ตอน520อย่าทดสอบผม

ตอนที่520อย่าทดสอบผม

วันหยุดพักผ่อนของนัชชาเกิดขึ้นอย่างกระทันหันเธอมักจะ ปวดท้องประจำเดือนอยู่เสมอขณะนี้ถูกขังอยู่ในที่ร้อนและอับ นเธอรู้สึกอึดอัดเป็นอย่างมาก

ถึงแม้จะอาบน้ำทุกวันแต่ไม่มีอุปกรณ์อาบน้ำผ่านมาเป็น เวลานานผมเธอก็แห้งกร้านร่างกายมีกลิ่นอับอย่างบอกไม่ถูก เหมือนกลิ่นทรายที่ใต้แม่น้ำ

เธอนึกถึงขวดน้ำแร่ที่ทำหล่นไปเธอไม่รู้เลยว่ามันลอยไป อยู่ที่ไหนแล้วสามวันมาแล้วน่าจะไม่มีใครพบเห็นมันไม่อย่าง นั้นจะไม่มีความเคลื่อนไหวได้อย่างไรหรือว่าขวดน้ำไม่ได้ลอย ไปไหนแต่มันไปติดแหงกอยู่ที่ไหนสักแห่ง

การค้นพบที่น่าเศร้าของเธอภายใต้สภาพแวดล้อมดัง กล่าวการที่จะแน่ใจได้ว่าตัวเองจะไม่ตายในเร็ววันนี้จะต้อง พยายามปรับตัวให้ได้แทบไม่มีเวลาสำหรับความกลัวและ ความร้อนรนยิ่งไปกว่านั้นคือความหงุดหงิดที่ไม่รู้ว่าควรจะทำ เช่นไร

ความรู้สึกมึนงงบ่อนทำลายจิตใจมากกว่าความกลัว เหมือนกำลังเดินอยู่ในทะเลทรายที่ไร้ขอบเขตเธอเคลื่อนไหว ต่อเนื่อง ในทิศทางเดียวอย่างไม่หยุดแต่ก็มองไม่เห็นปลายทางทำให้เธอเกิดความรู้สึกสิ้นหวังต่อชีวิตนี้

“คิดอะไรอยู่”Hawkซึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามเธอเคาะชามด้วย ตะเกียบทักให้เธอหยุดเหม่อลอย

นัชชาได้สติกลับมาหยิบชามข้าวตรงหน้าขึ้นมายัดสองคำ เข้าไปในปากอย่างไม่สนใจอะไรกะหล่ำปลีและน้ำเปล่าเธอ ทานอย่างไม่รู้รส ไม่มีอะไร

Hawkไม่พูดอะไรแต่กลับมองเธอหลายต่อหลายครั้ง ผู้ชายคนนี้เป็นคนเข้าใจยากมาตลอดนัชชาปล่อยผ่านและไม่ พยายามคิดอะไร

หลังทานอาหารเสร็จ ในช่วงที่อากาศร้อนที่สุดในตอนบ่าย ความชื้นในป่าใหญ่ก็ค่อนข้างมากน้ำระเหยอยู่ในบรรยากาศ ทำให้รู้สึกเหนียวตัวอึดอัดในทรวงอก

นัชชานั่งพิงเตียงอยู่เธอใช้แผ่นไม้ในมือพัดไม่หยุดชาย คนนั้นนอนหลับตาอยู่บนโซฟาด้านข้างอย่างสงบ

เธออดไม่ได้ที่จะสงสัย”คุณไม่ร้อน

“ชินแล้ว”

“ก็จริง”เขาอยู่ที่นี่มานานแล้วก็น่าจะชินกับมันอย่าง

แน่นอน

เพียงแต่ว่าผู้ชายคนนี้มีเงินมหาศาลอยากอยู่บ้านพักตาก อากาศที่ไหนก็ได้ทรัพย์สินเงินทองก็ไม่ได้น้อยไปกว่าเตชิตแต่ กลับยังสามารถใช้ชีวิตเช่นนี้ได้ไม่รู้ว่าเขาวางแผนอะไรอยู่
“Hawk”มือทั้งคู่ของนัชชาจับอยู่ที่เข่าของตัวเองให้ความ อบอุ่นแก่บริเวณช่องท้องเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดเธอลดเสียง ของเธอลง “คุณเคยคิดว่าจะปล่อยฉันไป ในสักวันหนึ่งไหม

หลายวันมานี้ความสัมพันธ์ของพวกเขาเรียกว่าสงบสุข ไม่รู้เป็นเพราะว่าเธออยู่ในช่วงพักร้อนหรือไม่ผู้ชายคนนี้จึงไม่ เคยสัมผัสถูกตัวเธออีกอาจกลัวว่าจะโชคไม่ดี

เมื่อได้ยินดวงตาที่ปิดสนิทของชายคนนั้นก็เปิดขึ้นในทันที เขาค่อยๆหันหน้าของเขาสายตาที่คมชัดจ้องไปที่ใบหน้าของ เธอริมฝีปากปรากฏรอยยิ้มที่เยือกเย็น “คุณกล้ามากที่ถาม คำถามแบบนี้”

เขาไม่เคยพบตัวประกันที่กล้าพูดกับเขาเช่นนี้และเรื่องนี้ ยังมีความละเอียดอ่อนมาก

นัชชาก็ไม่ได้คาดคิดแต่เธอรู้สึก โดยสัญชาตญาณว่า

ผู้ชายคนนี้ไม่ได้คิดที่จะทำร้ายเธอ

เธอมองไปที่แก้วน้ำที่ข้างเท้าของเธอเหลืองหมดแล้วตอน ที่เธอมาที่นี่มันยังเคยเป็นสีขาวเธอบ่น “ถ้าคุณปล่อยฉันไป บางทีคนเหล่านั้นอาจจะหาคุณไม่พบอีกเช่นนั้นคุณก็สามารถ หายตัวไป”

Hawkหัวเราะเหมือนเพิ่งจะได้ฟังเรื่องตลก คุณน่าจะรู้จัก นิสัยของเตชิตยิ่งกว่าผมผมจับคุณมานานขนาดนี้เขาไม่มีทาง ยอมแพ้แน่”

นัชชามองเขาด้วยท่าทีที่ไม่ลังเลเธอผุดความกล้าหาญขึ้นมาในใจบีบมือทั้งสองของตัวเองแน่นเปิดปากหยั่งเชิงเขา แล้ว ถ้าหากว่าฉันช่วยคุณล่ะ”

“คุณช่วยผม ชายคนนั้นเพิ่งตาร่างสูงตั้งตรง คุณจะช่วย ยังไง”

“ฉันจะขอให้เขาเลิกติดตามคุณบอกว่าคุณไม่ได้ทำร้าย

ฉัน”

คำตอบของนัชชาทำให้มุมปากของHawkปรากฏรอยยิ้ม ลึกขึ้นมาเขาลุกขึ้นและเดินไปหาเธอแม้ว่าเงื่อนไขจะยาก ลำบากสภาพแวดล้อมสกปรกและเต็มไปด้วยโคลนแต่ไม่ สามารถบดบังใบหน้าที่สวยงามของเธอได้

ไม่ไม่ใช่แค่ใบหน้าแต่รวมถึงหัวใจของเธอที่เต้นอย่างไม่ เคยอยู่สงบนิ่ง

ชายคนนั้นเอื้อมมือจับคางเธอ”คุณจะทำอย่างนั้นทำไม

นัชชามองสายตาที่เหมือนจะมองทะลุผ่านผู้คนนั้น ได้ เพราะว่าคุณเคยช่วยฉันไว้ครั้งหนึ่ง

“อาเขาบีบนิ้วหัวแม่มือของเขาที่กดคางเธอไว้ให้แน่น ขึ้น “คุณคิดว่าผมจะเชื่อคำพูดของคุณอย่างนั้นหรือ

เขาดึงเธอเข้ามาเผชิญเรื่องนี้ทำให้ตกใจกลัวและข่มขู่ มากมายนอกจากนั้นยังขู่ทำร้ายผู้ชายและลูกของเธอหัวใจของ เธอน่าจะเต็มไปด้วยความเกลียดชังเขา

ในความเป็นจริงแล้วเขาเอาใจนัชชาได้ถูกต้องเธอไม่สามารถให้อภัยชายคนนี้ได้แม้ว่าเธอจะเข้าใจเขาเห็นใจกับ อดีตของเขาแต่เมื่อคิดถึงคนบริสุทธิ์จำนวนมากที่ถูกทำลาย ด้วยน้ำมือของเขาทำลายครอบครัวนับไม่ถ้วนเธอให้อภัยเขา ไม่ได้

เธอเคยเป็นนักกฎหมายไม่สามารถเห็นคนเพิกเฉยต่อ กฎหมายได้ไม่มีใครที่สามารถอยู่เหนือกฎหมาย

นัชชาซ่อนความรู้สึกอันเด่นชัดนี้ไว้อย่างเงียบๆ เธอ พยายามทำเสียงอ่อนโยนขึ้น ทำไมคุณถึงไม่เชื่อล่ะไม่ใช่ทุก คนนะที่คิดจะแก้แค้นและฆ่าคนตราบใดที่คุณเต็มใจให้ฉันไป เรื่องทั้งหมดฉันก็จะถือว่าไม่ได้เกิดขึ้น

Hawkฟังไม่เข้าหูเขาเป็นคนฉลาดเฉียบแหลมมาก สามารถมองลึกเข้าไปในความคิดของผู้อื่นได้”คุณต้องการ กล่อมให้ผมปล่อยคุณไปอย่างนั้นหรอ

นัชชาไม่พูดอะไรมองดูเขาอย่างเงียบๆ

ชายคนนั้นเอนกายเล็กน้อยเขาและพูดกับเธอ”อย่าฝัน

ไปเลยผมไม่ปล่อยคุณไปหรอก”

พูดจบเขาก็ค่อยๆคลายมือออกหุ้นตัวกลับและเดินออกไป นัชชารีบตะโกนไล่หลังไปเพียงเพราะว่าฉันคนเดียวคุณถึงกับ ยอมที่จะสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างไปอย่างนั้นหรือ

ตราบใดที่เธอถูกจองจำหนึ่งวันตำรวจก็จะต้องตามล่าอีก หนึ่งวันถ้าปล่อยให้เธอกลับไปอย่างปลอดภัยเขาอาจจะมี โอกาสชนะอยู่บ้าง
เมื่อเสียงตกกระทบถึงหูเขานัชชารู้สึกถึงเงาตกกระทบ ที่ด้านหน้าของเธออย่างจังลมที่ดุร้ายพัดมาที่ด้านหน้าวินาทีถัด ไปตัวเธอทั้งตัวก็ถูกชายคนนั้นยกขึ้น

ด้านหลังศีรษะของเธอติดผนังส่งเสียง แอ๊ด”เธอถูกกดจบ เจ็บเข้าไปถึงกระดูก

“คิดว่าผมไม่กล้าฆ่าคุณอย่างนั้น! จู่ๆ Hawkก็หงุดหงิด นอกจากปล่อยเธอไปแล้วทางเลือกที่ง่ายกว่านั้นก็คือฆ่าเธอซะ

นัชชามองเขาด้วยลมหายใจสั้นๆ “คุณกล้าแต่ว่าถ้าฆ่าฉัน คุณจะต้องเจอกับปัญหาใหญ่มันไม่คุ้มกัน

“คุณคิดว่าผมกลัวปัญหาอย่างนั้น

ประโยคง่ายๆทำให้เธอกระสับกระส่ายยิ่งกว่าแขนที่บีบ

อยู่บนคอของเธอหลายวันที่อยู่ในสถานที่เดียวกันเธอยิ่งเข้าใจ

ชายคนนั้นมากยิ่งขึ้นเมื่อถึงเวลาที่เธอรู้สึกไม่ดีเป็นไปตามนั้น วินาทีต่อมามีดสั้นก็ปรากฏขึ้นมาบนหัว ร่างกาย ในมือเขาเกร็งขึ้นมาทันทีHawkมองไปที่มีดสั้นใน

มือของเขานี่คือมืดที่ผมใช้จับตัวคุณมายังจำได้ไหม”

นัชชาจะจำไม่ได้ได้อย่างไรประสบการณ์ในวันนั้นทั้งชาติ

ก็ไม่มีวันลืม

“ถ้าหากว่าผมกลัวปัญหาผมก็คงไม่พาคุณมาที่นี่เพื่อหา

เรื่องเตชิตหรอก”

นัชชาเพิ่งจะเข้าใจชัดเจนว่าตัวเองอยู่ในจุดไหนสำหรับเขาเขาเป็นคนหยิ่งผยองไม่อนุญาตให้ใครหน้าไหนนำเขา กำลังบอกเธอว่าที่ไม่ฆ่าไม่ใช่เพราะตำรวจและเตชิต

กริซแหลมอยู่ที่ด้านข้างนัชชาควบคุมการหายใจอย่าง ระมัดระวังยังดีที่Hawkปล่อยเธออย่างรวดเร็วในนัยน์ตาสี น้ำตาลบ่งบอกถึงอาการหายใจไม่ทั่วท้อง หากคุณไม่อยาก ตายอย่าพยายามทดสอบผมอีก