ตอน368รอยจูบตรงต้นคอเธอ

ตอนที่368 รอยจูบตรงต้นคอเธอ

นัชชา ใจหาย “เปล่า”

คำพูดนัชชา ชนุดมไม่เชื่อ จากที่เขาเป็นผู้ชายเหมือนกัน เขาไม่มีทางปล่อยหรือไม่ทำอะไรเธอ ยิ่งไปกว่านั้นคนคนนั้นคือ เตชิต

เธอแค่ไม่อยากพูด ไม่อยากให้เขารู้

ชนุดมมีคำพูดมากมายอยากจะพูดแต่ก็ห้ามใจไว้ “ดูเสร็จ แล้วรีบกลับมา”

นัชชา โล่งใจที่เขาไม่ได้ถามต่อ “อืม”

หลังจากวางสาย ภายในรถเงียบสนิท เธอยกมือเห็นตัว เองจากกระจกหลัง ผมยุ่งเหยิง เพราะเธอเงยหน้าทำให้เห็น ตัวเองในสภาพแบบนี้

รอยแดงตรงต้นคอเธอ เธอรีบหันไปมองทางอื่น ไม่อยากเห็น

ตอนนี้ เธอย้อนคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ เธอเป็นคนเริ่ม

เรื่องอย่างว่ากับเขา……………….

นัชชาเอ้ยนัชชา แกบ้าไปแล้วหรอ

เธอหลับตาลง พิงหลังไปที่เบาะ ถอนหายใจ เธอไม่ สามารถสลัดภาพที่เกิดขึ้นในห้องเมื่อครู่ไม่ได้
อารมณ์ร้อนแรง เขาเรียกชื่อเธอ และภาพเหงื่อที่ไหลตาม หน้าผากของเขา………

นัชชากัดปากตัวเอง ไม่รู้เป็นอะไรห้ามไม่ให้คิดถึงเขาไม่ ได้ เธอคิดไปด้วยต่อว่าตัวเองไปด้วย

เธอเหมือนคนขาดสติ ห้าปีที่ผ่านมาไม่มีใคร เลยทำให้ เธอเหงามากไปหน่อย ตอนนี้ปัญหาเรื่องลูกยังไม่เคลียร์เธอคิด เรื่องพวกนี้ได้ยังไง

นัชชาลืมตา มองดูโรงจอดรถที่ว่างเปล่า เธอเริ่มลังเลกลัว เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ หลังจากนี้เธอเจอเขาแล้วต้องรู้สึกหรือทำ หน้ายังไง

ธีมนต์ตื่นมา เตชิตกำลังคุยโทรศัพท์กับเลขาอยู่ โครงการ หนึ่งที่เขาลงทุนอยู่มีปัญหา คือผู้ร่วมลงทุนเปลี่ยนใจกะทันหัน แต่ถ้าเป็นแบบนี้ก็ขึ้นตลาดตามเป้าที่วางไว้ไม่ได้ สูญเสียค่อน ข้างเยอะเหมือนกัน

เตชิตเข้าใจปัญหาแล้ว ในเวลาแบบนี้มีปัญหาเกิดขึ้น ต้องมีคนตั้งใจให้เกิด เป็นใครคงไม่ต้องเดา นอกจากชนุดม แล้วก็คงไม่มีใครกล้า

“ตามเรื่องไปก่อน ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นรายงานฉันตลอด หา วิธีคุยกับผู้ร่วมลงทุนคนอื่นๆ ดู” เกิดปัญหาใหญ่ เขานิ่งแก้ ปัญหาอย่างมีสติ ถึงแม้โครงการนี้ล่ม มันก็ไม่ได้ทำให้เขาสั่น ไหว เขาก็แค่เสียเงินแต่ไม่ได้มากพอที่จะทำให้เขาล้มลลายได้
ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาได้มาก มันเป็นแค่เศษเงินใน ธนาคารเขา แต่ที่เขายอมไม่ได้คือ เขาไม่อยากแพ้ชนุดม

เขาไม่พอใจตั้งแต่ตอนเห็นอยู่กับนัชชา ถ้าเขาจะมาไม้นี้ เขาก็ร่วมเล่นกับเขาให้ถึงที่สุด

“แม่ แม่ครับ”

เตชิตกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ แต่ได้ยินเสียงเด็กเรียก เขา ตกใจ รีบพูดขัดขึ้น “ลูกตื่นแล้ว ไว้ค่อยคุยกัน

พูดจบเขาก็กดวางสายอย่างรวดเร็ว

ทิ้งให้ประรมถือสายงง เขาไม่ได้เข้าบริษัทเกือบอาทิตย์ คำพูดเมื่อกี้ ลูกตื่นแล้ว” พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน คนที่เป็นชา อย่างเขาไม่นึกเพื่อผู้หญิงกับเด็กคนหนึ่งจะเปลี่ยนไปได้มาก ขนาดนี้

นี่คงจะเป็นคำที่ใช้เปรียบเทียบถูก คนเราจะเปลี่ยนไปเมื่อ เจอคนที่ทําให้เรารักได้มากพอ

เตชิตรีบเปิดประตูเข้าไป ธีมนต์ลุกขึ้นนั่ง ตากลมดตทั้งคู่ มองดูรอบๆห้อง “แม่ล่ะครับ

“แม่มีธุระนิดหน่อย กลับไปแล้ว” เขาโกหกหน้าตาย ถ้าให้ลูกรู้ว่าที่แม่ไปเพราะเขาไล่ ลูกคงไม่ยอมแน่ๆ เขาไม่ได้ทำร้ายเธอจริงๆ แต่เป็นการทำร้ายเธอบนเตียง ธีมนต์น้อยใจ เขาขมวดคิ้ว ก้มหน้าลง “แม่ไม่รอผมตื่นหรอ……..…..”

ก่อนหน้านั้นนัชชายุ่งก็จริง แต่เธออยู่บ้านตลอด คอยเล่น กับเขา ตั้งแต่เด็กจนโตเธอเคยห่างจากเธอ เด็กทุกคนจะร้อง หาแม่โดยเฉพาะตอนตื่น

เตชิตเดินเข้าไปข้างเตียง “เดี๋ยวแม่ก็กลับมาแล้ว ก็ต้อง

เข้มแข็ง และลุงจะอยู่เป็นเพื่อนเอง

เขาเข้าใจอะไรง่าย รู้ว่าแม่งานยุ่ง เขาเลยไม่ได้ซื้อ “แล้ว พวกเรากลับตอนนี้เลยได้มั้ย

เขาไม่ชอบโรงพยาบาล

เตชิตบอกปรัณไว้แล้ว ถ้าเติมหมดเขาขอพาธีมนต์กลับ

บ้าน “ได้ครับ”

เด็กน้อยอารมณ์ดีขึ้น ดึงผ้าห่มออก ขาห้อยไว้กลาง

อากาศ

เตชิตก้มไปหยิบรองเท้ามาสวมให้เขา รองเท้าผ้าใบสีดำ เขาไม่ค่อยรู้เรื่องท่าทางเก้อย่าง

ครั้งแรกที่ได้ทำแบบนี้ แค่ใส่รองเท้าเขาก็ใช้เวลาไปเกือบ

สิบนาที

ธีมนต์มองดูท่าทางของเขา เขาผูกเชือกรองเท้าได้ ยุ่งเหยิง น่าเกลียด แต่เห็นท่าทางตั้งใจของเขา เขาก็เอ่ยขอบ คุณแปลกๆ “ขอบคุณครับ”

“ไม่ต้องเกรงใจ” หน้านิ่งแต่ในใจเขาดีใจแทบบ้า เขาเอื้อมือไปอุ้มเขาลงจากเตียง จูงมือเขาไว้ “ไป กลับบ้านกัน

ธีมนต์กินไม่ได้อีก เตชิตก็ทําอาหารไม่เป็น เขาเลยแวะซื้อ โจ๊กระหว่างทางกลับบ้าน ไว้เอากลับไปกินที่บ้าน

อยู่ด้วยกันมาสองวัน หลังจากที่เขาอธิบายให้ธีมนต์ฟัง เขาก็เริ่มเข้าใจเปิดโอกาสเขามากขึ้น พูดคุยกันมากขึ้น เขาเล่า

เรื่องที่เขากับเธอใช้ชีวิตอยู่ยังไงที่อังกฤษ

เตชิตดีใจ มีความสุข “ชอบลุงชนุดมมากเลยหรอ”

“มากครับ เขาดีกับผมและแม่มาก ซื้อของเล่นมากมายให้ ผม และลุงยังบอกว่าจะคอยปกป้องผมและแม่ไปตลอดชีวิต ธีมนต์ยังไม่รู้ว่าชนุดมกับเขาไม่ค่อยถูกกัน เขารู้เพียงว่าชนุดม ดีกับเขาและนัชชามาก แต่ไม่รู้ว่าจริงๆเขารู้สึกอะไรกับเธอ

เตชิตไม่พอใจ แต่ก็พูดอะไรไม่ได้ ใครให้เขาเปิดโอกาส ตลอดห้าปีนี้ให้ชนุดม

เขาเลยพูดขึ้น แต่สักวันลุงก็ต้องแต่งงานมีลูก ถ้าถึง ตอนนั้นจะทำยังไง”

คำถามนี้ทำให้ธีมนต์เงียบไป แต่ลุงบอกว่าเขาจะอยู่

กับเราตลอดไป”

คำตอบของเขาทำให้เขาใจหาย “แต่แม่เคยบอกว่าผม ต้องเข้มแข็ง จะให้ลุงอยู่กับเราตลอดไม่ได้”

เตชิต …………..อก็คิดทุกอย่างไว้แล้วหรอ

ต่อหน้าที่เป็นแสดงออกว่าสนิมสนมกับชนุดม แต่หลับหลังเธอไม่เคยคิดที่จะพึ่งใคร แต่มันก็ดีที่เธอไม่เคยคิดที่จะอยู่ กับชนุดม

เตชิตอารมณ์ดีขึ้น ไม่ต้องเป็นห่วง ลุงจะปกป้องเธอกับ แม่เอง” “ลุงด้วยครับ” ตั้งแต่เด็กเขาถูกสอนให้อย่าลืมบุญคุณที่

คนอื่นเคยช่วยเหลือ

เตชิต “ก็ได้ครับ ถ้าเขาต้องการ” ขอแค่ลูกชายเขามีความสุข ส่วนเรื่องอื่นปล่อยมันไป