ตอน561ควบคุมความปรารถนาไม่ได้

ตอนที่ 561 ควบคุมความปรารถนาไม่ได้

ข้างๆเขาก็มีธีมนต์ด้วยสีหน้าเหมือนกัน

เที่ยงคืนแล้ว ทั้งสองคน…..เกิดอะไรขึ้นอีก?

ชีวภาในหัวกับภาพตรงหน้า เอ่ยปากถามอย่างไม่เข้าใจ “เกิดอะไรขึ้นหรอ?”

ไม่รอให้ชนุดมพูด ธีมนต์ก็บอกอย่างทนไม่ไหว “น้าชีว ภาครับ คุณอาอยากอาบน้ำก่อน แต่ผมอยากอาบก่อน ผมง่วง อยากนอนอ่ะ!”

เปลือกตาชีวภากระตุกขึ้นมา แม้ว่าบนใบหน้ายังยิ้มอย่าง สุภาพ แต่ในใจเหมือนกับมีม้าวิ่งอยู่ ที่แท้…..แค่เรื่องใครจะ อาบ ก่อนเนี่ยนะ?!

นี่มันน่าทะเลาะกันไหมเนี่ย?

แม้ว่าจะไม่เข้าใจประเด็นของทั้งคนตัวใหญ่ตัวเล็กว่าอยู่ ตรงไหน เลยแนะนำผู้ชายวัยสามสิบกว่าอย่างอดทน “คุณโต ขนาดนี้แล้ว ยังทะเลาะกับเด็กอีกหรอ ธีมนต์อยากอาบก่อนก็ ให้เขาอาบก่อน”

ได้ยินชีวภาพูดแบบนี้ ธีมนต์ก็เหมือนมีพรรคพวก สองมือ ทำแนวขวางอยู่ที่หน้าอก ด้วยสีหน้าที่ไม่กลัวใครทั้งสิ้น
สีหน้าขนดมยิ่งหดหูไปอีก “ผมเป็นโรคกลัวเส้นผม

“อะไรนะ?” ชีวภานึกว่าตัวเองฟังผิด “โรคกลัวอะไรอะไร

“ผมไม่ชอบเห็นเส้นผมร่วง รู้สึกไม่สบาย

เป็นครั้งแรกที่ได้ยินเหตุผลแบบนี้ ชีวภาก็หมดค่จะพูด

ทันที ไม่รู้จะพูดอะไรดี

ชีวภามองไปรอบหนึ่ง ทันใดนั้นก็เห็นห้องน้ำในห้องตัว เอง ก็มีความคิดขึ้นมา “ฉันยังไม่ได้อาบน้ำ คุณอาบห้องฉันไป ก่อนก็ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันไปอยู่ห้องคุณเป็นเพื่อนมนต์ โอเคไหม?”

ชนุดมมองธีมนต์ที่ย้ายข้างไปอยู่กับชีวภา ทำหน้าเศร้าไม่ ได้พูดอะไรแล้วเดินตรงเข้าไปในห้องเธอ

ชีวภาโล่งอก พาเมนต์กลับไปห้องของชนุดม หลังจากไป

เปลี่ยนเป็นน้ำอุ่น ให้เขา ถึงวางใจให้เขาเข้าไปอาบน้ำ

ได้ยินเสียงน้ำไหลดังข้างหู ชีวภาก็นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น นอกห้องนอนใหญ่ ยังไงก็เป็นเด็กอายุเจ็ดแปดขวบ ยังต้อง ดูแลใส่ใจสักหน่อย

ห้องที่ชนุดมจองเป็นห้องชุด ด้านนอกยังมีเตียงเล็กหนึ่ง

เตียง บนเตียงวางชุดนอนเขาอยู่ ดูออกว่าเขาเตรียมให้เด็ก

น้อยนอนเตียงใหญ่

เขานี่จริงๆเลย ทั้งๆที่รักธีมนต์ขนาดนั้น ปกติก็ไม่มีเวลาเพราะว่าแม่ของเด็กน้อยไม่กลับมานานแล้ว จึงกลับประเทศ เพื่ออยู่เป็นเพื่อนเขาด โดยเฉพาะ แต่เพราะเรื่องอาบน้ำเนี่ยนะ ไม่ยอมกันได้

ชีวภานึกถึงภาพด้านนอกประตูเมื่อครู่ ทั้งน่าตลกทั้งช่วย ไม่ได้ จู่ๆ ก็ไม่แน่ใจว่าชนุดมเป็นคนแบบไหนกันแน่

แต่ก่อนเห็นแค่ด้านซับซ้อนและความหดหูของเขา แต่

ตอนนี้รู้แล้วว่า เขาก็มีช่วงเวลาที่เอาแต่ใจเหมือนเด็ก

น่าจะผ่านไปห้านาทีแล้ว ธีมนต์อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เรียบร้อยออกมาแล้ว ผมที่ไม่ยาวไม่สั้นมีน้ำหยดออกมา ชีวภา รีบหยิบไดร์เป่าผมข้างๆมาเป่าให้แห้งอย่างพิถีพิถัน

“น้าชีวภาครับ น้าดีกับผมจัง” ชีวภามองเขา ดวงตากลม โตเต็มไปด้วยความใสซื่อ

ชีวภายิ้มเบาๆ เป่ารอยเปียกของน้ำที่หยดบนตัวเขาให้ แห้งด้วย “น้าซีวภาชอบธีมนต์ไง ธีมนต์น่ารักขนาดนี้ ทุกคนถึง ได้ชอบ”

“งั้นน้าชีวภา น้าชอบอาผมไหม?” จู่ๆเด็กน้อยก็พูดขึ้น ไม่ ได้ถามขึ้นเป็นครั้งแรก เขายังคงยืนกรานกับคำถามนี้มาก

ชีวภามองดวงตาดำสนิทสดใส มองเห็นถึงความจริงจัง ในแววตา คำพูดซับซ้อนติดอยู่ที่ปาก ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ควร พูดจากวมหลอกเด็กน้อยทุกครั้ง

ดังนั้น ชีวภาจึงคิดคำถามนี้อย่างจริงจัง แล้วให้คำตอบกลับไปอย่างไม่แน่นอนแต่อย่างรอบคอบ “น่าจะ………… มั้ง?”

พูดตามตรงแล้ว แม้แต่เธอก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกอย่างไร กับผู้ชายอย่างชนุดม เลยบอกกับเมนต์ชัดๆไม่ได้

แต่ว่า เธอไม่ได้ตั้งใจทำให้มันชัดเจนมาก บางเรื่องก็ต้อง

มีความพอดี ถ้ามากไปจะทำให้เจ็บปวด

“งั้นดีเลยครับ ที่จริงแม้ว่าอาผมจะชอบทะเลาะกับผม แต่ เขาก็ดีกับผมมาก เป็นคนที่ดีมากๆๆเลยครับ” ธีมนต์ช่วยพูด ความดีความงามของชนุดม ด้านหนึ่งคือเขาดีกับตนมากจริงๆ อีกด้านหนึ่งคือเพราะเด็กน้อยรู้สึก ถ้าเกิดเขาไม่พูดแบบนี้อีก ชีวิตนี้ของอาเขาคงหาแฟนไม่ได้เสียที

ชีวภาได้ยินเขาเน้นเป็นพิเศษ ก็ยิ้มออกมา “รู้แล้วจ้า~”

หลังจากกล่อมธีมนต์นอน ชีวภากรอเกือบสิบนาที มอง เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมงกว่าแล้ว ก็ยังไม่มีวี่แววของผู้ชายห้อง ข้างๆ

เธอค่อนข้างรู้สึกแปลกๆ ชนุดมอาบน้ำสิบนาที ไม่ใช่ ว่า……เกิดอะไรขึ้นหรอ?

เห็นธีมนต์หลับไปแล้ว ชีวภาห่มผ้าให้เขา ตัดสินใจกลับ

ห้องไปดู

เธอค่อยๆเปิดประตูออกไป หยิบคีย์การ์ดอีกใบเปิดประตู เข้าไป ห้องที่สว่างเมื่อครู่ตกอยู่ในความมืด ชีวภาอดอึ้งไม่ได้แนบหูฟัง พบว่าห้องเสียงไหล

กําแพง กำลังจะเสียบคีย์การ์ดเข้าไป ยังไม่ถึง แขนคน จับทันที อ๊ะ…….โอ๊ะ!” ยังทันได้เปล่งเสียงมา ปากถูก

มือหนาปิดไว้

หัวใจเต้นเร็วขึ้น ชีพจรจะเต้นไปถึงสุด ชีวภามองคน ตรงหน้าชัด ร่างถูกไปบนเตียง

ร่างอุ่นร้อนลงมา ยื่นไปสัมผัสความชื้นของหยด นํา ราวกับว่าเพิ่งอาบน้ำเสร็จไม่เช็ดตัว

ศีรษะยากจะเลี่ยงฝ่ามือ แล้วทุ้ม คุณชนุดม ใช่ไหม

อย่าตะโกนเสียงเขาแหบพร่าไม่อยากพูด ราวถูก หินจำนวนมากแม้ว่าตอนจะเป็นแบบนี้ ชีวภาแยกออก ว่าคือ

คุณ เกิดอะไรขึ้น?เธอมองอย่างตกใจ เริ่มปรับตัว กับความ

เขาเหมือนเมาเหล้า เหมือนจะๆ นัยน์ตาเฉียบคม สับสนเป็น

คุณไม่สบายหรอชีวภากังวลเขาไม่สบาย มือ ไปวัดอุณหภูมิบนหน้าผากเขา คิดถึงว่าปลายนิ้วแตะลงผิวเขา ก็ถูกจับมือไว้

“อย่าขยับ!” เขาครามเสียงต่ำ เสียงหอบอย่างรุนแรง ราวกับไปวิ่งมาหลายพันเมตร

ไม่ต้องพูดถึงว่าอุณหภูมิบนร่างเขาร้อนเท่าไหร่ แม้แต่ลม หายใจเขาก็ร้อน ร่างชีวภาถูกเขาทับอยู่ใต้ร่าง สองมือเขาจับ

ร่างเธอไว้ เกร็งไปทั้งร่าง ราวกับกำลังควบคุมอะไรบางอย่าง

เขาที่เป็นแบบนี้ทำให้ชีวภายิ่งรู้สึกไม่ปลอดภัย พูดด้วย น้ำเสียงสั่น “ชนุดม คุณเป็นอะไรกันแน่………

คราวนี้ เขาไม่ตอบกลับ หลับตาลง สามารถมองเห็น เส้นเลือดเขาปูดจากด้านข้าง

ชีวภากังวลอย่างมาก แค่อาบน้ำ ใช้เวลาทั้งหมดสี่สิบ นาทีกว่า จู่ๆทำไมเป็นแบบนี้?

เขาคงไม่ได้เป็นโรคที่ไม่สามารถพูดได้ หรือว่าอยู่ดีๆ

อาการก๋าเริบหรอกนะ?

เพราะกลัวว่ามือเล็กที่เย็นจะสัมผัสถูกเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ ร่างกายที่ร้อนและรู้สึกไม่ดีราวกับได้สัมผัสกับต้นกำเนิดน้ำ สัญชาตญาณอยากได้มากขึ้น

ทั้งหมดนี้เหมือนกับไปเปิดช่องระบายน้ำท่วม พุ่งทะลัก ออกมา ไม่สามารถคุมได้อีกต่อไป