ตอน578เห็นเขาล้มลงตรงหน้า

ตอนที่578 เห็นเขาล้มลงตรงหน้า

พูดจบเขาก็ไม่สนใจว่าธนินจะว่ายังไง เขาดึงน้ำสองขวด ออกจากถุงพลาสติกสีขาวขุ่น ส่งให้กับธนิน “อ่ะ”

ทศพลเหลือบไปมองเขาแวบนึ่ง หลังจากนั้นไม่นานก็เห็น เขากลืนน้ำลงไปช้าๆ แต่ทศพลเองกลับไม่คลายเกลียวขวด สายตาเขาหันไปที่ถุงน้ำแร่บนพื้น

เมื่อธนินกำลังจะเปิดปาก ก็ได้ยินเขาถามขึ้นว่า “ทำไมซื้อ ขึ้นมาเยอะขนาดนี้”

ของเหลวเย็นที่ไหลผ่านหลอดอาหารเกือบพุ่งขึ้นไปที่จมูก ธนินมือสั่น ไม่รู้จะตอบอย่างไรได้แต่พูดว่า “กลัวว่าจะไม่พอ จะ ได้ไม่ต้องไปๆมาๆ คนอื่นจะเห็นเอา

“อ้อ ที่แท้ก็คิดแทนผม” ทศพลพูดพลางชี้ไปยังขวดน้ำที่ เหลือ “ไปเอาออกมาให้หมดสิ วางไว้ตรงมุมนั้น

ธนินลังเลแต่ก็ไม่ทำไม่ได้ ธนุสไปที่ห้องคอนกรีตยังไม่ กลับมา เขาได้แต่พยายามถ่วงเวลาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ว่าแล้วก็เอาขวดพลาสติกเหล่านั้นมาเรียงรวมกันที่เดียว

เมื่อเขาหยิบออกมาได้เกือบครึ่ง ทันใดนั้นก็มีเงาด่า ปรากฏขึ้นด้านหลัง ธนินความจริงแล้วสติเริ่มเหม่อลอย จึงไม่ได้ตอบสนองอย่างทันควัน เขาถูกทศพล ดอ

ทศพลนั้นค่อนข้างเตี้ย ธนินสูงกว่าเขาครึ่งหัว แม้ว่าจะไม่ ได้หนักเท่าอีกฝ่าย แต่หลังจากที่ทศพลบาดเจ็บที่นิ้ว เขาก็ สามารถคว้าแขนของทศพลไว้และหันหลังไป

ชายหนุ่มอายุยี่สิบสอง ความแข็งแกร่งนั้นยอดเยี่ยม ทศพลเห็นว่าตัวเองสู้เขาไม่ได้ เขาคิดว่าถ้าสู้กันมือเปล่าท่าจะ ไม่ดี เขาไม่สนใจอย่างอื่น ซึ่งมีดปอกผลไม้ออกมาจากข้างเอว ด้วยความหวาดกลัว

“อะซะ”

ปลายมีดแหลมถูกสอดเข้าไปในเนื้อ เข้าไปจนสุดถึงด้าม มืด ความลึกราวหนึ่งฝ่ามือ

ความเจ็บปวดเกิดขึ้นในไม่ช้า ธนินงอตัวลงเพราะความ เจ็บปวด เขามองตามลงไป มีดปักอยู่ที่หน้าท้องด้านซ้าย เลือด สีแดงสดนองเต็มเสื้อผ้าของชายคนนั้นในทันที หลังจากที่เลือด ซึมออกมาก็กลับแห้งไปอย่างรวดเร็ว

ความเป็นความตายของเขาอยู่ในกำมือของทศพล แต่น่า เสียดาย ที่นั่นยังไม่ใช่จุดสิ้นสุด—

วินาทีต่อมา ทศพลจึงมีดออก เมื่อมองไปที่ปากแผลเลือด ไหลทะลักออกมา เขาโดยไม่ตื่นตระหนก ปักมีดลงไปที่ช่อง ท้องทางด้านขวาอีกครั้ง…

ทำซ้ำอยู่เช่นนี้ เหมือนกับการเคลื่อนไหวของเครื่องยนต์นับไม่ถ้วนว่าปักไปที่มืด อาจจะเป็นโหลหรือมากกว่านั้น หรือ อาจจะยี่สิบ จนร่างที่ตายแล้วนอนจมลงในกองเลือด ทศพลถึง จะหยุดมือ

ตลอดการกระทํานั้น ธนินไม่มีแม้โอกาสที่จะร้องออกมา

ตายแล้วรี

ดูกองเลือดที่ขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆบนพื้น ทศพลไม่เพียง ไม่มีร่องรอยของความตื่นตระหนกเท่านั้น แต่คนคนนั้นกลับ รู้สึกสะใจและตื่นเต้นอย่างผิดๆ ที่ได้แก้แค้น

เขาโยนมีดในมือไปที่มุมห้อง ใบมีดที่เรียบเย็นเต็มไป ด้วยสีแดงทั้งหมด

ทศพล โค้งตัวลงไปหยิบขวดน้ำแร่หนึ่งในนั้น เขาหันขวด เข้าหาตัวเอง บนแถบพลาสติกสีฟ้าอ่อนของบรรจุภัณฑ์มีเลนส์ สีขาวเล็กขนาดเท่าหัวแม่มือติดอยู่

เขายิ้มเล็กน้อย จากนั้นก็ดึงเลนส์ออกและโยนทิ้งไป เขายกเท้าขึ้น เหยียบลง และบดขยี้และขยี้

กิริยาท่าทางของธนินตั้งแต่กลับมาก็แตกต่างจากก่อน หน้านี้อย่างชัดเจน อายุยังน้อยจึงแสร้งทำได้ไม่เนียนนัก ความ ผิดปกนี้จึงดึงดูดความสนใจของทศพลเข้า

จากที่ทศพลเองก็ยังไม่ค่อยแน่ใจนัก จนกระทั่งเมื่อเห็น กล้องบนขวดน้ำ เขาก็แน่ใจแล้วว่า ธนินไม่มีทางที่จะได้มีชีวิต อยู่อีกต่อไป
ตำรวจรู้ตัวแล้ว

ทศพลคิดในใจ แววตาเริ่มมืดมิด เมื่อจัดการกับกล้อง เรียบร้อยแล้วเขาก็หยิบมีดขึ้นมาอีกครั้ง และมองไปที่ทิศทางที่ ธนสเดินออกไป เขาซ่อนมีดไว้ที่ด้านหลังและเดินไปเงียบๆ

ในเวลานั้น ธนุสเพิ่งจะเปิดประตูห้องคอนกรีต แสงจาก ภายนอกห้องส่องเข้ามา ไม่นานก็มองเห็นร่างจางๆนอนอยู่บน พื้น เปรียบเทียบกับเมื่อวานผู้หญิงคนนี้ยิ่งดูอ่อนแอลงไปอีก ลมหายใจของเธอโรยรินมาก

เขาเดินเข้าไป และคิดถึงคำขอของตำรวจ เขายกมือขึ้น และตบหน้าของเธอ หลังจากมั่นใจว่ายังมีลมหายใจอยู่ เขาถึง รู้สึกวางใจ แม้ว่าเธอจะอ่อนแอแต่ก็ยังไม่เป็นไร

“เฮ้ ตื่นตื่น” ธนุสจับไหล่ของเธอเขย่า “ตื่นเร็วเข้า

ชีวภารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังอยู่ในความฝัน ร่างกายถูก ผลักอย่างต่อเนื่อง โดยมือคู่ใหญ่ แรงนั้นเดี๋ยวหนักเดี่ยวเบา ทำให้ร่างที่หนาวเหน็บของเธอรู้สึกแทบทนไม่ไหว

เธอเปิดเปลือกตาช้าๆ มีความพร่ามัว ในสายตา ใช้เวลา ปรับสายตาสักครู่ถึงมองได้ชัดเจน

เป็นคนที่ลงมือกับเธอก่อนหน้านี้ เขาเป็นหนึ่งในนั้น

ชีวภาตื่นกลัวด้วยสัญชาตญาณ นัยน์ตาเธอแดง ใบหน้าซีดเหลือง แต่ยังพยายามทำตาโต “แก แกจะทำ อะไร…”
เมื่อคำพูดออกมา เสียงแหบแห้งเหมือนไม่ใช่เสียงตน น่า เกลียดกว่าเสียงเป็ดหลายเท่า

ธนุสเห็นเธอตื่นขึ้นมา เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาลดเสียงลงเบามาก “คุณไม่ต้องกลัว ผมจะไม่ทำร้ายคุณ…. “อย่าเข้ามาใกล้ฉัน!” ชีวภาขดตัว เมื่อเธออยู่ในท่านั้น

เป็นเวลานานทำให้หลอดเลือดของเธอไหลเวียนไม่ได้ แขนขา

ชาไปหมด

“ผมไม่ได้จะทำอะไรคุณ ผม…” ธนุสพูดถึงตรงนี้ก็หยุดลง เขาเบาเสียงลงอย่างตั้งใจอีกครั้ง “ตำรวจกำลังจับตามองที่นี่ อยู่ ผมมาที่นี่เพื่อช่วยคุณ!!!

ธนุสพูดเช่นนี้ หนึ่งเพื่อที่จะให้ชีวภาไว้วางใจตน สอง เพราะเชื่อว่าหากทศพลถูกจับกุมตัวในอนาคต ชีวภาจะช่วยพูด อะไรให้เขาบ้าง อาจจะพอลดโทษได้บ้าง

หากถูกจับกุมตัวแล้ว เขาต้องหาทางลดโทษตัวเองให้ได้ มากที่สุด

เดิมที่เขาเพียงต้องการทำงานเพื่อแลกเงิน ไม่ได้ต้องการ

ใช้ชีวิตในคุก

เมื่อได้ยินคำว่า “ตำรวจ” สองคำนี้ จิตใจที่วุ่นวายสับสน ของชีวภากลับมามีเหตุผลอีกครั้ง เธอหันหน้ามองชายคนนั้น ตรงหน้าเธอ สายตาเธอมองไปที่ร่างกายของเขา และใบหน้าที่ น่าเกลียดของเขา เธอรีบเอ่ยปากออกมา “ฉันไม่อยากฟังแก พูด ออกไป รีบออกไป!”
เธอรู้สึกกลัวและต้องระมัดระวังตัวจึงสร้างกำแพงขึ้นมา แต่ยิ่งไปกว่านั้นก็คือคำเตือนที่ไม่สามารถกลั่นออกมาเป็นค่ พูดได้

น่าเสียดายที่ “คำเตือน” ของธนุสไม่สามารถทำให้เธอ เข้าใจได้ ใจหนึ่งเขาก็อยู่ข้างชีวภา แต่ฟังจากที่เธอพูดแล้วเธอ ไม่ไว้วางใจเขา เขาจึงพูดต่อไป “ผมพูดจริงทุกอย่าง เมื่อเช้านี้ ผมพบตำรวจแล้ว พวกเขามาถึงเชิงเขาแล้ว ขอแค่คุณร่วมมือ กับผม….

“ร่วมมืออะไร” พูดยังไม่ทันจบ ทันใดก็มีเสียงแหบห้าวดัง มาทางด้านหลัง

ร่างของธนุสแข็งทื่อในทันที เหมือนกับก้อนหิน วินาทีถัด ไป เขาพยายามหันตัวไปด้วยความเร็วที่สุด แต่น่าเสียดาย ซ้า ไปหนึ่งก้าว…..

ตาของชีวภายังไม่ทันเห็นมีดแทงเข้าไปในทรวงอกของ ธนุส ทศพลย่อตัวลง เขายกมือขึ้นก่อนจะสอดมืดเข้าไปใน ทรวงอก

นี่เป็นการแสดงออกแบบไหนกันนะ ชีวิต ชีวภาไม่เคยพบ เจอมาก่อน ประสาทสัมผัสรับรู้ได้ถึงพลังแห่งความตาย ดวงตา แห่งการทำลาย ดวงตาทั้งสองแสดงถึงความเป็นมนุษย์ที่ผิด เพี้ยนโดยสิ้นเชิง เหลือเพียงความสุขที่ผิดเพี้ยน

เธอมองดูร่างของธนุสล้มตึงลง จากนั้น รองเท้าผ้าใบชาย ที่เต็มไปด้วยฝุ่น ก็พุ่งไปตรงหน้าของเธอ