ตอน279เธอตั้งครรภ์แล้วคุณรู้ไหม

ตอนที่279เธอตั้งครรภ์แล้วคุณรู้ไหม

ในหัวรู้สึกเหมือนโดนค้อนทุบมึนงงแล้วจะยอมรับมันได้ ยังไงทั้งๆ ที่ไม่กี่วันที่ผ่านมายังมีชีวิตอยู่ทำไมบอกว่าเกิดเรื่อง ขึ้นแล้วก็เกิดขึ้นจริงๆ

เธอยืนอยู่ตรงนั้นสักพักแล้วค่อยๆพยักหน้าเธอเห็นผู้ชาย

ในชุดสูทสีดำก้าวขึ้นมาราวกับว่าเขาถูกแทงเข้าที่หัวใจเธอรีบ

วิ่งไปที่ข้างถนน กระเป๋าตกแล้วรองเท้าก็ตกอีกเธอไม่สามารถควบคุม

อะไรได้น้ำตาถูกลมพัดผ่านวิ่งที่ที่จอดรถมองไปที่ความมืดพูด

ด้วยเสียงที่สั่น นัชชานัชชา

เธอเอาแต่จ้องมองแม่น้ำที่นั่งเธอเงยหน้าขึ้นมองแล้วหลัง จากนั้นก็หลับตาลงอย่างน่าเศร้าทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ทำไม

ทันใดนั้นจินต์ก็ปรากฏตัวขึ้นมาตอนนี้รู้สึกสับสนมากก่อน ที่เธอจะรีบออกมาเธอสังเกตเห็นว่าชนัยดึงเธอมาข้างหน้าเพื่อ ดึงเธอกลับก่อนที่เธอจะก้าวเดินเธอเห็นเตชิตก็หันหลังกลับ อย่างรวดเร็ว

เธอเข้าไปหาผู้ชายตรงหน้ายกมือขึ้นตบเข้าไปที่ใบหน้า จองเขาอย่างแรงตบจนมือตัวเองเจ็บ ไอ้สารเลวไหนคุณบอกจะดูแลเธอไงพูดว่าจะช่วยเธอแต่ก็ดูแลแบบนี้หรอช่วยแบบนี้ หรอ”

ถึงตอนนี้จะเอาเตชิตไปเปรียบเทียบกับอะไรเขาก็ไม่รู้สึก กระทบกระเทือนอะไรเลยแต่ว่าตอนนี้ดูร่างกายและจิตใจของ เขาดูแย่มากนานแล้วที่เขาไม่มีเรี่ยวแรงต้องเดินเข้าไปครึ่งก้าว ถึงจะจับร่างกายของเข้าไว้ได้

เตชิตมองดูเมื่อมีคนมาถึงตกใจมากจินต์ใส่ชุดสูทสี น้ำตาลอ่อนและไหล่ข้อมือของเขาเต็มไปด้วยเลือดร่างกายของ เขาเต็มไปด้วยความชั่วร้ายทุกอย่างตรงกันข้ามกับเขาที่ถูก

“แล้วเธอละคุณบอกฉันทีว่านัชชาไปไหนคุณพูดสิ”จินต์ถู กชนัยดึงห่างออกไปถ้าเขายังไม่ได้สติแบบนี้ตะโกนร้องเหมือน คนบ้า คุณต้องตามหาเธอ

ลูกคอของผู้ชายกลิ้งไม่กี่ครั้งและดวงตาของเขาถูกกดขี่ ความเจ็บปวดในตอนนี้เขาไม่ใช่ผู้สูงส่งอีกต่อไปไม่มีอำนาจที่ ยิ่งใหญ่ไม่ได้เป็นผู้มีอำนาจสูงที่สุดแค่คนธรรมดาที่สูญเสียคน ที่รักเขา

เธออยากให้จินต์ตีอีกหลายๆที่ทั้งหมดที่เกี่ยวกับนัชชาไม่ สามารถกีดกันความคิดของเธอได้

จินต์ไม่สนว่าเขาจะอับอายขายหน้าแค่ไหนนึกถึงเรื่องที่เต ชิตเคยบอกกับนัชชาว่าเขาจะช่วยเธอเขาเชื่อว่าจะเป็นเรื่องจริง รอไปรอมาจนเกิดเรื่องพวกนี้ขึ้น
เธอกับนัชชาก็เป็นเพื่อนกันมาหลายปีความรู้สึกที่มีต่อกัน มันมากกว่าเพื่อนสนิทก็สามารถพูดได้ว่าเปรียบเสมือนคนใน ครอบครัวแต่ตอนนี้ทุกอย่างมันได้จบลงแล้วบอกให้เธอ ยอมรับ

จินต์ตะคอกด้วยความโกรธถุยน้ำลายอ ยออกจากมุม ปากฉันถามคุณร่างนัชชาอยู่ไหนคุณหาเธอออกมาเดี๋ยวนี้คุณ เอาเธอมาคืนฉันที

น้ำตาเตชิตค่อยๆเต็มที่ดวงตาร่างสูงได้โค้งลงเล็ก

น้อย ฉันเหมือนคนที่ทิ้งเธอไป

“คุณมันไม่ใช่คน “จินต์อยากจะออกจากการจับตัวของ ชนัยแรงเขาเยอะจนสามารถฉีดเสื้อสูทเป็นรูได้ เธอเชื่อใจคุณ ขนาดนี้รักคุณขนาดนี้กลัวว่าคุณจะติดคุกแต่ว่าคุณคุณเหมือน ให้เธอต้องตรอมใจตายเพื่อผู้หญิงที่มีความเชื่อใจไม่ใช่เพื่อ ภรรยาที่ชั่วร้ายของคุณหรอกหรอคุณบังคับให้เธอทิ้งคุณไป เรื่องที่เธอทำผิดคุณเคยคิดถึงมันไหมเธอกัดฟันของเธอและ กลืนมันเข้าไปในท้องของเธอไม่ว่าจะลำบากขนาดไหนเขาก็ ผ่านมันมาแล้วและสุดท้ายก็ตกอยู่ในมือของคุณเตชิตตอนนี้ คุณเกลียดเขามากขนาดไหน

แต่ละคำที่เขาพูดมันติดขัดใบมีดเหมือนแทงเข้าไปที่เนื้อ นุ่มในใจเขาความเจ็บปวดที่ไม่สามารถทดแทนได้ใบหน้าเขาดู เจ็บปวดและหายใจลำบาก

“ขอโทษขอโทษ”
ขอโทษที่ฉันดูแลเธอไม่ดีฉันขอโทษที่ไม่สามารถการ รักษาคำสัญญาเดิมของฉันขอโทษที่ให้เธอเจอเรื่องแบบนี้ ขอโทษอีกหลายรอบหลายรอบ

ผู้ชายที่เคยอวดเก่งตอนนี้ก้มหัวลงเพื่อขอโทษเสื้อผ้าที่ เปื้อนฝุ่นและควันร่างที่สูงใหญ่ดูผอมลงมากไหล่กว้างสั่นด้วย ความอ่อนแอและกลิ่นหวานกระจายไปทั่วคอ

เขาล้มลงไปที่พื้นมือร่วงไปที่กระเป๋าคนทั้งคนมองดูยังไงก็ เจ็บปวดเขาไม่เคยคิดจะทำร้ายเธอเลยแต่ไม่สามารถทำสิ่งที่ดี ให้กับเธอเลยไม่ว่าความรักหรือวัสดุคนที่ควรเจ็บที่สุดคือตัว เองไม่ใช่เธอ

เขาควรตายสมควรตายควรตายตามนัชชาไปถ้าทำได้เขา หวังว่าถ้าคนที่ตกลงไปในแม่น้ำคือตัวเองไม่ใช่เธอ

“ถึงแม้จะไม่ได้ดูแลเธออย่างเต็มที่ทำไมถึงก่อให้เกิดเรื่อง แบบนี้กับเธอทำไมต้องให้คำสัญญากับเธอ”จินต์ไม่ได้รู้สึกว่า เตชิตน่าสงสารในตำแหน่งของเธอเขาจะยืนอยู่ข้างๆนัชชา ผู้ชายคนนี้ได้ทิ้งเธอไปแล้วเขาควรเจ็บปวดและทรมาน ฉันไม่ เคยคิดเลยว่านัชชาจะจากไปแบบนี้”

เขาคิดว่าเธอจะมีความสุขคิดว่าเธอจะได้รับความสุขแต่ ทั้งหมดนี้เป็นตัวเขาเองที่กำหนดมันขึ้นมาจินต์ไม่อยากนึกถึง ว่าก่อนหน้านี้นัชชาจะเจ็บปวดทรมานขนาดไหนเขาไม่รู้ว่าใน ใจเธอจะทรมานขนาดไหน

ชนัยมองดูสภาพเตชิตล้มลงหัวใจมันไม่มีรสชาติเขาอยากดึงแขนของเธอออกจากที่นี่คำพูดของเธอมันคมเกินไป ทุกประโยคที่สามารถทำร้ายผู้ชายคนนี้

จินต์ไม่ใช่คนที่แข็งแกร่งเหมือนตอนนี้ร่างกายของเขามี แรงเยอะมาก ใช้ยังไงก็ใช้ไม่หมดตายตายไปในที่เดียวกัน เลย ทำไมคุณทำกับเธอแบบนี้มันคือข้อพิสูจน์อะไรเตชิตคุณรู้ ไหมว่าเธอรักคุณมากแค่ไหนคุณรู้หรือไม่ว่าเขาทำเพื่อคุณ ขนาดไหนผมเห็นเธอที่สถานีตำรวจเธอดูผอมเหมือนกับอะไร คุณเคยรู้บ้างไหมเธอบังคับตัวเองให้เชื่อใจคุณและรักคุณแต่ คุณกลับทําอะไรคุณบังคับเธอตาย

คำพูดทุกคำพูดของเขาทำให้เตชิตหายใจลำบากมัน เหมือนเขาตกลงไปในทะเลที่เย็นยะเยือกแรงดำน้ำที่นับไม่ถ้วน ตีใส่เขามันเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเปลี่ยนรูปของอวัยวะภายใน ของเขา

ที่เธอพูดทั้งหมดนี่เขารู้ทุกอย่างและนั่นคือเหตุผลที่เขา

เสียใจ

“คุณพอแล้ว”ชนัยพูดแทรกเขาใช้แรงผลักเธอไปอยู่อีก ฝั่ง เขาก็ไม่อยากเจ็บไปกว่าใคร

“ไม่พอ ดวงตาของจินต์ลุกเป็นไฟเธอเกลียดเกลียดเตชิต และเกลียดคำพูดทุกอย่างที่เขาเคยพูดที่นัชชาตายเพราะผู้ชาย คนนี้เธอนึกถึงตอนนั้นที่นัชชาขอร้องให้เธอเก็บเป็นความลับ ตอนนี้คือการแก้แค้นกับความรู้สึกที่ค่อยๆระเบิดออกมาเธอ ค่อยๆเปิดปากพูด คุณคิดว่านี่คือทั้งหมดแล้วหรอไม่ยังมีเรื่องที่โหดร้ายกว่านั้น

พูดถึงที่นี่เขานั่งลงริมฝีปากของฉันฉีกเป็นรอยยิ้มที่น่า เศร้ามากฉันเห็นหัวใจของชนัยไม่ได้สติเขาตกใจมากกับการก ระทำนี้

เตชิตค่อยๆๆ ลุกขึ้นแล้วยืนตรงร่างสูงใหญ่ยืนอยู่ในสม กลางคืนใบหน้าของเขาถูกปกคลุมด้วยลมทะเลลมพัดผ่านหน้า ผากเขากับความขมขื่นที่ไม่มีที่สิ้นสุด

จินต์ยืนอยู่ไม่ไกลจากผู้ชายคนนั้นค่อยๆพูดทีละคำลม กลางคืนพัดเสียงของเธอเข้าไปในหูของเธอแต่เตชิตรู้สึกไม่ ค่อยได้ยิน

อยู่แบบเงียบๆเงียบสงัดความเงียบ

เขาเห็นเพียงปากผู้หญิงกำลังขยับแต่รู้สึกมึนงง

เสียงกรีดร้องข้างๆหูเลือดที่ไหลกลับมาจากร่างกายของ เขาและหัวใจของเขาเริ่มแน่นทันทีความดันที่เกือบจะทำลาย เขา

หัวสมองแทบจะระเบิดดวงตาลุกเป็นไฟมือทั้งสองข้างถูก จับแน่นในกำปั้นที่ด้านหลังของมือที่ระเบิดขึ้นในความ พยายามที่จะระงับความเศร้าโศกที่ปะทุขึ้นในหัวใจ

ใบหน้าของเขาก็ซีดเขาได้ยินที่จินต์ถามเขา

“นัชชาตั้งครรภ์คุณรู้ไหม