ตอน563ฉันจะชดใช้ให้เธอ

ตอนที่ 563 ฉันจะชดใช้ให้เธอ

ผ่านไปหนึ่งคืน เช้าวันต่อมาหลังจากตื่นสิ่งที่ทำเป็นอันดับ แรกคือหยิบกางเกงแล้วเดินออกไป ถ้าภาพตรงหน้าไม่ได้เพิ่ง เกิดขึ้น ชีวภาไม่อาจจินตนาการได้ว่าเรื่องพวกนี้จะเกิดขึ้นกับ เธอ

ชีวภาจ้องแผ่นหลังที่หันให้ตน ร่างกายที่แข็งทื่ออย่าง ชัดเจน โชคดีที่ในที่สุดเขาก็หันกลับมา แล้วเอ่ยปาก

“เมื่อวานฉันดื่มไวน์ที่โดนวางยา” ประโยคเดียว สั้นๆ กระชับ คำอธิบายเหมือนไม่ได้อธิบาย ราวกับจะอธิบายเรื่อง หนึ่งกับเธอ

เธอหัวเราะไม่มีเสสียง ขอบตาร้อนผ่าวอย่างอดไม่ได้ ราวกับเป็นตุ๊กตากระเบื้องที่แตกสสลาย ถามเขาด้วยน้ำเสียง อ่อนล้า แล้วยังไงต่อ?”

ชนุดมถึงใบหน้า เห็นเธอเผยหัวไหล่ขาวเนียนและกระดูก ใหปลาร้าที่มีรอยสีแดงเข้ม รอยกำกวมพวกนั้นราวกับจะกรีด

ร้อง ใส่เขา

ดูสิ เท่านี้เอง ไม่โอเคเหมือนกับนัชชานะ

ความรู้สึกอะไร การควบคุมอะไร ก็เป็นแค่เรื่องที่แกโอ้อวดตัวเองไปเท่านั้น

เขาไม่ได้ดูถูกเธอ เขาไม่ได้เกลียดชีวภา แต่เขาเกลียดตัว เอง ดูเหมือนว่าความรู้สึกที่มีต่อนัชชาภายในใจมาโดยตลอด อย่างไม่ต้องสงสัย ความบ้าคลั่งเมื่อคืนได้พังทลายมันลง

มั่งคงมาหลายปี เขากลับโค้นล้มตัวเอง ความรู้สึกแบบนี้ ทําให้เขาเกิดความขัดแย้งโดยไม่รู้ตัว

ดังนั้นเมื่อสบกับสายตาที่เต็มไปด้วยความน้อยใจ เขาเลย พูดคำพูดแบบนี้ออกไป “ฉันจะชดใช้ให้เธอ

ชดใช้

ได้ยินสองพยางค์ ชีวภารู้สึเหมือนถูกคนตบหน้าสองที่ เธออยากให้เขาพูดว่าเมื่อคืนเป็นเรื่องเข้าใจผิด หรือไม่ก็ ร่างกายเขาไม่เป็นตัวเองมากกว่า แต่เธอคิดอยู่ฝ่ายเดียว คำ พูดสองพยางค์นี้ มันเหยียดหยามกันชัดๆ

เขาเห็นเธอเป็นอะไร? ตัวทดลองหรอ? ทำเรื่องแบบนี้ เพื่อ ชดใช้?

ชีวภารับไม่ได้สุดขีด นิ้วทั้งห้ากำแน่น ปลายนิ้วจิกลงไป

ในเนื้อก็ไม่รู้สึกอะไร อารมณ์ตึงถึงขีดสุด เธอโกรธจนอยากจะ หนีออกไปจากตรงนี้

นิ้วเท้าแตะลงบนพรมนิ่ม เธอยึดตัวลุกขึ้นยืน ผ้าห่มไหล ออกมาจากร่างกายเธอ เดินไปตรงหน้าเขา ทั้งร่างเหมือนกับ เป็นทารกแรกเกิด ผิวขาวเนียนทำให้แสบตา
บนร่างเธอมีแต่รอยรักเล็กใหญ่ที่เขาทิ้งไว้ บางที่เป็นรอย สีม่วง ชนุตมหายใจเข้าลึก ไม่ได้เบือนหน้าหนี พูดด้วยน้ำ เสียงแข็งทื่อและเย็นชา “ใส่เสื้อผ้า

ชีวภายกแขนขึ้นมาประคองหน้าด้านข้างเขา ปลายนิ้ว

สัมผัสถึงร่างกายที่สั่นเทิ้ม มองเข้าไปในดวงตาที่ยากจะคาด เดา “ชนุดม เมื่อคืนฉันเต็มใจเอง ฉันไม่ได้เสียใจ แม้ว่าใน สายตาคุณฉันไม่มีค่า แต่นั่นเป็นครั้งแรกของฉัน ฉันไม่ได้มี อะไรกับใครก็ได้ ที่ได้อยู่กับคุณเป็นเพราะว่าฉัน…….

พูดถึงตรงนี้ เธอก็หยุดเล็กน้อย ไม่กี่วินาทีก็รวบรวมความ กล้าสารภาพออกมา “ฉันชอบคุณ

เสียงเธอแผ่วเบา มีความไม่มั่นคง แต่คำพูดไม่มั่นคงนี้ เมื่อได้ยินแล้วทำให้หัวใจเขาเต้นแรง

ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผู้หญิงมาบอกชอบเขา ผู้หญิงหลายคนก็ รุกพูดคําหวานกับเขา พวกเธอบอกชอบ บอกรักเขา แต่เขาไม่ เคยรู้สึกอะไรสักนิด แต่พอเห็นผู้หญิงที่อ่อนแอที่สุดแต่กลับเข้ม แข็งที่สุด ความอ่อนแอที่กล้าหาญพูดคำว่าชอบออกมาได้ ใน ตอนนี้เขารู้สึกตื่นเต้น

เลือดในร่างกายพลุ่งพล่านขึ้นมาทั่วทั้งแขนและขาของ

เขา

ชนุดมเอียงศีรษะหนีสัมผัสของเธอ เป็นแบบนี้ต่อไป เขา จะหายใจไม่ออก

แต่การกระทำแบบนี้ทำลายความคิดของชีวภาทั้งหมดเห็นไหมล่ะ เขาที่มีสติเพียงแค่เธอสัมผัสเขาก็ยังหนี ที่จริงเขา เกลียดเธอต่างหากล่ะ

เธอแสบบริเวณจมูก เธอหันร่างกลับมาก่อนที่น้ำตาจะไหล ลงมา เธอใช้ความกล้าเมื่อครูสารภาพออกไปหมดแล้ว ตอนนี้ คิดอยากจะหลบซ่อนขึ้นมา

“คุณออกไปเถอะค่ะ ฉันอยากอยู่คนเดียวสักพัก เธอ พยายามอย่างมากในการทำให้เสียงสงบนิ่ง กลัวว่าจะซ่อน ความสั่นของเสียงสะอื้นไว้ไม่ได้

สายตาที่ชัดเจนจ้องมาที่ร่างกายอันบอบบาง กำปั้นสอง ข้างกำแน่นอยู่ข้างกาย ในที่สุด เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา แล้วหันร่างออกจากห้องไป

บรรยากาศที่ทำให้คนกดดันอยู่ด้านหลังหายไปแล้ว ชีว ภาหลับตาลงเบาๆ น้ำตาใสไหลลงมาตามใบหน้าเธอ

เขาไปแล้ว

ในที่เขาก็จากไปแล้ว

ร่างกายเธอก็หมดแรงในพริบตา เธอค่อยๆย่อตัวลง ฟุบ ตัวลงข้างเตียง ให้เช็ดน้ำตาที่เปียกแก้มเธอ เธอรู้ว่าข้างๆเป็น ห้องพวกเขา เธอจึงกลั้นเสียงร้องไห้ไว้ ฟันขาวเป็นระเบียบกัด บนริมฝีปากล่างจนเกือบเลือดออก

เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตัวตลก นึกถึงท่าทางเย็นชาของ เขา นึกถึงการไม่พูดไม่จาของเขาหลังจากที่ได้ยินคำสารภาพรู้สึกต่ำต้อย อ่อนแอ ความรู้สึกในแง่ลบต่างๆ ที่ไม่ถูกยอมรับก็ พลังพลเข้ามาหาเธอในพริบตาเดียว

ชีวภาเธอประเมินค่าตัวเองสูงเกินไป ผู้ชายคนนั้นแม้ว่าจะ ดีกับเธอ ไม่ใช่เพียงว่าธีมนต์ชอบเธอเท่านั้น ตั้งแต่ต้นจนจบ เขาไม่ได้สนใจในตัวเธอเลย ยิ่งไปกว่านั้น เขาแต่ไหนแต่ไรมา ก็ไม่เคยปฏิบัติต่อเธอเหมือนผู้หญิงคนหนึ่ง

ผู้ชายที่ควบคุมตัวเองได้และทะนงตัวอย่างเขา จะมาคิด อะไรกับผู้หญิงที่ไม่มีอะไรเลยอย่างเธอได้อย่างไร

ในเวลานี้ เธอไม่มีความกล้าจะไปปรากฏตัวต่อหน้าผู้ชาย คนนั้นอีกแล้ว

เขาจะมองเธออย่างไร คิดว่าเธอน่าหัวเราะสุดๆเลยล่ะมั้ง? การสารภาพรักที่ถูกปฏิเสธแล้วก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิด ขึ้น เธอทําไม่ลงหรอก

ชีวภาก็คิดมากเหมือนผู้หญิงคนอื่นนั่นแหละ ดึงแขนของ เขา หยุดขาของเขาไว้ ถามเขาว่าทำไมไม่ยอมตอบ ไม่พูดอะไร แต่เธอไม่กล้าทำ เธอเกิดมายี่สิบสองปีเมื่อครู่คือการสารภาพ ครั้งแรกของเธอ เธอรู้สึกเสียหน้า เลยไม่อยากจะพูดอะไรอีก

เป็นแบบนี้แหละ

ร้องไห้พอแล้ว ตัดใจแล้ว ชีวิตก็ยังต้องใช้ต่อไป ค่ายา ของดุลยาครั้งแต่ไป ค่าเรียนของไวทย์ เรื่องทุกอย่างภายใน ครอบครัวยังจัดการไม่เรียบร้อย ไม่มีเวลามาร้องไห้ฟูมฟาย
ชีวภายืนขึ้น พยายามไม่คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ทั้งหมด เธออาบน้ำอย่างไร้ชีวิต พยายามไม่มองรอยแดงบน ร่างกาย เธอเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมยังไม่ทันแห้งก็รีบออกประตูไป

เธอค่อยๆเดินผ่านห้องข้างๆ ก้าวเท้าเร็วๆไปที่หน้าลิฟต์ ชั้นสิบหกลงมาห้องโถงชั้นหนึ่งอย่างรวดเร็ว เธอยื่นบัตรในมือ ให้กับพนักงานต้อนรับ โรงแรม

จัดการเสร็จแล้ว เธอก็เรียกแท็กซี่ที่หน้าประตูแล้วบอกชื่อ สถานีรถไฟความเร็วสูง หลังจากซื้อบัตรรถไฟเสร็จแล้ว ก็ เปลี่ยนโทรศัพท์เป็นโหมดเครื่องบิน

เห็นวิวท้องถนนนอกหน้าต่างรถ รถขับไปบนเส้นทางที่ พวกเขาเดินผ่านเมื่อคืน ไม่เหมือนกับเมื่อคืน ถนนแถวชายหาด ในตอนกลางวันมีนักท่องเที่ยวหลากหลายประเภท

จู่ๆเธอก็เห็นอะไรบางอย่าง หยิบโทรศัพท์ออกมาดู

รูปภาพอีกครั้ง รูปสุดท้ายเป็นรูปเขาพิงราวบันไดรูปนั้น

วิวเดิม รูปเดิม แต่พอมองอีกครั้ง ความรู้สึกในใจกลับไม่ เหมือนเดิมโดยสิ้นเชิง น้ำตาไหลลงมาอย่างควบคุมไม่ได้ หยด เป็นคราบน้ำตาบนหน้าจอ

ลาก่อนเมือง Q ลาก่อน ความรู้สึกที่สับสนวุ่นวาย