ตอน537เปลี่ยนการใช้ชีวิต

ตอนที่537เปลี่ยนการใช้ชีวิต

นัชชากับเตชิตกลับไปถึงที่โรงพยาบาลก็เป็นเวลาเที่ยง แล้วไม่กล้ามีความล่าช้าใดๆปรัณรีบให้สุวีราถอดเสื้อของนัก ชาออกแล้วตรวจดูอาการของแผลทันที

เตชิตถูกปรัณเรียกออกไปในห้องเหลือเพียงผู้หญิง2คน วีราถอดเสื้อของนัชชาเบาๆ หลังจากที่แกะผ้าก๊อตที่พันอยู่ด้าน หลังก็ถอนหายใจยาวๆ “ไม่เป็นไรแล้วแผลจะไม่ได้ถูกทำร้าย ครั้งที่ 2

หัวใจของนัชชาที่กำลังกังวลก็ได้ปล่อยวางลงเธอหันหน้า มองไปทางข้างๆ ขอบคุณนะรบกวนเธอแล้ว”

“แค่เรื่องเล็กน้อยอีกอย่างนี้ก็เป็นหน้าที่ของฉัน”สุวีราปรับ ถ้านอนให้เธอรับรองว่าเธอนอนสบายถึงจะวางใจ”นัซซาเธอ อย่าห่วงเลยนะแผลฟื้นตัวดีมากพี่ปรัณก็หาทุกวิธีไม่ให้แผล ของเธอมีรอยแผลเป็นเขาเก่งมากต้องมีวิธีแน่ๆเธอวางใจแล้ว รับการรักษาก็พอแล้ว”

นัชชารู้ว่าปรัณเก่งแต่ว่า……..

“หมอสุวีราคะหลังของฉันอาการหนักมากเลยใช่ไหม?” นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอถามแบบนี้สุวีรามองไปทางแผ่นหลังของเธออาการหนักสาหัสจริงๆ แต่คำนึงถึงจิตใจและความรู้สึก ของเธอก็ไม่ได้พูดความจริงไป อาการของเธอยังถือว่าเล็ก น้อยเดี๋ยวฉันเอาของสมุดบันทึกให้เธอดูไม่ว่าจะตัดแขนตัดขา เยอะมากเลยของเธอแค่นิดเดียว”

คำพูดพวกนี้เทียบกับไม่พูดอะไรแล้วดีกว่าเยอะเลยนัชชา ฟังแล้วก็รู้สึกสบายใจได้พูดคุยกับเธอนี่ตลกจริงๆเลย

สุวีรากระพริบตา “คุยกับคุณเตชิตน่าจะตลกกว่าฉันมั้ง นัชชาอึ้งไปสักแป๊บเขา?

“ใช่น่ะสิเธออย่าดูแค่หน้าของเย็นซาคุณเตชิตแบบนี้สิที่ เขาเป็นแบบนี้นะเพราะตอนนี้เธอกำลังป่วยอยู่เขาเป็นห่วงเธอก็ เลยเป็นสภาพนี้เมื่อก่อนตอนที่พวกเธอสองคนรักกันอยู่อย่าให้ พูดเลยว่าหวานขนาดไหนทำให้เพราะมันสามารถทำให้ผู้คน มากมายอิจฉาไปหมดยิ่งกว่าในละครอีก”สุวีราชมเตชิต นักหนาเพราะอยากให้เตชิตที่อยู่ในใจของนัชชานั้นดีขึ้นมา หน่อย ตอนนี้เธอแค่เสียความจำไปชั่วคราวที่จริงแล้วเขาดีกับ เธอมากเลยนะ”

“ดีขนาดไหน?”

คิดไปคิดมาสุวีราก็เลยตอบว่า “ถึงแม้พูดแบบนั้นอาจจะ เวอร์ไปหน่อยแต่จริงๆแล้วเขายอมตายเพราะเธอได้นะ”

“เธออย่ารู้สึกกดดันเลยฉันก็แค่พูดไปงั้นแหละ”เห็นนัชชาไม่พูดอะไรสุวีราก็เลยรีบกลับใจเธอ

นัชชาถอนหายใจที่จริงแล้วเธอไม่พูดฉันเองก็รู้สึกได้เขา

ดีกับฉันจริงๆ ใช่ว่าผู้ชายทุกคนจะทำเหมือนเขาต่อหน้าผู้หญิงที่ เสียความทรงจำไปได้แต่ฉันไม่เข้าใจถ้าทั้งชีวิตนี้ฉันลืมเรื่อง ราวทุกอย่างที่เกี่ยวกับเขาถ้าฉันจำไม่ได้อีกจะทำยังไง?

“ถึงเวลานั้นเขาก็เสียเวลาเปล่าไม่ใช่หรอ?”

แต่ไม่คิดว่าคำถามนี้เป็นแค่เรื่องเล็กน้อยสำหรับสุ รา”เขาตายแทนเธอยังได้เลยเขาจะสนใจได้ไงว่าเธอจะ ตอบแทนเขาหรือไม่สำหรับเขาแล้วแค่ได้อยู่ข้างๆเธอก็เพียง พอแล้ว”

เตชิตมีทุกอย่างที่ผู้ชายบนโลกใบนี้อยากมีเงินทอง หน้าตาอำนาจศักดิ์ศรีเขาอยากได้อะไรก็มีหมดไม่ขาดอะไรทั้ง นั้นและสิ่งที่หัวใจของเตชิตต้องการที่สุดก็คือนัชชา

สุวีราเห็นเธอฟังเข้าหูก็รู้สึกดีใจเธอพักผ่อนไปก่อนนะถ้า มีอะไรต้องเรียกฉันได้”

เสียงปิดประตูดังขึ้นไม่ถึงครึ่งนาทีก็ถูกเปิดอีกครั้งไม่นาน ก็มีรองเท้าหนังของผู้ชายมาอยู่ตรงหน้าเธอนัชชาค่อยๆมองขึ้น ไปตามขาก็พบกับเตชิต

เธอมองเข้าไปในตาของเขามันเหมือนมีอะไรบางอย่าง กำลังฉีกหัวใจของเธอสิ่งที่อุ่นๆร้อนๆไหลออกมากำลังไปพุ่งชนสติของเธอ

วินาทีนี้ไม่มีอะไรเปลี่ยนแต่ก็เหมือนมีอะไรเปลี่ยนไป

คืนที่สองหลังจากที่นัชชากับเตชิตกลับมาจากโรง พักhawkเกิดอาการคลั่งขึ้นมาอีกครั้งเขาชนกำแพงไม่หยุดใน ตอนที่เจ้าหน้าที่เข้าไปก็พบกับกำแพงสีขาวที่เต็มไปด้วยรอย รองเท้า

“ดึกขนาดนี้ทำไมยังไม่นอนเงียบเดี๋ยวนี้! “สีหน้าของเจ้า

หน้าที่ดุร้ายมากมองไปทางผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆ

Hawkมองไปทางเขาในตาเต็มไปด้วยความเยือกเย็นแค่ ดูก็รู้สึกหนาวและตัวสั่นเจ้าหน้าที่รีบเรียกเพื่อนร่วมงานมาถึงจะ กล้าเดินเข้าไปบอกให้เงียบมองอะไร!

“ฉันต้องการจะพบหัวหน้าแกอยู่ดีๆเขาก็เปิดปากพูดด้วย เสียงก็แทบไปหมด

“พบหัวหน้า?” พนักงานชี้ไปทางนาฬิกาที่แขวนอยู่ข้าง กำแพง นายรู้ไหมว่าตอนนี้กี่โมง ตีหนึ่งครึ่งคิดว่านายไม่นอน แล้วหัวหน้าก็จะไม่นอนหรอ?”

Hawkเอียงหัวไปมาทำให้เกิดเสียงคึกคักแล้วพูดอย่าง มั่นใจว่า “แค่บอกไปว่าฉันต้องการจะพบเขาก็จะมาหาฉันเอง

เจ้าหน้าที่ยกมือขึ้นแล้วทำท่าขนอน ถ้ายังไม่อยู่นิ่งๆ พรุ่ง นี้จะหาคนมาจัดการนายแน่!
Hawkเห็นเขาจะไปก็เลยรีบเดินไปตรงหน้าทำให้โซ่ที่อยู่ ที่เท้าดังขึ้นมาในเวลานี้ทุกอย่างเงียบไปหมดได้ยินแต่เสียงโซ่ ทำให้ทั้งสองรีบหันกลับหลังมา “อย่าขยับนายคิดที่จะทำ อะไร?!

“พวกนายไปบอกกับหัวหน้าว่าฉันต้องการจะพบเขา” hawkพูดซ้ำ “ถ้าคืนนี้เขาไม่พบฉันจะต้องเสียใจแน่ๆ”

น้ำเสียงของเขามั่นใจมากเหมือนถ้าไม่ส่งต่อข้อความนี้ ให้เขาแล้วก็จะเกิดเรื่องใหญ่

“หัวหน้าเหมือนจะเอาใจใส่เขาเป็นพิเศษนะมีปัญหาอะไร หรือเปล่าเดี๋ยวจะโดนถ่วงเพราะเรานะเจ้าหน้าที่คนหนึ่งไป กระซิบข้างหูเพื่อน

ทั้ง2ลังเลไปสักแป๊บถึงจะโทรไปหาหัวหน้าแล้วบอกความ ต้องการของเขาไปไม่ถึง15นาทีหัวหน้าก็รีบถึงห้องที่ขังhawk

“คนล่ะ?”

“อยู่ข้างในครับ”

หัวหน้ายกมือไปตบที่ไหล่ของเจ้าหน้าที่ทำได้ดีมาก

ทั้งสองสบตากันรู้สึกประหลาดใจก็เลยยกมือไปจับที่ จมูก“ โชคดีที่บอกไป”

หลังจากที่หัวหน้าเข้าไปก็พบเขานั่งอยู่ข้างเตียงในห้อง นอกจากเตียงก็ไม่มีอะไรแล้วและนอกจากที่นี้เขาก็ไม่มีที่นั่งอีก
เมื่อเห็นเขาเข้ามาhawkก็ยิ้มที่มุมปากเหมือนกำลังได้เจอ เพื่อนเก่าแต่มันไม่เป็นความจริงเลยแม้แต่น้อยมาแล้วหรอ

“อยากพูดอะไรก็พูดมาเลย หัวหน้าสอบสวนเขาได้ครึ่ง เดือนแล้วก็เข้าใจว่าผู้ชายคนนี้เจ้าเล่ห์เหลือเกินอะไรก็ไม่มีผล กับเขาถ้าเขาไม่อยากพูดก็ไม่มีอะไรที่จะบังคับให้เขาพูดได้

วันนี้ที่เขาให้คนเรียกตัวเองมาอาจจะเป็นเพราะคิดดีแล้ว ก็เลยไม่ได้พูดมาก

“อยากรู้เกี่ยวกับเรื่องค้าขายผิดกฎหมายไม่ใช่หรอฉันจะ บอกให้”hawkยกมือแล้วไปปัดฝุ่นที่กางเกงหลังจากที่เขายืน ขึ้นมารอยยิ้มบนใบหน้าก็หายไปทั้งหมด

ในตอนที่หัวหน้ากำลังคิดว่าเขาพูดความจริงหรือพูด เล่นhawkก็เริ่มเล่าทุกอย่างที่ผ่านมาของเขา

เขายังไม่ทันตกใจก็รีบเอากล้องอัดวีดีโอและเครื่องบันทึก เสียงออกมาถ่ายตอนที่เขาสารภาพความผิดตัวเอง

“ทำไมถึงบอกฉัน?”

คำพูดแบบนี้เหมือนจะไม่ควรอยู่ในระหว่าง 2 คนนี้

ครั้งนี้hawkยิ้มไม่ได้ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เขายิ้มด้วยความ จริงใจไม่รู้จะอธิบายยังไง

ผ่านไปทีละวินาทีรอบข้างเงียบไปหมดได้ยินแต่เสียง หายใจของทั้งสอง

ในตอนที่หัวหน้าคิดว่าจะไม่ได้รับคำตอบจากเขาก็ได้ยินเขาพูดว่า

“เพราะอยากจะเปลี่ยนการใช้ชีวิตใหม่