ตอน397คุณยินดีให้โอกาสผมอีกครั้งไหม

ตอนที่397 คุณยินดีให้โอกาสผมอีกครั้งไหม

ไม่หลงเหลือความเป็นร้านอาหารแต่เดิมเอาไว้เลย เสียง ก้องเหมือนฉากในหนังสือนิทาน แม้แต่ลมหายใจก็ยังมีกลิ่น อายของดอกไม้อยู่จางๆ กุหลาบหลายชนิดถูกรวมกันเป็น ลูกบอลดอกไม้ แสงสะท้อนให้เห็นถึงความมันวาว

มีลูกเล่นความออดอ้อนลอยอยู่ในบรรยากาศ ไม่รู้ว่าเขา เริ่มเตรียมตัวตั้งแต่เมื่อไหร่ นัชชายืนนิ่งอยู่ที่หน้าประตู เธอได้ เห็นเขาแล้ว

หัวใจเต้นอย่างปั่นป่วน เธอเดินก้าวขาไปข้างหน้าไม่กี่ ก้าว เพิ่งเคยได้รับการเซอร์ไพรส์เช่นนี้เป็นครั้งแรก รู้สึกตกใจ อยู่บ้าง เธอยื่นมือออกเพื่อสัมผัสกลีบดอกไม้และได้ตระหนักว่า นี่คือความจริงไม่ได้ฝันไป

เธอประหลาดใจเป็นอย่างมาก หัวสมองว่างเปล่ามาก ไม่ คิดว่าเตชิตผู้เข้มแข็งในเวลานี้กลับทำสิ่งนี้เพื่อเธอ ตั้งแต่กลับ ประเทศมา ทั้งสองพบหน้าที่เป็นปรปักษ์ต่อกัน ถึงแม้ไม่นานมา นี้เขาจะเปลี่ยนไป แต่มันเร็วและกะทันหันเกินไปจนเธอคาดไม่ ถึง

ก่อนที่จะเข้าประตู เธอยังเป็นกังวลเกี่ยวกับลูกของเธอเป็นอย่างมาก แต่วินาทีหลังจากนั้น พระเจ้ากลับมอบฉากตรง เบื้องหน้านี้แก่เธอ

เธอรู้สึกแสบจมูกขึ้นมา นึกถึงใบหน้าของคนที่ยิ้มไม่เป็น อย่างเตชิต ผู้ชายที่เคร่งขรึม เมื่อห้าปีที่แล้วหาความโรแมนติก ไม่ได้เลย แต่ห้าปีให้หลังกลับทำสิ่งนี้ให้เธอ

ใจเธอสับสนวุ่นวาย ไม่สามารถกลับคืนสู่สภาพปกติได้ คิดฟุ้งซ่านไปไกล เธอมองเห็นบันไดที่พาดไปที่ชั้นสองถูกป ด้วยพรหม นอกจากนี้ยังมีกลีบกุหลาบกระจายอยู่ทั่ว มีสปอร์ต ไลท์สีขาวส่องไว้ทั้งสองด้าน เธอเดินตรงค่อยๆขึ้นบันไดไป อย่างระมัดระวัง และลังเลที่จะเหยียบย่ำลงไปจนทำให้เกิด ความสกปรก

เมื่อเธอก้าวไปถึงชั้นสอง ร่างสูงใหญ่ปรากฏให้เห็นอยู่ที่ มุมไม่ไกล

เธอเงยหน้าขึ้นมอง เห็นผู้ชายคนนั้นในชุดสูทสีเทาเข้ม มันถูกสวมทับเสื้อกั๊กของสุภาพบุรุษและเสื้อเชิ้ตสีขาวและ เนคไทคือเส้นที่เธอมอบให้เขาเป็นของขวัญเมื่อห้าปีก่อน ผ้าเช็ดหน้าสี่เหลี่ยมพับวางอยู่ในกระเป๋าเสื้อ ผมเผ้าจัดแต่ง ทรงเป็นอย่างดี สัมผัสได้ถึงความเป็นทางการ

ภายใต้เส้นผมนั้น มันเป็นสายตาของมนุษย์ จมูกสูงตรง สายตาดูสงบนิ่ง ริมฝีปากเรียวเล็กบ่งบอกให้เห็นถึงความตื่น เต้นของเขาที่มีอยู่มากล้น ในดวงตาทั้งคู่นั้น เงาที่สะท้อนออก มาก็คือเธอ
นัชชาคิดว่าทะเลดอกไม้ก็เพียงพอที่จะทำให้เธอประทับ ใจแล้ว แต่ตอนนี้กลับได้พบว่า สิ่งเหล่านั้นน่าหลงใหลน้อยกว่า หนึ่งสายตาของบุรุษคนนี้

คืนคนคนนี้ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ เธอยื่นมือออกไปทั้งสอง

ข้าง

สายตาย้ายไปที่ดวงตาของชายคนนั้น เส้นเลือดเต้น ราวกับจะพวยพุ่งออกมา เลือดสูบฉีดถึงศีรษะ รู้สึกเหมือนลอง เคว้งอยู่กลางอากาศ

เธอเอื้อมมือออกไปหาฝ่ามืออันใหญ่หนาของผู้ชายคนนั้น สักพักก็รู้สึกเหมือนถูกดึงรั้งเอาไว้

ตื่นเต้น หวาดกลัว สั่นเทา ทั้งหมดเป็นเพราะการเชื่อมโยง เรื่องราวต่างๆเข้าด้วยกันอยู่ภายในใจ

ในขณะที่เธอเอื้อมมือออกไปนั้น มาตรที่ดูสงบนิ่งที่เขา พยายามรักษาไว้ก็ได้หายไปจนหมดสิ้น กลับกลายเป็นสายตา ที่จริงใจอย่างน่าหลงใหล จากนั้นเขาก็แสดงให้เธอเห็น ความ รู้สึกภายในใจของเขาทั้งหมด

ไม่รู้ว่าแสงอบอุ่นเกินไปหรือไม่ จู่ๆเขาก็เปลี่ยนเป็นอ่อน โยนดุจสายน้ำ

เขาเธอเดินไปข้างหน้า ที่ด้านข้างเทียนกำลังสั่นไหว ดอกไม้ส่งกลิ่นหอม ไฟติดผนังถูกติดตั้งใหม่ทำออกมาเป็นรูป ทรงหัวใจ มีรูปของเธอแนบกับบอลลูนที่ลำแสงส่องลงมา แต่ละก้าวก็จะเห็นทีละรูป มีรูปมากมายที่เธอจำไม่ได้ว่าถ่ายไว้ด้วยซ้ำ

“ผมมีแต่รูปเมื่อห้าปีก่อน” เขาออกปากอธิบาย เหตุผล

ช่างดูน่าเศร้าเล็กน้อย นัชชาพูดอะไรไม่ออก รู้สึกตึงเครียด เธอถูกพาไปที่ปลาย

สุดของทางเดิน ชายคนนั้นเปิดประตูออกไป ดวงตาช่างอ่อน โยน “เชิญเข้ามาครับ ผู้หญิงของผม

ความรู้สึกและอารมณ์ของนัชชาพุ่งขึ้นสูงมาก แต่มันไม่ใช่ ความรู้สึกที่ไม่สบายใจ แต่การรอคอยมันทำให้เป็นประสาทได้

เธอยกเท้าขึ้นและก้าวเข้าไปข้างใน สิ่งแรกที่เธอเห็นคือ รูปถ่ายของพวกเขาทั้งคู่ฉายไปที่ฝาผนังด้านหนึ่ง

ไม่จำเป็นต้องพูด เป็นรูปเมื่อห้าปีที่แล้ว เธอจำได้ว่ารูปใบ

นี้ เธอเป็นคนบังคับให้เขาถ่ายไว้

“ตอนนั้นผมไม่รู้ว่าคุณจะจากผมไปนานขนาดนี้ ถ้ารู้อย่าง นั้นต้องถ่ายให้มากขึ้นอีกสักหลายใบ” เมื่อคิดถึงว่าเธอกลับ มาหลังจากนั้น ทุกอย่างก็ไม่ได้มืดมิดขนาดนั้น

เมื่อทบทวนถึงอดีตอันสดใส

ความทรงจำเหล่านั้นจะถูกลืมลงได้อย่างไร

แต่จุดประสงค์ของเขาในวันนี้ไม่ได้มาระลึกถึงสิ่งไม่พึง ประสงค์เหล่านี้ เตชิตพาเธอไปยังรูปหัวใจที่ทำจากเทียนตัวเอง

ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเธอ

เตชิตมองไปที่หญิงสาวที่จมูกและตาเริ่มแดงระเรื่อ เขาหายใจลึกและพ่นลมออกมา เขาจริงจังต้องการพูดคำที่เตรียม มาเป็นเวลาแต่กลับไม่ได้

เขาทบทวนดูมาตลอดบ่าย เห็นได้ชัดว่าคุ้นเคยเข้าไปถึง หัวใจ แต่ในขณะนี้เขากลับจำอะไรไม่ได้เลย ตื่นเต้น ตื่นเต้นจน ลืมไปหมดสิ้น

เอาโทรศัพท์มือถือออกมาอ่านไม่ได้ใช่ไหม

เตชิต มือที่ด้านข้างของเขาแน่น เรียกความกล้าหาญ กลับคืนมา สลัดสิ่งที่เตรียมมาทิ้งไปและทำตามเสียงของหัวใจ “สมัยนั้น ตอนที่ผมพบคนที่บาร์ตอนนั้นคุณดื่มจนเมา ตอนนั้น ผมไม่ได้คิดอะไรมาก แต่โดยไม่คาดคิดต่อมาคุณกลับมี แรงดึงดูดต่อผมมาก ผมยอมรับว่ามันเริ่มต้นจากร่างกาย แต่ ต่อมาไม่รู้ว่าเริ่มต้นจากตรงไหน ผมก็มีความรักที่แท้จริงให้กับ คุณ”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ ริมฝีปากเขาก็เลยขอบส่วนโค้งที่สวยงาม “ความรักนี้เป็นเรื่องที่ไม่คาดฝัน แต่สิ่งที่ประหลาดใจมากก็คือ คุณ คุณทำให้ผมประหลาดใจมาก คุณทำให้ผมรู้ว่าผมเป็นคน ปกติที่มีความรู้สึกและไม่ได้เป็นเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป แม้ มันจะเป็นผลงานของความมึนงง แต่เมื่อเวลาผ่านไป ผมเริ่มมี ความรู้สึกมั่นใจที่จะร่วมสุขทุกข์กับคุณไปจนแก่เฒ่า

เมื่อนัชชาฟังถึงตรงนี้ ทั้งสองตาเอ่อล้นไปด้วยน้ำตา เธอ ยกมือขึ้นปิดปากกลัวว่าตัวเองจะร้องไห้ออกมา

“อย่างไรก็ตาม กว่าจะมาถึงเวลานี้ได้ผ่านเรื่องราวอะไรมามากมาย…. ” ความสะเทือนใจถูกซ่อนอยู่ภายใต้ใบหน้าที่ กดแน่น ระลึกถึงทุกเรื่องราวในอดีต สายตาของคนก็มืดมิดลง “แต่มีสิ่งหนึ่งที่ฉันแน่ใจ ตั้งแต่ต้นจนจบ ผมเตชิตทั้งชีวิตรัก เพียงผู้หญิงที่ชื่อนัชชาเพียงคนเดียวเท่านั้น ไม่ใช่ที่นาร์ ไม่ใช่ธ ยาว์ และยังไม่มีใครอื่น มีแค่คุณเพียงคนเดียว ผมรู้ว่าห้าปี ก่อนเป็นความผิดพลาดที่ผมก่อขึ้นเอง ผมตัดสินใจทำทุกอย่าง โดยไม่ได้ถามถึงความรู้สึกของคุณ ไม่สนใจคุณและไม่สนใจ เด็กในท้องของคุณ ห้าปีมานี้ผมคิดว่าผมได้เสียคุณไปแล้ว ทุก วันทุกนาทีทุกวินาทีผมใช้ชีวิตอย่างสำนึกเสียใจและคิดถึงคุณ ตลอดมา”

ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อห้าปีก่อนเหมือนเป็นหนามในใจของ คนทั้งคู่ หากไม่ได้ถูกดึงออกมันจะยิ่งฝังลึกลงไปตามกาลเวลา ความเข้าใจผิดเหล่านั้น ความเงียบเหล่านั้น ทำให้หนามนี้ฝัง แน่นอยู่ในใจ ตอนนี้เขาต้องการกลับมาอีกครั้ง และการที่เขา ต้องการที่จะดึงหนามนี้ออกนั้น เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ทำให้รู้สึก เจ็บ

ทันใดนั้นเตชิตก็ปิดเปลือกตาลง รับรู้ถึงสิ่งที่อบอุ่นอยู่ ภายใน ไม่ใช่ไม่เคยคิดปล่อยให้คุณเป็นอิสระ ปล่อยให้คุณ ไปมีชีวิตใหม่ แต่ชีวิตมันยากเหลือเกินในวันที่ไม่มีคุณ ไม่รู้จะ ให้กำลังใจตัวเองในการมีชีวิตอยู่ต่อไปอย่างไร ไม่เคยคิดที่จะ ขอให้คุณยกโทษให้ แค่หวังว่าต่อจากวันนี้ไปจะได้ดูแลคุณเป็น อย่างดี… คุณจะยินดีให้โอกาสผมอีกครั้งหนึ่งหรือไม่