ตอน350สวยสง่าจนไม่สามารถมีอะไร มาเปรียบเทียบได้เลย

“พรุ่งนี้เย็น? “ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างฉับพลันนัชชาจึงรู้สึกตื่นเต้น นิดหน่อย

ตอนนี้เวลาใกล้จะเที่ยงคืนเขาเตรียมพร้อมที่จะเจรจากับ เตชิตอย่างชัดเจนอีกอย่างถึงได้เลือก โอกาสที่ดีแบบนี้

เธอจะไปในฐานะคู่เข้างานกับเขาถึงไม่อธิบายก็สามารถ เข้าใจได้ไม่ว่าชนุดมจะคิดอย่างไรเพราะอยากจะช่วยเธอหรือ ตั้งใจจะให้เข้าใจกันแบบนั้นก็ช่างหากทำแบบนี้แล้วเตชิตต้อง ระเบิดอารมณ์อย่างแน่นอน

นัชชากังวล”ฉันก็แค่อยากจะเจรจาเรื่องของลูก ให้ชัดเจน ไม่ได้อยากยั่วอารมณ์เขา”

“เธอกลัวเหรอ?”

“ไม่ใช่”นัชชาปฏิเสธอย่างไม่ต้องคิดเหมือนแมวที่ถูก เหยียบหางอารมณ์ของเธอก็ฉุนขึ้นมาพอรู้ตัวก็สงบจิตสงบใจ พลางพูดว่า”ฉันก็แค่ไม่อยากมีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาอีก”

เมื่อได้ยินชนุดมเหมือนได้ฟังเรื่องตลกเขาขยับขาเข้ามา ทับกันจ้องไปที่ดวงตาของเธอ”เธอแยกลูกออกมาจากเขาก็ ทำให้เขาโกรธแล้วถ้าจะเพิ่มอีกสักเรื่องก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง?”

คำพูดของเขาติดอยู่ในใจของนัชชาอันที่จริงก็เป็นตามที่ เขาพูดเรื่องที่เธอทำเป็นเรื่องที่เตชิตไม่ชอบใจอยู่แล้วถึงแม้จะ เปลี่ยนวิธีการมันก็ไม่แตกต่างอะไร

แค่…

เมื่อนึกถึงชนุดมต้องเผชิญหน้ากับเตชิตมีนัชชาอยู่นั้น กลางนัชชาก็รู้สึกเป็นห่วงอย่างบอกไม่ถูกตอนอยู่โรงพยาบาล ที่อังกฤษทั้งสองก็ทะเลาะวิวาทถึงขั้นลงไม้ลงมืออยู่ใน เมืองสงสัยจะรุนแรงมากกว่าตอนอยู่ที่อังกฤษ

ความคิดของเธอถูกเขียนไว้บนใบหน้าชนุดมฉลาดขนาด นั้นทำไมจะดูไม่ออกว่าเธอคิดอะไรอยู่จึงรับปากให้เธอ สบายใจ ไม่ต้องห่วงฉันจะไม่ทำอะไรที่เกินเลยเพราะที่นี่มีคน อื่นอยู่ด้วย”

“…คุณแน่ใจหรือว่าสามารถเจรจาเรื่องนี้ได้อย่างราบ

รื่น?”

“ไม่แน่ใจ”ชนุดมหัวเราะออกมาอย่างไม่ตั้งใจและเหมือน ไม่ค่อยสนใจสักเท่าไรแต่แววตาของเขากลับเห็นว่ามันไม่ใช่ เรื่องตลก แต่ก็มีแค่หนทางนี้เตชิตถึงจะให้ความใส่ใจ

ผู้หญิงที่รักและลูกอยู่ข้างชายอีกคนไม่ต้องพูดถึงเตชิต เปลี่ยนเป็นผู้ชายคนอื่นก็ยากที่จะรับได้แต่ก็เพราะแบบนี้ถึงจะ ทำให้เขาเปิดเผยมากขึ้น
นัชชาเข้าใจความตั้งใจของเขาสายตาของเธอเอียงไปดู ใบหน้าที่หลับใหลของธีมนต์คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในวันที่ผ่าน มามือของเธอบนหน้าตักกำแน่น”ได้ฉันจะไปกับคุณ

เธอไม่รู้ว่าวิธีนี้จะใช้วิธีที่ดีที่สุดหรือไม่แต่ในฐานะคนเป็น แม่เธอไม่ต้องการให้ใครทำร้ายลูกของเธอใครก็ไม่สามารถ ทําร้ายเขาได้

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วปราดเดียวก็ถึงตอนเย็นนัชชา รู้สึกไม่สบายใจที่จะให้ธีมนต์อยู่บ้านคนเดียวจึงไปรับณัชชนม์ มาที่บ้านเพื่อดูแลเขา

ชนุดมกลัวว่าเธอจะไม่สะดวกจึงลงไปรอเธอที่ในรถนัชชา ใช้เวลายี่สิบนาทีพูดฝากให้แม่ของเธอดูแลลูกเธอหอบแหกๆ เดินมาเปิดประตูขึ้นรถไปได้ค่ะ”

ชายผู้นั้นหันมาพูดกับเธอว่า”จะรีบร้อนไปไหนฉันไม่ได้เร่ง เธอนี่”

“ฉันกลัวว่าคุณจะรอนานเกินไป”นัชชารู้ว่าเขาไม่เคยรอ ใครถึงแม้ว่าเธอจะพิเศษกว่าคนอื่นแต่ก็ควรเกรงใจเขาบ้าง

ทั้งสองเดินไปที่ร้านทำผมที่ฝีมือเยี่ยมยอดด้านในห้อง แขวนชุดและเครื่องประดับที่จะออกงานนัชชามองชุดกระโปรง หางปลาเปิดหลังสีทองอ่อนเธอรู้สึกตกใจเล็กน้อย

“นี่…มันจะไม่สะดุดตาไปเหรอ? ”
“งานวันนี้ต้องทำให้เธอสะดุดตา “เขามองพนักงานด้วย สายตาพนักงานก็รีบไปหยิบชุดเดินตามเธอตามหลัง

นัชชาไม่มีทางเลือกเธอเดินไปที่ห้องแต่งตัวของผู้หญิง

ช่างแต่งหน้าแต่งหน้าให้เธอแบบเบาๆ กรีดอายไลเนอร์ เกิดขึ้นจากด้านบนของขนตาเธอผิวสวยโครงหน้าของเธอก็ดูดี หูตาจมูกปากรับกันอย่างลงตัวเธอแทบจะไม่ต้องแต่งอะไรเป็น พิเศษเลยแค่ลงรองพื้นนิดหน่อยปัดแก้มอีกนิดก็สวยงามราว นางฟ้าแล้ว

“คุณนัชชาคะเข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้วคะ”พนักงาน หญิงอายุน่าจะประมาณยี่สิบต้นๆหน้าตาของเธอสวยน่ารัก นัชชาเดินตามเธอเข้าไปด้านหลังม่านชุดกระโปรงค่อน

ข้างแนบเนื้อตอนใส่ก็ค่อนข้างยุ่งยากสักนิดหนึ่งเมื่อสวมใส่ชุด

เสร็จเธอเดินไปที่หน้ากระจกเงาที่สะท้อนมาที่กระจกทำให้เธอ

ตะลึงงัน

“ชุดนี้เหมาะกับคุณนัชชามากพนักงานหญิงอดที่จะชมไม่ ได้เหมือนตัดมาเพื่อคุณโดยเฉพาะเลยคะ”

ด้านหน้าของชุดเป็นคอที่ทำให้เห็นคอระหงส์ตรงเอวมี สร้อยสีเงินคล้องอยู่นัชชาเป็นคนเอวบางมากแต่ตรงสะโพก ออกแบบมาเป็นแบบพองออกมานิดหน่อยทำให้ดูไม่ผอมจน เกินไปพอดีที่ทำให้ปรากฏเรือนร่างที่สวยงามได้อย่างเหมาะ เจาะด้านหลังแหวกจนถึงเอวทำให้เห็นหลังที่งดง งดงามของเธอ ทำให้คนที่เห็นไม่สามารถละสายตาไปได้
เดิมทีเธอรู้สึกว่ามันโป๊เกินไปแต่เมื่อใส่ออกมาแล้วไม่ได้ โป๊อย่างที่คิดแถมยังรู้สึกดูหรูหรามาก

เมื่อนัชชาเดินออกจากห้องแต่งตัวชนุดมก็เปลี่ยนเสื้อผ้า เรียบร้อยเขานั่งรอเธอที่โซฟายังคงเป็นชุดสูทสีดำขาวแค่ตรง คอเสื้อเปลี่ยนเป็นผ้าพันคอสไตล์ครอสลวดลายสีฟ้าเข้มแต้ม ด้วยจุดสีทองเข้ากับชุดที่เขาใส่มาก

ชนุดมได้ยินเสียงเงยหน้าขึ้นเมื่อมองเห็นเธอเขาก็ไม่ สามารถละสายตาจากเธอได้ก่อนหน้านั้นตอนที่เขาเห็นชุดนี้ เขาก็จิตนาการว่าเมื่อเธอใส่แล้วจะสวยงามเพียงไหนแต่เมื่อ เห็นชุดนี้สวมอยู่บนเรือนร่างของเธอจริงๆมันสวยงามยิ่งกว่าที่ จินตนาการไว้ร้อยเท่าพันเท่า

งาม

มันสวยงามมากจริงๆ

ผิวขาวใสของเธอเหมือนแค่บีบน้ำก็หยดออกมาได้ชุด กระโปรงสีอ่อนไม่ได้ทำให้หม่นเลยสักนิดยังส่วนโค้งเว้าของ เรือนร่างนั้นอีกชายใดมองเห็นเธอก็ไม่สามารถสงบจิตสงบใจ ไว้ได้ชนุดมเริ่มเสียใจที่ให้เธอสวมชุดนี้เสียแล้ว

นัชชาเห็นว่าเขาไม่พูดอะไรก็คิดว่าไม่สวยเลยไม่มั่นใจลูบ แขนตัวเองพรางถามเขาว่า”เป็นอะไรไปไม่สวยหรอ?

“สวยมาก”เขาพูดอย่างไม่ต้องคิดแล้วลุกยืนขึ้นจากโซฟา หยิบสร้อยคอเพชรสีขาวรูปหยดน้ำจากถาดด้านข้างเดินไปหาเธอ
กลิ่นมินต์อ่อนๆของชายคนนั้นลอยเข้าจมูกนัชชามองเขา เดินอ้อมไปด้านหลังของเธอเขาใส่สร้อยคอให้กับเธอทำให้ดู คอเรียวระหงส์มากกว่าเดิมเหมือนหงส์ฟ้าทีเดียว

นัชชามองเขาจากในกระจกเห็นสายตาของเขาจ้องไปที่ หน้าอกของเธอจริงๆเลย…ไม่พลาดจากเรื่องแบบนั้นเลยนะ

นัชชากระแอมทีหนึ่งหันหลังไปหาเขาเพื่อให้เขาละสายตา จากเรือนร่างของเธอ”เราไปกันได้หรือยัง?

ชนุดมเงียบยิ้มมุมปากเขาเดินก้าวไปข้างหน้า

เมื่อมองแผ่นหลังของชายผู้นี้และกระจกด้านนอกนัชชา ความคิดแวบเข้ามาในหัว

เขาสมควรได้เจอคนที่ดีกว่านี้

เขาไม่ควรจมปลักอยู่กับเธอและธีมนต์ชายผู้นี้มีทั้งทุน

ทรัพย์รูปทรัพย์สมควรเจอคนที่ดีกว่าไม่ควรถูกเธอถ่วงไว้

“คุณนัชชาครับ?”มีคนกระซิบอยู่ข้างๆเธอ

นัชชาเหม่อลอยกระทั่งมีคนเรียกชื่อเธอถึงได้สติหล่อนหัน ไปยิ้มให้แล้วเดินตามชายผู้นั้นไป