ตอน260ผิดหวังในตัวเองแล้ว

ตอนที่260 ผิดหวังในตัวเองแล้ว

สีหน้าของผู้ชายเปลี่ยนไป ตื่นเต้นอยู่ “คำนี้หมายความว่าไง ในเสียงที่หนักแน่นมีความ คำนี้เหมือนเป็นเปิดปิด ทำให้นัชชาตัวสั่นขึ้นมา เล็กของเธอสั่นมาก ร่าง “ชั้นหมายความว่ายังไง?” เธอตัวเอง ส่ายหน้า “ค่า นี้ควรเป็นชั้นที่ถามนาย เตชิตไม่ได้รับสาย เข้าใจ นัชชามองเธอไว้ ในสายตาเต็มไปด้วยความไม่ เธอใช้มือพยายามนั่ง บ้าง ?นายลองพูดมาหน่อย รอบ “คดีเป็นยังไง เตชิตนั่งอยู่แบบเดิม คนก็อยู่ห่างจากเขาแค่ไม่ถึงสอง จ้องตาที่บวมแดงของเธอไว้ คำโกหกที่เขาอุตส่า พยายามโกหก เธอต้องรู้แล้วเน่ๆเลย “ใครเคยมาหาเธอ หม รอพักใหญ่ รอได้แค่ทำที่เต็มไปด้วยความคิดมากเขากำลังลังเลอะไร? คือลังเลรึเปล่า? กลัวความคำโกหกนี้เธอ รู้หรอ เมื่อก่อนเธอเคยเชื่อใจผู้ชายคนนี้ขนาดไหน ตอนนี้ก็ไม่ เชื่อใจขนาดนั้น นัชชายิ่งรู้สึกมันตลก “ทําไม ทำเรื่องไม่ดีไว้เลยไม่ กล้าพูดหรอ กลัวว่าจะมีคนบุกมาถึงที่นี้ ? ได้ นายไม่พูด ชั่นพูดเอง” เธอเก็บกดความเจ็บไว้ ทุกคำต้องพยายามมากที่จะพูด มันออกมา “นายสัญญาว่าจะช่วยคืนความบริสุทธิ์ให้ชั้น เขาลุกขึ้น เก็บความรนไว้ “ชั้นไม่เคยคิดแบบนั้น และไม่เคยสงสัยเธอ!” “นายเลยให้ชั้นยอมรับผิด?” นัชชาไม่ฟังอะไรเลย เรื่องมันมาถึงตอนนี้ เขายังจะหลอกเธออีกหรอ? คนเราเวลามันโดนกดจนหมดความอดทน ตอนนี้ก็ดัน เงียบขึ้นมา เธอยื่นกระดาษตรงหน้าสองแผ่นให้เขา “ชื่อของบัญชีนี้ นายเป็นคนเซ็นใช่ไหม ไม่ใช่ ชั้นจะเชื่อนาย ถ้านายบอก เขาคุ้นชินกับลายเซ็นนี้ดี ถ้าไม่ใช่เขาแล้วจะเป็นใคร ร่างของเขานิ่ง เหงื่อออก จากที่เห็นใบนี้เขาก็ยืนนิ่งๆปเลย “นัชชา “อย่าเรียกชั้น! นัชชาจ้องเขาด้วยแววตาที่เจ็บปวด ที่นอนด้วยกันทุกคืนจะเป็นคนที่ร้ายที่สุด ต้องได้หัวใจชั้นแล้วยังทรมานชั้นอีก….. คนเคยบอกว่าใจคนมันเปลี่ยนง่าย แต่ชั้นก็นิดไม่ถึงว่าคน ชั้นรู้แล้วจริงๆ นายอยากให้ชั้นต้องเสียอะไรบางอย่าง อยากให้ชั้นแย่นาย พูดตรงๆก็ได้ชั้นไม่ใช่คนที่สู้กับนายได้ ทำไม…. ทำไมนาย ถ้าไม่รัก เธอก็คงไม่เจ็บขนาดนี้ เลยจ็บมากแบบนี้ เพราะว่ารักมาก ข้างหูของเตชิตเต็มไปด้วยความสงสัยของเธอและความ ลังเลของตัวเอง สีหน้าของเขาไม่ค่อยดี “ชั้นอธิบายได้ นัชชากลับไม่อยากฟัง ไม่ใช่ไม่อยากแต่มันฟังไม่เข้า แล้ว “ไม่ต้อง นายแน่บอกชั้นมาว่า ทุกอย่างนายรู้หมด แล้ว บายเซ็นนี้ใช่ของนายมั้ย เตชิตรู้แค่ว่าเขาชา เดียว “อืม” “ที” นัชชาหัวเราะขึ้นมา คุกด้วยมือของนายเองสินะ ?” ปากแห้งคอแห้ง จนมีแค่เสียง “งั้นนายคงจะอยากส่งชั้นเข้า “ไม่ใช่!” เสียงเขาดังขึ้น เหมือนตอบตอนที่เธอพึ่งพูด “ตอนแรกชั้นอยากจะไม่ให้รับผิด แต่หลักฐานทุกอย่างมัน บอกว่าเป็นเธอ ในกรณีแบบนี้อยากได้ผลแบบนี้มันยากถ้าเกินยังยึดมั่นว่าทำแบบนี้ผลมันก็ไม่ได้ดีไปกว่าการยอมรับ โทษเลย ชั้นคิดไปเยอะมากกว่าจะตัดสินใจแบบนี้ ชั้นไม่ ให้เธอไปอยู่ในคุก พอตัดสินเสร็จแล้ว จะให้คนไปประกัน ตัวออกมา มันจะไม่กระทบต่อความสัมพันธ์ระหว่างเรา เลย….. ” “ไม่มีผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของเรา ?” นัชชาติด คำพูดของเขา พูดอีกรอบ แล้วชั้นล่ะ ชั้นต้องมีประวัติ แบบนี้ไปตลอดชีวิตหรอ? เพื่ออะไร? ทั้งๆที่เธอไม่ใช่คนผิด แต่ตอนนี้เหมือนเธอเป็นคนผิด “นัชชา มันไม่ใช่แค่ชั้นต้องเชื่อเธอคนเดียว มองเธอ แต่ทาง จับมือเย็นๆของเธอไว้ “ชั้นรับปากว่าจะไม่ให้เธอโดนทำร้าย ได้ไหม?” ศาลเขาเอาหลักฐาน”พูดจบ เตชิตนั่งลง ใช้มือ นัชชาดึงมือกลับ “สิ่งที่นายเนยรับปากนายไม่เคยทำได้ เลย ชั้นไม่มีวิธีเชื่อใจนายอีกแล้ว “นี่คือทางเลือกที่ดีที่สุด” “อะไรคือดีที่สุด?” น้ำตาของเธอไหลลงมาอีก “นายบอก ไม่ให้ชั้นต้องโดนด้วย ชั้นไม่ได้ฆ่าคนแย่ต้องแบกรับคสาม ผิดนี้ไว้ ต่อไปทุกคนเห็นหน้าพ่อแม่ชั้นก็จะบอกว่าชั้นฆ่าคน ต่อไปจะให้ชั้นทำงานยังไงหรอคือสิ่งที่นายบอกว่าจะไม่ให้ชั้น โดนทำร้าย ? นายยังจะให้ชั้นเป็นยังไงอีก ?
ผู้ชายคนนี้ขยับ ไม่มีทางตอกกลับ เขายกมือขึ้นอยาก จะช่วยเธอเช็ดน้ำตาออก แต่เธอกลับถอย “ตอนนี้นอกจากจั่นแล้วยังมีที่นาร์อีกคน ตั้งแค่เกิดเรื่อง จนถึงตอนนี้ชั้นยังไม่พูดถึงเธอกับนาย แต่วันนี้นายจะมาบ อกชั้น ชั้นก็สงสัยเธอ ถึงแม้ว่านั้นจะเป็นยายของเธอ เธอก็ทำลงได้ เธอร้ายกว่าที่เราคิดไว้เยอะเธอเชื่ออะไรไม่ได้ ! แต่นาย นายเคยคิดว่าเป็นเธอไหม?” “เตชิตไม่ใช่ไม่เคยคิด “นัชชา มันไม่มีหลักฐาน ไม่เนยสงสัยเธอ แต่ว่า…….. แค่คำเดียวก็ทำให้นัชชาหยุดคนพูดเลยทันที หลักฐานแล้ว มันไม่มีอย่างอื่นแล้วหรอ? นอกจากกฎหมาย ใจของเขาล่ะ เธอสนใจแค่เรื่องนี้ นอกจาก “นายไปเถอะ ชั้นไม่อยากพูดแล้ว” เธอหลับตาลง มือ จับหน้าอกไว้ เหมือนมันจะช่วยให้หายเจ็บบ้าง เธอเป็นแบบนี้ เตชิตไปไม่ได้ ในใจสมองเป็นแต่เธอ และเขายังรู้สึกว่า ถ้าเรื่องนี้พูดไม่เข้าใจ ออกจากประตูนี้ ไปก็กลับมาไม่ได้แล้ว “ชั้นรู้ว่าชั้นไม่ควรปิดบังเธอ ชั้นไม่อยากปิดเธอ แต่ดเค่ไม่รู้ว่าจะบอกเธอยังไง” เขาพูดแบบกลัวว่าจะเสีย หญิงคนที่เขารักที่สุดไป สายตาที่ว่างเปล่าของนัชชาดูน่ากลัว น้ำตาที่ไม่เคยหยุดไหล “มาถึงจุดนี้ ชั้นรู้ถึงคิดผิดที่ได้เจอนายรักนาย ความรักครั้งนี้ชั้นทุ่มเทหมดทั้งใจ แต่แลกกับผลที่ดีไม่ได้ ไปไม่ได้แล้ว” หรืออาจจะเป็นเพราะเราไม่ได้คู่กัน เตชิต ชั้นเหนื่อยแล้ว เหนื่อยแล้วจริงๆ ชั้นไม่มีความเชื่อใจนายแล้ว มันกลับ “ทำไมถึงเป็นเหมือนเดิมไม่ได้” แค่เธอยอมเชื่อใจเขา ทุกอย่างก็จะกลับไปเป็นเหมือนเดิม “ชั้นบังคับตัวได้ แต่บังคับใจไม่ได้ ตอนนี้ มือเธอ วางไว้ที่หน้าอกข้างซ้าย “มันโดนนายเอาไว้ด้านนอกแล้ว