ตอน529เป็นหนี้เธอจะใช้คืนอย่างไร

ตอนที่529เป็นหนี้เธอจะใช้คืนอย่างไร

นัยน์ตาด่าขลับกำลังจ้องไปที่หญิงสาวตัวน้อยบนเตียง เธอนอนอยู่ที่นั่นร่างกายส่วนบนถูกเปิดเผยออกนอกผ้าห่มมีชั้น ของผ้าพันแผลบนร่างกายผ้าก๊อตสีขาวมองเห็นรอยเลือดอยู่ นิดๆหน่อยๆ เต็มไปหมดทุกที่ที่น่าตกใจก็คือผมยาวที่อ่อนนุ่ม ถูกตัดออกทั้งหมดเหลือความยาวเพียงแค่สองนิ้วดวงตาขนาด ใหญ่ที่มีขนาดเท่าดวงดาวถูกปิดอยู่ทั้งสองข้างหากไม่ใช่ลมสี ขาวในหน้ากากออกซิเจนแล้วเขาไม่สามารถมองออกได้ว่าผู้ หญิงบนเตียงคนนี้ยังมีชีวิตอยู่

เตชิตยืนอยู่ตำแหน่งหัวเตียงบรรยากาศในห้องเต็มไป ด้วยเสียงลมหายใจช่างน่าหดหูหดหูกว่าฉากของนักโทษ

หลังจากเงียบไปนานประตูห้องถูกผลักจากทางด้านนอก อีกครั้งแพทย์ผู้รับผิดชอบการรักษาครั้งนี้ได้เข้ามา

“คุณตำรวจ…

หมอเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ถูกขัดจังหวะ ด้วยมือของหัวหน้าหน่วยเขาเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายทำคิ้วย่น แสดงให้เห็นว่าเขาไม่ได้ต้องการให้พูดอะไรมาก

เตชิตดูเหมือนจะไม่ได้สังเกตเห็นปรากฏตัวของบุคคลนี้ เขาจ้องมองคนที่เตียงอยู่เป็นเวลานานสีหน้าเขาแย่มากส่วนใหญ่แล้วสายตาจะจ้องไปที่ใบหน้าของหญิงสาวเท่านั้นแต่ไม่ สามารถขยับสายตาไปมองส่วนของร่างกายที่ใต้คอของเธอ เขากลัวว่าถ้าเขามองแล้วเขาจะไม่สามารถควบคุมอารมณ์ตัว เองได้

ผ่านไปนานก็ได้ยินเสียงของตัวเองขึ้นอีกครั้งแหบและเย็น ชาเปิดปากถามถึงอาการเจ็บป่วยแต่ก็ลังเลที่จะได้ยินค่าตอบ นี้”ตอนนี้สถานการณ์ของเธอ….เป็นอย่างไร

หมอถูกถามด้วยความร้อนใจเขายกมือขึ้นเช็ดเหงื่อเย็น บนหน้าผาก บอกตามตรงไม่ดีเท่าไรเมื่อเกิดระเบิดแม้ว่าผู้ป่วย จะโยนระเบิดทิ้งไปแต่ก็ยังมีส่วนที่กระทบเธอด้วยแรงกระแทก เราเพิ่งทำความสะอาดเสร็จแต่หลังจากนี้แผลอาจจะอักเสบ หรือไม่ก็ได้ยังไม่สามารถรับรองได้สำหรับอวัยวะภายในนั้น ไม่มีปัญหาใหญ่อะไรมีน้ำอยู่ในปอดมีผลกระทบกับสมองเล็ก น้อยแต่ไม่หนักหนานักส่วนสำคัญคือแผลไฟไหม้…

ในบรรดาความเจ็บป่วยทั้งหมดแผลไฟไหม้คือบททดสอบ ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของคนที่ต้องทนต่อความเจ็บปวดทั้งกับผู้ป่วย และกับครอบครัวของผู้ป่วย

แพทย์ทนไม่ได้ในฐานะคนนอกอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปาก ปลอบโยน” ในความเป็นจริงเมื่อเกิดการระเบิดผู้ป่วยทำได้ดี มากแล้วดูจากการบาดเจ็บของเธอเธอได้ปกป้องตำแหน่ง ศีรษะของเธอไว้ดังนั้นระดับการบาดเจ็บที่ใบหน้าและลำคอจึง น้อยมากเธอขดตัวดังนั้นแผลที่หน้าอกและหน้าท้องก็มีไม่มากนักมีเพียงด้านหลังและส่วนขาที่จะโดนมากหน่อย

เตชิตเมื่อได้ฟังคำของหมอก็ไม่ได้รู้สึกสบายใจมากนัก เมื่อคิดถึงเธอพยายามที่จะปกป้องตัวเองก่อนที่อันตรายจะมา ถึงหัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยน้ำกรดมันยากที่จะจินตนาการถึง ฉากนั้นเธออยู่ในความทุกข์ทรมานเขาทำอะไรไม่ได้นอกจาก ยืนอยู่ตรงนี้

เตชิตไม่ได้พูดอะไรต่อใบหน้าของเขาซีดเซียวหัวหน้า ยกมือขึ้นตบไหล่ของหมอเบาๆ ออกไปข้างนอกเถอะ

ไม่มีความโกรธใดในจินตนาการเขายืนอยู่ตรงนั้นพูด

อะไรไม่ออกสักคำดูเหมือนจะสูญเสียบุคลิคต่อคนทั้งโลก

หัวหน้าไม่กล้ามองดูนัชชาตั้งแต่ต้นจนจบมีบางอย่างใน ใจของเขาที่ทำให้ไม่กล้าเผชิญหน้า

มองดูเตชิตที่หมดอาลัยตายอยากงานเสร็จสมบูรณ์แล้ว แต่กลับนึกถึงความอยู่รอดของนัชชาหัวใจของเขาก็รู้สึกบิด เบี้ยวสำหรับหัวหน้าหน่วยเตชิตไม่ได้เป็นเพียงแค่บุคคลหลักที่ ร่วมในภารกิจครั้งนี้นอกจากนี้เขายังเป็นบุคคลที่ตัวเขาเองชื่น ชมมากๆ เป็นคนที่หายากยิ่งพวกเขาทั้งสองเพิ่งตกลงปลงใจ เมื่อไม่นานมานี้ว่าจะแต่งงานกันแต่ในพริบตาทุกอย่างก็ไม่ได้ เป็นตามที่คิดไว้

หัวหน้าหน่วยก้าวสองเท้าไปข้างหน้าหันหน้าเข้าหา เขา ถ้าหากว่าคุณรู้สึกทุกข์ใจก็ระบายออกมากับผมได้

เตชิตรู้สึกราวกับได้ยินเรื่องตลกเขาต้องการพูดหยอกล้อเหมือนที่เขาเคยทำแต่พบว่าปากนั้นเหมือนมีน้ำหนักสิบปอนด์ ติดอยู่”ระบายยังไง

“อยากด่าอยากทุบตีแล้วแต่คุณเลย”

“ด่าคุณทุบคุณแล้วเธอจะดีขึ้นรึเปล่าล่ะ” เมื่อเห็นนัชชาเช่น นี้เตชิตหมดเรี่ยวแรงเหมือนร่างกายไม่มีจิตวิญญาณอยู่

“แค่ให้คุณได้ระบายออกเล็กน้อยก็ยังดี”ดวงตาของ หัวหน้าแดงขึ้นเขายกมือทุบหน้าอกของตัวเอง “ผมรู้ว่าคุณโทษ ผมเอาเลย!”

“ทุบตีคุณ” ในที่สุดเตชิตก็มองไปที่เขาครู่หนึ่งอย่างไร ก็ตามมีระดับของการปฏิเสธอยู่ในรูม่านตา “ผมกลัวว่าจะ รบกวนความฝันของเธอ

หัวหน้าหน้านิ้วเขารู้ว่าสิ่งเหล่านี้เป็นเพียงคำพูดความจริง แล้วเขาไม่ได้ต้องการลงมือ

แทนที่จะเป็นเช่นนั้นเขาคิดว่าเขาจะสามารถระบายความ โกรธได้โดยไม่ลังเลอย่าให้เขารู้สึกผิดเลย

ออกไปเถอะครับผมขออยู่กับเธอเพียงลำพังสักครู่

แววตาของหัวหน้าลึกลงรู้ว่าเขาจะไม่ทำเรื่องอะไรเขาหัน ตัวออกจากห้องผู้ป่วยคืนพื้นที่ให้กับคนทั้งคู่

เตชิตนั่งที่เก้าอี้ถัดจากเตียงเขายกมือขึ้นเพื่อกุมมือน้อย ของเธอไว้ปราศจากความอ่อนนุ่มเช่นเคยแห้งมากสิ่งสกปรก ในเล็บถูกทำความสะอาดออกไปแผ่นเล็บซีดมากก่อนนี้เธอมีชีวิตชีวาและสดใสอยู่เสมอตอนอายุยี่สิบสี่เธอได้เข้ามาในชีวิต ของเขาทั้งสดใสและมีชีวิตชีวาต่อมาเธอได้ให้กำเนิดมนต์ เธอมีความอ่อนโยนมากขึ้นสำหรับคนเป็นแม่มีความเข้าใจต่อ โลกภายนอกมากขึ้นและหัวใจที่อบอุ่นกลับไม่ลดน้อยถอยลง

แต่ตอนนี้เธอนอนนิ่งอยู่บนเตียงเหมือนกับตายแล้วขยับ ไม่ได้พูดไม่ได้แม้ตาก็ไม่สามารถเปิดได้

เธอยังไม่ตายทุกคนปลอบใจเขาแต่ไม่รู้ถ้าเมื่อไหร่เกิด การติดเชื้อขึ้นมาเตชิตไม่สามารถสงบจิตใจได้แม้ว่าจะรักษา หายแล้วหลังจากแผลไฟไหม้ครั้งใหญ่นี้เธอก็ไม่สามารถกลับ ไปมีลำขาที่เนียนเรียบได้เธอจะเผชิญหน้ากับแผลเป็นของตัว เองได้อย่างไรหลังจากที่เธอฟื้นขึ้นมา

เธอรักสวยรักงามขนาดนั้นรักสวยรักงาม…

เตชิตก้มหัวลง ใช้แก้มลูบไปที่มือของเธอประสาทสัมผัสทั้ง ห้าของเขาถูกปกคลุมด้วยความโศกเศร้าเขายินดีที่จะให้คน ที่นอนอยู่ตรงนั้นเป็นตัวเขาเขาเต็มใจเป็นคนที่ต้องทุกข์ทรมาน จากเรื่องทั้งหมดนี้

“อย่าได้รับบาดเจ็บ

ก่อนจะเกิดอุบัติเหตุเธอยังไม่ลืมที่จะเป็นห่วงเขาแต่เมื่อ ตอนที่เขาหันหลังกลับไปเธอก็ได้กลายเป็นเช่นนี้แล้วเขาจะไม่ เกลียดตัวเองได้อย่างไรกัน

ประเทศพังทลายขุนเขาสายน้ำยังคงอยู่เธอคือประเทศ ของเขาเธอยังมีชีวิตอยู่แต่ได้รับบาดเจ็บเสียหายจนไม่สามารถเรียกคืนกลับมาได้ผิดจริงๆ ตั้งแต่เริ่มต้นเขาน่าจะฟังที่เธอห้าม เอาไว้ออกไปให้พ้นทางอย่างน้อยก็สามารถทำให้เธอ ปลอดภัย

อุดมคติอะไรความทะเยอทะยานอะไรข้างหน้าเธอไม่มี อะไรนอกจากกระดาษเปล่าแผ่นเดียวจนตอนนี้เกือบจะต้องสูญ เสียเธอไปให้เขาเสียใจอย่างไรก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้

เห็นได้ชัดว่าเขาสัญญาจะปกป้องดูแลเธอเห็นได้ชัดว่าเขา สัญญาว่าจะไม่ทำให้เธอตกอยู่ในอันตรายแต่เขาก็คืนคำ เกลียดHawkเกลียดหัวหน้าหน่วยและยิ่งกว่านั้นก็คือเกลียดตัว เอง

ชายคนนั้นฝังหน้าตัวเองอยู่ระหว่างฝ่ามือของเธอน้ำตา ร่วงหล่นลงมาจากเปลือกตาสำหรับความเสียหายที่เธอได้รับ นับจากวันนี้เป็นต้นไปเขาจะชดใช้ให้เธอได้อย่างไร