ตอน280เธอท้องลูกของฉัน

ตอนที่280เธอท้องลูกของฉัน

ริมฝีปากแห้งและแตกเขาอ้าปากมันใช้เวลาสักพักเพื่อหา เสียงของตัวเอง คุณพูดอะไร

จินต์มองดูสีหน้าที่เริ่มเปลี่ยนไปด้วยความตกใจความใน ใจที่ไม่สามารถพูดออกมาได้นึกถึงนัชชานึกถึงเด็กที่เพิ่งจาก โลกใบนี้ไปเธอไม่สามารถอดทนและเข้าใจเธอเหมือนผู้ตัดสิน ที่คอยพูดจาทิ่มแทงใจเขา “นัชชาตั้งครรภ์มันคือลูกของคุณ และเธอ”

จินต์มองดูการกระทำของเตชิตในใจรู้สึกผิดกับนัช ชา เธอไปสถานีตำรวจทั้งที่เธอรู้มานานแล้วว่าตัวเองตั้งท้อง แต่เธอให้ฉันไปดูเธอที่สถานีตำรวจให้ฉันเอากระดาษที่ตรวจ ครรภ์หลังจากนั้นก็ให้ฉันเก็บเป็นความลับไม่ให้บอกใครแต่ ฉันก็ไม่ได้เข้าใจอะไรตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วเพราะเธอกลัวคุณ รับปากเธอในตอนนี้ไม่ได้กลัวคุณจะไม่เอาลูกคนนี้

“เป็นไปไม่ได้ เตชิตรู้สึกสั่นไปทั้งตัวเสียงทั้งหมดและภาพ ที่อยู่ตรงหน้าค่อยๆหายไปในความคิดเขาตอนนี้คิดถึงเรื่อง เมื่อก่อนที่พวกเธอเคยคุยกัน

เขาสงสัยตั้งแต่ตอนนั้นแต่ไม่แน่ใจเขาอยากพาเธอไปตรวจที่โรงพยาบาลแต่แปลกที่นัชชาปฏิเสธนึกถึงตอนนั้นที่เขา ดูดบุหรี่ต่อหน้าเธอนัชชาคิดจะห้ามเธออาเจียนอย่างทรมานมัน ไม่ใช่สาเหตุที่เธอปวดกระเพาะเลยแต่เป็นเพราะว่าเธอท้อง

รู้ตั้งแต่ตอนนั้นแล้วเธอรู้แล้วว่า ในท้องของเธอเริ่มมีเด็ก เตชิตยิ้มแห้งๆที่แท้ที่แท้เธอก็รู้เรื่องนี้นานแล้ว

ผู้ชายที่พื้นด้วยหมัดหนักมีเลือดออกมากในข้อต่อ นัชชา ท้องเธอกำลังท้องลูกของเราฮ่าฮ่า

เตชิตเหมือนคนบ้าหัวเราะอย่างไร้สาระแต่น้ำตาค่อยๆๆ ไหลออกมา

ชนัยและปรัณรู้สึกตกใจไม่เคยเห็นสีหน้าแบบนี้บนใบหน้า ของเขาดูเหมือนว่ามันเป็นความทุกข์และสิ้นหวัง

ก่อนหน้านั้นนัชชาเคยถามว่าต้องการเด็กคนนี้ไหมตอน นั้นเหมือนคิดอะไรออกเขาเคยบอกกับเธอว่าผ่านไปสักพักเราก็ จะแต่งงานกันแต่เพิ่งได้รู้ว่าคำตอบที่เธอต้องการไม่ใช่พวกนี้

“ทำไมทำไมไม่บอกฉันไม่พูดอะไรเลย

เขาไม่รู้ว่าเธอท้องถ้ารู้ว่ามีเด็กอยู่ด้วยบางทีมันอาจจะ แตกต่างกัน

เขาจะดูและเธอเป็นอย่างดีไม่ให้คาดสายตาต้องการ พิสูจน์ความบริสุทธิ์เขาก็จะให้เธอแต่น่าเสียดายทุกอย่างมัน สายไปแล้ว
“เป็นฉันเองที่ทำให้เธอตายทั้งหมดนี้เป็นเพราะฉันผู้ชาย พึมพำเหมือนกับกำลังพูดให้ตัวเองฟังและเหมือนกับกำลังพูด ให้คนอื่นฟัง

ทันใดนั้นเขารู้สึกแน่นหน้าอกสีหน้าเขาเปลี่ยนไปและแล้ว ก็อาเจียนออกมาเป็นเลือดเลือดสีแดงได้ติดที่คางของเขาและ เลอะติดที่เสื้อสูทตรงกลางหัวใจ

ร่างสูงดูเหมือนจะถูกดึงพลังทั้งหมดออกไปและค่อยๆล้ม

ลง

ปรัณที่อยู่ข้างเขาสะดุ้งวิ่งไปที่ข้างหน้าสองก้าวจับร่างของ เขาไว้แล้วพูดว่า เตชิต

ร่างกายที่สูงเกือบ 190ร่างใหญ่ล้มลงปรันไว้อาลัยร่างกาย

ทาแข็งแรงพยุงเขาไว้คนเดียวก็กินแรงเหมือนกันนะ

ปรัณหันไปเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลันจับไม่ไหว คนอื่นปล่อยมือของจินต์ออกรีบไปช่วยพยุงร่างของเตชิต พี่เต ชิต”

เขาเรียกติดต่อกันสองครั้งแต่เขาพยายามที่จะลืมตา ใบหน้าที่ชุดไม่มีเลือดคงไม่มีทางที่จะตอบเขาหรอก

“เหตุการณ์เร่งด่วน เสียงกรีดร้องของปรัณ”เอาคนขึ้นรถ

ก่อน”

ชนัยพยักหน้าปรันรีบนำร่างของเตชิตขึ้นรถพยาบาลปรับ สั่งให้เริ่มการทดลองร่างกายของเขาทันทีเดินออกมาจากรถสองก้าวเหมือนสามก้าวเดินไปข้างๆของจินต์

ดวงตาเขาลุกเป็นไฟแล้วถามเขา ตอนนี้เป็นไงคุณพอใจ แล้วใช่ไหม”

ถ้าไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนกับนัชชาตอนนี้เขาอาจจะ ให้เธอเห็นดีแน่ไม่สนว่าเขาจะเป็นผู้หญิงหรือไม่ทำให้น้องชาย เขาต้องอยู่ในสภาพแบบนี้ถ้าเขาต่อรองคงไม่ใช่สุภาพบุรุษ

แสดงให้เห็นจินต์ยังคิดไม่ถึงว่าเตชิตจะมีปฏิกิริยาในการ ตอบกลับมองลงไปข้างล่างบนพื้นยังมีคาบเลือดที่เมื่อเขาได้ อาเจียนออกมามองดูเลือดสีแดงสดเธอมีอาการตกใจเล็กน้อย

ใช่แล้วถ้าคนที่ยังอยู่เป็นคนที่ทำร้ายจิตใจคนเขาทรมาน ผู้ชายคนนั้นอาจจะทรมานกว่าเขาหลายเท่าที่เขารู้แต่ชานัชชา จะทําอย่างไรนัชชาของเขาจะเป็นยังไง

ในตอนนี้จินต์ตกอยู่ในความวิตกกังวลเธอตาบอดกับลม กลางคืนเธอหันไปมองแม่น้ำมืดรถถูกจับแต่ไม่มีร่องรอยของ มนุษย์

“นัชชาได้โปรดกลับมาเถอะกลับมานะเธอไม่ใช่ให้ฉัน ดูแลน้าชายกับน้าสาวหรอทำไมเธอถึงได้ปล่อยมือไปโดยที่ไม่ สนใจอะไรเลย มันไม่ได้เสียใจในคำพูดเหล่านี้ที่เธอควรจะได้ รับการแจ้งเตือนเมื่อเขาพูดแบบนั้นกับเธอที่สถานีตำรวจ

จินต์เอาแต่โทษตัวเองโทษคนที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ถ้า พวกเขาสามารถปล่อยวางมากกว่านี้เรื่องทั้งหมดคงไม่เป็นสองก้าวเหมือนสามก้าวเดินไปข้างๆของจินต์

ดวงตาเขาลุกเป็นไฟแล้วถามเขา ตอนนี้เป็นไงคุณพอใจ แล้วใช่ไหม”

ถ้าไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนกับนัชชาตอนนี้เขาอาจจะ ให้เธอเห็นดีแน่ไม่สนว่าเขาจะเป็นผู้หญิงหรือไม่ทำให้น้องชาย เขาต้องอยู่ในสภาพแบบนี้ถ้าเขาต่อรองคงไม่ใช่สุภาพบุรุษ

แสดงให้เห็นจินต์ยังคิดไม่ถึงว่าเตชิตจะมีปฏิกิริยาในการ ตอบกลับมองลงไปข้างล่างบนพื้นยังมีคาบเลือดที่เมื่อเขาได้ อาเจียนออกมามองดูเลือดสีแดงสดเธอมีอาการตกใจเล็กน้อย

ใช่แล้วถ้าคนที่ยังอยู่เป็นคนที่ทำร้ายจิตใจคนเขาทรมาน ผู้ชายคนนั้นอาจจะทรมานกว่าเขาหลายเท่าที่เขารู้แต่ชานัชชา จะทําอย่างไรนัชชาของเขาจะเป็นยังไง

ในตอนนี้จินต์ตกอยู่ในความวิตกกังวลเธอตาบอดกับลม กลางคืนเธอหันไปมองแม่น้ำมีดรถถูกจับแต่ไม่มีร่องรอยของ มนุษย์

“นัชชาได้โปรดกลับมาเถอะกลับมานะเธอไม่ใช่ให้ฉัน ดูแลน้าชายกับน้าสาวหรอทำไมเธอถึงได้ปล่อยมือไปโดยที่ไม่ สนใจอะไรเลย มันไม่ได้เสียใจในคำพูดเหล่านี้ที่เธอควรจะได้ รับการแจ้งเตือนเมื่อเขาพูดแบบนั้นกับเธอที่สถานีตำรวจ

จินต์เอาแต่โทษตัวเองโทษคนที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ถ้า พวกเขาสามารถปล่อยวางมากกว่านี้เรื่องทั้งหมดคงไม่เป็นแบบนี้

ชนัยเธอไม่มีเจตนาที่จะดำเนินการใดๆเพิ่มเติมพวกเขา กำลังเศร้า

มองดูข้างหลังของรถ โรงพยาบาลและความมืดของคืน ก่อนมันเป็นผู้ชายที่ไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นมนุษย์กินคนที่ไม่ สามารถช่วยได้ถอนหายใจไปเชือกหนึ่ง

นัชชาฟื้นขึ้นมาอีกครั้งนอนบนเตียงที่มีขนาดใหญ่และนุ่ม ค่อยๆลืมตาขึ้นมาเหนือศีรษะเป็นโคมไฟรูปวงกลมรอบโต๊ะ ขาวที่มีโซฟา โดยเฉพาะอย่างในแสงที่สะดุดตาพื้นดินที่ปูด้วย พรมสีเทาอ่อน

เธอลองขยับคอของเธอฉันรู้สึกเวียนหัวความเจ็บปวดใน ข้อต่อเตือนเธอว่าเกิดอะไรขึ้นนี้ไม่ได้ฝันไปใช่ไหม

“คุณฟื้นแล้ว ทันใดนั้นมีเสียงพูดขึ้นในระยะไกลเป็นเสียที่ ไม่เคยได้ยินมาก่อน

นัชชาหันไปมองชายในชุดผ้าซาตินสีเทาเข้มเสื้อขาวชุดนี้ ดูสะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อยมากใส่รองเท้าหนังสีดำเซ็ต ผมเรียบร้อยไว้ด้านหลังในมือมีรายงานทางการเงินเป็นภาษา อังกฤษทั้งหมดแต่คิดอีกที

และมีใบหน้าที่คุ้นเคยกับเธอ

“คุณชนุดม ที่มาที่ไปเกิดอุบัติเหตุขึ้นกับนัชชาแต่ลองคิด อีกทีเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทางหมดเป็นการวางแผนของชนุดมทั้งหมดอยู่ที่นี่ก็ไม่มีอะไรแปลก

“ตอนนี้ใกล้จะเช้ามืดแล้วคุณหลับตั้งแต่เที่ยงถึงตอนเย็น ฉันมีความคิดจินตนาการที่ดีกว่า “คำพูดคำนี้เหมือนคนหยอก ล้อกัน

ความสลัวในสายตาการมองเห็นส่วนประกอบทาแก้มของ ใบหน้าพิสูจน์ให้เห็นถึงริมฝีปากที่ชัดเจนยังมีช่องเบ้าตาที่ลึก เข้าไปทั้งหมดนี้เหมือนเป็นด่านที่มีความน่าสนใจ

น่าเสียดายที่นัชชาไม่มีความรู้สึกที่สนุกเธอมองไปรอบๆ ทั้งสี่มุมสภาพและสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยทำให้เธอไม่ สบายใจ ตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหน

“บนเครื่องบิน เขาได้เตรียมทุกอย่างไว้ให้เรียบร้อยแล้ว

“อะไรบนเครื่องบิน น้ำเสียงที่เบาลงเธอรู้สึกว่าข้างล่าง เตียงของเธอกำลังโยกเยกไม่ใช่แผ่นดินไหวมันเป็นการ กระแทกเข้ากับอากาศบนขอบเขตนั้นเขาเพิ่งจะเชื่อว่าตัวเองอยู่ บนเครื่องบินจริงๆไม่ใช่ห้องนอน ตอนนี้พวกเรากำลังจะไป ไหน”

ได้ยินผู้ชายที่นั่งอยู่ไม่ไกลได้ยืนขึ้นเดินไม่กี่ก้าวมาหยุด อยู่ที่ข้างเตียงเขายื่นมือลงไปจับที่หน้าผากของเธอแล้วก็ดึงมือ กลับไปสายตาที่จ้องมองเธอแสดงให้เห็นถึงความแข็งแรงและ ความมั่นใจ ไปอังกฤษไอร์แลนด์”