ตอน479คนสวยออกมาจากห้องน้ำ

ตอนที่479 คนสวยออกมาจากห้องน้ำ

นัชชานึกถึงการนัดหมายเมื่อก่อนของทั้งสอง เพียง แต่..

“คุณยังไม่ดีขึ้นเลยจะแต่งงานได้ยังไง? ฉันได้ยินคนอื่น พูดว่างานแต่ง ใช้แรงมาก สิ่งที่นัชชากังวลมากที่สุดก็ปัญหา สุขภาพ เธอก็รอมานานแล้ว และไม่สนใจว่าจะรออีกสักนิด

ใครจะไปรู้ว่าคำพูดนี้สำหรับเตชิต จะโจมตีและทำร้าย

โก้ของเขา

จึงเลิกคิ้วตอบกลับทันที “ผมเข้าเรือนหอได้แรงกายจะมี

ปัญหาอะไร?”

ในอีกความหมายหนึ่ง ถ้าเข้าเรือนหอได้อย่างอื่นก็ไม่ได้

ยากอะไร

นัชชาหมดค่จะพูด ตั้งใจว่าจะไม่สนใจเขา อย่ามอง ภายนอกที่เย็นชาและเย่อหยิงของผู้ชายคนนี้ แต่ในใจนั้นบ้า บอ มีแต่เพียงเธอเท่านั้นที่รู้

พูดจบประโยคหนึ่ง ระหว่างทางกลับบ้านนัชชาก็ไม่ได้พูด กับเขาสักประโยคเดียว หันศีรษะไปมองนอกหน้าต่างบรรยากาศดีมากๆ

ถึงไวโรจน์วิลล่าแล้ว ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ ธีมนต์ก็รีบวิ่ง ออกไป วิ่งออกไปหารถอย่างน่ากลัว เตชิตก็ลงจากรถมาหา ร่างเล็กของลูกชาย “คิดถึงพ่อไหม?”

“คิดถึงครับ” เสียงเล็กน้อมแน้มของธีมนต์น่ารัก คนฟังก็

ใจเต้นเร็ว “แต่ผมคิดถึงแม่มากกว่า”

เตชิตกระตุกเปลือกตา พิสูจน์ว่าเป็นลูกชายเขา ประโยคเดียวทำให้ตกลงมาจากสวรรค์

โอ้ ตำแหน่งของคนเป็นแม่ยังสำคัญกว่านิดหน่อยนะเนี่ย

นัชชาลงมาจากรถ ธีมนต์ปล่อยมือจากพ่อทันทีแล้วไปจูง แม่ ใบหน้าเล็กเต็มไปด้วยความสุข “แม่ครับ ผมคิดถึงแม่ มาก~”

เตชิตไม่ได้รู้สึกแย่ ใครทำให้เขาทำไม่ดีล่ะ ทำได้เพียง เดินตามแม่ลูกไปอย่างยินยอม

เมื่อเข้าประตู น้าในก็มาต้อนรับทันที รับของในมือมา “คุณผู้ชาย คุณนัชชา ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะ

“กลับบ้านมาดีจริงๆ” นัชชาเปลี่ยนรองเท้าและปฏิบัติต่อ น้าในเสมือนเป็นคนในครอบครัว “ช่วงนี้ต้องรบกวนน้าใน หน่อยนะคะ”

“ไม่รบกวนเลยค่ะ รู้ว่าวันนี้คุณกับคุณผู้ชายกลับมาบ้าน ฉันก็ให้แม่บ้านกลับไปก่อนแล้ว มีคนคอยช่วย ในช่วงนี้ไม่ค่อยเหนื่อยเกิน”

เตชิตขึ้นเปลี่ยนเสื้อผ้าบน ตอนลงใกล้ถึงเวลา ทานอาหารกลางวันพอดี น้าในท่าข้าวเสร็จเรียบร้อยแล้ว อุดมสมบูรณ์มากกว่าปกตินิดหน่อย เพื่อ

นัชชาในช่วงร่างกายใช้แรงมากพอนอนเตียงสักหลับไป

เตชิตเล่นเกมส์กับลูกชายด้านกลางวัน ทานอาหารกลางวันเสร็จรู้สึกอย่างมา เตชิต ห้องใหญ่ ผลักประตูไปก็เจอ ร่างนอนราบอยู่บนเตียง

เขาหยุดฝีเท้าลง หยุดมองอยู่เดิมครึ่งก่อนจะเดิน

หลังจากค่อยๆ โอบร่างมา แล้วดึงผ้าห่มบางข้างมา คลุมจัดทรงผมให้อย่างระมัดระวัง ท่าทางอ่อนโยนกลัวว่าเธอ จะตื่น

ช่วงอยู่โรงพยาบาลเหนื่อยตายอยู่แล้วนะ ตอนนอน ถึงได้หายใจหนักเป็นพิเศษ ขอบดำ

เธอให้โชคที่ตอนนี้เธออยู่ข้างกายตน ยังมีโอกาสได้

ชดใช้ให้เธอ
เตชิต โน้มศีรษะลงไปจูบอ่อนโยนบนหน้าผากเธอ “หลับ ดีๆนะ ที่รัก”

เขาขึ้นเตียงไปนอนข้างๆ หยิบโทรศัพท์ที่อยู่หัวเตียงมา เปิดรูปภาพที่ส่งมาในที่ออกแบบ ทั้งหมดเป็นการออกแบบงาน แต่งงาน สายตาของเขามองภาพด้วยความอ่อนโยนขึ้นมา มองทีละภาพอย่างอดทน เลือกอย่างละเอียด

หนึ่งเดือนต่อมา ร่างกายของเตชิตก็เกือบจะไม่มีปัญหา แล้ว เรื่องที่เขากลับมาทุกคนก็รู้ตั้งนานแล้ว เพียงแต่ไม่ได้มาร บกวน รู้ว่าเขาค่อนข้างยุ่ง ดีที่มีเวลาช่วงนี้ นัชชาเลยเรียกแขก มาที่บ้าน

ปรับเป็นแขกคนรกที่อยากเชิญมา เรียกธนัทกับชนัยด้วย ชายทั้งสี่คนนั่งอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก หลังจากเป็นห่วง ค่อยๆแหย่ธีมนต์ขึ้นมา

สุท้ายเห็นว่าเตชิตทนไม่ได้ อุ้มลูกตัวเองไป “ชอบก็มีลูก เองอย่ามาแกล้งลูกคนอื่น

“จะดูแลได้ยังไง พี่เตชิตอย่ามาขี้เหนียวหน่อยเลย!” ชนัย มีท่าทีสบายๆอย่างเคย “ถ้าคลอดเองได้คงคลอดไปนานแล้ว

ได้ยินดังนั้น นัชชาก็มองปรัณแวบหนึ่ง วันนี้เขาพาสุ รามาด้วย ทั้งสองคบกันมาไม่น้อยไปกว่าเธอกับเตชิตเลย แม้ ว่าธนัทกับจินต์จะยังไม่ได้คุยกันชัดเจน ยังไงก็ถือว่าเป็นแฟน กัน ส่วนชนัยตัวคนเดียว หลายปีแล้วก็ไม่เห็นว่าจะมีใครข้าง กาย
แล้วยังจะไปกังวลแทนเขาอีก “ชนัย นายสเปคสูงไปแล้ว ยังไม่หาอีก หลายปีแล้วยังหาที่ถูกใจไม่ได้อีก?”

ชนัยได้ยินประโยคนี้ ก็ยืนยันกับเธอด้วยความจริงใจ “พี่ สะใภ้ สถานการณ์ผมตอนนี้ ถ้ามีคนที่เหมาะสมผมจะไม่หาหรอ ไม่มีจริงๆครับ ไม่มีจริงๆๆๆๆ

“งั้น…..” นัชชาศอกกระทุ่งเตชิต “คุณแนะนำชนัยหน่อย

“แนะนำให้เขา?” เตชิตขมวดคิ้ว จากนั้นก็เล่นมุกตลก “คุณก็อย่าให้เขาทำร้ายผู้หญิงในบ้าน

ชนัยก็รีบรับหัวข้อมา “ใช่แล้วพี่สะใภ้ ไม่ต้องช่วยดูแลผม เลย ผมหาได้ไม่ดีหรอ ผมตั้งใจหานะ รับประกันเลยว่าสิ้นปีนี้จะ พามา โอเคไหม?”

นัชชาเห็นหน้าเขาที่ดูถูกล่อลวง อดไม่ได้ที่จำหัวเราะออก มา “โอเค เชื่อนะ”

อาหารเย็นน้ารินเตรียมหม้อไฟ หนึ่งคือคนเยอะจะได้ สะดวก สองคือตอนนี้อากาศเริ่มเย็น ทานหม้อไฟร่างกายจะได้ อบอุ่น ส่วนประกอบอาหารเยอะล้วนแล้วไม่มีที่ตลาด ก้นหม้อ เคี่ยวกระดูกหมูและไก่ไว้ ธีมนต์ชอบทาน

ชนัยชอบดื่มเบียร์ บรรยากาศกำลังไม่เลว แต่นัชชาไม่ให้ ดื่ม กลัวว่าร่างกายของเตชิตจะรับไม่ไหว ปรับให้คนเอาเหล้า ยามาจากหลังรถ ไม่มีโทษต่อร่างกาย ไม่ค่อยแรงมาก อยู่ใน ขอบเขตที่เขารับได้
ไม่เจอกันนาน อารมณ์ของเตชิตค่อนข้างเพิ่มขึ้น ผู้ชายมา รวมตัวกันก็จะสนุกสนาน นัชชาเลยไม่ได้พูดอะไรก็ตามเขาไป

ทานอาหารกันถึงสามทุ่มครึ่ง ธีมนต์ถูกน้าในกล่อมนอน แล้ว ดีที่ในบ้านกันเสียงดีมาก จะพูดคุยกันยังไงก็ไม่กระทบไป ถึงลูก

หม้อไฟยังคงต้มอยู่ ควันสีขาวเดือดลอยขึ้นมาเหนือศีรษะ แล้วหายไป ทานจนถึงสุดท้ายแล้วจนทุกคนไม่ขยับตะเกียบ ส่วนมากจะคุยกัน

“เตชิต ตอนนี้ร่างกายก็ดีขึ้นแล้ว คิดอยากจะทำอะไร ไหม?” ธนัทเป็นคนบ้างาน เลยคิดแทนเขา

เตชิตตอบอย่างสงบนิ่ง “ไม่มี”

“ยังอยากลงทุนต่อไหม?”

พวกเขารู้ว่าตอนแรกทำไมเตชิตถึงได้เข้ามาใน อุตสาหกรรมนี้ ไม่ใช่ความสนใจส่วนตัวหรือว่าชอบ แต่ตอน นั้นเพราะนัชชาไม่อยู่ จึงเป็นโอกาสหนึ่งในการติดต่อกัน

สิ่งที่เขาชอบคือการทำกฎหมาย อยากเป็นนักกฎหมาย ในส่วนนนี้ธนัทรู้มาตลอด ทุกครั้งที่อยู่ดึก เขาออกมาจาก กมืดๆ คนเดียว ก็จะคิดถึงครั้งหนึ่งที่พวกเขาเคยดิ้นรนมาด้วย กัน

พูดถึงประเด็นนี้พอดี มีช่องแบบนี้ ธนูทอดที่จะถามออกไป ไม่ได้ ไม่งั้นนายมาทางนี้มา ตอนนี้งานบริษัทโคตรเยอะ ฉันก็ยุ่งไม่ไหวแล้ว ให้คนอื่นทำทั้งหมดฉันก็ไม่ไว้ใจ

ปีนั้นนัชชาถูกตัดสินผิดให้เข้าคุก และยังมีอุบัติเหตุอีก ที่ จริงแล้ว ในที่สุดทุกคนก็เข้าใจ เรื่องนี้โจมตีและมีผลกระทบต่อ เตชิตมาก

ดังนั้นหลายปีมาแล้ว แต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่เคยพูดเรื่องนี้

กันมากนัก

แต่ตอนนี้นัชชากลับมาแล้ว อะไรที่ประสบแล้วก็ผ่านไป แล้ว ธีมนต์ก็โตแล้ว เรื่องทั้งหมดก็ควรปล่อยวาง ยิ่งไปกว่านั้น เรื่องกฎหมายสำหรับเตชิตแล้วเขาชอบมาก และใช้บ่อย

พูดจบ ในห้องอาหารก็เกิดความเงียบชั่วขณะหนึ่ง ปรัณ ส่งเสียงไม่ให้เงียบขึ้นมา นัชชาก็ยกมือขึ้นกุมหลังมือของเตชิต ทันที มองไปที่เขาอย่างอ่อนโยน ไม่ต้องพูดเรื่องงานก่อน ปี นั้นพวกเราก็รู้จักกันแล้วที่เตนทลอว์เฟิร์ม ก็อยากกลับไปดู จริงๆนะ”

พูดประโยคนี้ออกไป จุดยืนของเธอก็ชัดเจน ต้องบอกเลย ว่านัชชาเป็นผู้หญิงที่ฉลาด เรื่องนี้เธอจะไม่ทำให้ทุกคน กระอักกระอ่วน และยังให้พื้นที่ในการตัดสินใจของเตชิตด้วย

เธออยากจะบอกทุกคนว่า เธอได้หมด

เตชิตสบตาเธอ ดวงตาที่สงบนิ่งมาตลอดจู่ๆก็สั่นไหวขึ้น มา ถามเธออย่างไม่มั่นใจ “คุณอยากกลับไปหรอ?”

นัชชาพยักหน้าอย่างพอใจ “ก็อยากนะ”
ธนัทดีใจมาก “อยากมาตอนไหนมาได้ตลอดเลย เตชิต แน่วแน่เกินไปแล้ว ปีนี้บอกว่าไม่มาก็ไม่มา เอาหน้าที่ทั้งหมด โยนให้ฉันหมดเลย ยุ่งจนจะตายอยู่แล้ว”

“พี่ธนัท งั้นผมไปได้ไหมอะ?” ชนัยเล่นมุกได้ถูกเวลา ปรัณจ้องเขา แล้วพูดน้ำเสียงเย็นชา “แกจะไปสร้างปัญหา

ล่ะสิ?”

เปลี่ยนเรื่องคุยแล้ว บรรยากาศที่มีชีวิตชีวาขึ้นมา มอง เห็นเวลาใกล้จะสี่ทุ่มแล้ว เงียบกันสักพักหนึ่งก่อนจะบอกลากัน

นัชชาและเตชิตไปส่งคนที่ประตู เห็นรถหายไปจากประตู ใหญ่แล้วจึงหมุนตัวกลับเข้าไป นัชชารู้สึกว่าทั้งร่างมีแต่กลิ่นหม้อไฟ

ยุ่งมาค่อนวัน

ขึ้นไปอาบน้ำชั้นบนก่อนนะ”

“โอเค”

ห้องในบ้านเยอะ เตชิตไปที่ข้างๆห้องรับแขกอาบ

นัชชาเลือกชุดนอนสายเดี่ยวผ้าไหมสีแดง ปลายกระโปรง อยู่กลางต้นขา ผ้าลูกไม้ดูยั่วยวน ผมยังไม่แห้ง ก็ถือผ้าออกมา

เตชิตก็อาบเสร็จแล้ว มองตามเสสียงมา เห็นเพียงประตู ห้องน้ำเปิดอยู่ ไม่เห็นคน มีแต่ไอน้ำที่เหลืออยู่คลุมเครือ หลัง มือขาวผลักประตู ก็เห็นสีแดงสะดุดตาปรากฏอยู่ในสายตา

เธอสูงหนึ่งร้อยหกสิบเจ็ดเซนติเมตร ไม่เยอะไม่มากกำลัง พอดี สัดส่วนขายาวดีมาก ด้านล่างผอมเพรียว ไม่มีอะไรที่เธอขาด มา แขนทั้งสองข้างก็เรียวยาว ทั้งร่างสวยงามราวกับปั่นออก

เตชิตชอบเวลาเธอใส่เสื้อผ้ามีสีสันมาก ยิ่งขับให้ผิวเธอ

ขาว

เขากลืนน้ำลายอย่างไม่รู้ตัว ควบคุมตัวเองไม่ให้มองไปที่ หน้าอกเธอ รอให้เดินมาด้านหน้า เขาควบคุมอารมณ์ได้ดี สายตาขึ้นมาอย่างสงบนิ่ง “อาบเสร็จแล้วหรอ?” เงย

น้ำเสียงเขาเรียบ แต่ว่าสายตาที่สงบนิ่งนั้นกดความ ปรารถนาไว้ มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ