ตอน517 ทําไมต้องปกป้องเธอ

ตอนที่517ทำไมต้องปกป้องเธอ

นัชชาที่ถูกขังอยู่ในบ้านไม้ก่อนหน้านั้นเสื้อผ้าของเธอได้ ถูกทิ้งไว้อยู่ที่ริมน้ำทั้งห้องมีแค่เสื้อยืดของชายคนนั้นเพียงแค่ ตัวเดียวไม่มีทางอื่นเพื่อที่จะปกคลุมร่างกายเอาไว้เธอต้องสวม มันไว้โดยไม่สามารถเลือกได้

เธอนั่งอยู่บนเตียงหัวใจเต้นไม่เป็นท่าทันทีที่นึกถึงหน้า ผากของชายที่สังเวยเลือดคนนั้นหัวใจของเธอก็หยุดระส่ำระ ส่ายไม่ได้

การใช้ชีวิตในสังคมที่ถูกปกครองด้วยกฎหมายฉากที่ยิ่ง ใหญ่ที่สุดที่ได้พบเจอก็คือการแทงด้วยมีดคืนนี้เธอกลับได้เห็น ชายร่างใหญ่ถูกยิงไปต่อหน้าต่อตา

สิ่งนี้เกินกว่าสามัญสำนึกของเธอนี่ไม่ใช่ความเข้าใจใน ชีวิตของเธออย่างแน่นอน

ไม่มีใครมีสิทธิ์ทำเช่นนี้แต่คนกลุ่มนี้ไม่เคยเห็นกฎหมาย ในสายตาพวกเขาพวกเขาชั่วร้ายคิดจะทำอะไรก็ทำที่น่ากลัว กว่านั้นก็คือเธอหนีคนที่น่ากลัวอย่างHawk ไม่รู้จะจัดการกับ เธออย่างไร

ระหว่างที่เธอกำลังกระสับกระส่ายทันใดนั้นประตูก็ถูกแรง มหาศาลผลักเปิดออกจากทางด้านนอก
“ปัง”เสียงดังขึ้นประตูไม้ชนกำแพงและเด้งกลับมาแต่เดิม ก็ไม่มั่นคงแข็งแรงเท่าใดเมื่อตกอยู่ในสถานการณ์นั้นเธอรู้สึก ว่าตัวเองกำลังมีอันตรายอย่างมาก

เธอตกใจสะดุ้งขึ้นจากเตียงสายตากลมโตมองไปที่ประตู ผมที่หน้าผากเขายาวขึ้นมากเพียงหล่นลงเล็กน้อยก็สามารถ บดบังสายตาของเขาได้ร่างกายเขาสูงใหญ่ร่างแข็งแกร่งท่อน บนเปลือยเปล่าเห็นกล้ามเนื้อที่เต็มไปด้วยพละกำลังและรอย แผลเป็นทั่วไป

นัชชาอ้าปากกำลังจะพูดแต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรชายคน นั้นก็ก้าวเท้าใหญ่เดินเข้ามาหาเธอ

“อ้า! “เธอกรีดร้องออกมาโดยไม่รู้ตัวเธอหมุนตัวและรีบ หนีไปทางหน้าต่างครั้งนี้เธอไม่กลัวแล้วถึงแม้ว่าจะทำให้เธอ กลายเป็นคนพิการเธอก็ไม่ต้องการเผชิญหน้ากับผู้ชายคนนี้

แต่เห็นได้ชัดว่าเธอประเมินความเร็วของHawk ต่ำไป ไม่ทันที่เธอจะได้แตะหน้าต่างแขนก็ถูกเขาคว้าเอาไว้

นิ้วทั้งห้าของชายคนนั้นเป็นเหมือนคมนัชชารู้สึกทรมาน มากเธอพยายามต่อสู้ดิ้นรน ไม่ต้อง….คุณสงบสติอารมณ์ หน่อย…

Hawkดูเหมือนจะรำคาญใจกับความพยายามกระเสือก กระสุนของเธอเขายกคอเสื้อเธอขึ้นและรัดคนทั้งตัวไว้ใต้วง แขนเหมือนกับการหิ้วของชิ้นหนึ่งทำให้นัชชารู้ตัวว่าสำหรับ ชายคนนี้แล้วเธอมีขนาดกระทัดรัดมากแค่ไหน
เดินคดไปเคี้ยวมาสักพักเขาพาเธอไปที่บ้านไม้อีกหลัง หนึ่งห้องค่อนข้างใหญ่ที่ห้องนั่งเล่นด้านหน้าประตูเป็นคน ประเทศ ทั้งหมดเธอค้นพบว่าก่อนหน้านี้เธอโชคดีแค่ไหนที่ สามารถอยู่ในห้องคนเดียวได้

Hawkเอื้อมมือออกไปและผลักเข้าไปหนึ่งในห้องนั้นใน เวลาเดียวกันเธอก็ทุกตีเขาไปด้วย

ไม่สายเกินไปที่จะหยุดนิ่งเขาปล่อยนัซซาโดนทิ้งกับพื้น เธอเจ็บที่ข้อศอกและหัวเข่าเธอไม่สามารถป้องกันตัวได้ทันเธอ พยายามลุกขึ้นยืน โดยใช้มือเท้าช่วยกันวินาทีต่อมาเธอก็ถูก กดแนบกับผนัง

ไม่ว่าเธอจะตะโกนร้องหรือว่าปฏิเสธก็ตามHawkก็ไม่ฟัง พยายามออกแรงถ่างขาของเธอออกและเกี่ยวขาทั้งคู่ของเธอ เอาไว้ที่เอวเขาดึงเสื้อผ้าของเธอออก

ผิวอันบอบบางถูกเบียดติดกับกำแพงไม้ที่อยู่ด้านหลังจน เกิดเป็นรอยแดงนัชชาไม่รู้สึกอะไรแค่คิดอยากให้ฝ่ายตรงข้าม ปล่อยเธอไป

“ฉันขอล่ะฉันไม่อยากทำคุณต้องการผู้หญิงคุณจะหาเมื่อ ไหร่ก็ได้ทำไมคุณต้องบังคับฉัน….” เธอกลัวจริงๆครั้งนี้นอกจาก ความโหดเหี้ยมในสายตาของHawkเธอยังเห็นไฟปรารถนาที่ กำลังลุกลาม

เขาต้องการเธอต้องการครอบครองเธอ

ความปรารถนาเช่นนี้ทำให้เธอรู้สึกกลัวเธอไม่ต้องการถูกทําให้มัวหมอง

แต่ว่าน่าเสียดายครั้งนี้ไม่มีที่ว่างสำหรับการต่อ รองHawkตัดสินใจอย่างแน่วแน่เขาจูบพยายามเปิดริมฝีปาก ของเธอลิ้นที่เปียกและฟันกำลังเลียไปที่คอของเธอปรากฎเห็น เป็นรอยแล้วรอยเล่า

มือของเขากำลังทำในสิ่งที่เขาต้องการจากร่างกายของ เธอเขาลูบไล้ไปตามส่วนโค้งของร่างกายเธอซุกซนไปตามผิ วกายนัชชาไม่มีความสุขแม้เพียงเล็กน้อยเพียงรู้สึกถึงความ อัปยศและรู้สึกคลื่นไส้

“ร้องออกมา….ชายคนนั้นกระซิบที่ข้างหูเธอร้องให้ทุก คนได้ยิน”

ยิ่งเขาเป็นเช่นนี้เธอยิ่งกัดฟันแน่นไม่ยอมเปล่งเสียง

ใบหน้าของเธอแข็งทื่อและจ้องมองไปที่เขาฝันไปเถอะ!

รูปลักษณ์ที่บริสุทธิ์นี้เมื่อตกอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่สกปรก ทําให้Hawkอยากทำให้เธอสกปรก

ทรรศนพูดถูกแล้วเขาปฏิบัติกับผู้หญิงคนนี้ไม่เหมือนเช่น คนอื่นๆกับคนอื่นเขาไม่เคยใส่ใจความรู้สึกทางออกที่บริสุทธิ์ แต่ว่าการที่เผชิญหน้ากับเธอสมองของเขากลับมีความคิด อย่างนั้นอย่างนี้อยู่ในใจ

Hawkไม่สนใจทัศนคติของเธอเพราะเมื่อมือของเขาแตะ ถึงขอบกางเกงในของเธอเธอร้องอุทาน”ไม่!
เสียงนุ่มนวลนั้นสั่นคลอนเป็นเสียงที่น่าพึงพอใจที่สุด

Hawkไม่ลังเลใจเลยที่จะสอดมือเข้าไปใบหน้าที่เป็นรูป ธรรมนั้นเต็มไปด้วยความเซ็กซี่ชายคนนี้เป็นคนดุร้ายเมื่อมี อารมณ์ขึ้นมาก็สามารถทำให้ผู้หญิงทุกคนถึงกับช็อคได้

อย่างไรก็ตามเมื่อปลายนิ้วสัมผัสกับน้ำที่เปียกทันใดนั้น เขาก็ขมวดคิ้วและดึงมือออก

เขาเงยหน้าขึ้นมองเห็นปลายนิ้วมีสีแดงสด

นัชชาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงปล่อยเธอแต่การได้เห็นฉากนั้น ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกโล่งใจเรื่องนั้นของเดือนนี้ ถึงเวลาแล้ว!

ที่ประเทศY พวกเขาจะไม่สัมผัสผู้หญิงในช่วงที่เธอมี ประจำเดือนเหตุผลนั้นเพียงเพราะว่าพวกเขาเชื่อคำพูดที่ว่า เลือดเป็นสัญลักษณ์ของความโชคร้ายไม่สามารถสัมผัสได้

“ชิบหาย!”Hawkอุทานเสียงดังชูกำปั้นขึ้นมาและพุ่งไปที่ หัวของนัชชา

ลมจากการชกผ่านดวงตาเธอไปนัชชาหดคอและหลับตา

เธอคิดว่าเธอน่าจะไม่ตายแต่อาจจะเสียโฉมเสียงดังขึ้น ในหูความเจ็บปวดที่จินตนาการไว้กลับไม่มาถึงแต่กลับ เป็นการสั่นสะเทือนของผนังที่ด้านหลังของเธอแทน

สายตามองไปที่ชายที่อยู่ใกล้เธอไม่เข้าใจที่สุด แล้วHawkต้องการที่จะทำอะไร

“ร้อง”
“ว่าไงนะ”เขาทำสิ่งที่คล้ายกับเตชิตเธอคิดว่าเธอหูแว่ว

Hawkเอนกายเขาใช้เสียงที่ได้ยินเพียงแค่สองคน เท่านั้น ถ้าไม่อยากตายก็ร้องออกมา

พูดจบค่เขาก็ยกมือขึ้นและคว้าเอวของเธอนัชชาตะโกน ออกมา โดยไม่ทันตั้งตัว”อ้า!”

“ร้องต่อไป”

เธอมองไปที่ประตูที่ปิดอยู่นึงถึงคำพูดที่แฝงไปด้วยนัยยะ ของเขาสมองของนัชชาเปล่งประกายจากนั้นเธอก็มองหน้าของ ชายคนนั้นอย่างไม่อยากจะเชื่อ

เขาต้องการให้คนด้านนอกรู้ด้วยวิธีนี้เธอหลบหนีแม้ว่า เขาจะไม่ยอมให้เธอตายแต่ก็ไม่สามารถปล่อยเธอไปได้ง่ายๆ เขาปล่อยให้ทุกคนคิดว่าเธอเป็นทาสทางอารมณ์ของเขา

เขา….ทำไมต้องปกป้องเธอ

ช่วงเวลานี้หัวใจของนัชชามีกระแสคลื่นนับไม่ถ้วนไม่มี เวลาที่จะแยกแยะเบาะแสได้แต่ทำตามสิ่งที่เขาพูดเสียงแล้ว เสียงเล่าวนไปเรื่อยๆเป็นสิ่งที่เย้ายวนสำหรับภายนอกเป็น อย่างมากแต่สําหรับเธอมันคือการช่วยชีวิต

ผู้ชายคนนั้นหมอบอยู่บนร่างเธอดวงตาของเขาลึกและน่า กลัวน้องลูกเมื่อได้ยินแล้วเหมือนเธอกำลังตกลงไปในเหว เหมือนเธอกำลังจะถูกดูดกลืนไปทั้งตัว
นัชชาไม่เปิดหน้าของเธอเพื่อมองเขาส่งเสียงดังอย่างไม่

เกรงใจ….