ตอน326ความรู้สึกที่แปลกๆ

ตอนที่326ความรู้สึกที่แปลกๆ

นัชชาโดนถามจนงงไปเลยเป็นแค่ค่าธรรมดาๆคำนึงแต่ เธอกลับไม่กล้าสู้หน้าเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้าทำให้เธอไม่รู้ว่า จะทํายังไงต่อ

ในตอนที่เธอไม่รู้จะทำยังไงผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าอ้อมตัวเธอ

แล้วนั่งย่อลงไป ฉันคือเพื่อนสนิทของแม่เธอ

“เพื่อน?” เด็กน้อยหมุนลูกกะตาแล้วเข้าใจทันที ผมรู้แล้ว ผมก็มีเพื่อนมากมายที่โรงเรียนอนุบาล

เตชิตมองไปทางเด็กน้อยที่ตัวสูงถึงเขานัชชาหน้าของเขา ขาวมากเหมือนหยกที่ไร้ที่ติแก้มอ้วนๆเหมือนเด็กคนอื่นแต่คาง ก็ยังดูออกอยู่ว่าแหลมปากเหมือนนัชชาตาและจมูกเหมือนตัว เอง

เขาไม่ต้องสงสัยว่าเด็กคนนี้เป็นของเขาไหมแค่แว๊บเดียว ก็ไม่มีอะไรที่ต้องสงสัยในตัวเขาแล้ว

เป็นลูกของเขาลูกของเธอกับเขา

พอนึกได้ว่าเด็กคนนี้มีเลือดเนื้อเชื้อไขเหมือนกับตัวเอง เลือดในตัวของเขาเหมือนมีไฟกำลังเผาอยู่อารมณ์แปลกๆ กำลังนั่งอยู่ในตัวของเขาความเชื่อใจเต็มไปหมดต่อด้วยคือความหวาดกลัวเขาจะบ้าตายอยู่แล้ว

ความอ่อนโยนนัยน์ตาของผู้ชายควบคุมไม่ไหวอีกต่อไป คนที่บอกว่าไม่รักตัวเองคนที่บอกว่าไปรักคนอื่นผู้หญิงคนนั้นที่ อ่อนแอไม่มีที่พึ่งแต่กลับคลอดลูกของเขาที่ต่างประเทศ

ถ้าเป็นอย่างที่เธอพูดบอกว่าลืมไปแล้วจริงแล้วจะทำเรื่อง พวกนี้เพราะอะไร?

ปีนี้เขาอายุ37 ไม่ถือว่าหนุ่มแล้วถึงแม้หน้าตาและหุ่นจะยัง คงเหมือนหนุ่มอายุ30แต่ในใจของเขาเปลี่ยนไปแล้วเขาอยาก มีครอบครัวของตัวเองมีภรรยาและลูกที่เขารักมากที่สุด

แต่สิ่งที่ฝันไว้นี้จบลงเมื่ออุบัติเหตุห้าปีที่แล้วเขาคิดว่าตัว เองจะเป็นแบบนี้ทั้งชีวิตอยู่กับความรู้สึกผิดจนตายก็ไม่มีทาง ได้รับความสุขพวกนั้นสุดท้ายฟ้าก็สงสารเขาจึงให้เซอร์ไพรส์ กับเขาจนได้

เตชิตยืนอยู่ที่เดิมเขาเห็นนัยน์ตาของเด็กเต็มไปด้วยความ สงสัยห้าปีที่ขาดความรักพ่อไปเขาไม่รู้และไม่มีทางรู้ด้วย

พอนึกถึงพวกนี้ในใจของเตชิตก็รู้สึกเจ็บปวดมือทีก่าแน่น เต็มไปด้วยเหงื่อเขาก้าลังคิดอยู่ว่าจะใช้น้ำเสียงแบบไหนดย กับเด็กพูดสนิทสนมมากเกินไปไม่ได้ไม่พูดแบบนั้นก็ไม่ได้คิด ไปคิดมาไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว

ผู้ใหญ่ทั้งสองไม่พูดคุยกันมนต์ไปดึงแขนเสื้อนัชชา แม่ พวกเราไปกันเถอะจะไปซื้อของไม่ใช่เหรอครับ?”
“ลุงส่งไป เตชิตพูดออกมาทันทีพึ่งเจอหน้าเด็กเขาไม่ อยากจะแยกกันแบบนี้

พอนัชชาได้ยินก็เข้าสู่ภาวะคุ้มกันทันทีแล้วเดินถอยหลัง ไปครึ่งก้าว ไม่ต้องแล้วด้านนอกหนาวกว่าที่คิดพวกเรากลับไป เถอะ”

“ฮะ….. มนต์ยังไงก็คือเด็กไม่เข้าใจความหมายของแม่ก็ เลยลากเสียงยาวแล้วพูด แม่พวกเราไม่ได้ออกจากบ้านเลย นะ”

ปกติอยู่ที่โรงเรียนจะมีเพื่อนไปอยู่ด้วยตอนนี้เขาอยู่คน เดียวไม่สนุกจริงๆ

“แม่บอกว่าอากาศหนาวทำไมไม่ฟังถ้าจะไปก็ไปคน เดียวในใจของนัชชากกลัวมากก็เลยอดที่จะด่าเด็กไม่ได้

เห็นแก่เด็กหน่อยหยุดพูดแล้วทำหน้าน่าสงสารนัชชา แล้วก็รู้สึกสงสารมาก

เตชิตขมวดคิ้ว เธออย่าฉันส่งพวกเธอไปรับรองระหว่าง ทางไม่หนาวแน่

“ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องนัชชามองไปทางเขาถึงจะรู้ว่าตา ของเขาก็เริ่มแดงๆแล้วหัวใจของเธอเต้นแรงไม่ใช่เพียงเขาที่มี ความรู้สึกแปลกๆเธอเองก็มียิ่งตอนที่เขาคุยกับธีมนต์ทั้งอ่อน โยนและมีความอดทนเขาไม่เคยทำอะไรแบบนั้นกับใครมา

ก่อนเลย
ความรู้สึกแปลกๆนั้นเหมือนน้ำที่กำลังท่วมเธอให้ตายเธอ กลัวก็เลยอยากจะหนี

แต่เสียดายที่เตชิตไม่ให้โอกาสเขาหนีเห็นเธอไม่ยอมเขา

ก็เลยไปถามเมนต์

“ธมนต์อยากไปไหมครับ?”

ธีมนต์มองไปทางแม่พูดเสียงเบามากๆว่า “อยาก…..

“งั้นลุงส่งธีมนต์กับแม่ไปดีไหมครับ?

“อือ….มือของเด็กประสานกันลังเลมากถึงแม้ในใจอยาก จะไปมากๆ แต่เพราะได้รับการอบรมที่ดีก็เลยส่ายหัว ผมอยาก ไปมากแต่ลุงถามแม่ดูก่อนถ้าแม่ไปผมก็ไป

เตชิตดูการกระทำของเขาทั้งหมดในใจของเขารู้สึกดีมาก สิ่งเล็กๆน้อยๆที่เขาทำให้เห็นการอบรมของนัชชาว่าสอนได้ดี

มาก

ผู้ชายมองไปทางผู้หญิงที่อยู่ข้างๆสายตาดูเข้มขึ้นมาทันที

คำที่นัชชาจะปฏิเสธยังไม่ได้พูดออกมาเขากำลังใช้ สายตาบอกตัวเองว่าอย่าคิดที่จะปฏิเสธและปฏิเสธไม่ได้เขายัง ไงก็จะอยู่กับลูกให้ได้

และนัชชาก็กลัวเขาจะพูดความสัมพันธ์ของเขากับธีมนต์ ให้ธีมนต์ฟังก็เลยต้องทำตามที่เขาขอ

เสียงของเธอขมขื่นมากก็ได้
หลังจากที่ได้รับอนุญาตซึมนต์ก็ดีใจมากไปกอดที่ขาของ เธอแล้วจูบไปที่กางเกง แม่ดีที่สุดในโลกเลย!ILOVRYOU!”

เตชิตเดินไปข้างรถยื่นมือเปิดประตูหลังให้เด็กวันนี้เขาขับ เบนซ์ที่สูงหน่อยตอนที่เด็กจะขึ้นรถก็เลยลำบากหน่อย

นัชชากำลังจะอุ้มเด็กขึ้นรถแต่โดนคนอื่นอุ้มขึ้นรถก่อนมือ สองข้างแทรกไปที่ตัวเด็กแล้วอุ้มเข้าไปในรถตอนที่อุ้มเด็ก ทำให้กล้ามเนื้อขาของเขาดูเด่นชัดเต็มไปความเป็นผู้ชายเสร็จ ยังไม่ลืมรัดเข็มขัด ให้เด็ก

นี่เป็นครั้งแรกที่พ่อลูกทั้งสองสัมผัสตัวกันทำให้ในใจของ ผู้ชายเต็มไปด้วยความอบอุ่นความรู้สึกแบบนั้นไม่มีใครจะมา แทนที่ได้เลย

นัชชาเห็นการกระทำของเขาทั้งหมดถ้าบอกว่าในใจไม่รู้ สึกอะไรเลยก็คงไม่จริงก่อนหน้านี้เธอนึกว่าถ้าได้เจอกับเตชิต คงจะเป็นวันที่โลกสลายแต่ตอนนี้เธอเริ่มไม่เข้าใจตัวเองแล้ว

นัชชาส่ายหัว ให้ตัวเองหยุดคิดหลังจากที่มือของเขาถอย ออกมาเธอกำลังจะเข้าไปในรถแต่เขากลับปิดประตูก่อน

“ฉันจะดูแลเด็ก หน้าของเธอซีดขาวขึ้นมาทันที

“เด็กห้าขวบแล้วยังนั่งรถไม่เป็นเหรอ?” เขาเอียงตัวยืนอยู่ ตรงหน้าเธอเสียงต่ำๆกลัวว่าเด็กจะได้ยิน ถ้าไม่อยากไปด้วย กันก็ไม่ต้องไปแล้ว”

พูดจบเขาไม่ให้เธอมีเวลาคิดหันหลังเข้าไปในรถทันที
สตาร์ทรถทันทีนัชชามองไปทางรถที่ติดแล้วกลัวว่าวินาที ต่อไปเขาจะขับรถออกไปทันทีและไม่ให้เธอได้เจอเมนต์อีก

ไม่ทันคิดอะไรนัชชารีบพุ่งไปเปิดประตูข้างคนขับแล้วก้าว

ขาเข้าไปนั่ง หางตาเตชิตมองไปทางผู้หญิงที่กำลังรัดเข็มขัดแล้วแอบ ยิ้มที่มุมปาก ในใจแอบดีใจและบ่นพูดดีๆว่าไม่เห็นต้องทำแบบนี้ถึงจะมา