวเองลงได้ ถึงได้ปฏิบัติตัวได้ตามปกติ

หน้ากากออกซิเจนครอบอยู่บนใบหน้าขาวซีดเล็กๆ ที่มี นอนอยู่บนหมอน ยิ่งมองหลายๆครั้งถึงได้รู้สึกชนะขึ้นมา

ร่างสูงใหญ่งอตัวลงนิดๆ ความรู้สึกร้อนๆ มันทำให้เขา แผดเผา ลำคอเหมือนถูกเชือกมัดไว้อย่างแน่นหนา “เธอคนนี้ กินอะไรถึงโตมาได้ ถึงขนาดที่ใช้ชีวิตของตัวเองมาแลกเปลี่ยน เธอทําไมกล้า…”

จนเวลาผ่านล่วงเลยมาถึงตอนนี้ จากตอนเกิดเรื่อง จนถึงตอนนี้ชนุดมไม่กล้าจินตนาการเองเลยว่าหล่อนเอาตัวเอง ไปแลกธีมนต์กับทศพล หล่อนเอาอารมณ์แบบไหนไปนะ

เขาจำประโยคนั้นที่มีมนต์อธิบายออกมา

ฉันชอบเธอ และมั่นใจว่าทำทุกอย่างเพื่อเธอก็ถือว่ามันคุ้ม

ค่าแล้ว

ณ เวลาตอนนั้นหล่อนคิดว่าเขาแค่สนใจแต่เรื่องของนัช ชา ขนาดตัวเขาเองก็คิดแบบนี้เหมือนกัน แต่เรื่องเลวร้ายก็เกิด ขึ้นในตอนนี้เอง

หล่อนสลบไป ดูแล้วกานกลับมาคงยากมาก แต่เขากลับ พบว่าหัวใจของเขากลับเต็มไปด้วยเธอแล้ว

เขาละเลยกับความรู้สึกนั้นไปนี่คือความจริงที่สุด แต่สิ่งที่เขาต้องเผชิญหน้าอยู่กับผลลัพท์แบบนี้ด้วยประโยคนั้นของเธอ มันทำให้หัวใจของขาทุกข์ทรมาน

ทำให้เขาสำนึกผิดทุกคืน ทำให้เขาคนที่อายุสามสิบกว่า รับรู้ถึงรสชาติความรู้สึกที่เสียในในเรื่องที่เกิดขึ้น หากเป็นไปได้ เขาหวังว่าเขาสามารถที่จะบอกกับตัวเธอเง

ได้ เขาที่เขาสนใจมากที่สุดก็คือเธอ