ตอน541เกิดเรื่องกับเธอใช่ไหม

ตอนที่541เกิดเรื่องกับเธอใช่ไหม

คดีที่ข้ามประเทศครั้งนี้เตชิตเป็นคนที่เกี่ยวข้องมากที่สุด คดีนี้ก็เป็นคดีแรกหลังจากที่เขากลับมาในวงการทนายระหว่าง นี้ไม่มีใครรู้ว่าระหว่างนี้เกิดอะไรขึ้นทุกคนเห็นแต่ผลที่ออกมา เขามีชื่อเสียงโด่งดังมากกว่าเดิมแล้วทำให้ผู้คนมากมาย เคารพมากกว่าเดิมมีคนมากมายบอกกับธีมนต์ว่าพ่อของเขา นั้นเก่งขนาดไหนแต่สิ่งที่มีมนต์นั้นคิดก็คือเขาอยากเจอเตชิต อย่างเดียว

“เมื่อไหร่ผมถึงจะได้เจอพวกท่านครับ?”ธมนต์มองไปทาง จินต์เขาอยากจะได้คําตอบจากเธอ

จินต์ไม่อยากจะไปดูตาคู่นั้นที่บริสุทธิ์ พวกเขาก็คิดถึงเธอ มากไม่ใช่ว่าไม่อยากกลับมาดูเธอแค่กลับมาไม่ได้ชั่วคราวถ้า เขาทำธุระเสร็จก็จะกลับมาหาเธอแน่นอน”

“ธีมนต์ไม่ได้พูดอะไรแค่เงยหัวขึ้นมาแล้วก็ก้ม

ลงไปเหมือนเดิม

คำพูดแบบนี้เขาก็ได้ยินจากตายายนับไม่ถ้วนแล้วตอน แรกเขาก็รอพ่อกับแม่ทำธุระเสร็จแล้วกลับมาหาเขาแต่ตอนนี้ เพราะพวกเขาไปนานมากแล้วเลยอดที่จะคิดไม่ได้ว่าจะกลับมา จริงๆหรอ?
จินต์เห็นเขาไม่ค่อยมีอารมณ์ข้าวก็กินไม่มากก็เลยพูด ต่อว่า “เอางี้ไหมนอกจากเจอพ่อกับแม่แม่บุญธรรมสามารถทำ ตามคำขอของเธอได้อย่างหนึ่ง!

ยังไงก็เป็นเด็กพอได้ยินเธอพูดแบบนี้ความสนใจของเด็ก ก็ถูกเปลี่ยนไปทันทีธีมนต์รีบพูดออกมา โดยไม่ได้คิดว่า“ลุง ชนุม!”

จินต์อึ้งไปสักแป๊บเธอคิดถึงเขาหรอ?”

“ครับผมไม่ได้เจอนานแล้วอยากจะโทรหาเขาแต่ก็กลัวว่า จะไปรบกวนเขา”

ธีมนต์คือเด็กที่รู้เรื่องแต่ความรู้เรื่องของเขาก็ยิ่งทำให้ ผู้ใหญ่รู้สึกสงสารเขา

จินต์รับปาก วางใจได้เดี๋ยวแม่บุญธรรมโทรเองให้เขามา

เล่นเป็นเพื่อนเมนต์

“จริงหรอครับ?”

“จริงสิ!”ระหว่างพูดจินต์ก็ยกนิ้วของตัวเองแล้วยื่นนิ้วก้อย ออกมาเกี่ยวกับเขา”สัญญา!”

ธีมนต์ถึงจะยิ้มหน้าบานออกมาแล้วยื่นมือน้อยๆออกมา ไปเกี่ยวก้อยกับเธอ”เกี่ยวกันแล้ว100ปีห้ามเปลี่ยนแปลงถ้า ใครเปลี่ยนไปก็เป็นหมาน้อย!

“ห้ามผิดคำพูดนะ!”

จินต์กินข้าวกับเด็กแล้วไปซื้อของเล่นที่ห้างจากนั้นก็ส่งเด็กกลับบ้านก็ดึกแล้วเมนต์กลับไปแล้วอาบน้ำเสร็จก็นอน เลย

ณัชชนม์และเมทนียังนั่งอยู่ที่ห้องโถงเหมือนมีอะไรจะถาม

เธอ

“จินต์เธอคือเพื่อนที่สนิทที่สุดของนัชชาเธอพูดความจริง กับฉันแล้วก็ลุงได้ไหมครั้งนี้นัชชาออกไปนานเกินไปแล้วเป็น เพราะมีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”

พูดความจริงเลยว่าจินต์เองก็ไม่รู้ว่าทางนั้นเป็นยังไงบ้าง ข่าวสารเธอก็จะได้รับก็คือจากธนัทแต่ธนัทก็เหมือนจะไม่รู้หมด ทุกอย่างจากที่เธอรู้จักนัชชาแล้วถ้าไม่หนักขนาดนั้นเธอคงไม่มี ทางทิ้งเด็กไว้เป็นระยะยาวแบบนี้

เพื่อที่จะไม่ให้พ่อแม่นัชชาเป็นห่วงเธอก็เลยพูดไปในทาง ที่ดี”ลุงคะน้าคะครั้งนี้ที่นัชชาไปเป็นคดีที่หนักมากคนเบื้องบน ไม่ให้บอกเรื่องนี้กับคนที่ไม่เกี่ยวข้องคงจะเป็นระยะเวลาหรือ ช่วงที่เป็นความลับถ้าทำงานเสร็จก็อาจจะกลับมาแล้วอาจจะ เป็นเพราะไม่สะดวกที่จะติดต่อกับคุณน้าน้าอย่าใจร้อนเลยค่ะ ลุงก็ต้องดูแลร่างกายตัวเองดีๆนะคะ”

“เห้อๆๆจะไม่ให้พวกเราใจร้อนได้ไงเธอไม่เคยหายไป เป็นระยะเวลานานแบบนี้นอกจากสายที่เคยโทรมาก็ไม่ติดต่อ กับพวกเราอีกเลยน้ากลัวว่าจะเกิดเรื่องขึ้นจริงๆ

“ไม่หรอกค่ะอีกอย่างข้างๆของเธอยังมีเตชิตอยู่คงไม่เกิด อุบัติเหตุอะไรหรอกค่ะ”จินต์พยายามปลอบใจพวกเขาทั้งสองอายุเยอะแล้วถ้าพูดความจริงไปคงรับไม่ได้

“เธออยู่กับเตชิตจริงๆหรอ?”ณัชชนม์ไม่ค่อยเชื่อเพราะ เวลาผ่านไปนานขนาดนี้ถึงแม้เชื่อจริงก็เริ่มสงสัยขึ้นมาแล้ว เรื่องนี้จินต์รับรองได้”ใช่ค่ะพวกเขาอยู่ด้วยกันหนูแน่ใจ

คะ”

“งั้นก็ยังดีหน่อย” เมทนีที่เงียบมาตั้งนานก็ถอนหายใจ เต ชิตเป็นผู้ใหญ่กว่ามีเขาอยู่ก็คงจะดีกว่านัชชาอยู่คนเดียว”

ถึงแม้ในใจของณัชชนม์ยังเป็นห่วงอยู่แต่ก็ไม่มีวิธีอื่นก็ เลยต้องย้ำกับเธอว่า “จินต์ถ้าเธอมีข่าวสารของทั้งสองคนอีกจะ ต้องบอกน้ากับลุงนะ”

“คุณน้าวางใจได้เลยค่ะหนูจะบอกแน่นอน”

ตั้งแต่ออกจากบ้านนัชชาจินต์ก็รีบขึ้นรถแล้วออกจาก หมู่บ้านขับรถจนถึงหน้าบ้านตัวเองถึงจะจอดรถ

เธอพิงอยู่ที่เก้าอี้และเปิดหน้าต่างบนหัวทำให้ลมพัดเข้า มาพร้อมกับความเย็นที่มากับลม

เธอเงียบไปสักแป๊บเอาโทรศัพท์ออกมาแล้วหาเบอร์หนึ่ง ที่ไม่ค่อยคุ้นเคยแล้วโทรออกไป โทรศัพท์ดังไปตั้งนานถึงจะรับสายเธอกำลังจะวางสายก็ได้ยินเสียงผู้หญิงดังขึ้น
“ฮัลโหลสวัสดีค่ะไม่ทราบว่าต้องการสายใครคะ?”

เสียงผู้หญิงไพเราะมากฟังเข้าหูก็รู้เลยว่าอายุยังไม่เกิน 25 ชนุดมชอบนัชชาไม่ใช่หรอแล้วทำไมถึงมีผู้หญิงอื่นอยู่

ข้างๆ?

เธอเก็บอารมณ์ตัวเองไว้และพูดขึ้นอย่างมีสติว่า “ขอสาย คุณชนุดมหน่อยค่ะรบกวนคุณเอาโทรศัพท์ให้เขาหน่อยค่ะบอก เขาว่าฉันเป็นเพื่อนของนัชชา

เพิ่งพูดเสร็จไม่ถึง2ก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยของผู้ชายดัง

ขึ้น เกิดอะไรขึ้นกับนัชชา

เร็วมากเมื่อกี้เขาคงจะอยู่ข้างๆ ที่ไม่รับสายอาจจะเป็น เพราะเขาไม่มีเบอร์ของเธอเลยคิดว่าเป็นคนอื่น

จินต์ไม่มีเวลาที่จะมาจู้จี้กับเขาก็เลยพูดไปตรงๆว่า “เธอไม่

เป็นอะไรแต่ธีมนต์อยากจะเจอนาย

“ธีมนต์?”

“อืม”

ชนุดมเป็นคนยัไงแค่ฟังก็รู้แล้วสีหน้าของเขาเปลี่ยนไป ทันทีน้ำเสียงก็เปลี่ยนไปตามนัชชาล่ะ?”

“ตอนนี้เธอไปทำงานต่างประเทศยังไม่มีเวลาเด็กคิดถึง นายมากวันนี้เด็กบอกกับฉันเองนายจะมาหาไหม?” เสียงของ เธอแข็งมากที่จริงเป็นเพราะกลัวเขาจะฟังอะไรออกจากน้ำเสียง นอกจากตัวเองเธอไม่อยากจะให้คนอื่นรู้เรื่องอีก
แต่เธอก็ไม่คาดคิดถึงการสังเกตของชนุดมแค่2-3ค่าเขา ก็รู้แล้ว”เกิดเรื่องกับนัชชาใช่ไหม?”

“โอเคฉันจะกลับไป”ชนุดมตกลงทันทีพรุ่งนี้ฉันจะนั่ง เครื่องที่เช้าที่สุดกลับไปในประเทศถึงเวลานั้นเธอพาธีมนต์มา หาฉันด้วย”

จินต์ถอนหายใจ“ขอบคุณ”

หลังจากที่วางสายตัวของชนุดมก็แข็งทื่อเขารีบโทรไป หานัชชาเพิ่งโทรไปก็ได้ยินเสียงของผู้หญิงดังขึ้น

ขอโทษค่ะหมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ใน ขณะนี้กรุณา………

ไม่รอโทรศัพท์พูดจบผู้ชายก็วางสายแล้วโทรไปอีกครั้งแต่ ก็เหมือนกับครั้งที่แล้ว

“S**t!”เขาเอาโทรศัพท์ไปวางบนโต๊ะเสียงดังจนชีวภา

ตก ใจ

ตั้งแต่ที่เธอโดนยิงจนถึงตอนนี้ก็เกือบจะหายดีแล้วเธออยู่ กับชนุดมมาโดยตลอดระหว่างนี้เธอบอกว่าจะกลับประเทศแต่ โดนเขาปฏิเสธ……..

ชีวภามองไปทางหน้าของผู้ชายแล้วถามอย่างระมัดระวัง ว่า “นายจะกลับประเทศหรอ?”

ชนุดมถึงจะรู้ว่าข้างๆยังมีเธออยู่สายตาที่แหลมคมหันมา ทางเธอผสมด้วยความใจร้อนและความโมโห”เธออยากจะกลับไปไม่ใช่หรอครั้งนี้ก็สมหวังเธอแล้วไง