ตอน308บอกผม ใครแตะต้องตัวคุณ

ตอนที่ 308 บอกผมใครแตะต้องตัวคุณ

ผู้ช่วยประรมขับรถไปส่งนัชชาที่อพาร์ทเม้นต์ด้วยตนเอง ระหว่างทางกลับ บรรยากาศภายในรถค่อนข้างอึดอัด นัชชาม องออกไปนอกหน้าต่างตามเงาถนนที่ค่อยๆลับไป บุคคล ทั้งหมดยังติดอยู่ในสถานการณ์ที่เผชิญหน้ากับเตชิต ทั้งร้อน ทั้งหนาว ไม่สามารถเรียกจิตวิญญาณกลับคืนมาได้

ดูเหมือนจะสังเกตเห็นความไม่สบายใจของเธอ ประชุม มองผ่านกระจกหลัง กระซิบความคิดเห็นของเขาออกมา “คุณ นัชชา อยากฟังเพลงรึเปล่าครับ

สติของนัชชาค่อยๆกลับคืนมา หลังจากนั้นไม่กี่วินาที พยักน้า “ค่ะ”

หลังจากผ่านมาห้าปี เธอรู้สึกประหม่ามากเมื่อพบกับเต

ชิต แม้แต่กับผู้ช่วยของเขาเธอก็ยังรู้สึกว่าต้องระวังตัว ใครจะ รู้เขาอาจจะกลับไปรายงานให้เตชิตรู้สถานการณ์ของเธอก็เป็น ได้

เมื่อกำลังฟุ้งซ่านอยู่นั้น เสียงสุภาพบุรุษของประชนก็ดัง ขึ้นอีกครั้ง “ที่จริงแล้วคุณไม่ต้องกลัว สำหรับคนภายนอกแล้ว อาจมองว่าเตชิตเย็นชาไม่แยแส แต่สำหรับคุณกลับไม่เป็นเช่น
เมื่อสักครู่มันเป็นแค่เรื่องตลก ขณะนี้ได้ยินเขาพูดเช่นนี้ นัชชาถามเขากลับไปโดยจิตใต้สำนึก “แล้วเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น คุณจะอธิบายมันว่ายังไง

เขาจะไม่ทำร้ายเธอ แต่กลับบังคับเธออย่างไม่เต็มใจ

ประโนอึ้งไปไม่กี่วินาที ดูเหมือนว่าเขากำลังคิดถึงวิธีการ ตอบ อย่างไรก็ตามเขาได้รับการศึกษาที่ดีตั้งแต่เด็ก และเขา รับรู้ได้ถึงสิ่งที่ดีในคืนนี้

มันไม่ยุติธรรมสำหรับนัชชา แต่ว่า……

“ผมรู้ว่าเรื่องเช่นอาจทำให้หัวใจคุณไม่อาจยอมรับได้ใน

ชั่วขณะหนึ่ง แต่เตชิตไม่เป็นอันตรายต่อคุณอย่างแน่นอน เขา

เพิ่งจะได้เจอคุณนัชชาก็รู้สึกตื่นเต้นมาก มีความสุขมาก อาจ

จะขาดเหตุผลไปบ้าง” เขาอยู่ข้างกายเตชิตมาสามปี สามปีที่

ผ่านมาก็ทำให้เข้าใจอารณ์ความรู้สึกของเจ้านายเข้าได้ดี

ไม่สนใจเรื่องผู้หญิง ไม่เคยมีพฤติกรรมพิเศษใดๆ ถึงแม้ เขาจะไม่สนใจเรื่องของผู้หญิงแต่ว่าเขาก็ให้เกียรติ เขาจะไม่ ทำร้ายคุณนัชชา ไม่อย่างแน่นอน

เหตุผลเช่นนี้เข้าใจได้โดยธรรมชาติ แต่เธอก็ไม่ต้องการที่ จะยอมรับ เพราะว่ามีเพียงอคติเช่นนี้เท่านั้นที่จะเป็นข้ออ้างให้ เธอเหนื่อยหน่ายกับผู้ชายคนนี้

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ใบหน้าเธอก็จมดิ่งลง น้ำเสียงค่อนข้างรุนแรง แน่นอนคูณเป็นลูกน้องเขาก็ต้องพูดแทนเขา

ประโนอ้าปากแต่ท้ายที่สุดก็ปิดปากลงในใจรู้สึกอึดอัด เขาต้องการช่วยเจ้านายของเขาอธิบายสักสองประโยค แต่ เมื่อบอกตรรกะของเขา นัชชากลับไม่อยากฟัง พูดไปก็ได้ ประโยชน์

ดังนั้นเขาจึงนิ่งเงียบไปหลังจากที่กล่าวขอโทษ

รถกำลังแล่นไปตามทาง เมื่อถึงหน้าประตูอพาร์ทเม้นต์ ต้องหยุดรถเพื่อความปลอดภัย นัชชาไม่ยอมให้เขาขับรถ เข้าไป เธอลงจากรถตั้งแต่หน้าประตู

เดินไปกับสายลมพัดในตอนกลางคืน ดึกมากแล้ว มีอยู่ ไม่กี่ครัวเรือนที่ยังเปิดไฟอยู่ สายตาเธอเลื่อนไปมองยังชั้นที่ เธออยู่

ไฟเปิดอยู่ น่าจะเป็นจากโคมไฟติดผนัง ไม่ได้สว่างจ้า

ไม่มีเวลาคิดมากเกินไป เธอรู้ว่าชายคนนั้นกำลังรออย่าง ร้อนรน เดินไปกดลิฟต์อย่างรวดเร็ว ตรงขึ้นไปชั้นบน

“ติ๊ง” ประตูลิฟต์เปิดออก นัชชามองไปที่พื้นเตรียมที่จะ

เดินออกนอกลิฟต์ทันใดนั้นก็หันไปเห็นชายคนหนึ่งยืนสูบบุหรี่ อยู่ไม่ไกล

เธอเหลือบไปมอง คาดไม่ถึงว่าจะพบเขาที่ทางเดิน เธอ

เดินช้าๆและตะโกนถามอย่างไม่แน่ใจ “ชนุดมรึเปล่าคะ อยู่ที่นี่ ได้ยังไงคะ”
“รอคุณ” เขากับบุหรี่ เหลืออีกตั้งเยอะแต่ว่าเขาก็ไม่ได้ สนใจ โยนทิ้งลงถังขยะไป พุ่งสายตาคมชัดและก้าวร้าวใส่เธอ สำรวจเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าซ้ำแล้วซ้ำอีก

นัชชาทนต่อการถูกวิพากษ์วิจารณ์ด้วยสายตาเช่นนี้ต่อไป ไม่ไหว รู้สึกอายจนพูดไม่ออก เธอไม่ได้ตั้งใจจะบอกเขาเกี่ยว กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หลายปีมานี้เธอเป็นหนี้เขามามาก พอแล้ว ตอนนี้ไม่อยากให้เหตุผลของตัวเองทำให้ผู้ชายคนนี้ ต้องมาข้องเกี่ยวอีก

ความเข้าใจของเขาที่เกี่ยวกับนัชชา ถ้าหากว่าเขารู้ เรื่อง ราวต่างๆก็จะไม่ง่ายเหมือนตอนนี้

“คืนนี้มีเรื่องบางอย่างล่าช้าเลยต้องจัดการ แต่ก็ไม่ได้ สลักสำคัญอะไร คุณไม่ต้องกังวลจนเกิดไป” นัชชากลัวว่าเขา จะจับได้ ต้องการที่จะเปลี่ยนเรื่อง “ใช่แล้ว นอนรึยังคะ

“เริ่มงอแงจะหาคุณ พอง่วงจนทนไม่ไหวก็หลับไป ชาย คนนั้นบอกเล่าอย่างเรียบง่าย ดูไม่มีอะไรผิดปกติ

นัชชาค่อยสบายใจ “กลับบ้านเถอะค่ะ

พูดจบ เธอก็เดินไปที่ประตู ไม่คาดคิดกลับถูกดึงไหล่กลับ มา เธอตกใจมากจนร้องออกมา “อ๊ะ!”

วินาทีถัดมา ร่างกายก็ถูกเบียดไปที่ผนังที่เย็นเยือก เธอ ถูกยกขึ้นจากพื้นเล็กน้อย ไฟที่ถูกควบคุมด้วยเสียงก็พลันติด สว่างขึ้นมา เธอจ้องไปที่ดวงตาคู่โตและตกใจกลัวอย่างมากผู้ชายที่กดเธอ“ชน ชนุดม

ชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไร นั่นทำให้เขาเห็นชัดเจนนัยสี ดำลึกล้ำและเต็มความสงสัย ศีรษะลงอย่างรวดเร็ว

นัชชาคิดว่าเขาจะจูบ เธอจึงรีบเบี่ยงหัวหลบ หลังจากปิดตาแน่นถึงได้ทราบว่า เขาต้องการสูดดมที่คอของเธอ

ดม?

นัชชาลืมตาด้วยความสงสัย แต่ยังเต็มไปด้วยความ เศร้าหมองมากกว่า ว่า”

อยู่ก็คลั่งขึ้นมา มันใช่สไตล์ของเขา

ตัวมีของอื่นอยู่

ค่าพูดเดียว เปิดเผยการอำพรางทั้งหมดของไม่คิดพูดทั่วไปที่มีรสนิยมเช่นนี้ วันหนึ่งถูกกับ เธอ

เหมือนการโกหกเปิดโปง เพื่อปกปิด เรื่องโกหกอีกครั้งหนึ่ง คุณก็น่าคนมาร่วมงานปา ตร์เยอะแยะ อาจจะใคร….

นัชชา” เหมือนทนฟังเรื่องไร้สาระของเธอชน ดมขัดจังหวะ ริมฝีปากยาวยกสองสามส่วน “คุณไหม เวลาคุณโกหกคุณชอบกัดริมฝีปาก
เธอโกหกไม่เนียนมาแต่ไหนแต่ไร ดังนั้นทุกครั้งที่พูดเท็จ ก็มักจะถูกจับได้อยู่เสมอ

ปกติชนุดมเลือกที่จะปล่อยผ่าน ตราบใดที่มันเป็นเรื่อง เล็กๆไร้สาระเขาก็จะเออออกับเธอไป แต่วันนี้เธอกลับมา พร้อมกับกลิ่นของชายอื่น เขาโกรธเล็กน้อย

เห็นได้ชัดว่า นัชชาไม่ได้ตระหนักรู้ว่าอารมณ์ของเขา กำลังพุ่งขึ้นถึงขีดสุดแล้ว ยังมัวแต่คิดถึงแต่วิธีการที่จะทำให้ การโกหกนี้น่าเชื่อถือ

เธอแทบจะยิ้มออกมา “ฉันไม่ได้มีเรื่องอื่นเลยจริงๆ จะมี เรื่องอะไรได้ล่ะ ก็แค่ไปงานเลี้ยงอาหารค่ำเท่านั้น คุณประสาท เกินไปแล้ว”

“อย่างนั้นหรอ” เสียงของชายคนนั้นเบามาก

นัชชาพยักหน้า “ใช่สิ”

“โอ้” เขาหัวเราะ ทันใดนั้นเธอก็นั่งยองๆลงตรงปากทาง บันได ที่ตรงนี้เป็นมุมอับ กล้องวงจรปิดจับภาพไม่ถึง เขาไม่ ต้องการให้คนนอกเห็นภาพนี้

นัชชาไม่เคยเห็นชนุดมแสดงออกเช่นนี้มาก่อน ความจริง คืนนี้เธอรู้สึกเหนื่อยมากแล้ว ในเวลานี้รู้สึกไวต่อการป้องกัน ตัวมาก “คุณ คุณจะทำอะไร ที่กำลังรอฉันอยู่… อ้า

พูดยังไม่ขาดคำ นัชชาอุทานร้องด้วยความตกใจ คอเสื้อ ของเธอถูกจับไว้ รู้สึกเจ็บขึ้นมาบริเวณคอ เหมือนวัตถุหนักๆตกลงมาใส่

เขาดึงเสื้อผ้าเธอ!

นัชชาตกใจจนหน้าไม่มีสีเลือด ต้องการจะยื่นมือออกไป

ปิดแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว

ชนุดมหยุดมือที่ตรงตำแหน่งไหปลาร้าเท่านั้น ไม่ต้องไป ต่อแล้ว เขาได้เห็นสิ่งที่ไม่ต้องการเห็นแล้ว

มีหลายรอบจูบประทับอยู่ทั้งลึกและตื้น คนๆนั้นดูเหมือน จะชอบไหปลาร้าของเธอมาก จึงอดไม่ได้ที่จะจูบไปหลายรอบ

คอของเขาแห้งผาด นัยน์ตาร้อนขึ้นอย่างช้าๆ เขาปล่อย มือ อารมณ์กำลังครุกรุ่น “บอกผมมา ใครแตะต้องตัวคุณ หะ!”