ตอน395ฉากที่น่าประหลาดใจ

ตอนที่395 ฉากที่น่าประหลาดใจ

ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น เตชิตขับรถไปถึงหน้าร้านอาหาร ฝรั่งเศสร้านหนึ่ง เมื่อตรันเห็นเบนซ์G63 กำลังขับมา จึงรีบรุด เข้าไป “ประธานเตชิต จัดการตกแต่งสถานที่เอาไว้หมดแล้ว ครับ คุณลองดูถ้าหากว่าตรงไหนไม่เหมาะสม จะปรับเปลี่ยน ให้ครับ”

ชายคนนั้นเดินอย่างรวดเร็ว ทันทีที่เข้าประตูไปก็เห็นโคม ไฟระย้าคริสตัลสว่างอยู่เหนือศีรษะ ใต้ฝ่าเท้าเป็นพื้นหินอ่อนสี ขาว พื้นที่บริเวณห้องอาหารและบาร์ชั้นหนึ่งตกแต่งด้วยลูกโป่ง สีแดงและขาว นอกจากนี้ยังมีริบบิ้น บันไดที่ทอดไปยังชั้นสอง นั้นปกคลุมไปด้วยกลีบกุหลาบสีขาว กลิ่นของดอกไม้สดนั้น กลบกลิ่นอาหารในร้านอาหารได้อย่างสิ้นเชิง ได้ความสดชื่น เป็นอย่างมาก

เตชิตหันไปมองรอบๆ หมุนตัวอยู่สองสามรอบ มองทาง นั้นมองทางนี้ หลังจากนั้นไม่กี่นาทีเขาก็ชี้ไปที่รูปภาพตรงบันได เขาขมวดคิ้ว “สิ่งนี้วางไว้ตรงนี้ทำไม จะให้นัชชามองเห็นแค่ ครึ่งเดียวได้หรอ เอาออก เปลี่ยนเป็นอย่างอื่น

ตรัญปาดเหงื่อ ตรวจสอบภาพที่ผนังอีกครั้ง มันค่อนข้าง จะ บ้านนอก…
เขารีบจัดแจงให้คนรอบตัวมาย้ายมันออกไป ชายคนนั้น ถามเขาว่าให้เอาไปไว้ที่ไหน ตรัณชำเลืองตามอง ยกขึ้นมา รูปคุณนัชชาจะเอาไปวางมั่วชั่วได้ยังไง!

เตชิตพอใจกับการให้ย้ายขึ้นไปที่ชั้นสอง ชั้นสองของร้าน ประกอบด้วยห้องส่วนตัวและพื้นที่เปิดโล่ง โถงทางเดินปูพรม นิ่มสีเทาอ่อนดูสะอาดตา เป็นสีที่สง่างามและน่าดึงดูด

มีหลอดไฟกะพริบที่แขวนอยู่ตลอดสองข้างของทางเดิน ด้วยแสงอันอบอุ่นมองแล้วเหมือนหิ่งห้อย สามารถมองเห็นรูป ถ่ายได้ในทุกย่างก้าว

เตชิตยกมือขึ้น หยิบรูปหนึ่งขึ้นมาดู ผู้หญิงในรูปยิ้มอย่าง สดใส บางใบเป็นภาพของเขาเอง บางภาพก็เป็นภาพที่เขา แอบถ่าย ส่วนมากจะเป็นภาพเมื่อห้าปีที่แล้ว แต่ว่าโชคดีที่ห้าปี นี้เธอไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปมาก จึงไม่ได้รู้สึกถึงความแตกต่าง มากนัก

ที่ตรงสุดทางเดินมันเป็นประตูเปิดออกสู่ที่โล่งด้านนอก พรหมสีเทาอ่อนปูไปสิ้นสุดที่ประตู เตชิตเดินออกไป เก้าอี้ ทั้งหมดถูกเก็บออกไป

มีโต๊ะยาวอยู่ข้างๆ และเก้าอี้ทอด้วยเถาองุ่นเข้มสองตัว บนเก้าอี้มีหมอนอิงสีขาว ผูกบอลลูนด้านหลังเก้าอี้ด้วยถ้าลูกไม้ บนโต๊ะมีชุดอาหารสีทองอ่อนและชุดจานชามพอร์ซเลนสีขาวที่ มีลวดลายสีทอง ตรงกลางของจานคือกุหลาบและน้ำค้างสี แชมเปญ
ตรัณตามติดอยู่ที่เบื้องหลังเตชิต ถามอย่างประหม่า “ประธานเตชิต รูปแบบของชั้นนี้ใช้ได้ไหมครับ

ถึงแม้ว่าเตชิตจะเพิ่งมอบหมายงานให้เขาเมื่อวานนี้ เขา ใช้เวลามากกว่าครึ่งวันเพื่อจะตกแต่งทั้งหมดนี้ ถึงแม้ว่าจะมีทีม งานมืออาชีพคอยช่วยเหลือ แต่ว่าเมื่อคิดถึงว่ามันคือสถานที่ที่ เตชิตจะขอนัชชา เขาจึงไม่สามารถสงบใจได้

ควรใช้ประโยคนั้นจริงๆ ว่าความสุขอันยิ่งใหญ่ของเตชิต อยู่ในมือของเขา

ชายคนนั้นเงยหน้าขึ้นและมองไปรอบๆ น่าจะบอกว่าสวย ล่ะ ดูดี แต่ว่าขาดอะไรไปสักอย่าง ริมฝีปากอันเรียวบางมือข้าง หนึ่งคลไปที่คาง เอามือข้างหนึ่ง ใส่กระเป๋า พิจารณาเค้าโครง ของฉากอย่างรอบคอบ “ตรงนี้โล่งไปนิดหนึ่ง

โล่งรี

ปรัณมองไปยังทิศทางที่นิ้วเขา คือกำแพง ก่อนหน้านี้มัน เป็นสถานที่ที่มีนักไวโอลินของร้านเล่นไวโอลินอยู่ ตอนนี้คนถูก พาตัวออกไปหมดแล้ว จะมีสิ่งต่างๆ น้อยลงอย่างแน่นอน

“ประธานเตชิต ก่อนหน้านี้ตรงนี้จะเป็นที่ที่นักดนตรีแสดง ครับ ไม่สามารถเปลี่ยนหรือทุบกำแพงได้ ดังนั้นเลยไม่ได้ทำ อะไร”

ไม่สามารถเปลี่ยนได้

ตรันทวนอีกครั้ง “ชั้นล่างมี
“เอาขึ้นมา กำแพงนี้ใช้เป็นผ้าม่าน พอถึงเวลาก็เลื่อนภาพ ผมกับนัชชาขึ้นมา”

ตรัณฟังแล้วคิดว่าไม่เลว จึงบอกให้ทีมงานจัดเตรียมใน ทิศทางนี้ “ประธานเตชิต คุณเห็นสิ่งอื่นที่ต้องการเปลี่ยนแปลง อีกหรือไม่ครับ”

เตชิตรู้สึกประหม่าอย่าอยู่ลึกๆ ความจริงไม่ได้สนใจเรื่อง นี้มากนัก แต่วันนี้กลับรู้สึกอย่างน่าประหลาดใจ “คุณว่าลูกโป่ง กับดอกไม้เยอะขนาดนี้จะดูเชยไปไหม

ผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่อายุสามสิบเจ็ดปีแล้ว เวลาไปทานข้าว ไม่เคยสนใจถึงความโรแมนติก ส่วนมากจะไปตามสโมสร โรงแรม หรือว่าสถานที่ทางธุรกิจ จะเข้าจะออกประตูล้วนแต่มี คนนำไป ยังให้ความสนใจกับสภาพแวดล้อมเล็กน้อย สิ่งเดียว ที่จำได้คือพรหมคุณภาพสูงที่ตกแต่งอย่างงดงาม กลีบกุหลาบ และลูกโป่งขนาดใหญ่อยู่ตรงหน้า คนชราค่อนข้างรู้สึกรับไม่ ได้

เมื่อถึงเวลายังไม่อยากจะให้นัชชาที่เหมือนแปดขวบของ เขานําเอาได้

ตรัณฟังแล้วส่ายหัว “ประธานเตชิต สิ่งนี้ถึงแม้จะดูเหมือน เป็นเรื่องเล็กน้อย แต่มีผู้หญิงคนไหนบ้างไม่ชอบดอกกุหลาบ และความโรแมนติกกันครับ คุณอาจจะคิดว่าสีนี้เป็นผู้หญิงมาก เกินไป แต่เมื่อคุณนัชชาเห็นจะต้องชอบอย่างแน่นอน ยิ่งเป็น เช่นนี้จะยิ่งทำให้คนประทับใจได้ง่ายขึ้นครับ
เขาเห็นสถานที่ด้วยตาตัวเอง เห็นจริงว่าเขาไม่ได้คุยโวไป ซะทั้งหมด มันดีจริงๆ อย่างน้อยก็ดีกว่าภาพที่เตชิตส่งให้เขาดู เป็นการอ้างอิงในตอนแรก

เตชิตฟังและเห็นว่ามีความจริงอยู่บ้างจึงพยักหน้า เขายก ข้อมือขึ้นและมองที่นาฬิกา บ่ายสามแล้ว เขาวางแผนว่าจะพาน ชชามาตอนประมาณหนึ่งทุ่ม ยังมีเวลาอีกสามชั่วโมงกว่า

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ชายหนุ่มก็เริ่มวิตกกังวล กำชับกับตรัณ อีกครั้ง “หล่อนจะชอบใช่ไหม”

“ประธานเตชิตวางใจเถอะครับมันใช้ได้แล้ว นี่ไม่ใช่ ผลลัพธ์สุดท้าย หลังจากนี้จะจัดการให้ได้ตามที่คุณพอใจอย่าง แน่นอน” ตรัณมองไปที่ชายหนุ่มที่เดินก้าวเท้าไปมา เขารู้สึก ประหลาดใจในความอบอุ่นอยู่เล็กน้อย เตชิตที่เต็มไปด้วย อารมณ์ความรู้สึก เป็นไปด้วยความเป็นมนุษย์ที่เขาไม่เคยเห็น มาก่อน

เตชิตไม่มีประสบการณ์เช่นนี้มาก่อน เขาคิดว่าทุกราย ละเอียดถูกจัดการอย่างสมบูรณ์แบบควรที่จะราบรื่น

เขาขอให้ตรัณตรวจสอบที่ชั้นล่างอีกครั้ง ส่วนตัวเขาเอง นั้นผลักประตูห้องส่วนตัวชั้นบนแล้วเข้าไปข้างใน

เขาเอาโทรศัพท์ออกจากกระเป๋า ดูโน้ตที่เขียนเอาไว้ล่วง หน้า คำรักในบรรทัดข้างต้นสะท้อนออกมาในแววตา ถึงแม้จะ ยังไม่ได้ยืนอยู่ต่อหน้าเธอจริงๆ แต่ก็เริ่มออกอาการไม่เป็น ธรรมชาติแล้ว
เขาพูดต่อหน้าคนเป็นพันๆคนเขาไม่เคยมีความกังวลใดๆ ไม่รู้สึกประหม่า แม้แต่รู้สึกว่าตัวเขาเองมีจิตใจที่ยิ่งใหญ่ ไม่ ค่อยกระวนกระวายใจ แต่ในเวลานี้ที่ดูต้นฉบับในมือที่มีแค่ไม่ ที่ร้อยค่า หลังฝ่ามือของเขาก็เต็มไปด้วยเหงื่อเย็นยะเยือก

เขาพลิกมือดูสองสามครั้ง ทนไม่ได้หลังจากนั้นก็เปิด กระเป๋าและเห็นกระดาษทิชชูอยู่ข้างใน เขายืนอยู่หน้ากระจก อ่างล้างมือ มองดูตัวเองข้างในกระจก มองทางซ้าย มองทาง ขวา มองย้อนกลับไปอีกครั้ง เป็นครั้งแรกที่เขาสงสัยในคุณค่า ของตัวเอง

เขาเป็นเช่นนี้ โอเคจริงๆ ใช่ไหม