ตอน498การพบกันครั้งแรก

ตอนที่498การพบกันครั้งแรก

หลังจากที่นัชชาพบกับชนุดมครั้งสุดท้ายที่ผับนั้นก็ไม่ได้

รับการติดต่อจากเขาอีกเลยหล่อนคิดว่าเขาคงมีเรื่องยุ่งๆบวก กับครั้งนั้นที่พูดคุยกันอาจจะทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจจึงอยาก ให้เวลาเขาได้สงบจิตสงบใจบ้าง

แฟรนไชส์ร้านดอกไม้ของนัชชาก็เกือบจะสมบูรณ์แล้วยัง ไม่ทันเปิดตัวก็มีคนจำนวนไม่น้อยสนใจโทรศัพท์มาสอบถาม รายละเอียดหล่อนคนเดียวก็ทำไม่ไหวจึงมอบให้ผู้จัดการร้าน ช่วยดูแลแทนเตชิตก็ถามหล่อนว่าไม่รู้สึกเสียดายเหรอหล่อน ตอบว่าไม่เลยสักนิดก่อนหน้านี้ที่หล่อนคิดจะเปิดร้านดอกไม้ก็ ไม่ได้คาดหวังว่ามันจะใหญ่โตอย่างนี้หล่อนอยากมีเวลามาก พอที่จะดูแลเขากับธีมนต์และครอบครัว

ถ้าหากตอนนี้ยุ่งจนหัวไม่วางหางไม่เว้นแล้วสิ่งที่หล่อน ตั้งใจไว้ก็คงไม่มีทางทำได้สำเร็จผู้จัดการร้านเองก็ทำงานได้ดี หล่อนจึงไม่มีอะไรต้องห่วงหรือกังวล

เวลาของนัชชาส่วนใหญ่ตอนนี้จะทุ่มเทให้กับร้านที่เปิด ร้านแรกของหล่อนถึงแม้ว่าตอนนี้ลูกค้าจะเยอะจนน่าตกใจใน ทุกๆวันแต่สำหรับหล่อนแล้วมันก็แค่ตัวเลขเท่านั้น

งานแต่งก็ใกล้เข้ามาทุกทีเพียงชั่วพริบตาก็ถึงวันที่ต้องไปรับชุดบ่าวสาวเตชิตที่จัดเตรียมทุกอย่างไว้พร้อมแล้วพอถึงวัน นี้กลับติดประชุมสำคัญปลีกตัวไปไม่ได้จึงให้คนขับรถไปรับนัช ชาแทน

ฝ่ายนัชชาก็โยนไม้ต่อให้ชนัยอีกทอดเมื่อคิดถึงดีไซเนอร์ สาวคนนั้นหล่อนก็ยังคิดหาโอกาสเหมาะที่จะให้สองคนนี้ได้ พบกันเสียทีครั้งนี้โอกาสก็มาหาหล่อนแล้ว

ใกล้เวลาเลิกงานใบสั่งดอกไม้ในร้านก็กลับเพิ่มจำนวน ขึ้นมาโดยเฉพาะการส่งออนไลน์คนส่วนใหญ่จะสั่งจัดช่อ ดอกไม้แล้วมารับที่ร้านบางครั้งก็ไม่มีมือมากพอที่จะช่วยกันทำ ชั้นวางหล่อนก็ไม่มีเห็นทุกคนยุ่งกันขนาดนี้หล่อนก็จะช่วยเก็บ กิ่งกับใบไม้ที่ไม่ใช้แล้วไปทิ้งถังขยะ

ด้านหลังร้านจะมีที่เก็บขยะรีไซเคิลของร้านตัวเอง โดย เฉพาะหล่อนดึงประตูด้านหลังแล้วออกไปก้มลงหยิบถุงขยะ โยนเข้าไปพอยืดตัวขึ้นก็เห็นเงาดำของใครคนหนึ่งปรากฏขึ้น

หล่อนตกใจมากจึงก้าวถอยหลังไปหลายก้าวตาม สัญชาตญาณไม่นานก็ได้เห็นรูปร่างหน้าตาของคนๆนี้อย่าง ชัดเจน

ผิวขาวไม่เหมือนคนเอเชียผมหยักศกสีน้ำตาลเข้มด้าน หลังผมหน้าม้าที่หนาหนักและยุ่งเหยิงนั้นคือดวงตาสีน้ำตาล แบบยุโรปสันจมูกสูงโด่งเหมือนยอดเขาโครงหน้าได้รูปสวย ชัดเจน โดยเฉพาะริมฝีปากหนาแต่กลับดูเซ็กซี่เย้ายวนอย่าง บอกไม่ถูก
ทั้งตัวเขาเต็มไปด้วยกลิ่นไอของความเป็นชาวต่างชาติแต่ หน้าตาของเขาก็มีความเป็นตะวันออกแฝงอยู่คงเป็นหนุ่มลูก ครึ่งแน่นอน

ชาวต่างชาติในเมืองที่มีจำนวนไม่น้อยแต่หน้าตาแบบ เขานั้นน้อยมาก

สายตาของนัชชาจดจ่ออยู่ที่ใบหน้าของเขาอยู่สักพักเพียง แค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้นหล่อนเตรียมจะก้าวขาออกไปพร้อมกับที่ ได้ยินเสียงพูดของชายหนุ่มเรียกถามหล่อนด้วยภาษาจีนที่ สำเนียงชัดเจนว่า”ขอโทษนะครับคุณผู้หญิงผมหลงทางช่วย บอกทางผมหน่อยได้มั้ยครับ”

“หลงทาง”

“ใช่ครับผมกำลังจะหาร้านๆหนึ่งแต่ผมไม่ค่อยคุ้นกับที่ นี่”ชายหนุ่มพูดพลางหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาหน้าจอแสดง แผนที่นำทางจุดหมายปลายทางที่เขาต้องการไปก็ร้านดอกไม้ จองหล่อนนั่นเอง

นัชชาอึ้งไปเล็กน้อยก่อนจะชี้มือไปทำกำแพงด้านหลัง ที่นี่ ก็คือร้านดอกไม้ที่คุณกำลังหาอยู่ค่ะ”

“ที่นี่เหรอครับ”ชายหนุ่มดูจะแปลกใจกับคำตอบที่ได้รับ เขามองไปรอบไป แต่ผมไม่เห็นหน้าร้านเลยนะครับ”

“คุณเดินมาผิดทางแล้วล่ะค่ะเดี๋ยวฉันพาคุณเข้าทางด้าน หลังร้านเลยแล้วกันค่ะ”นัชชาชี้มือไปที่ประตูเล็กๆ ที่หล่อนเพิ่ง

เดินออกมา
ชายหนุ่มผงกศรีษะอย่างยินดี”ถ้าอย่างนั้นขอบคุณคุณ มากเลยนะครับ”

ทั้งสองคนเดินตามกันไปนัชชาไม่มีความเคลือบแคลง สงสัยอะไรเดินทางเขาเข้าไปด้านหลังชายหนุ่มมองร่าง เล็กๆของหญิงสาวนัยตาที่เคยเป็นมิตรหายไปค่อยเปลี่ยนเป็น แววตาของความชั่วร้ายประหนึ่งกำลังจ้องมองให้เห็นทุกความ เป็นไปของเธอ

ผู้หญิงคนนี้ก็คือภรรยาของทนายคนนั้นหรือ

คิดว่าจะมีอะไรพิเศษดูแล้วก็เหมือนกับนักศึกษาทั่วไปไม่ น่ามีพิษสงอะไร

แต่เมื่อเทียบกับในรูปตัวจริงหล่อนดูมีความเป็นผู้หญิง ตะวันออกมากกว่าไม่เหมือนหญิงชาวตะวันตกที่ค่อนข้างสูง ใหญ่รูปร่างท่าทางดูอ่อนโยนบอบบาง โดยเฉพาะใบหน้านั้น เล็กกว่าฝ่ามือของเขาเสียอีกหากจำเป็นต้องลงมือเขายังไม่รู้ว่า จัดการหล่อนตรงส่วนไหนดี

Hawkเผลอหัวเราะออกมานัชชาได้ยินเข้าจึงหันกลับไปดู เขาก็เปลี่ยนท่าทีกลับมาเป็นสุภาพอ่อนโยนอีกครั้ง”ถึงแล้วเห รอครับ”

“ถึงแล้วค่ะ”นัชชาผลักเปิดออกมองชายหนุ่มรูปร่างสูง ใหญ่เดินเข้ามาช่วงจังหวะที่เขาเดินผ่านหล่อนนั้นหล่อนสังเกต เห็นรอยแผลเป็นยาวๆบนมือของเขาหล่อนเผลอขมวดคิ้วยังไม่ ที่จะคลายออกก็ได้ยินเสียงชายหนุ่มพูดขึ้นว่า
“มือผมได้รับบาดเจ็บจากอุบัติเหตุมาทำให้คุณตกใจ เปล่าครับ”

แค่หล่อนเผลอมองแวบเดียบเขาก็จับสังเกตได้แล้วหรือ นัชชารีบหลบสายตา”ไม่ค่ะขอโทษที่เสียมารยาทนะคะ”

“ไม่เป็นไรครับคนส่วนใหญ่ก็มักจะถามผม”hawkรู้ว่าจะ ต้องเบี่ยงเบนความสนใจของหล่อนอย่างไรเขาเดินไปที่ช่อ ดอกไม้แล้วชื่นชมความงามของมัน”สวยจริงๆเลยนะครับ”

“ขอบคุณมากค่ะคุณค่อยๆเลือกได้เลยนะคะ”

Hawkเดินวนไปรอบๆร้านสองรอบสายตาเหมือนจะจับ จ้องไปที่ดอกไม้แต่ความจริงแล้วเขากำลังมองสำรวจภายใน ร้านเหมือนจะมองจนทะลุปรุโปร่งหมดแล้วเหลือเพียงแค่ห้อง ทํางานเท่านั้น

“พี่นัชชาคนนั้นใครคะ”ติณณาที่เพิ่งไปเช็คของออกมา มองเห็นชายหนุ่มที่อยู่กลางร้านเพื่อนพี่เหรอ”

“ไม่ใช่ลูกค้า”

“ลูกค้าเหรอทำไมหล่อจัง”ติณณายื่นหน้ายื่นมองออกไป นัชชาส่งเสียงแล้วผลักติณณา “ไปทำงานของเธอเลย”

Hawkมองเห็นหญิงสาวทั้งสองซุบซิบแต่เขากลับแสร้งทำ เหมือนไม่เห็นอะไรเขาหยิบดอกไม้ขึ้นมาหนึ่งช่อแล้วเดินตรงดิ่ง ไปหานัชชาพร้อมถามว่า”ผมขอถามหน่อยนะครับว่าใครเป็น เจ้าของร้านนี้ครับ”
นัชชาสบตาเขารู้สึกแปลกใจ”ฉันเองค่ะ”

“บังเอิญจังเลยนะครับคืออย่างนี้ครับผมเป็นตัวแทนของ บริษัทมาสั่งซื้อดอกไม้เราอยากได้จำนวนมากและคุณภาพ ต้องสูงด้วยซึ่งผมคิดว่าร้านคุณน่าจะตอบโจทย์ของเราได้ไม่ ทราบว่าคุณสนใจร่วมมือกับทางเราในระยะยาวมั้ย ครับ”hawkยืนนามบัตรที่เตรียมเอาไว้ส่งให้หล่อน

นัชชารับมานามบัตรสีทองที่เขียนชื่อของบริษัทต่างชาติ ซึ่งเธอไม่คุ้นหูรวมถึงชื่อของผู้ชายคนนี้oden

“โอเด้น”

“ใช่ครับ”hawkตอบหล่อนอย่างแบนเนียนประหนึ่งว่าชื่อ นี้คือชื่อจริงๆของเขา”ขอทราบชื่อของคุณได้มั้ยครับ

นัชชารู้สึกแปลกๆแต่ก็พูดอะไรไม่ออกทำได้เพียงยื่นมือ

ออกไปตามมารยาท”ยินดีที่ได้รู้จักฉันนัชชาค่ะ”

“คุณนัชชาพอจะมีใบเสนอราคามั้ยครับ

Hawkค่อยๆดำเนินการตามแผนที่เขาวางไว้

นัชชาพยักหน้าแทนคำตอบแล้วให้ติณณาไปหยิบพอดีกับ เสียงโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงส่งเสียงดังขึ้นหล่อน หยิบขึ้นมาดูเห็นว่าเป็นเตชิตที่โทรเข้ามา

Hawkมองเห็นชื่อที่แสดงบนหน้าจอดวงตาเขาหรี่เล็กลง จากนั้นก็ค่อยๆเบี่ยงตัวมองแจกันดอกไม้ด้านข้างแสดงถึง ความเป็นสุภาพบุรุษ
นัชชารับสาย”ฮัลโหล”

ปลายสายเตชิตเพิ่งเลิกประชุมน้ำเสียงซ่อนความเหนื่อย ล้าไว้ไม่มิด

“ถึงบ้านแล้วรึยัง”

“ยังค่ะพอดีวันนี้ที่ร้านยุ่งมากเลยอยู่ช่วยก่อนตอนนี้มี ลูกค้าอยู่ด้วย”

“ลูกค้า”เตชิตเงยหน้าขึ้นดูเวลา”เย็นขนาดนี้แล้วยังมีคน อีกเหรอ”

“ใช่ใกล้จะเสร็จแล้วค่ะเดี๋ยวฉันโทรกลับหาคุณนะ”

“ได้”

นัชชาก้มหน้าวางสายhawkยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัยพอ หันกลับมาเขาก็ซ่อนมันไว้เสียแล้ว”คุณนัชชาบนนามบัตรมี อีเมล์ของผมอยู่ตอนนี้ก็เย็นมากแล้วคุณสามารถส่งใบเสนอ ราคามาที่อีเมล์ผมได้เลยนะครับ”

นัชชาคิดว่าเขาคงได้ยินที่หล่อนพูดทางโทรศัพท์จึงไม่ อยากทำให้หล่อนเสียเวลาหล่อนจึงพยักหน้าอย่างรู้สึกผิดมอง ไปที่ช่อดอกไม้ในมือของเขา”ได้ค่ะถ้าอย่างนั้นดอกไม้ช่อนี้ฉัน ให้คุณแล้วกันนะคะ”

“จริงเหรอครับ”hawkขมวดคิ้วก่อนจะยิ้มให้หล่อนอย่าง เปิดเผยนัยตาสีน้ำตาลมองหล่อนอย่างมีความหมายแล้วพูด ว่า “ถ้างั้นพบกันใหม่นะครับ”