ตอน391จูบข้างเตียง

เป็นเรื่องน่าเสียดายที่ขณะคนทั้งคู่หลับนั้นไม่ได้ยิน คนที่ตอบ กลับมีเพียงธีมนต์ที่ทำเสียงอึมอย่างไม่เต็มใจ

หลังจากที่อุ้มนัชชาเป็นแนวนอนขึ้นมาสำเร็จแล้ว เตชิต

รีบก้าวเท้าออกจากห้องไป หมุนตัวเข้าห้องนอนใหญ่ วางคนลง บนเตียงที่อ่อนนุ่ม เมื่อเห็นว่าเธอไม่ต้องการที่จะตื่น เขาจึงกลับ ไปที่ห้องของลูกชาย ช่วยห่มผ้าห่มให้อย่างพิถีพิถันและปิดไฟ หัวเตียงให้ จากนั้นก็เดินกลับออกมา

เมื่อกลับไปถึงห้องนอน ผู้หญิงที่อยู่บนเตียงก็ย้าย ตำแหน่งการนอนของเธอ ร่างกายโค้งงอไปทางขวาเล็กน้อย ผมดำเงาแผ่กระจายไปบนเตียง

เสื้อยังคงสวมใส่เสื้อคลุมด้านนอกซึ่งดูไม่ค่อยสบายนัก ผู้ชายคนนั้นคิดอยู่ครู่หนึ่งไม่รู้คิดอะไร นัยน์ตาดำดิ่งลึกลง หัน ไปยังห้องเสื้อและหมวก หยิบชุดนอนผ้าไหมสีขาวมา

เดินกลับไปที่ข้างเตียง ปลดกระดุมเสื้ออย่างระมัดระวัง ไม่มีความคิดอื่น แค่อยากให้เธอนอนหลับสบาย แต่เมื่อเริ่ม จัดการไปถึงส่วนล่าง ก็ปรากฏผิวสัมผัสที่ขาวเนียนจนเตะตา…

เขาไม่สามารถควบคุมลมหายใจตนเองได้ ค่อยๆลึกและ หนักหน่วงขึ้น เขาเร่งความเร็วในการเคลื่อนไหว ถอดเสื้อของ เธออย่างไม่ง่ายดายนัก ในเวลาที่เสื้อถูกเปิดออก เส้นโค้งที่พวยพุ่งออกมาจากขอบเสื้อชั้นในสีดำ สร้างความคมชัดของ ภาพที่มองเห็น ผิวขาวเนียนยังคงโชว์รอยที่หลงเหลือจากวัน นั้นในห้องผู้ป่วยที่ทิ้งรอยจูบเอาไว้

เมื่อมองลงไป เขาเห็นรอยแผลเป็นที่เอวและหน้าท้อง ของเธอ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาเห็น แต่ทุกครั้งที่เห็นกลับมีผลต่อ จิตใจ

เตชิตขยับเข้าชิตร่างเธอขึ้นอีกนิด โค้งตัวและจูบลงที่รอย แผลเป็น ริมฝีปากที่บางเบาตกหลุมรักในส่วนนั้น จุดนี้ทำให้ เขามีชีวิตใหม่และสัมผัสที่ไม่รู้จบ

เมื่อนึกถึงว่าธีมนต์ได้มาจุติสู่โลกนี้ ณ ที่แห่งนี้ เขาก็รู้สึก เลือดลมสูบฉีด

นัชชาเมื่อถูกเขาอุ้มเปลี่ยนที่นอนก็รู้สึกว่านอนหลับไม่ สนิท ในตอนนี้ยิ่งถูกเขาจูบ เธอลืมตาขึ้นอย่างสลึมสลือและ เห็นโคมไฟคริสตัลที่อยู่ด้านบนของศีรษะ

เธอกะพริบตาอยู่ครู่หนึ่ง ถูกแสงแยงเข้าตา หันศีรษะหนี เห็นชายคนนี้อยู่บนร่างของตน

“อ๊ะ!” เธอยังไม่ทันตื่นตัวจากอาการง่วงเหงาหาวนอน งอ หดตัวด้วยสัญชาตญาณ มือก็ดันไหล่ของชายคนนั้นผลักออก

ไป

เตชิตไม่ได้คิดว่าเธอจะตื่นขึ้นมา เขาตกตะลึง และในช่วง เวลานั้นไม่ทันได้ตั้งตัวก็ถูกเธอผลักไปที่ด้านข้าง
เขาเกือบจะตกเตียง หลังจากพยายามทรงตัวไว้ได้ก็รู้สึก ขวยเขินขึ้นเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าส่วนบนของเธอสวมเพียงชุดชั้น ในเท่านั้น ดวงตาแวววาวคู่นั้นมองเขาด้วยอาการหวาดกลัว เล็กน้อย ความขวยเขินนั้นกลับกลายเป็นความต้องการทาง เพศ

เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้หญิงที่เขารักเช่นนี้ ผู้ชายคนไหนก็ไม่อาจ อดทนที่จะไม่ทำอะไรได้

เตชิตคุกเข่าลงบนเตียง โน้มตัวเข้าหาเธอ มือข้างหนึ่ง สัมผัสไปที่ตัวเธอ มืออีกข้างหนึ่งเชยคางเธอขึ้น เธอเผยอปาก ของเธออย่างเปิดเผยโดยไม่รู้ตัว ทันใดนั้นเขาก็จูบเข้าที่ปาก เธอโดยไม่ลังเล

“อื้ม!” นัชชาลืมตากว้าง ต้องการที่จะหลบไปทางด้านหลัง แต่ถูกเขารวบเอวเอาไว้และคืบไปด้านหน้าจนเธอต้องนอนราบ

เมื่อแผ่นหลังสัมผัสกับผ้าปูที่นอนที่เย็นเฉียบเธอก็อดไม่ ได้ที่จะหดตัว เสื้อผ้าบนร่างกายไม่รู้ว่าถูกเขาถอดออกไปตั้งแต่ เมื่อไร เธอรู้สึกอายและกังวลพยายามเบี่ยงตัวออกจากจูบของ เขา “อย่าค่ะ!”

ที่จริงแล้วเธอก็ไม่ได้ต้องการพูดเช่นนั้น ความจริงแล้วเต ชิตก็ไม่ได้คิดที่จะทำอะไร ก่อนที่จะสารภาพ เขาจะไม่ทำอะไร เธอเด็ดขาด แต่สายตาของเธอตอนนั้นช่างยั่วยวนเหลือเกิน เมื่ออยู่กันแนบชิดบนเตียงก็อดไม่ได้ที่จะจูบกอดสักนิด

แต่ใครจะคาดคิด จูบนั้นริมฝีปากนั้นทำให้เขาไปไหนไม่ใต้ โดยปกติแล้วปากเธอชอบพูดแต่ในสิ่งที่เขาไม่อยากฟัง แต่ เมื่อได้ลิ้มรสแล้วกลับมีรสชาติ ที่หอมหวานละมุนมาก

ลมหายใจอันหนักหน่วงของฝ่ายชายพ่นใส่ลมหายใจของ ฝ่ายหญิงแลกเปลี่ยนน้ำลาย เสียงพันกันของริมฝีปากชัดเจน มากในห้องนอนที่เงียบกริบ ทำให้หูของคนเร่าร้อนขึ้นมา

เตชิตเอื้อมมือกดปิดสวิทไฟที่หัวเตียง ห้องกลับเข้าสู่ ความมืด สำหรับนัชชาแล้ว ถึงแม้ว่าจะมองไม่เห็นแต่แรง กระตุ้นนั้นก็ไม่ได้ลดลง เธอสามารถได้ยินเสียงลมหายใจของ ผู้ชายคนนั้นและเสียงผิวกายของพวกเขาอย่างแจ่มชัด

นัชชาผลักหน้าอกเขาออก แต่ต้องตกใจกับอุณหภูมิที่สูง ขึ้น ในที่สุดมือน้อยทั้งสองข้างก็อดไม่ได้ที่จะรวบรัดไปที่ ต้นคอของเขา จูบที่ยาวนานทำให้หัวของเธอมึนงงเล็กน้อย มือ ของเธอค่อยๆไต่ลงที่ต้นคอของเขาจนหมดสติไป

เตชิตรู้สึกถึงการอ่อนระทวยลงของร่างผู้หญิงที่อยู่ภายใต้ ร่างของเขา ตราบใดที่เขาเข้มแข็งอีกนิด เธอก็ไม่สามารถมีแรง ที่จะต่อต้านได้ ผู้ชายส่วนมากมีความคิดริเริ่มในสิ่งต่างๆ เมื่อ เห็นเธอผิวขาวตัวน้อยเช่นนั้นเขาก็เห็นเธอเป็นเหมือนเค้กชิ้น หนึ่ง

แต่ว่า…

ไม่ได้ อย่างน้อยคืนนี้ก็ไม่ได้
เมื่อนัชชาคิดว่าเธอกำลังจะปราชัยอีกครั้ง ทันใดร่างของ ชายคนนั้นก็ล้มลงที่ข้างกายเธอ เขานอนเคียงข้างเธอในขณะที่ มือข้างหนึ่งยังคงโอบเอวเธอไว้

ไม่นานเธอก็ได้สติคืนมา เหลือเพียงลมหายใจที่รวดเร็ว เท่านั้น

“ไม่ต้องเสียใจ วันหลังผมจะชดเชยให้

ในความมืด เสียงต่ำและแหบห้าวของชายคนนั้นแว่วมา

นัชชาอึ้งไปสักพักถึงเข้าใจว่าเขาหมายความว่าอะไรหลัง จากนั้นก็หน้าแดงขึ้นเล็กน้อย ออกแรงที่จะดิ้นให้หลุดจากอ้อม แขนเขา “อยู่นิ่งๆ ผมไม่รับปากนะว่าจะเปลี่ยนใจรึเปล่า”

“คนหน้าไม่อาย! แอบลักหลับคนอื่น” นัชชาพูดแล้วก็รู้สึก อายขึ้นมา

“ลักหลับ” เตชิตปิดตาลง กระชับแขนและกอดเธอแน่น ขึ้นอีก เขาทำท่าสูดดมที่หูเธอสองครั้งและกระซิบ “แต่คุณก็ ชอบไม่ใช่หรอ”

เมื่อสักครู่ที่เธอโอบคอของเขา เธอก็เริ่มเคลิ้มแล้ว

นัชชาถูกเขาขัดจนพูดไม่ออก คิดไปคิดมาก็ไม่สามารถหา คำมาโต้แย้งได้ ตัวเองเคลิ้มไปจริงๆ

“นอนเถอะ ผมจะไม่ทำอะไรคุณ แค่จะกอดไว้อย่างนี้

“คุณปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!” นัชชารู้สึกอึดอัด เธอไม่ได้สวม

เสื้อผ้า เธอรู้สึกไม่สะดวกสบาย
เมื่อเห็นเธอยังไม่ยอมแพ้ ดวงตาของชายคนนั้นก็เล็กลง ฝ่ามือใหญ่ก็บิดไปที่เอวหนึ่งครั้งเป็นการลงโทษที่เธอไม่ยินดี “ไม่อยากนอนใช่ไหมล่ะ งั้นมาทำอย่างอื่นกัน”

“ทำอย่างอื่น” ของเขามีนัยยะสำคัญอย่างยิ่ง เธอหมด ทางสู้เมื่อเขาต้องการ “แกล้ง” “อ๊ะ! คุณ คุณปล่อยก่อน ฉันยัง ไม่ได้เปลี่ยนชุดเลย…

ชายหนุ่มหยุดชั่วคราว เมื่อสักครู่ถอดชุดไปได้แค่ครึ่งตัว กลับลืมเสื้อที่หยิบมาไปแล้ว

เขาจึงปล่อยมือ ใหญ่ที่จับเธอเอาไว้ “เปลี่ยนซะ

นัชชาถอนหายใจ ลุกขึ้นจากเตียงคลหาเสื้อเชิ้ตของตัว เอง วินาทีต่อมาเธอก็ถูกดึงไปโดยไม่ทันตั้งตัว ชุดนอนที่อ่อน นุ่มถูกยื่นออกมา “ใส่ชุดนี้

นัชชามองชุดนอนที่อยู่ในมือของเขา เธอรู้ว่าไม่สามารถ ต่อรองได้ เธอกัดกรามและรับชุดกระโปรงมาไว้ที่ตัว

“ไม่ถอดชั้นใน ไม่อึดอัดรี”

เธอโกรธเล็กน้อย รู้ว่าเขาไม่ได้คิดเรื่องดี เธอขยับปาก

“ไม่อึดอัด”

เตชิตไม่ได้พูดอะไรต่อ กอดคนเข้ามาในอ้อมอกอีกครั้ง

ในเวลากลางคืน ห้องเงียบสงบ ด้านหลังของชายคนนั้น เป็นหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานที่นำไปสู่ระเบียง สามารถ มองเห็นดวงจันทร์ที่แขวนอยู่บนท้องฟ้าผ่านกระจกอย่างสว่างและกระจ่างชัด

นัชชาได้ยินเสียงลมหายใจของชายด้านข้างตนเป็น จังหวะที่คงที่ เธอจึงรู้ได้ว่าเขาหลับแล้ว เธอค่อยๆผละตัวออก อย่างผ่อนคลาย สายตาเธอค่อยๆปรับแสงให้เข้ากับความมืด และจ้องมองคิ้วของชายคนนั้นอย่างเงียบๆ

พระเจ้าจะรักใครสักคนหนึ่งต้องทำอย่างไร ถึงจะสามารถ จัดสรรส่วนต่างๆ ได้อย่างลงตัว เธอคิดว่าต่อให้เป็นคนที่ สมบูรณ์แบบก็ต้องมีข้อบกพร่องเช่นกัน แต่ผู้ชายคนนี้กลับ สมบูรณ์แบบจนไม่มีข้อบกพร่องใดๆ

บนใบหน้าอันสวยงามนี้ นัชชาชอบจมูกของเขามากที่สุด จมูกของเขาค่อนข้างตรงและสอดรับกับหน้าผากที่โค้งได้รูป เป็นมุมของความมั่งคั่ง ถ้ามองทางด้านข้างจะเห็นเป็นสามมิติ อย่างไม่น่าเชื่อ

เมื่อสักครู่นี้เอง ที่เขาเพิ่งจะใช้จมูกของเขาคลอเคลีย ใกล้ ชิดต้นคอและหน้าผากของเธอ

วันนี้ที่ได้ยินคำพูดของน้าริน เกี่ยวกับการเก็บรักษาที่เขา ทำตลอดห้าปีที่ผ่านมา ทั้งหมดนี้สะเทือนใจเธอเป็นอย่างมาก ถ้าหากว่าเขาเป็นผู้ชายทั่วไปก็คงจะยอมแพ้ไปแล้ว เขาออกจะ สมบูรณ์แบบคนทั้งหมดในเมือง J น้อยคนนักที่จะมาเทียบชั้น กับเขาได้ แต่ผู้ชายคนนี้กลับตรากตรำรอเธอมาถึงห้าปีแล้ว

ดูแลทะนุถนอมความรัก เธอเริ่มเข้าใจแล้วไม่มากก็น้อย ในคืนที่เงียบสงบ นัชชาได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้น และได้ยินเสียงใจของตัวเองเช่นกัน บางทีความสัมพันธ์นี้ไม่ว่าจะ หยิบขึ้นหรือว่าวางลง เธอควรที่จะเผชิญหน้ากับมัน