ตอน497ถูกเขาหลอกใช้

ตอนที่497ถูกเขาหลอกใช้

ชีวภาถลึงตาใส่เขายกมือทั้งสองข้างขึ้นมากำลังร่างกาย หล่อนคิดว่าชนุดมคงจะเข้าใจอะไรผิดหรือไม่ ในใจของเขา หล่อนไม่ได้มีค่าหรือสำคัญอะไรแม้แต่น้อยเมื่อคิดแบบนี้แล้ว หล่อนรู้สึกเหมือนถูกตบหน้าฉาดใหญ่ทั้งเจ็บทั้งชา

หล่อนพยายามตั้งสติน้ำเสียงจริงจังขึ้นมา”ชนุดมคุณอาจ จะเข้าใจอะไรผิดฉันไม่เคยคิดแบบนั้นเลยนะ”

ชนุดมมองหล่อนอย่างพินิจพิจารณาก่อนจะถามหล่อน

อย่างดูถูกว่า “นอกจากเรือนร่างของคุณแล้วเนี่ยยังมีอะไรพอจะ

ชดใช้บ้างมั้ย”

“หล่อนอยากจะโต้แย้งแต่วินาทีนี้หล่อนกลับไม่รู้ว่า จะแย้งเขาอย่างไรดี

“สี่แสนถือเป็นค่าตอบแทนที่คุณอยู่เป็นเพื่อนผมในคืนนั้น ถ้าคุณยังมาให้ผมเห็นอีกผมก็อย่ามาว่าผมว่าใจร้าย”ชนุดม พูดจบไม่แม้แต่ชายตามองหล่อนเขาก็รีบเดินออกไปจากห้อง ทันที

ชีวภาไม่คิดเลยว่าท่าทางของหล่อนจะทำให้เขาโกรธข นาดนี้ต้องเกี่ยวข้องกับผู้หญิงที่เพิ่งจากไปเมื่อสักครู่แน่นอนน่า จะเป็นคนที่เขาชอบจึงใช้โอกาสการมาของหล่อนแสดงความในใจ

ไม่นึกเลยว่าผู้ชายที่ไร้อารมณ์ความรู้สึกอย่างเขาจะมีมุม อ่อนแอแบบนี้ด้วย

“แม่เจ้าประคุณทูนหัวทำไมยังมายืนอยู่ตรงนี้อีก” ผู้จัดการ ผลักประตูเข้ามาทำให้หล่อนหลุดจากภวังค์เขามองแก้วเหล้าที่ วางเกลื่อนกลาดอยู่บนโต๊ะก็รู้สึกปวดศีรษะขึ้นมา”คุณทำอะไร ลูกค้ารึป่าวเนี่ย”

เมื่อหล่อนดึงสติกลับมาได้แล้วนั้นก็มองไปรอบๆห้องแล้ว จับที่แขนของผู้จัดการพร้อมถามว่า “เขาล่ะ”

“เพิ่งจะเดินลงไปเธอทำอะไรให้เขาโกรธหรือเปล่า”

หล่อนไม่ฟังให้เขาพูดจบก่อนก็รีบคว้าสัญญากู้ยืมเงินแล้ว พุ่งตัวออกไปทันทีเพียงแค่อึดใจเดียวก็ลงมาถึงที่จอดรถชั้น ล่างมองออกไปก็เห็นชายร่างสูงใหญ่เดินอยู่ท่ามกลางบอดี้ การ์ดมุ่งหน้าไปที่รถของเขา

บริเวณลานจอดรดไม่ค่อยสว่างเท่าไหร่นักเป็นลานจอด รถข้างประตูทางเข้าของผับ ในขณะที่ชีวภาเตรียมที่จะวิ่งตาม เขาไปนั้นอยู่ๆก็มีแสงสว่างจุดเล็กๆบริเวณเนคไทหากไม่สังเกต จะไม่มีทางมองเห็นได้เลย

ชีวภารู้ดีว่าสิ่งนั้นคืออะไรหล่อนมักจะเห็นสิ่งนี้บ่อยๆ ใน ภาพยนตร์สิ่งที่ทำให้คนหวาดกลัว

หล่อนไม่ทันจะได้คิดไตร่ตรองอะไรก็รีบตะโกนออกไปทันทีว่า “คุณชนุดมระวัง”

เสียงตะโกนของหญิงสาวทำลายความเงียบลงชนุดม ชะงักไปนิดก่อนที่จะตั้งสติแล้วเบี่ยงตัวหลบไปทางซ้าย

“ปัง”เสียงดังขึ้นที่ประตูรถข้างตัวเขาวัตถุโลหะกลมมนมี เงินฝังเข้าไปในประตูสิ่งนี้อาจทำให้คนที่เห็นหวาดกลัวจนตัว สั่น

เขาหลบได้ทัน

ชีวภาถอนหายใจออกมาหลับตาลงแล้วใช้มือลูบที่ หน้าอกเดินไปทางชนุดม “ตกใจหมดเลยโชคดีนะที่เห็นกัน

“ปัง”เสียงวัตถุบางอย่างทะลุผ่านเลือดเนื้อที่มีชีวิต

ขาของหล่อนหยุดชะงักไม่อันที่จริงแล้วหล่อนหยุดเพราะ ความเจ็บปวดที่พลุ่งพล่านความรู้สึกเหมือนหัวไหล่ซ้ายได้รับ แรงปะทะมหาศาลทำให้รั้งไปทางด้านหลังเล็กน้อยก่อนจะ ค่อยๆรู้สึกชาหล่อนสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดที่เกิดจากรอย แยกของผิวหนัง

ชีวภาก้มไปมองที่หัวไหล่ซ้ายบนเสื้อผ้าเต็มไปด้วยเลือดสี แดงแม้แต่ลมหายใจก็คละคลุ้งไปด้วยกลิ่นคาวเลือด

ร่างกายและเรี่ยวแรงต่างถดถอยไปตามความเจ็บปวด และบาดแผลขาอ่อนแรงดวงตาค่อยๆมองลงไปที่พื้นก่อนที่ ตาหล่อนจะปิดลงเตรียมต้อนรับกับพื้นปูนเบื้องล่างทันทีนั้นเอง ที่มีอ้อมกอดอันแข็งแรงเข้ามารองรับร่างของหล่อนเอาไว้
“ชีวภา”

เป็นครั้งแรกที่เขาเอ่ยชื่อของหล่อนด้วยน้ำเสียงทุ้มเรือ ความร้อนรน

ชีวภาพยายามรวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีลืมตาขึ้น ปรากฏให้เห็นดวงตาสีดำที่มีหลากหลายอารมณ์ทับซ้อนกันอยู่ หล่อนยังไม่ทันจะได้พินิจพิจารณาอะไรก็หมดสติไปเสียก่อน

ครึ่งชั่วโมงต่อมารถเข้ามาจอดที่ชั้นล่างของคอนโดเขาสั่ง ให้ทุกคนออกมาจากรถเสื้อของหล่อนถูกถอดออกบาดแผลถูก ห้ามเลือดและล้างแผลอย่างง่ายๆ ร่างเล็กๆของหล่อนถูกคลุม ด้วยเสื้อสูทตัวใหญ่หนา ใบหน้าซีดเผือด

เขาขึ้นลิฟท์กลับมาที่ห้องบอดี้การ์ดเตรียมเปิดประตูด้าน ในมีหมอรออยู่แล้ว

เขาวางหล่อนลงบนเตียงที่จะใช้ทำการผ่าตัดชั่วคราวยัง ไม่ทันจะพูดอะไรก็รีบฉีดยาชาให้กับหล่อนหล่อนเสียเลือดมาก โชคยังดีที่ไม่ได้ถูกเส้นเลือดใหญ่

“คุณชนุดมครับตอนนี้สถานการณ์ไม่ค่อยน่าวางใจพวก เราควรจะเปลี่ยนที่อยู่นะครับ”หนึ่งในบอดี้การ์ดของเขากล่าว

ขึ้น

หากเป็นหลายปีก่อนเรื่องแบบนี้

สำหรับชนุดมถือเป็นเรื่องปกติธรรมดามากเมื่อก่อนมีคน คอยจ้องจะเอาชีวิตเขาแทบจะทุกวันเวลาเกิดเรื่องอะไรขึ้นสิ่งแรกที่จะต้องทำก็คือย้ายที่อยู่

แต่ตอนนี้สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่หญิงสาวตรงหน้า

ไม่มีท่าทีว่าจะไปไหนแต่อย่างใด บอดี้การ์ดก็คงจะดูท่าทีของเขาออกจึงเตือนเขาอีกว่า “คุณ

ชนุดม…”

“รอให้หล่อนฟื้นก่อนแล้วค่อยว่ากัน”พูดจบชนุดมก็เดิน ออกจากห้องไปนั่งที่โซฟาในห้องรับแขกทอดสายตาออกไป มองความมืดยามค่ำคืนนอกหน้าต่างนั้นจากนั้นก็หยิบบุหรี่ มวนหนึ่งขึ้นมาจุดสูบ

ขั้นตอนที่จะผ่าเอากระสุนออกมานั้นต้องใช้เวลานาน เพราะกระสุนเข้าไปค่อนข้างลึกเกือบถึงกระดูกหมอจึงต้องใช้ ความระมัดระวังมาก

การผ่าตัดทุกขั้นตอนเป็นไปอย่างระมัดระวังแต่เพราะชีว ภาเสียเลือดมากมากเสียจนพวกเขาเองคาดไม่ถึงเหตุการณ์ เกิดอย่างกะทันหันถุงเลือดที่พวกเขาเตรียมไว้นั้นไม่พอ

หมอท่านหนึ่งเดินออกมาพร้อมกล่าวต่อหน้าชายหนุ่มที่มี สีหน้าเคร่งเครียดอย่างรู้สึกผิดว่า “คุณชนุดมครับคนไข้เสีย เลือดมากตอนนี้เลือดที่เรามีไม่พอครับ”

“เลือดกรุ๊ปอะไร”

หมอชะงักไปก่อนจะรีบตอบว่า”เมื่อสักครู่ตรวจแล้วเป็นกรุ๊ปเอครับ”
เขาลุกขึ้นยืนขยี้บุหรี่ในมือลงในที่เขี่ยบุหรี่พร้อมกับดึง แขนเสื้อตนเองขึ้น”ผมเลือดกรุ๊ปเอเจาะเลือดผมไป”

“เอ่อคือ…”หมอคนนั้นมองแขนของเขาที่เปล่าเปลือย เหมือนว่าเขาจะไม่กล้าลงมือเพราะรู้ว่าชนุดมเป็นคนแบบไหน

“เร็วเข้า”ชายหนุ่มพูดเสียงต่ำนัยตาเย็นเยือกแหลมคม ประดุจมีดดาบ

หมอตกใจจนตัวสั่น”ได้ครับ”

ชนุดมนอนลงบนเตียงที่อยู่ข้างๆเตียงผ่าตัดเข็มถูกเจาะ เข้าไปที่เส้นเลือดของเขาเขาไม่รู้สึกอะไรแม้แต่น้อยเลือดสีแดง ข้นไหลออกมาตามหลอดใสๆเข้าไปในเครื่องมือแพทย์แล้ว ไหลต่อไปที่ร่างของชีวภาที่นอนอยู่บนเตียงข้างๆกัน

สายหลอดพลาสติกเป็นสิ่งเชื่อมระหว่างคนทั้งสองมอง หญิงสาวที่นอนหลับตาไร้สติอยู่นั้นทำให้เขารู้สึกกังวลขึ้นมา โดยไร้เหตุผล

สำหรับคนที่อยู่ในตลาดมืดอย่างเขาไม่ว่าจะผ่านไปสักกี่ปี สิ่งที่ก่อให้เกิดกลิ่นคาวเลือดภายในใจไม่เคยเปลี่ยนเลือดมัก จะทำให้เขารู้สึกตื่นตัวเหมือนเป็นปฏิกิริยาที่เกิดจาก สัญชาตญาณในตัวเขาแต่วันนี้เลือดที่ไหลชุ่มโชกอยู่บนเสื้อผ้า ของหล่อนกลับทำให้เขารู้สึกสงบลงได้

เขานำหล่อนมาที่นี่เพื่อให้คุณหมอทำการผ่าตัดก็เท่ากับ ว่าผู้หญิงคนนี้ได้ล่วงล้ำเข้ามาในโลกของเขาแล้ว
ทั้งดำมืดทั้งอันตรายทุกที่ล้วนแฝงไปด้วยอันตราย ไม่มีหนทางสำหรับป้องกัน ในเมื่อหล่อนเลือกเดินเข้ามา

แล้ว

เขาไม่เคยคิดเลยว่าเมื่อหล่อนได้เงินสี่แสนไปแล้วหล่อน ยังจะกลับมาหาเขาอีกแต่ก็นับว่าเป็นโชคดีของเขาหากวันนี้ หล่อนไม่มาคนที่ถูกยิงอาจจะเป็นนัชชาแทน

ชนุดมมองไปที่ใบหน้าเล็กๆที่ขาวซีดนั้นชีวภาผมเคยบอก คุณแล้วนะว่าอย่ามาให้ผมเห็นหน้าอีกไม่เช่นนั้นคุณจะเสียใจ ตอนนี้เสียใจก็อาจจะสายไปแล้ว