ตอน399เหตุผลที่เก็บมาอยู่ห้าปีไม่ ตื่นเต้น

ตอนที่399 เหตุผลที่เก็บมาอยู่ห้าปี ไม่ตื่นเต้น

ถ้าหากผู้หญิงคนหนึ่งไม่รักคุณ ในสถานการณ์ที่หลังชน ฝาเช่นนี้ เธอจะยังคงให้กำเนิดและเลี้ยงดูลูกของคุณให้เป็น อย่างดีได้อย่างไรกัน และเธอก็พยายามอย่างสุดชีวิตที่จะทำ มันให้ดีที่สุด

ทั้งหมดที่เธอทำก็เพราะพ่อของเด็กคือเขา เพราะผู้ชายที่ ชื่อเตชิต!

แม้ว่ารู้มานานแล้วว่าเธอต้องมีความรู้สึกต่อเขา แต่ว่าเต ชิตก็อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น เขาใช้มือทั้งสองจับแก้มหญิงสาวเอา ไว้ ก้มหัวลงและจูบใบบนเปลือกตาที่เปียกคู่นั้น “ผมรู้ผมเป็น คนร้ายกาจ คนดีของผมอย่าร้องไห้นะ อีกหน่อยคุณจะมีผมอยู่ ด้วยเสมอ!”

“คุณรู้ตัวใช่ไหมว่าคุณแย่แค่ไหน คุณรังแกฉันเมื่อห้าปี ก่อน ห้าปีต่อมาคุณก็ยังขู่จะแย่งลูกไป คุณไม่รู้หรอกว่าฉันกลัว แค่ไหน…”

เตชิตถูกเธอโวยวายใส่จนไปต่อไม่เป็น ใบหน้าเปลี่ยนสี ดวงตาเต็มไปด้วยความทุกข์
รู้ ทำไมจะไม่รู้ ในเวลานั้นเขาถูกจู่โจม ในสมองมีแต่เธอ ผิดถูกไม่รู้แค่ทำยังไงก็ได้ให้เธออยู่ เมื่อเห็นชนุตมเขาทั้งโกรธ ทั้งโมโห กลัวว่าเธอจะเป็นของคนอื่น ยังดีที่ ทุกอย่างยังไม่สาย เกินไป

“คุณว่ายังไงก็ต้องว่าตามนั้น คุณขอโทษก็ต้องยกโทษให้ ผ่านมานานแล้วก็ให้ปล่อยผ่านไป!” เธอร้องไห้และถามเขา ละหันมาหัวเราะเยาะตัวเอง

ว่าตามนั้น

คำตอบนี้ชัดเจนสำหรับทุกคน เพราะเธอไม่เคยปล่อยวาง ผู้ชายคนนี้ไปได้ เธอหลงรักเขา เธอสามารถทำเป็นปากแข็งแต่ ไม่สามารถหลอกตัวเองได้

เตชิตได้ยินคำสองคำที่ทำให้สั่นสะท้าน เขารู้ ในใจนัชชา ก็มีเขาอยู่ และประทับใจต่อคำสารภาพของเขา เขาทั้งกังวล และทั้งรอคอย “นัช ในใจคุณก็มีผมอยู่ ให้โอกาสผมอีกสักครั้ง ได้ไหม”

นัชชาถูกเขาจับใบหน้าเอาไว้ ไม่มีที่ไหนให้ซ่อน ไม่ สามารถหลบสายตาเขาได้ ใบหน้าของเธอก็แดงขึ้นมาตาม ธรรมชาติ “คุณไม่ต้องถามแล้ว

เธอพูดเช่นนี้ เหมือนกับว่ายอมรับแล้ว

เตชิตมีความสุขมาก ดวงตาแดงยกตัวเธอขึ้นเล็กน้อย และหมุนรอบตัวเป็นวงกลม “ตกลง ผมไม่ถามแล้ว ผมจะพิสูจน์ ให้คุณเห็นด้วยการกระทำของผม!
พูดจบ เขาก็อดไม่ได้ที่จะตื่นเต้นครั้งแล้วครั้งเล่า “ที่รัก คุณยังรักผม คุณยังรักผม…

นัชชาทนฟังไม่ได้ เธอยังรู้สึกละอายใจอยู่ น้ำตายังเอ่ออยู่ เต็มทั้งสองตา “ไม่ต้องพูดแล้ว!”

เตชิตจับเธอเอาไว้แน่น ราวกับจะกลืนกินเธอเข้ากับร่าง ของตัวเอง “ถ้าสามารถย้อนเวลากลับมาได้อีกครั้ง ผมจะไม่ให้ คุณต้องเจอกับสิ่งเหล่านี้ ทำให้คุณต้องเจ็บปวดจนต้องหนีไป เป็นเรื่องที่ผมจะเสียใจไปตลอดชีวิต เกิดเรื่องที่ไม่สามารถ แก้ไขได้ พูดมากไปก็มีแต่คำพูดเปล่าๆ ที่ผมทำได้คือต่อจากนี้ ไปคือเพิ่มความใส่ใจเป็นสองเท่า ปกป้องคุณ ปกป้องลูกของ เรา”

เมื่อหนัชชาได้ยินคำพูดนั้นก็สะเทือนใจเล็กน้อยเมื่อนึกถึง ว่าเขาจะทำหน้าที่พ่อที่มีความรับผิดชอบ จินตนาการเห็นภาพ ธีมนต์มีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ

ถึงแม้หญิงสาวจะแข็งแกร่ง หวังว่าหลังจากเรื่องราว ทั้งหมดเธอจะมีที่หลบภัยของตัวเอง ไม่ว่าภายนอกเธอจะดู แข็งแกร่งสักแค่ไหน แต่หัวใจนั้นอ่อนโยนเสมอ เธอปฏิเสธไม่ ได้ว่านี่ก็สิ่งที่เธอรอคอย

เตชิตไม่ได้บังคับให้เธอพูดอะไรสักคำ เขารู้ว่าเธอหน้า บาง เมื่อเวลาผ่านไปทุกอย่างก็จะสุกงอมเอง แทนที่จะบีบ บังคับ ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ได้เท่านี้ก็เป็นที่น่าพอใจแล้ว

สายตาของชายคนนั้นตกลงที่ริมฝีปากสีชมพู ริมฝีปากของเธอเล็กแต่ได้รูปสวย ตอนนี้เธอหยุดร้องไห้แล้ว

ดวงตาทั้งคู่ของนัชชาซึ่งซ่อนทะเลและดวงดาวเอาไว้ ขณะ

นี้ความเย็นและความมืดยามปกติได้หายลับไป ในเวลานี้พวก เขาเต็มไปด้วยความรักและความปรารถนาอันแรงกล้า

ดวงตาทั้งสี่ประสานกัน อุณหภูมิในร่างกายเริ่มร้อนขึ้น พวกเขาคุ้นเคยกับร่างกายของกันและกัน แค่มองตาก็เข้าใจ ในสิ่งที่อีกคนต้องการ

เตชิตขยับตัวเข้าใกล้ ใช้จมูกคลอเคลียเธอ เมื่อเห็นว่า เธอไม่ได้ต่อต้านหรือหลบหนี เขาปลื้มปริ่มใจ เขา โน้มตัวลงจับ ปากที่เผยอเปิดออกเล็กน้อย

เขาจูบลงอย่างนุ่มนวล ค่อยๆบรรจงจูบอยู่เป็นครึ่งนาที หลังจากนั้นจึงค่อยๆขยับเข้าใกล้กลับไปมาเหมือนกับการเลีย ปาก เมื่อร่างกายของเธอผ่อนคลายเต็มที่ เขาจึงบุกเข้าไปถึง ฟันของเธอและเข้าไปข้างใน

พวกเขารู้สึกถึงลมหายใจและจังหวะการเต้นหัวใจของกัน และกัน นัชชาสั้นอย่างไม่สบายใจ ยังมีรอยเปียกอยู่ที่มุมตา เขาจูบขึ้นอีกครั้งเหมือนกับสัตว์ร้ายตัวน้อยที่ได้รับบาดเจ็บและ ได้รับการรักษา

เธอตอบรับการจูบของเขาอย่างกระตือรือร้น เตชิตสอด ส่ายมือใหญ่ไปที่เอวของเธอ ประสานศีรษะของเธอไปตลอด ทาน จูบนี้ค่อยๆลึกซึ้งยิ่งขึ้น

บนระเบียงที่เงียบสงบ ทั้งสองจูบกันจนเหมือนทุกอย่างถูกขยายออก นัชชาได้ยินก็หน้าแดง หลบไม่ได้เบี่ยงหัวหนีออก บุคคลนี้ยังคงไม่หยุด จูบแก้มของเธอ จมูก หน้าผาก ความ แข็งแกร่งยังคงอยู่

เตชิตชิมน้ำตารสเค็มของเธอ ในใจรู้สึกสงสาร เขาจูบที่

ติ่งหูของเธอ นี่เป็นหนึ่งในจุดอ่อนของร่างกายของเธอ เมื่ออยู่ๆ ก็ไปสัมผัสมันก็ทำให้ร่างกายของเธอตกตะลึง

เขารู้สึกสนุก ค่อยคลอเคลียใบหูและติ่งหูของเธออย่าง

ใจเย็น ทำให้สมองนัชชากระเจิดกระเจิง

บรรยากาศดีเกินไป แต่สถานที่ไม่ถูกต้อง เขาหยุดก่อนที่ จะสูญเสียการควบคุม ก้มหัวลงกระซิบที่ข้างหูของเธอ ข้าวอยู่ไหม” “ยังทาน

ความหมายเป็นนัยของประโยคนี้นัชชาจะไม่เข้าใจได้ อย่างไร เธอปิดขาแน่นและก้มหน้าลง “ธีธียังไม่ได้ทานข้าวเลย ว่าแล้วก็เรียกเขามาทานข้าวเถอะ”

เมื่อได้ยินคำตอบนี้ ชายคนนั้นก็ถอนหายใจ การถอน หายใจนี้ไม่ได้บ่งบอกถึงความรู้สึกที่ชัดเจน

ในที่สุด เขาก็ต้องปล่อยนัชชาออก มือข้างหนึ่งของเขา ล้วงเข้าไปในกางเกง เอาชิ้นส่วนของผ้าที่ไม่ต้องการออกมา ไม่ต้องการให้ความคับข้องใจของตัวเองชัดเจนเกินไป

นัชชาเข้าใจผิด “คุณ…

ท่าทางที่ประหลาดใจของเธอทำราวกับว่าเขาเป็นคนไม่ดีใบหน้าของชายคนนั้นก็กระอักกระอ่วน ในความเป็นจริงมัน เป็นความอัปยศ “มองอะไร เก็บกดมาห้าปี จะไม่ให้ตื่นเต้นเลย หรือไง”

นัชชาสบถกับเขาอย่างหงุดหงิด “คุณพูดเรื่องพวกนี้ออก

มาได้อย่างไร!

“เรื่องพวกนี้รี” จิตวิญญาณของเขากำลังเบ่งบาน “นอกจากคุณ ผมก็ไม่เคยพูดแบบนี้กับใคร

เธอรู้ เมื่อเห็นสีหน้าของเขา ชายคนนี้เริ่มที่จะออกนอกลู่ นอกทางแล้ว แต่ว่าจะทำอย่างไรได้ ในเมื่อรักคนแบบนี้ นอกจากเขาแล้วชีวิตนี้ก็คงไม่มีชายอื่นอีก เธอจะทำอย่างไรได้

เตชิตมองไปที่ห้องน้ำซึ่งอยู่ไม่ไกล และหันมาบอกนัชชา

“ผมไปจัดการก่อน คุณลงไปข้างล่างบอกตรัสเรื่องลูก ทาน

ข้าวที่นี่เสร็จแล้วค่อยไป

นัชชาหน้าร้อนผ่าว ก้มหน้ารับคำและเดินลงบันไดไป ระหว่างที่เดินอยู่ก็ออกที่จะพูดออกมาเบาๆไม่ได้ จัดการ อะไร แล้วจัดการยังไง

เธอเดินลงบันไดไปอย่างตื่นตระหนก เมื่อเดินถึงชั้นหนึ่ง ทันใดนั้นก็เข้าใจ เธอหันกลับไปมองที่ชั้นสอง แต่ว่ามองแล้ว ยังไง เธอได้แต่ถลึงตาใส่

นัชชาริมฝีปากผ่อนคลายและถอนหายใจ ตาแก่ตัณหา กลับ!