ตอน455รักษาด้วยการเปลี่ยนถ่ายเลือด

ตอนที่455 รักษาด้วยการเปลี่ยนถ่ายเลือด

“เขาพูดแบบนี้จริงหรอ” ปรัณยืนมองหน้านัชชา ยื่นชาไป

ให้เธอ “เมื่อวานพี่โทรหาเขาก็ไม่รับสาย หลังจากนั้นก็ติดโต ไม่ได้อีกเลย คงตัดสินใจจะไม่กลับมาจนกว่าจะหายขาด”

คาดไม่ถึงที่เขาจะบอกให้เธอไม่ต้องรอ ทั้งๆที่เขาต้องการ และรักเธอมากมายขนาดนั้น

นัชชาไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เมื่อวานหลังจากที่เตชิตจากไป เธอร้องไห้หนักมมาก หนักกว่าครั้งไหนที่ผ่านมา ถ้าเขาเพียง แค่จากไปเฉยๆไม่เท่าไหร่ แต่เขาจากไปเพราะเรื่องสุขภาพ ร่างกาย ในใจเธอเหมือนถูกมีดกรีด เลือดไหลไม่หยุด

“พี่รู้ว่าตอนนี้เธอเสียใจ การที่เขาตัดสินใจทำแบบนี้เพราะ ต้องการปกป้องเธอกับลูก เขาคงเป็นคนที่เสียใจและเจ็บปวด มากที่สุด” ปรัณไม่รู้จะปลอบนัชชายังไง จะต้องพูดยังไง แต่เขา อยากจะพูดอะไรเพื่อปลอบเธอบ้าง

นัชชายิ้มส่ายหน้า “ตอนนี้ฉันไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น ต้อ การเพียงให้เขาหายกลับมาเป็นปกติ พอนชนึกถึงสภาพที่เขา ต้องทนเจ็บปวด นัชก็แทบจะ…….……..
เธอหยุดชะงักพูดไม่ออก ความกังวลกลัวของเธอทำให้ เธอนํ้าตาแทบไหล

“อยากไปเยี่ยมเขามั้ย” ปรัณลองถามขึ้น พวกเขารู้ที่ที่เต ชิตทำการเข้ารักษาตัว ทำงานสายเดียวกัน ถึงจะไม่ใช่ชนัยเขา ก็สืบได้

“ไม่ค่ะ” นัชชาตอบกลับแบบไม่ลังเล คำถามนี้เธอคิดมา ทั้งคืน ตอนนี้เธอทำใจได้แล้ว “การที่เขาตัดสินใจจากไปแบบนี้ เขาคงคิดมาดีแล้ว นัชเคารพในการตัดสินใจของเขา ถ้านับไป นัชกลัวจะหักห้ามใจตัวเองไม่ได้

ปรับค่อนข้างแปลกใจที่เธอพูดออกมาแบบนี้ เขานึกมา ตลอดว่าเธอเป็นคนที่ทำอะไรชัดเจน แต่นึกไม่ถึงว่ายังตัดสินใจ แบบเด็ดขาดได้ด้วย

“โอเค ถ้าอยากเจอเมื่อไหร่ให้บอกพี่

พอเตชิตถึงสถานบำบัดของLee เขาก็เดินเข้าไปในห้อง พักที่เขาเตรียมไว้ให้ เขาทำการตรวจเช็คทั้งตัว ค่าตัวเลข แม่นยำกว่าครั้งก่อน และส่วนผสมในเลือดก็เห็นได้อย่าง ชัดเจน

Lee เอาผลตรวจมาอธิบายจะทำการรักษาครั้งแรกยังไง

ให้เขาฟัง “ขั้นแรกพวกเราจะหยุดยาที่ปรัณ ให้แกกิน ถึงมันจะ ช่วยบรรเทาความเจ็บปวดได้ แต่ตอนนี้แกพักรักษาอยู่ที่นี่ไม่ เหมือนตอนอยู่ที่บ้าน มันไม่ได้มีผลดีหรือช่วยในการรักษา
เตชิตไม่ขัดข้อง “ได้”

“แต่มันจะมีผลตามมา ร่างกายแกจะรู้สึกไม่ปกติ ทำใจไว้ ได้เลย” Leeพูดเตือนเขาทุกอย่าง

“เจ็บปวดไม่เป็นไร ขอแค่หายเร็วๆ” เตชิตพูดโดยไม่ลังเล เขาเตรียมใจไว้แล้วการที่เขาอยากหายแล้วกลับมาเป็นปกติ มันไม่ใช่เรื่องง่าย

Leeได้ยินดังนี้ สีหน้าเปลี่ยนไป เขาคิดว่าตัวเองเก็บซ่อน ไว้ได้ แต่เตชิตตาคมกว่า ถูกจับได้

“แกต้องการจะบอกอะไร บอกมาตรงๆ” เตชิตดูออกว่า เขากำลังลังเล

Leeเงียบไปสักพัก มองดูหน้าจริงจังของเขา “ความจริง มันมีอีกหนึ่งวิธี………

เตชิตยกคิ้วขึ้น แววตาเริ่มมีความหวัง

“เปลี่ยนถ่ายเลือด” Lee พูดออกมาด้วยน้ำเสียหนักใจ

การที่เป็นหมอ ถึงแม้จะไม่ใช่หมอที่เก่งกาจ ก็ไม่ใช่เรื่อง แปลกที่จะใช้วิธีนี้ ไม่ต้องบอกว่าวิธีนี้จะเวิร์คหรือไม่เวิร์ค เพียง แค่คิดก็ไม่ควรจะคิดแล้ว

แต่อะไรมันก็เกิดขึ้นได้ ถ้าถึงเวลาเตชิตไม่สามารถ ควบคุมไว้ได้ มันก็คงไม่มีทางเลือกอื่นที่ดีไปกว่านี้

วิธีนี้เขาไม่เคยได้ยินปรัณพูดถึง เขาไม่มีทางที่จะไม่รู้ คง เลือกที่จะไม่พูดถึงเพรายังไม่ถึงขั้นวิกฤตจริงๆ
“เปลี่ยนถ่ายเลือดหรอ” เตชิตขมวดคิ้ว ถามอย่างไม่

เข้าใจ

“ใช่ พูดให้เข้าใจง่ายๆก็คือ น่าเลือดของคนที่เข้ากับแก ได้มากที่สุดเปลี่ยนถ่ายเข้าไปในตัวแกทีละนิด แต่แน่นอนมันก็ ต้องมีผลข้างเคียงบางอย่างตามมา

“แล้วเปอร์เซ็นต์ความสำเร็จมีเท่าไหร่”

“ไม่แน่นอน มันเป็นไปได้หลายแบบ Lee ส่ายหัว ไม่งั้น คงไม่มีคนมากมายขนาดนี้ไม่ดีขึ้นหลังจากที่ผ่านการผ่าตัดไป แล้ว

เตชิตเงียบ ในหัวมีความคิดมากมาย “ขอแค่หายขาดได้ ฉันยินดีจะยอมรับผลที่ตามมา

“เต มันไม่ได้ง่ายอย่างที่แกคิด จะอธิบายแบบนี้ละกันให้ เข้าใจง่ายๆ ถ้าเลือกใช้วิธีนี้จริง มันไม่เหมือนกับการเปลี่ยน ถ่ายเลือดในแบบปกติทั่วไป ต้องเปลี่ยนเลือดเดิมในตัวแกออก ร้อยละหกสิบ มันไม่ได้จะเสร็จกันง่ายๆ ร่างกายคนเราต้องการ เวลาในการรับตัว ถ้าจะให้เร็วสุดไม่ว่ายังไงก็คงต้องใช้เวลา ประมาณครึ่งปี” Lee ไม่อยากให้เขาเลือกใช้วิธีนี้เพราะมันจะ เสี่ยงเกินไป “เอางี้ แกลองรักษาในแบบวิธีเดิมไปก่อน ถ้าพอ ถึงเวลานั้นแล้วมันยังไม่ดีขึ้นเราค่อยเปลี่ยนมาใช้วิธีนี้ โอเค มั้ย”

ถึงเตชิตจะใจร้อนอยากหายเร็วๆแล้วกลับไปหานัชชา แต่Leeเป็นถึงหมอ เขาก็ทำได้แค่ทำตามที่เขาบอก
เขาก้มหน้ามองรองเท้า พยักหน้าตอบด้วยความเหนื่อย ล้า “โอเค เอาตามที่แกว่าเลย

อีกฝั่ง ชนุดมรู้เรื่องที่เตชิตไม่ได้อยู่กับนัชชาแล้ว ถึงราย ละเอียดแน่ชัดเขาไม่รู้ เขาก็เริ่มรู้สึกไม่สบายใจ

นั่งมองดูบรรยากาศกลางคืนที่ห้องทำงาน ชนุดมหยิบมือ ถือที่เงียยบสนิทขึ้นมาดู เปิดเข้าไปในรายชื่อ ชะงักค้างตรง เบอร์ที่กำลังจะโทรออก

ครึ่งนาทีต่อมา เขาโยนมือถือลง โต๊ะ ยืนขึ้นเดินไปข้าง หน้าต่าง ร่างสูงใหญ่ที่ยืนอยู่ท่ามกลางแสงไฟ แลดูโดดเดี่ยว

เขานึกว่าการที่เขาจากมาครั้งนี้นัชชากับเตชิตจะมีชีวิตที่ สุขสงบ แต่ไม่นึกว่าผู้หญิงที่ชื่อประทินจะสร้างปัญหามากมาย ให้กับพวกเขา ทำให้ใจที่เริ่มปล่อยวางได้ของเขาก็กลับเป็น ห่วงขึ้นมาอีกรอบ

กี่ครั้งที่ก่อนนอนต้องเห็นภาพที่อยู่ในห้องผู้ป่วย เป็นภาพ ของนัชชากับเตชิตและธีมนต์ ทุกครั้งที่ตื่นมาจะรู้สึกไม่สบายใจ

ผู้หญิงคนนั้นไม่มีทางเป็นของเขาอีก ไม่มีแม้แต่เหตุผลที่ จะต้องคอยอยู่เคียงข้างเธอ ไม่ได้เป็นเพราะนัชชา แต่ปัญหามา จากตัวเขาเอง เพราะเขาไม่สามารถจะห้ามใจไม่ให้เต้นแรง ตอนอยู่ใกล้เธอ

เขาเลยเลือกที่จะจากมา วิ่งหนี ไม่เจอดีที่สุด
แต่พอเขาได้ยินข่าวนี้ เขาก็ห้ามใจไม่ให้เจ็บไม่ได้ ความ เจ็บนี้คอยเตือนเขาว่าไม่ว่ายังไงเรื่องระหว่างเธอกับเขาก็ไม่มี ทางเป็นไปได้

ให้ตายเหอะ

ชนุตมยิ้มเยาะตัวเองที่ไม่สามารถทำมันได้

ทำเพื่อเด็กแล้วกัน

เขาลังเลอยู่นาน แต่ก็เลือกหาข้ออ้างให้ตัวเอง และรีบกด จองตั๋วบินกลับประเทศพรุ่งนี้เช้าอย่างไม่ลังเลอีกต่อไป

และทันใดนั้น หลังจากที่เขาจองเสร็จ ก็มีสายเข้า “คุณชน ดมครับ พรุ่งนี้มีประชุมตอน โมง ทางนั้นขอเลื่อนเป็นบ่าย2 คุณโอเคมั้ยครับ”

“ยกเลิกไป

“ว่าไงนะครับ”

“ยกเลิก” เขาพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ “ฉันมีเรื่องต้องไป จัดการเลื่อนงานนัดทุกอย่างไปก่อน

ผู้ช่วยกำลังอึ้งอยู่เขาก็กดวางสายทิ้ง ชนุดมมองดูหน้าจอ มือถือที่มืดสนิท เขาเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับงานมาโดย ตลอด ไม่ชอบคนที่มองเรื่องความรัก อารมณ์ความรู้สึกเป็น เรื่องใหญ่ พอมาตอนนี้เขากลับมาเป็นเอง

โชคชะตากลั่นแกล้ง เรื่องความรู้สึกมันกลับกลายเป็น เรื่องที่เขาไม่สามารถหักห้ามตัวเองได้