ตอน329เธอมีความรู้สึกกับฉัน

ตอนที่329เธอมีความรู้สึกกับฉัน

ในรถเงียบไปอย่างแปลกประหลาดความอ่อนหวานใน เมื่อกี้หายไปหมดนัชชามองไปทางหน้าของผู้ชายที่รอยมือเริ่ม ชัดขึ้นเรื่อยๆเธอตัวแข็งไปหมด

“ตบหน้าฉันก็หายโกรธแล้วเหรอ? ผ่านไปนานมากผู้ชาย ใช้น้ำเสียงที่เยือกเย็นพูดออกมา

ในชีวิตนี้เขาไม่เคยโดนใครตบหน้ามาก่อนยิ่งไม่ต้องพูด ถึงผู้หญิงตบเลยเธอคือผู้หญิงคนเดียวที่กล้าตี

“ก็ก็นายมาทำให้ฉันโมโหก่อนหน! นัชชาพูดอย่างไม่ มั่นใจทำได้เพียงเถียงกลับไปเพื่อให้ตัวเองหนีพ้น

“ในห้าปีนี้เธอแก้ปัญหาด้วยวิธีแบบนี้เหรอ?” เตชิต โดน ตบหนึ่งในใจยังไงก็ไม่พอใจน้ำเสียงก็เย็นชา “อยากลงมือก็ลง รู้ไหมว่าต้องได้รับผลอย่างไร?

นัชชายังไม่เข้าใจว่าผลนั่นคืออะไรผู้ชายก็มาทับที่ตัวเธอ จูบไปที่ปากของของเธอไม่มีความอ่อนโยนแม้แต่น้อยพุ่ง เข้าไปในปากของเธอตรงๆเอากลิ่นบุหรี่เข้าไปในปากของเธอ ฟันไปกัดริมฝีปากของเธอปากว่าจูบแต่เหมือนเป็นการลงโทษ

ลงโทษที่เธอตบเมื่อกี้ลงโทษที่เธอดื้อ
นัชชารับมือจูบแบบนี้ไม่ไหวเธอกลัวแล้วรีบเอามีดดัน หน้าอกเตชิค เตชิตนายอย่าทำแบบนี้

ผู้ชายทำเหมือนไม่ได้ยินจูบเธอแรงเหมือนเดิมเขาแค่ใช้ แรงนิดเดียวก็เก็บมือที่เธอกำลังดิ้นอยู่ไว้ด้านหลังมืออีกข้างไป ลูบไล้ที่ตัวของเธอเขารู้จุดอ่อนของเธอชัดเจนเกินไปแล้วแค่นิด เดียวก็ทําให้เธอตั้งตัวไม่ทัน

นัชชาถูกปล่อยตัวก่อนที่เธอจะดับลมหายใจตัวของเธอ ขยับไม่ได้ทำได้เพียงใช้ปากที่บวมๆแดงๆร้องขอเขา “นาย ปล่อยฉัน!”

ในรถที่มืดมนสายตาของเขาอ่อนโยนและดำมืดมีหลาย อารมณ์ที่เธอไม่เข้าใจปนอยู่ตาคู่นั้นเหมือนจะดูดกลืนเธอ เข้าไปเป็นแรงกดดันอย่างอ่อนโยน

นัชชารับรู้ได้อย่างชัดเจนว่ามือของผู้ชายจากไหล่ถอยลง ไปเรื่อยๆไปลูบที่หลังของเธอ

เธอยังอดกลั้นไว้เหมือนเดิมแต่บนใบหน้าเริ่มแดงๆแล้ว เหมือนดอกไม้สีแดงที่บานอยู่บนใบหน้าที่ขาวซีด

เป็นแบบนี้ได้ไง?

ทั้งๆที่ไม่อยากเป็นแต่ก็ควบคุมไม่ได้

นัชชาอึ้งไปเลยและในตอนนี้มือของเขาเข้าไปใต้ กระโปรงของเธอ
“อ้า! เธอร้องดังขึ้นมายังไม่ทันขัดแย้งมือของเขาก็ถอย ออกมาก่อนแล้ว

เหมือนจะถูกกระทบกระเทือนนัชชามองไปทางผู้ชายอย่าง ประหลาดใจเห็นแต่เขายิ้มแปลกๆ นัชชาเธอมีความรู้สึก

ในสมองของนัชชาดังฟังเธอเข้าใจมากว่าคำพูดของเขา หมายความว่าไงและเพราะเหตุผลนี้อยากจะทำให้เธอตาย

เธอก้มหน้าลงไม่ยอมรับแค่พูดว่า “ขืนใจฉันนายภูมิใจนัก เหรอ?ร่างกายฉันอาจจะคุ้นชินกับนายแล้วแต่ใจของฉันไม่ ยอม!”

“ในใจไม่ยอมแล้วจะเปียก? ผู้ชายไปจับที่คางของเธอ ทําให้เธอหลบหนีไม่ได้

คำพูดแบบนี้ทำให้นัชชาตัวร้อนไปหมดหน้าก็แดงไป หมด”นายไม่ต้องพูดแล้วหุบปาก!

“หรือเธอเป็นแบบนี้กับทุกคนซึม?”

………..ไม่ใช่นัชชาจะร้องไห้อยู่แล้วเธอเกลียดตัว เองที่ควบคุมตัวเองเวลาเจอเขาไม่ได้ ขอร้องนายไม่ต้องพูด แล้วนายทำแบบนี้จะทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองชั่ว

“เธอชั่วแล้วฉันคืออะไร? เสียงของผู้ชายเต็มไปด้วยความ รู้สึกที่เหงา ฉันไม่เคยรู้สึกว่าเธอที่เป็นแบบนี้ชั่วเธอเป็นแบบนี้ ฉันรู้สึกดีใจมากนัชชาๆตอนที่เห็นเธอฉันก็ทนไม่ไหวแล้วฉัน อยากได้ทั้งใจและร่างไม่มีทางข่มขืนเธอและไม่คิดที่จะข่มขืนเธอเธอไม่จําเป็นต้องว่าตัวเองไม่ดีต่อหน้าฉัน

“ในตอนที่ฉันไม่รู้เธอคลอดลูกให้ฉันมาหนึ่งคน เตชิต

เหมือนโดนอะไรสิ่งพูดแต่คำนี้ซ้ำๆมือของเขายื่นเข้าไปในเสื้อ ของเธอไปจับใส่แผลนั้นอีกครั้งในใจรู้สึกดีใจมาก

ลมหายใจของเขาสั่นๆเมนต์ออกมาจากตรงนี้มือของเขา

เหมือนกำลังถูกไฟเผาเลย

นัชชาตกอยู่ในคำพูดที่หวานๆของเขาเริ่มหลงลืมตัวเอง น้ำตาที่คลอเบ้าก็หายไปมองผ่านกระจกบนหัวไปทางดวงดาว ที่อยู่บนท้องฟ้า

เธอรู้สึกถึงความหยาบของฝ่ามือเขาได้อย่างชัดเจนเธอ หัวเราะขมขื่นตัวเองทำอะไรกับเขาไม่ได้จริงๆเธอไม่มีทาง จัดการกับเขาได้แค่ไปหลงรักเขาก็แพ้แล้วจะหนีไปได้ยังไง?

ผู้ชายส่วนใหญ่รังเกียจแผลที่ภรรยาคลอดลูกแต่เขากลับ มาจับอย่างอ่อนโยนเหมือนกำลังจับของที่สำคัญที่สุดในโลก เขาทำแบบนี้ทำให้นัชชาสติแตกได้ง่ายกว่าทุกอย่างบนโลกใบ นี้

เธอหลอกตัวเองหลอกตัวเองไม่อยากให้เขาหาลูกเจอแต่ ในใจลึกๆเธอก็หวังอยากให้เขาดูดีๆว่านี่คือลูกที่เธอคลอดให้ กับเขาเธอเลี้ยงลูกได้ดีมาก มากๆ….

ในวินาทีนี้ทั้งสองเงียบไปนานมากตอนที่เขาปล่อยตัวเธอ แผ่นหลังของเธอเปียกไปหมด
นัชชาเปิดประตูแล้วลงมาจากตักของเขาตอนที่ขาลงสู่พื้น เกือบล้มลงไปแต่โชคดีที่ไม่ล้มลงไป

เตชิตเดินตามหลังอากาศนอกรถดีกว่าเยอะทำให้ได้สติ กลับมาไม่น้อยนัชชาหายใจเข้าลึกๆเหมือนคนที่พึ่งขึ้นมาจาก ทะเล

“สัปดาห์หน้าฉันจะกลับไปที่เมือง” เขาพูดกระทันหัน

นัชชาคิดไม่ถึงอึ้งไปสักแป๊บไม่นานก็เข้าใจสีหน้าของเธอ ไม่ค่อยดี ธีมนต์จะต้องไปโรงเรียน

“เธอไม่กลับไปห้าปีแล้ว

“ไม่กลับไปห้าปีแล้วคงไม่ขาดเวลาแค่สั้นๆนี้

“เธอกลับมาเถอะฉันเอาโปรเจคคนงานให้เธอ น้ำเสียง ของเธอไม่มีคลื่นเหมือนกำลังพูดเรื่องที่เป็นธรรมดาที่สุด

แต่พอคำพวกนี้เข้าไปในหูของนัชชาไม่ได้น่าฟังอะไร ขนาดนั้นเธอขมวดคิ้วแน่นๆ นายอย่าเอาเรื่องพวกนี้มาฉันมา พูดข้อตกลงกับฉันได้ไหม?

ความรู้สึกแบบนี้ไม่ดีนักทำให้นัชชารู้สึกว่าตัวเองไม่ได้รับ การเคารพและเหมือนงูที่ถูกมีดแทงไปที่หัวใจจะทำอะไรตามใจ ก็ไม่ได้

“ฉันก็ไม่อยากพูดแบบนี้แต่ถ้าฉันพูดดีๆเธอจะฟังไหม? เธอในใจของเขาก็ไม่สบาย
“แล้วนายเคารพความคิดของฉันหน่อยได้ไหม?

“หลังจากเคารพเธอหละ?”ผู้ชายเดินไปแล้วเอามือไปเท้า ไว้ที่รถให้เธอมีโอกาสหนีอีกครั้ง?

นัชชาไม่รู้จะพูดยังไงปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอคิดอย่างนั้นจริงๆ หลังจากที่เตชิตไปจากกอังกฤษเธอก็จะมีเวลามาคิดเรื่องราว พวกนี้ตอนนี้เขาอยู่นี่ทุกก้าวที่เธอเดินถูกเขาลากไปเดินตลอด

“อีกอย่างตอนนี้เธออยู่กับชนุดมฉันไม่มีทางตกลง

“นายไม่ตกลงพวกฉันก็ใช้ชีวิตด้วยกันห้าปีแล้ว…..

พอได้ยินเธอพูดแบบนี้ผู้ชายก็ไม่พอใจก็เลยพูด แทรกเมื่อก่อนฉันไม่รู้ก็คือไม่รู้ตอนนี้ฉันรู้แล้วเธอคิดว่าฉันยัง ทนได้อยู่ไหม?”

นัชชาไม่รู้จะพูดไรอีกครั้งผู้ชายคนนี้รู้ทุกอย่างแผนทุกอัน ที่เธอคิดเธอไม่กลัวเขาพูดอ้อมๆแต่กลัวเขาพูดตรงๆ ทำให้ไม่รู้ จะปฏิเสธยังไง

ในยามมืดที่หนาวเย็นนัชชาจามเบาๆ “ฮัดจิ๋ว!

เตชิตเอาเสื้อกันหนาวบางๆออกจากรถยกมือจะใส่ให้เธอ แต่ผู้หญิงรีบหลบไปก่อนทำหน้าเหมือนเจอปีศาจ

ผู้ชายถอนหายใจยาวๆ มานี่มาคลุมเสื้อ

หน้าของนัชชาเต็มไปด้วยการปฏิเสธ ไม่ต้องแค่ไม่กี่ก้าว “เชื่อฟังหน่อย”
“เด็กยังอยู่ในบ้านช่างเถอะ

พอพูดจบก็เข้าสู่โหมดเงียบในใจของเตชิตรู้สึกไม่พอใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ก็เลยปล่อยมือลงไม่ทำอะไรต่อ

นัชชามองไปทางการกระทำของเขาในใจก็ไม่สบายปกติ เขาหัวดื้อมากตอนนี้พูดง่ายขนาดนี้ในใจของเธอ…ไม่รู้ว่า

รู้สึกยังไงแค่รู้สึกว่าเหมือนตัวเองจะพูดอะไรผิดไป

“ขึ้นไปเถอะ สุดท้ายเขาก็ไม่ได้พูดอะไร

นัชชาเงียบไปแค่สองก็หันหลังเดินไปเธอเดินตรงไปทาง ประตูคอนโดไม่หันกลับสักครั้งพอไปถึงทางโค้งก็แอบหันไป มองเขายืนอยู่ข้างรถไม่ขยับห่างกันไกลขนาดนั้นเธอก็ยังรับรู้ ถึงสายตาที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงของเขา

เหมือนแอบดูผู้ชายที่ชอบแล้วโดนจับได้นัชชาไม่กล้ามอง อีกก็เลยรีบเดินไปแล้วไม่หันมาอีก