ตอน342 ฉันรักเขามากกว่าใครทั้งหมด

ตอนที่342 ฉันรักเขามากกว่าใครทั้งหมด

นัชชาเดินเข้าไปอย่างสงสัยเพิ่งจะเดินไปถึงด้านหน้าของ รถก็ได้ยินเสียงปลดล็อค’ แกร๊ก’เธอสูดลมหายใจลึกเปิดประตู ตรงที่นั่งคนขับเธอผงะไปชั่วครู่” คุณมาที่นี่ได้อย่างไร? ”

ใบหน้าครึ่งหนึ่งของชายผู้นั้นถูกไฟจากบนรถส่องส่วนอีก ครึ่งหนึ่งถูกซ่อนอยู่ในความมืดไม่รู้ว่ารอเป็นเวลานานเท่าไหร่ เสียงของเขาหนักจนเหมือนเสียงสะท้อนจากก้นทะเล”ขึ้นรถ”

นัชชาไม่ค่อยพอใจกับท่าทางที่เขาแสดงออกและคำพูด แกล้มบังคับจิตใต้สำนึกของเธอไม่อยากทำตามที่เขา บอก ” ฉัน…”

“ตรงนี้จอดรถนานไม่ได้ขึ้นมาบนรถก่อนแล้วค่อยคุยกัน”

“” ไม่มีทางอื่นเธอจึงจำใจขึ้นไปนั่งบนรถ

หลังจากเธอขึ้นรถแล้วชายผู้นี้ก็เหยียบคันเร่งขับเข้าสู่ ถนนสายหลักมุ่งหน้าไปยังบ้านของจินต์ร่างกายของนัชชาถูก เข็มขัดนิรภัยคาดอยู่แขนขาของเธอก็เหมือนถูกคลุมไปด้วย ตาข่ายขนาดใหญ่ที่มองไม่เห็นอึดอัดจนแทบทนไม่ไหว

“แล้วลูกล่ะ?” ในที่สุดเขาก็พูดออกมาถามแต่เรื่องลูกนึกๆ ไปความสัมพันธ์ในปัจจุบันของพวกเขาทั้งคู่ดูเหมือนว่าจะคุยกันได้แค่เรื่องลูกนอกจากนั้นก็ทะเลาะกันเป็นส่วนใหญ่

“อยู่ที่บ้านฉันกลัวว่าจะไม่มีเวลาดูแลเขาเลยมอบให้พ่อ แม่ฉันดูแลแทน”

“พวกเขาเข้ากันได้ดีไหม?

หัวใจของนัชชาเหมือนถูกกระชากพอพูดถึงเรื่องนี้ จิตใต้สำนึกของเธอก็ลุกลี้ลุกลนขึ้นมา” ไม่เลวเลย”

เมื่อเธอพูดจบชายผู้นั้นเงียบไปพักหนึ่งแล้วพูดว่า “ฉัน บอกเรื่องลูกๆ ให้ครอบครัวฉันรับรู้แล้ว”

พอได้ยินดังนั้นความคิดของนัชชาก็หยุดชะงักไปครู่คิด ตามคำพูดของเขาไม่ทันผ่านไปสองสามวินาทีถึงเข้าใจความ หมายที่เขาพูดเธอตกใจมากขึ้น”อะไรนะ!?

ตระกูลจิวะพงษ์ไม่ยอมรับในตัวเธอตอนนี้หากรู้ว่าเธอพา

ลูกที่เกิดกับเตชิตกลับมามันจะไม่

“เตชิตคุณบ้าไปแล้วเหรอ!คุณบอกครอบครัวคุณเรื่องลูก

ของเราคุณได้รับอนุญาตจากฉันแล้วหรือ? ” นัชชาโมโหจนลม

ออกหูจ้องมองเขาอย่างไม่น่าเชื่อ” ตอนที่คุณเล่าเรื่องนี้คุณเคย

คิดไหมว่าพวกเขาจะคิดยังไงกับเด็กคนนั้นถ้าพวกเขาไม่

ยอมรับในตัวของธีมนต์ทำร้ายแกฉันจะปกป้องเขายังไง? คุณ

เคยคิดถึงเรื่องเหล่านี้บ้างไหมคุณก็ดีแต่พูดว่าต้องการเด็กคน

นั้นแบบนี้หรือที่คุณแสดงออกถึงความรักมันเห็นแก่ตัวมากกว่า……”
คําพูดทุกประโยคของเธอเหมือนเป็นคำพูดที่ฆ่าหัวใจเขา เตชิตยังไม่ทันได้มีเวลาอธิบายใจของเขาเหมือนถูกเธอแทง เอาๆเธอไม่เคยเชื่อในตัวเองสักครั้งตั้งแต่ต้นจนจบ

“พวกเขาแค่ต้องการกอดหลานแค่นั้นไม่ได้พูดอะไรอย่าง อื่น” ชายผู้นั้นบีบเสียงแหบแห้งออกมาจากคอที่แห้งผากตัดบท คำพูดที่ทำร้ายใจเขาของเธอ

นัชชายอมรับว่าถ้าเป็นเรื่องของธีมนต์เธอ ใจไม่สงบพอ เธอยังไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจสักนิดก็ถูกผลักไปเผชิญหน้าคน พวกนั้นพวกเขายอมรับเด็กคนนั้นได้จริงหรือป่าว? เธอไม่ ต้องการให้ธีมนต์ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อยไม่ว่าจะทางด้าน ร่างกายหรือทางด้านจิตใจ

ตอนนี้เด็กกำลังพัฒนาการทางด้านความคิดถ้าหากมีใคร พูดอะไรกับเขาเขาจะจำมันตลอดชีวิตเรื่องของเธอและเตชิต หากเขารู้ก็อาจแค้นเคืองได้

ดังนั้นเมื่อได้ยินเตชิตพูดอย่างนั้นปฏิกิริยาแรกของนัชชา ก็คือเยาะเย้ย”ถ้าพวกเขาอยากกอดก็กอดต้องให้ฉันคุกเข่า กราบขอบคุณตระกูลจิวะพงษ์ที่เข้าใจและยุติธรรมไหม? ”

‘เอี๊ยดดดดด

เสียงยางรถเสียดสีกับพื้นส่งเสียงดังจนแสบแก้วหู

ชายผู้นั้นจอดรถอย่างกะทันหันที่ข้างทางสีหน้าของเขา มืดมนจนแทบมีหยดน้ำหยดลงมา “ฉันพูดเมื่อไหร่ว่าบังคับให้ เธอจะต้องยอมรับฉันแค่อยากให้เด็กคนนั้นมีสิทธิ์ในชาติกําเนิดของเขาเท่านั้นฉันต้องการให้พวกเขารู้ว่าเตชิตไม่ได้เป็น คนที่ไม่มีอะไรเลยฉันแค่มีความสุขที่ได้เป็นพ่อคนตื่นเต้นดีใจ จนเลือดพล่านเธอบอกว่าฉันเห็นแก่ตัวนัชชาถ้าหากใคร ต้องการทําร้ายเด็กคนนั้นฉันจะตอกกลับหลายพันหลายหมื่น เท่า ให้สาสมฉันรักเขามากกว่าใครทั้งหมด!

เขารู้ว่าถ้าเป็นเรื่องของลูกเธอจะอ่อนไหวและระแวงเป็น พิเศษเขาเข้าใจเธอในฐานะคนเป็นแม่แต่หัวใจของเขาในฐานะ คนเป็นพ่อเธอจะไม่เข้าใจเขาสักนิดเลยหรือ?

เธอไม่รู้สักนิดว่าคำพูดของเธอทำให้เขาอึดอัดใจเสียใจ รู้สึกผิดถึงขนาดน้อยใจเพียงใดมันไม่สามารถบรรยายออกมา เป็นคําพูดได้เลย

นัซซาถูกเขาถามกลับก็ชะงักไปชั่วครู่หลังจากได้สติเธอก็ น้ำตาคลอเบ้าพรางสายหัว”เตชิตคุณลืมไปแล้วหรือว่าคนใน ครอบครัวของคุณคัดค้านเรื่องที่เราอยู่ด้วยกันมากแค่ไหนฉัน ไม่เชื่อใจพวกเขาเลย”

เสียงของเธอสั่นเทาเหมือนถูกน้ำเย็นสาดมาที่หัวไฟแห่ง ความขุ่นเคืองทั้งหมดดับลง

ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับเธอในอดีตนั้นยังติดตาเพราะ เขาเองที่หาเหาใส่หัวจะตำหนิใครได้?

ในรถเหมือนถูกปกคลุมด้วยหมอกอันหนาทึบเขาทั้งสอง ไม่มีใครพูดอะไรบรรยากาศเหมือนภูเขาไฟที่ใกล้ระเบิดขึ้นมา ทุกที่พวกเขากดดันเกินไปกดดันจนเกือบถึงจุดขีดสุดและกำลังจะระเบิด

เตชิตอารมณ์ไม่ดีไม่ดีอย่างมากนัชชาก็เหมือนกัน

“ถ้าเธอยังรักฉันอยู่ทำไมเธอไม่อยู่กับฉัน? “ริมฝีปา กบางๆของเขาเวลาพูดเสียงออกจะเย็นชาห่างเห็นแต่กลับน่า ค้นหาและเข้าใกล้

เขาไม่ใช่ว่าไม่เคยถามเธอเมื่อก่อนเธอหลีกเลี่ยงที่จะพูด ถึงเรื่องนี้โดยตลอดแต่ตอนนี้…

นัชชากระพริบตาตอบด้วยเสียงแผ่วเบา “ฉันไม่แน่ใจ เขาขมวดคิ้วจ้องใบหน้าของเธอไม่แน่ใจอะไร?”

“ไม่แน่ใจว่าความเป็นอยู่แบบนี้เป็นสิ่งที่ฉันต้องการหรือ ข่าวและไม่แน่ใจว่าหากฉันอยู่กับคุณต่อไปจะกลับสู่สภาพเดิม ได้หรือไม่”

เสียงที่แผ่วเบาของเธอลอยก้องอยู่ในรถคำพูดที่ออกมา จากใจของเธอและเพราะความจริงเป็นเช่นนั้นจึงทำให้คนฟัง ปวดใจยิ่งนัก

“หมายถึงอะไร? ”

“ฉันไม่รู้ว่าเรื่องของเราควรจะไปต่อหรือไม่หากต้องอยู่ ด้วยกันแบบไม่ชัดเจนสู้ไม่ต้องเริ่มต้นตั้งแต่แรกดีกว่า” คำพูด ของเธอทุกถ้อยคำทำให้เขาคิดพิจารณาอยู่หลายตลบ” เมื่อมี ธีมนต์ข้ามาทุกก้าวต้องระแวดระวังมากขึ้นเขาต้องการรับผิด ชอบต่อเด็กคนนั้นไม่สามารถตัดสินได้เพียงคำพูดสองสามคำหรือใช้เวลาแค่วันสองวันก็เข้าใจได้”

“ถ้าเป็นเธอ” ตาดำขลับของเขาจ้องไปที่แววตาของ

เธอ” ฉันรู้ว่าฉันกำลังพูดอะไรทำอะไรต้องการอะไร แววตาของเขาทําให้นัชชาทนต่อไปไม่ไหว”ขอเวลาให้ฉัน

สักหน่อยเถอะอย่าบังคับฉัน”

เมื่อนึกถึงตระกูลจิวะพงษ์ครอบครัวที่ซับซ้อนก็อดไม่ได้ที่ จะรู้สึกครุ่นคิดกังวนใจ” ในครั้งถัดไปเหมือนเรื่องในวันนี้ฉัน หวังว่าคุณจะถามความคิดเห็นของฉันก่อน”

บทสนทนาของพวกเขาแข็งทื่อจนไม่สามารถเข้าไปถึง จิตใจได้เรื่องราวของเขาทั้งสองดำเนินมาถึงจุดนี้พูดอะไรทำ อะไรก็เหมือนส่วนเกินเรื่องแบบนี้หาทางออกไม่เจอเหมือนกับ มดที่คลานเป็นวงกลมในใจพวกเขา

หลังจากเตชิตระงับสติอารมณ์ของเขาแล้วก็สตาร์ทรถมุ่ง หน้าไปที่บ้านของจินต์ระหว่างทางก็ไม่ได้พูดคุยกันอีกได้แต่ตั้ง หน้าตั้งตาขับรถต่อไป

เมื่อถึงบ้านของจินต์เขาถึงเอ่ยปากพูดขึ้นเรื่องที่ฉันพูดไป เธอกลับเอาไปคิดดีๆฉันไม่อยากบังคับเธอแต่ฉันเป็นพ่อของ เด็กคนนั้นฉันไม่อยากรอนานจนเกินไป”

เขาเสียเวลาไปห้าปีแล้วตอนนี้เขาต้องการใช้ทุกวิธีทาง เพื่อให้เธอและลูกมีชีวิตที่ดีสภาพตอนนี้เขามองเห็นเด็กคนนั้น แต่กลับยอมรับเป็นพ่อลูกกันไม่ได้ทำให้เขาไม่สามารถทนรอ ต่อไปได้
นัชชาพยักหน้ารับรู้แม้ลมหายใจยังรู้สึกว่ากำลังสั่น

เทา” ฉันแล้วรู้”

เธอเปิดประตูแล้วลงจากรถไม่หันหลังมองย้อนกลับมาสัก

นิตแล้วเดินหายไปในบ้านของจินต์เตชิตมองเธอจนลับตาจึง ค่อยๆขับรถออกไป

แต่ทว่าเมื่อนัชชากำลังจะคิดพิจารณาเรื่องระหว่างของ

ทั้งสองคนก็ดันเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น