ตอน385 ใส่รองเท้าให้เธอ

ตอนที่385 ใส่รองเท้าให้เธอ

“สิ่งที่เธอคิดก็ไม่น้อยนะ”เตชิตขมวดคิ้วและไม่ค่อย พอใจ” ในวงการธุรกิจไม่ได้ง่ายอย่างที่เธอคิดเธอเป็นผู้หญิงที่ อยู่ตรงกลางก็ไม่มีประโยชน์อะไรเธอมั่นใจขนาดนั้นเลยหรอว่า ในอนาคตสักวันหนึ่งเธอจะไม่มีทางอยู่กับฉัน

ช่วงเวลาที่พวกเขาทั้งสองคืนดีกันคงจะเป็นการประชด ประชันที่แรงที่สุดสำหรับชนุดมดังนั้นตอนนี้ถอยออกมาไม่ว่า จะเพื่อเธอหรือเพื่อความสัมพันธ์ของเธอกับชนุดมเธอเลือกใน สิ่งที่ดีที่สุดแล้ว

ตอนที่เตชิตพูดคำนี้ไม่ใช่เพราะเห็นแก่ตัวแต่พอคิดในมุม มองของเธอแค่ตอนนี้เธอยังไม่สามารถที่จะเข้าใจทั้งหมด

“ฉันไม่ได้ต้องการที่จะให้เธอไปบอกกับชนุดมว่าให้เขา หยุดมือทันทีฉันมีความสามารถพอที่จะรับมือกับเรื่องนี้ได้แค่ ไม่อยากให้เธอยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกเข้าใจไหม?”ผู้ชายกลัวว่า เธอจะเข้าใจผิดก็เลยพูดอีกรอบ

นัชชาเกิดอาการอึ้งเพราะคำพูดของเขาโดยเฉพาะคำว่า เธอมั่นใจขนาดนั้นเลยหรอว่าในอนาคตสักวันหนึ่งเธอจะไม่มี ทางอยู่กับฉันเหมือนมีค้อนทุบมาที่หัวใจของเธอแรงๆ

คำพูดแบบนี้…..เขาพูดออกมาได้ยังไงและยังมั่นใจได้มากขนาดนั้น?

แต่เพราะคำพูดแบบนี้ยิ่งทำให้เธอไม่มั่นใจ

เตชิตมองไปยังใบหน้าของเธอที่มีความโกรธเล็กน้อยไม่รู้ ทำยังไงก็เลยถอนหายใจออกมา “ฉันไม่รู้ว่า5ปีที่ผ่านมาเธอ ทำงานไปมากเท่าไรมีผลงานดีๆมากเท่าไรอาจจะดีมากแต่ฉัน ไม่ใช่ชนุดมฉันไม่มีทางให้ผู้หญิงของฉันโดนคนอื่นทำร้ายเธอ สามารถพึ่งตัวเองได้แต่ไม่ต้องหัวดื้อฉันสามารถดูแลเธอและ ลูกใต้”

ปัญหาระหว่างเขากับชนุดมเขาไม่เคยคิดที่จะให้นัชชา เป็นคนที่ลำบากใจเขารู้ว่าสักวันต้องมีวันนี้ก็เลยแก้ไขปัญหานี้ ก่อน

นัชชามองไปทางผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าแล้วพูดว่า “เตชิตนาย เป็นคนแบบนี้ไงไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ทำตามที่ตัวเองต้องการและ พอใจ”

ไม่ว่าจะดีหรือร้ายเขาก็เป็นแบบนี้ตลอดมันทำให้เธอรู้สึก ไม่สบายใจเธอยอมรับว่าเรื่อง5ปีก่อนกระทบกระเทือนเธอหนัก มากทำให้เธอไม่ชอบการกระทำแบบนี้มากๆ

หลังพูดจบในห้องก็เงียบไป

ผ่านไปนานมากเขาถึงจะพูดออกมา “ขอโทษฉันแค่ไม่ อยากให้เธอถูกทำร้าย

“นายเป็นแบบนี้มาตลอด นัชชาอีกรอบหนึ่งในคำพูดมีน้ำเสียงที่เศร้าๆเหมือนเธอจะนึกอะไรได้แล้วหัวเราะออกมา เบาๆ หรืออาจจะเป็นเพราะฉันอ่อนแอเกินไปก็ได้

เตชิตจับไปที่คางของเธอนัยน์ตาของเขาไม่มีความ รังเกียจเลยแม้แต่น้อย”ฉันไม่ได้กำลังให้เธอทำแบบนั้นแค่ไม่รู้ ว่าจะพูดยังไง”

“ในหลายๆเรื่องฉันก็คิดและตัดสินใจด้วยตัวเองเป็นนะ แต่ในสายตานายฉันเหมือนแค่มีสิทธิ์ที่จะทำตามคำสั่งของ นายเท่านั้น”

พอได้ยินเธอพูดแบบนี้ผู้ชายก็ขมวดคิ้วแน่น “ฉันไม่เคยคิด แบบนี้ถ้าฉันสั่งให้เธอได้แบบที่เธอพูดตอนนี้ก็คงไม่ต้องยุ่งยาก ขนาดนั้น”

คำพูดนี้ทำให้นัชชาไม่รู้จะพูดยังไงต่อ

“นัชชาเธออย่าคิดฉันในแง่ร้ายเกินไปให้เวลาฉันหน่อย ฉันจะแก้ไขมันนะ”

เขาคิดไม่ออกว่านัชชาจะทำเรื่องร้ายแรงขนาดไหนเขาก็ ไม่เคยโกรธเหมือนไม่ว่าผู้หญิงคนนี้ทำอะไรเขาก็สามารถให้ อภัยและเข้าใจได้

5ปีก่อนเขายังมั่นใจว่าสิ่งที่เขาทำนั้นถูก5ปีผ่านไปเขา บอกว่าให้เวลาเขาหน่อยเขาจะแก้ไขมัน

ในใจไม่มีคลื่นคงเป็นไปไม่ได้เธอหวังมาตลอดว่ามีสักวัน หนึ่งเตชิตจะรับรู้ถึงความผิดของตัวเองรับรู้ว่าการวางแผนของเขาในเมื่อก่อนเป็นสิ่งที่เธอรับไม่ได้

วันนี้ก็มาถึงตอนนี้เขาเข้าใจแล้ว

ในใจของนัชชากระวนกระวายมากมีความรู้สึกว่าข้อ สงสัยในใจที่อยู่มานานเริ่มคลี่คลายแต่ความรู้สึกแบบนี้ทำให้ เธอเริ่มกระวนกระวาย

เธอหลับตาไม่ไปมองและไม่คิด “ฉันเหนื่อยแล้วอยากจะ

พักผ่อนสักแป๊บ”

เตชิตไม่บังคับเธอแค่ห่มผ้าห่มให้เธอดีๆแล้วหันหลังเดิน ออกจากห้อง

เปิดประตูปิดประตู

นัชชาลืมตา ในห้องเหลือแต่เพียงเธอคนเดียว

เธอเหมือนจะได้ยินเสียงไฟแซ็กที่ดังขึ้นเขาไปสูบบุหรี่อีก แล้วเขาไม่ได้ติดบุหรี่แต่จะสูบเฉพาะเวลาที่มีเรื่องเครียด

ในใจของเขาก็น่าจะขัดแย้งมากการปฏิเสธของเธอเป็น เรื่องสำคัญสำหรับเขาแล้วเป็นเรื่องสำคัญมากถึงขั้นที่จะ ควบคุมอารมณ์ของเขาได้

การเปลี่ยนแปลงของเขาทำให้นัชชาไม่รู้จะทำยังไงต่อ จากเดิมแค่ความสัมพันธ์ที่ต้องต่อต้านตอนนี้ก็หวานขึ้นมา อย่างกะทันหันเธอทำมันไม่ได้แม้กระทั่งต่อต้านพูดมาเธอเองก็ ตลกเนาะชินกับการที่ศัตรูเปลี่ยนมาเป็นดีกับเธอเธอยังคงมี

ปัญหาบางอย่าง
ยิ่งตอนนี้รู้ว่าในใจของเขาก็อึดอัดนัชชายิ่งไม่รู้จะทำยังไง

ต่อ

ถ้าเขายอมถอยห่างแสดงการกระทำของตัวเองอย่าง ชัดเจนก็ขาดแค่ค่าพูดของเธอแค่คําเดียว

ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียดเธอไม่อยากคิดอะไรอีกแล้วเธอหลับตา ลงไม่รู้ว่าเป็นเพราะมีเรื่องในใจมากเกินไปหรือเปล่าไม่นาน เธอก็หลับไป

ตอนที่เตชิตสูบบุหรี่เสร็จแล้วกลับไปที่ห้องคนที่นอนอยู่ บนเตียงก็หลับไปแล้วลมหายใจปกติร่างกายไม่ได้แข็งตึงไม่ได้ แกล้งนอน

เขาเดินไปข้างเตียงมองแล้วไปยังใบหน้าที่ตัวเองทั้งรักทั้ง เกลียดเมื่อไหร่เธอถึงจะมองเห็นใจดวงนี้ของเขาบ้าง?

ตอนที่ตื่นมาอีกทีก็เที่ยงกว่าๆแล้วนัชชาตื่นเพราะหมอ

ถอนเข็ม

เธอนอนไปประมาณ 2 ชั่วโมงสมองยังมึนๆงงๆอยู่เสร็จ แล้วหรอ?”

“อืมเดี๋ยวเอายาเสร็จก็กลับบ้านได้แล้ว”พยาบาลเอาถุง น้ำเกลือลงมาและเอาบิลที่เกี่ยวข้องให้กับเตชิต

นัชชาไปกดที่ที่ถอนเข็มออกจนเลือดหยุดไหลถึงจะเอามือ ออก พวกเราไปได้แล้ว?”
การออกจากโรงพยาบาลเรื่องล่วงหน้าแล้วรอ อยู่เอารองเท้าออกจาก ใต้เตียงงอเล็กน้อยเอา รองเท้าสวมไปเท้าเธอ

นัชชารู้สึกค่อยชินดึงเท้าหลังแต่ก็ไม่ได้หน้าของ เธอแดงหมดหลายมาเขารองเท้าให้เธอครั้งแต่ ตอนเขาใส่

นางพยาบาลมองยังการกระทำของผู้ชายที่มีเสน่ห์ เลยอิจฉาเตชิต แรก

รองเท้าใส่ให้เธอละเอียด

การกระทำของได้คุ้นชินกับอย่างฝ่ามือเท้าขาวเธอ เหมือน

นัชชาลุกขึ้นหลังรอเขาเสร็จเธอรีบลุกขึ้นมาพร้อม กับความเขินหน้าที่เป็นอายของตัวเอง

ลงลิฟต์จนชั้น1ประตูเบนซ์ดำเจ้านายเขาเดินมารีบจากรถแล้วเปิดประตู

เตชิตพยุงเธอเข้าไป
คนไม่น้อยที่มองเห็นการกระทำนี้แล้วคิดไปพร้อมกันว่ามี เงินนี่ดีจริงๆอะไรก็ไม่ต้องทำเองมีคนอื่นทำแทนทั้งหมด แต่คำพูดพวกนี้นัชชาไม่ได้ยินเพราะเธอนั่งอยู่ในรถ คนขับรถขับรถออกไปแล้วถามอย่างเคารพว่า “คุณเตชิต คุณจะไปไหนครับ?”

นัชชา ใช้หางตามองไปทางเขาจากนั้นก็ได้ยินเสียงของ เขาที่ดังขึ้นมาว่า “ไวโรจน์วิลล่า