ตอน269คุณชอบฉันใช่ไหม

ตอนที่269 คุณชอบฉันใช่ไหม

การสนทนา ไม่มีความสุข

ศูนย์กักกันพิทักษ์นัชชา ดูสภาพแวดล้อมที่ย่ำแย่ เธอ อาลัยอีกครั้ง คนน่ากลัวกว่าสัตว์อีก ไม่ว่าสภาพแวดล้อมจะ ย่ำแย่แค่ไหน เมื่อคุณได้ใช้มันคุณจะรู้สึกชา

เหมือนตอนนี้ เธอนั่งอยู่บนเตียงที่แสนจะขึ้น มันไม่ได้เป็น ครั้งแรกที่ฉันมาที่นี่ แค่ชินกับมัน ทุกอย่างมันก็เหมือนสิ่งที่เคย ผ่านมา

ความรู้สึกแบบนี้นัชชารู้สึกกลัวมาก เธอกลัวว่าตัวเอง จะอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบน่ากลัวแล้วทุกข์ทรมานแบบนั่น

ผลลัพธ์ของการคดีนี้จะไม่คาดคิดเกินจินตนาการ รู้สึกได้ เลยกับความพยายามของเตชิตและการขึ้นศาล ในตอนนั้น การตัดสินที่แท้จริงจะใช้เวลาประมาณหนึ่งเดือนเพื่อลงมา เธอ ก็ยังคงรอเหมือนเดิม

ไม่ว่าจะเป็นผลลัพธ์ยังไง?

จำคุกตลอดชีวิตหรือจำคุกตลอดชีวิต จำคุกตลอดชีวิต มันนานแค่ไหน สิบปี ยี่สิบปี สามสิบปี หรือนานกว่านั้น
นัชชาไม่กล้าคิดต่อไป โอบกอดเข่าของตั้งเองไว้ ดู เหมือนว่าสิ่งนี้สามารถขับไล่ความเศร้าได้

“เลข 0485 !” ในเวลานี้ เสียงสูงดังขึ้นนอกประตูคือเจ้า หน้าที่ที่ดูแลเรือนจำคุก ตอนนี้มันไม่มีชื่อของมันแล้ว มีแต่ความทรงจำที่หดหู่และ

เลขนั่น 0458

“ถึง!” นัชชาลูกจากเตียงเดินไปข้างประตู มีหน้าต่างบาน เลื่อนเล็ก ๆ อยู่ที่ประตู ข้างนอกสามารถดึงเปิดได้ สามารถ เห็นหน้าคน

“มีสายโทรศัพท์ รับไหม” ผู้คุมในเรือนจำนั้นหยาบมาก พูดขึ้นมาไม่ค่อยจะสุภาพ

นัชชาไม่เข้าใจ ในส่วนของกระดูก หรือเป็นสายของ

เมทนีกับณัชชนท์

นึกถึงพ่อแม่ นัชชาก็โกรธไม่ลง “รับ! ฉันรับทันที!

เจ้าหน้าที่มองเธอ เปิดประตูแล้วปล่อยเธอออกมา ในมือ ยังกักขังไว้ ข้อเท้าไม่ได้รัก

เป็นที่คาดกันว่าเตชิตได้ใช้ความสัมพันธ์มากมายเพื่อ หลีกเลี่ยงปัญหานี้

นัชชาเดินไปอีกห้องเพื่อรับโทรศัพท์ ห้องที่โปร่งใส มีโต๊ะ ไม่กี่โต๊ะ มุมของตารางที่มีโทรศัพท์สามารถโทรออกได้เท่านั้น เธอหยิบขึ้นมา พูดอย่างระวัง “ฮาโหล
“ฮาโหล ฉันเอง” แปลกๆ เป็นเสียงชายที่เข้ม นัชชาหยุด “คุณคือใคร?

“ลืมเสียงของฉันได้เร็วขนาดนี้เหรอ?ดูเหมือนว่าฉันจะพูด อีกสองสามคำเพื่อพบเธอในครั้งต่อไป”อีกฝ่ายเริ่มเรื่องตลก ของเธออย่างง่ายดายและท่าทาง

คนที่จะคุยกับเธอด้วยน้ำเสียงนี้ มีแค่คนเดียว….ชนุดม นัชชาที่ถือโทรศัพท์ไว้ในกำมือ ยังไม่รอเธอพูด อีกคน หนึ่งที่ดูจากอารมณ์เธอแล้ว

เหมือนเป็นผู้นำ “อย่ากังวลกลัวฉันขนาดนั้นทำไม?

ชนุดมได้ยินเสียงที่กังวลและถอนหายใจนั่น ไม่แกล้งเขา อีก “วันนี้ขึ้นศาลแล้ว เป็นไงบ้าง ความรู้สึก

ตานัชชาที่ดูสบาย กลิ่นอาการอาเจียนนั่น รู้สึกยากที่จะ

พูด “ไม่ค่อยดี”

ในความคิดของฉันคุณไม่สามารถช่วย แต่สารภาพใน ศาลได้หรือ”

หัวใจนัชชาเต้นเป็นจังหวะ ริ้วรอยของคิ้ว “เผะอรู้ได้ยัง

เพราะอะไร?
ชนุดมยิ้ม “เพราะฉันเข้าใจเธอ

ผู้หญิงคนนี้มีเวทมนต์ชนิดที่ผู้คนอดไม่ได้ที่จะสำรวจ ทุก ครั้งที่เห็นร่างเล็กๆบางๆขา เธอไม่ทนไม่ได้ที่จะทดลอง อยากรู้ ไว้ข้างในซ้อนอะไรไว้

นัชชาหายใจเข้า ข่มตาลม “ชนุดม เธอเข้าใจฉันมาก

เธอมั่นใจ มันตบหน้าของชนุดม ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ จนถึงตอนนี้ พวกเธอก็ยังคงติดต่อกันเหมือนเดิม ก็ยังเป็นครั้ง แรกที่ได้ยินเธอ….มั่นใจตัวเอง

“นั่นคือพรสวรรค์ของฉัน

“ว่าแต่ทำไมถึงโทรฉันละ คงไม่ใช่อยากฟังฉันชมเธอละ

พูดเสร็จ ชนุดมหัวเราะสายเสียงสั่นเพื่อให้เสียงดัง สายอ ย่างเชลโล่นั้นน่าพึงพอใจ “คุณพูดไม่ผิด ฉันมีวัตถุประสงค์อื่น

เธอนั่งลง ถามถึง “เรื่องก่อนหน้านี้ที่เธอตกลง จำได้

ไหม?”

นัชชาเข้าใจว่าเธอนั่นสื่อถึงอะไรอยู่ แต่ว่าความคิดของ เธอก็เร็วกว่า เธอพึ่งขึ้นศาลเสร็จเมื่อไม่นาน เธอก็ได้ข่าวคราว สักแล้ว

ไม่เพียงแต่…..

“ฉันแค่บอกว่าฉันจะคิดดู แต่ไม่ได้ตกลงเธอ
ชนุดมฟังแล้วตอบเสียงอย่างเย็นชา ในใจรู้สึกมีความน่า สนใจมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้วสิ่งที่เธอคิดคืออะไร?

นัชชาปากผอม ผ่านไปสักพักค่อยปลาอย “มาดูตอนนั้น คงไม่ไม่อะไรที่ต้องรอผลลัพธ์คดีอีกต่อไป

“โซ?”

“ฉันควรถูกตัดสินหนักมาก ไม่รู้ว่าเตชิตจัดการมัน อย่างไร” ฟังเสียงเขาแล้วรู้สึกเขา ในความเป็นจริงสิ่งที่ซ่อนเร้น ภายใต้ความสงบนี้ก็คือความไร้ประโยชน์และความโศกเศร้า ของเธอ

ที่หันอยู่ อะไรก็ไม่ทำ อะไรก็ไม่รู้ นอกจากรอ ไม่มีทาง อะไรอีก นอกจากคิดยังไม่มีสิทธิ

“นัชชา เธอเป็นผู้หญิงที่ฉันเห็นแล้วแข็งแกร่งมาก และ

แล้วชนุดมก็พูดคำนี้ออกมา

นัชชาพูดตอบกลับไม่เป็น “ทำถึงพูดแบบนี้ละ?”

“เพราะฉันชอบเธอในความแข็งแกร่งนี้” พูดจบ เธอก็รู้สึก ว่าตัวเองมีความตลก หัวเราะออกมา “คุณต้องการรอให้ศาล ตัดสินลง?”

“ฉัน….ยังไม่ได้คิดว่าจะไปจากที่นี้ไหม

“ฟังแล้ว” ชนุดมก็ไม่สนอะไรเขาอีก เสียงเบาลง จริงจัง มากและพูดด้วยคำพูดของเธอทีละคำ “ถ้าวันไหนรอให้ศาลมา ตัดสิน เผะอคงต้องไปเรือนจำ มีไปก็มีกลับ ระหว่างทางที่พาเธอกลับ คนขับรถคือคนของฉัน เมื่อยืนยันการนั่นก็คือ “ฉัน อยากเข้าห้องน้ำ” เขาก็จะตอบกลับคำนึง “รอแป๊บ” ถ้าวันนั่น ไม่ผิด จากนั้นบุคคลนั้นจะช่วยคุณในการเดินทางกลับ ถ้าหาก เธอไม่อยากไป ฉันก็บอกเข้าไป เธอจะส่งเธอกลับมาอย่าง ปลอดภัย ฉันจะยอมรับมัน ให้พื้นที่เธอ

หัวใจนัชชานั่นหนาแน่น คิดไม่ถึงว่าเธอจะเตรียมการ ขนาดนี้ และแล้วคิดไรออก ด้านล่างของหัวใจฉันกรีดร้องไม่ดี โทรศัพท์นี้สามารถบันทึกเสียงได้

“ไม่เป็นไร จัดการเสร็จหมดแล้ว เธอไม่ต้องห่วง

“แต่ว่า….”

“เธอคิดดีๆ แม้ว่าฉันจะขู่เธอหลายครั้ง แต่นี้เป็นครั้ง สุดท้ายที่ฉันจะบอกและจากไป ความรุนแรงอย่างไม่เคยมีมา ก่อนของชนุดม “เธอไว้ใจได้ แค่เธอเดินจากฉันไป ฉันจะไม่ บอกให้เธอกลับมาอีก จะให้การปกป้องคุณมากมาย สำหรับ วัตถุประสงค์ของฉัน ง่ายมาก ฉันช่วยชีวิตฉันควรจะตอบแทน นี่คือหนึ่งในนั้น ยังมีอีกก็คือ…..

นัชชาฟังแล้ว “อะไรนะ”

ชนุดมตอบรับแล้ว “ช่างเถอะ” ไว้เจอหน้าก่อนจะบอก เธอเตรียมที่จะปิดสายนัชชาเรียกเธออย่างเร่งรีบ “ชน

ทุกครั้งรีบเท่านั้น เธอถึงจะเรียกชื่อเขา ไม่ใช่แขกและที่น่ารำคาญ “คุณชนุดม

จับมือผู้ชายไว้ ใส่ไมโครโฟนกลับไปที่หูของเขา เรื่อง?” “ยังมี

ก่อนหน้านี้มีอนัขชาถือโทรศัพท์ไว้ ดูเหมือนว่านี่จะเป็นตัว หนาขึ้น ดวงตาของเธอดู

ซับซ้อนมาก เวลาก็ไม่มากพอที่จะให้คิด เขาพูดออกมา “คุณชอบฉันฉันไหม…..