ตอน434ร่างกายของชายคนนี้สว่างสไว

ตอนที่434 ร่างกายของชายคนนี้สว่างสไว

เรื่องของเตชิตและธีมนต์คนรอบข้างก็รู้กันอย่างรวดเร็ว พวกธนทรีบมาที่โรงพยาบาล มองชายที่นอนอ่อนแออยู่บน เตียงห้องผู้ป่วยแยกเดี่ยว ในใจยากที่จะยอมรับ

“เป็นแบบนี้ได้อย่างไร? ร่างกายมีปัญหาอื่นอีกไหม?”

เป็นเพื่อนกันมาหลายปี ทุกคนเป็นกังวลอย่างมาก

ปรับกดดันมากกว่าใครอื่น “ยังต้องสังเกตอาการอีกสาม วัน ถ้าสามารถผ่านสามวันนี้ไปได้ ก็สามารถช่วยชีวิตไว้ได้

ช่วยชีวิต

สองคำนี้ฟังดูแล้วสำคัญและเลี่ยงไม่ได้ขนาดนี้ ใช่แล้ว ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการมีชีวิตอยู่ต่อไป แต่ต้องอยู่ในสภาพ ไหนถึงสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ล่ะ?

“นัชชาล่ะ สภาพจิตใจเธอยังดีไหม?” ธนัทวางสายตาไป ยังร่างบางที่พิงอยู่ข้างเตียง

“คุณว่าไงล่ะ” ปรัณถอนหายใจด้วยความหมดอาลัยตาย อยาก “ตอนนี้เตชิตมีความลำบากยากเข็ญมาก ภายในใจเธอ ทุกข์ทรมาณมาก สองคนนี้อย่ามองว่าเข้าถึงกันอย่างปกติ ใน ช่วงวิกฤติยังเป็นห่วงกันและกัน นัชชาร้องไห้อยู่ตลอดเวลาเอนตัวข้างกายเขายากที่จะหลับลง

ธนัชอ่านมาคดีมานับไม่ถ้วน ผ่านประสบการณ์ฉากเรียก น้ำตามาไม่น้อย แต่ตอนนี้ได้ยินคำพูดพวกนี้ แล้วยังเห็น เหตุการณ์แบบนี้ อดไม่ได้ที่ขอบตาจะแดง เขารีบเบนสายตา ออกมา “เตชิตตกอยู่ในสภาพลำบากยังมีผู้หญิงแบบนี้คอยอยู่ ด้วย ถือว่าพระเจ้ายังดูแลอยู่

ความรักของนัชชา พวกเขายังรู้สึกว่าเป็นความรักแบบพี่

น้อง

มุมปากปรัณฉายแววขมขื่น “ก็ขอให้เจ้านี้ผ่านไปได้ จาก นี้ไปก็ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข

หลังจากเรื่องนี้ อุปสรรคอะไรระหว่างนัชชากับเขาก็ไม่มี อย่างแน่นอน คนเราจะรู้ความรู้สึกตัวเองชัดเจนก็ต่อเมื่อเผชิญ หน้ากับความตาย ถึงจะสามารถปล่อยความเข้าใจผิดพวกนั้น ทิ้งไป ถ้าผ่านความโชคร้ายมาได้จะโชคดีตลอดหลังจากนั้น หวังให้เตชิตสามารถรอดมาได้

“ทางด้านประทินจัดการหรือยัง?”

พูดถึงตัวการของเรื่องทั้งหมด ปรัณที่เป็นคนอ่อนโยน ใบหน้าก็เย็นชาขึ้นมา “ชนัยจัดการแล้ว ไม่ให้เธอสบายใจ แน่นอน หลังจากจับได้ยังไม่ได้ส่งไปสถานีตำรวจ ผมกำชับเขา แล้วว่าอย่าทำให้ถึงตาย ไม่งั้นไม่คุ้มกับบาดแผลของเตชิต”

ธนัทขมวดคิ้วอย่างไม่รู้ตัว แต่พอนึกถึงใบหน้าของประทิน ก็ผ่อนคลายลงอย่างรวดเร็ว เขาไม่เคยมีความคิดที่ว่าฟันต่อฟัน หรือการใช้กำลังแก้แค้น แต่ในเรื่องการสูญเสียของคนคน หนึ่งนั้น สําหรับผู้หญิงที่ไม่ได้ดีไปกว่าสัตว์ร้าย เขาไม่สามารถ เห็นอกเห็นใจเธอได้แม้แต่นิดเดียว

หลังจากสงบอารมณ์ลงเล็กน้อย เขาก็มองไปที่ผู้ชายบน เตียงผู้ป่วยอีกครั้ง จากนั้นก็ยกมือขึ้นมาตบบ่าปรักอย่าง จริงจัง “ปรัณ ลำบากหน่อยนะ ต้องให้เตชิตยืนขึ้นมาได้อีก ครั้ง”

ต่อมาก็รับปากอย่างจริงจัง “ผมจะพยายามอย่างเต็มที่

เรื่องของเตชิตก็ไปถึงหูชนุดมอย่างรวดเร็ว เขายังตกอยู่ ในช่วงสะเทือนใจกับการจากไปของนัชชาไม่เลือนหายไป หลัง ฟังข่าวนี้ก็ตกตะลึงไปสักพักใหญ่ถึงมีปฏิกิริยาโต้ตอบ

เขาไม่ได้ติดต่อกับคนอื่น กลับมาเมือง J ด้วยความ รวดเร็วทันที หลังจากที่อยู่ของลูก รีบตรงดิ่งไปที่ไวโรจน์วิลล่า แม้แต่เวลาหายใจยังไม่มี

หลังจากเกิดเรื่องขึ้น ธีมนต์ถูกดูแลโดยนารินและจินต์ กลัวว่าหลังจากเด็กตกใจกลัวไม่คุ้นเคยกับการเปลี่ยนสภาพสิ่ง แวดล้อม จินต์นำกระเป๋าเดินทางตัวเองย้ายออกไปโดยตรง

ตอนนี้โทรศัพท์บ้านดังขึ้นมา โทรมาจาส่วนกลางของ คฤหาสน์ บอกว่าคุณชนุดมอยู่หน้าประตู จินต์อึ้งไปสักพัก ก่อน จะเข้าใจอย่างรวดเร็วว่า “คุณชนุดม” ที่ว่าหมายถึงใคร ใคร่ครวญเล็กน้อยก่อนจะอนุญาต “ให้เขาเข้ามาเถอะ”
ไม่ใช่นอกเหนือจากการคิดพิจารณาอื่น แต่เป็นเพราะสอง วันนี้ได้ยินเด็กพูดถึงคุณอาชนุดมคนนี้ จินต์ยอมรับว่าให้ชนุดม เข้ามาก็เพื่อเด็ก

ถึงอย่างไรแม้ว่าความรู้สึกระหว่างเธอกับนัชชาจะดี แต่ เด็กก็สนิทกับชนุดมมากกว่านิดหน่อย

ที่ต่างประเทศห้าปีนั้น ไม่ได้รอสูญเปล่า

รถของชนุดมขับเข้าประตูคฤหาสน์ นอกประตูมีชนัยอยู่ ป้องกัน กลัวว่าจะมีคนตามมารบกวนเด็ก เห็นว่ารถเขาขับเข้า ช่องมา กำลังเตรียมซักถาม จินต์ก็ปรากฏตัวขึ้นหน้าประตู และ เปิดประตูคฤหาสน์ให้เขาด้วยตัวเอง

ชนุดมเข้ามาสนามหน้าบานได้อย่างราบรื่น ลงจากรถมา ก็ไม่ได้พูดจาไร้สาระ ไม่แม้แต่จะมองหน้าจินต์ด้วยซ้ำ สีหน้า เงียบขรึมเดินตรงเข้าประตูหน้าไป

ภายในใจจินต์รู้สึกกังวล รีบก้าวเท้าไปหา แล้วตะโกน เรียกเขา “คุณชนุดม รบกวนรอเดี๋ยว!”

ภายในใจของชนุดมมีแต่เด็ก ได้ยินเสียงเธอบอกให้หยุด แม้จะไม่พอใจแต่ก็หยุดฝีเท้าลง สายตาที่มองไปค่อนข้างเอา จริงเอาจัง

จินต์เร่งฝีเท้าเดินไปตรงหน้า ขวางระหว่างเขาและประตูไว้ “คุณชนุดม ฉันรู้ตอนนี้คุณเป็นห่วงธีมนต์มาก แต่เด็กเพิ่งโดย ลักพาตัว ตื่นตระหนกไม่น้อย อารมณ์ยังไม่คงที่ รบกวนคุณ อย่าแสดงอาการตื่นเต้นมากเกินไป”
แม้จะรู้ว่าเขาไม่มีทางทำร้ายมนต์ แต่จินต๊อดไม่ได้ที่จะ กำชับ ถึงอย่างไรได้พูดออกไปแล้วก็วางใจขึ้นหน่อย

ชนุดมพยักหน้า ไม่ได้พูดอะไรอื่น มีเสียงหนักๆออกทาง โพรงจมูกหนึ่งค่ “อืม

จินต์ถึงจะเปิดประตู ทั้งสองเข้าไปพร้อมกัน น้าในกำลังดู โทรทัศน์เป็นเพื่อนมนต์ในห้องนั่งเล่น มีตุ๊กตาของเล่น มากมายวางอยู่พรมบนโซฟาในห้องนั่งเล่น เป็นคำแนะนำของ คุณหมอ

ธีมนต์ได้ยินเสียงหน้าประตูก็หันศีรษะไปมอง ดวงตาโต หลังเห็นชนุดมก็อึ้งไปสักพัก แล้วก็ยิ่งเบิกตาโตกว่าเดิม ถ้าเป็น เมื่อก่อนเขาต้องรีบพุ่งไปอยู่ในอ้อมกอดของเขาแล้ว แต่ตอนนี้ เด็กน้อยกลับนั่งมองเขาอย่างเหม่อลอย

ชนุดมเจ็บปวดใจในทันที เด็กคนนี้แม้ว่าไม่มีความ สัมพันธ์ทางสายเลือดกับเขา แต่ความผูกพันตั้งแต่เล็กจนโต นั้นได้ลึกซึ้งจนถึงก้นบึงหัวใจตั้งนานแล้ว

ผู้ชายเดินตรงไป ร่างกายสูงใหญ่ยืนอยู่หน้าโซฟา แม้แต่ น้ารินก็ต้องพยายามเงยหน้าถึงจะมองเห็นใบหน้าเขา

ชนุดมดึงเด็กน้อยเข้าอ้อมอก ฝ่ามือใหญ่ลูบปลอบ กระหม่อมเขาเบาๆ “ไม่ต้องกลัวนะ อามาแล้ว”

รู้สึกถึงความอ่อนโยนบนกระหม่อม เด็กน้อยดูเหมือนว่า จะค่อยๆมีสติขึ้น เสียงของหนุ่มน้อยปนไปด้วยเสียงสะอื้น มือ เล็กทั้งสองข้างกอดเข้าที่เอวเขาแน่น “คุณอา…..
ชนุดมเปลี่ยนท่าทางเย็นชาตอนก่อนเดินเข้ามา ย่อตัวลง ในระดับเดียวกับเขา สายตาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน “กลัว มากเลยใช่หรือเปล่า?”

ธีมนต์นึกย้อนไปถึงเรื่องที่เกิดขึ้นไม่นานทั้งหมด พื้นที่ แคบๆ ในกระท่อมที่ทรุดโทรม และยังมีการคุกคามและการตบ ตีจากประทิน กะพริบตาที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตา “ยิ้ม! ผมคิด ว่าจะไม่ได้เจอพ่อแม่และอาอีกแล้ว”

ได้ยินเขาพูดคำว่า “พ่อ” ชนุดมก็ไม่สามารถควบคุมความ ร้อนใจได้ สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป

“ไม่ต้องกลัวนะ มีอาแล้วใครก็มาทำร้ายหนูไม่ได้ คนร้าย ก็ถูกจับแล้ว” สายตาชนุดมก็จับจ้องไปเห็นรอยสีม่วงบน หน้าเด็ก อยากลบแต่กลัวเขาเจ็บ มือใหญ่ค้างอยู่กลางอากาศ “เจ็บไหม?”

เด็กส่ายหัวอย่างเข้าใจ ยิ้มออกมาทั้งๆที่มีหยาดน้ำตา “ไม่เจ็บครับ มีอาอยู่ด้วยผมก็ไม่เจ็บแล้ว!”

ด้านหลัง หลังจากจินต์ได้ยินประโยคนี้ก็หมุนตัวเบาๆ อด ไม่ได้ที่จะอยากร้องไห้ รอยฟกช้ำสีม่วงทั้งใหญ่และเล็กนับรวม กันได้เจ็ดแปดที่ ส่ววนมากจะอยู่แถวท้องกับหน้าอก เห็นได้ชัด ว่าตอนนั้นลูกน้องของยัยบ้านั่นเยอะมาก

ชนุดมกัดฟันระงับอารมณ์โกรธในร่างกาย ไม่ให้เด็กกลับ ไปนึกต่อ “รอยแผลพวกนี้จะกลายเป็นเหรียญรางวัลของธีมนต์ เหมือนกัปตันอเมริกา แล้วก็ยังมีสไปเดอร์แมนที่หนูชอบไง ธีมนต์คือลูกผู้ชาย จึงไม่กลัว ต่อไปนี้เจอเรื่องพวกนี้หนูจะสามารถ กลายเป็นยอดมนุษย์ปกป้องคุณแม่ได้

โทนเสียงช้าและเบาของผู้ชายดังข้างหูจินต์ เธอรู้สึกมา โดยยตลอดว่าผู้ชายอย่างชนุดมนั้นหลักแหลมและอันตราย เกินไป ราวกับว่าไม่มีใครสามารถสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยน ที่สุดภายในใจเขาได้ แต่พอได้ยินประโยคนี้เธอก็พบว่า มีเรื่อง ราวมากมายที่ไม่ใช่อย่างที่คุณเห็น เมื่อเผชิญหน้ากับธีมนต์ ร่างกายของผู้ชายคนนี้นั้น สว่างไสว