ตอน245คำโกหกของคุณผมก็เชื่อ

ตอนที่ 245 คำโกหกของคุณผมก็เชื่อ

ปรัณถึงไหล่ของเธอไว้ จนตัวเธอเข้ามาอยู่ในอ้อมแขน ของเขา ใช้หน้าอกเขาบังจากสายตาทั้งหมด และลงเสียงลง “ความซื่อสัตย์อยู่ที่นี่”

“แต่ว่า…”

“หยุดพูด!”

เตชิตเบิกตากว้างและมองไปที่ชายตรงเบื้องหน้า ดวงตา ที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำตาหลงเหลือเพียงความโศกเศร้า “เตชิต ฉัน ไม่ได้ทำ คุณอย่าเป็นอย่างนี้เลยได้ไหม

สองคําสุดท้ายเธอพูดด้วยความอ่อนโยน ถึงแม้จะเพื่อ หว่านล้อมเขา แต่มันกลับฟังดูเหมือนคำอ้อนวอน

เธอหวังจริงๆ จริงๆ จริงๆว่าผู้ชายคนนี้จะเชื่อเธอ

“เธอไม่ได้ทำรี” ในที่สุดเตชิตก็มีปฏิกิริยาตอบสนอง ดวงตาที่เย็นชาทั้งสองมองไปที่เธอ เขาปล่อยผู้จัดการฝ่าย รักษาความปลอดภัย เขาลุกขึ้นและชี้ไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ “ได้ ถ้าอย่างนั้นคุณอธิบายให้ผมเข้าใจว่าทำไมภาพออกมาให้เห็นเป็นแบบนี้ ผมเลือกที่จะเชื่อในตัวคุณ

นัชชาอ้าปาก แต่ไม่สามารถส่งเสียงออกมา เธอควรจะ อธิบายอย่างไร

บอกว่าทีนาร์วางแผนสร้างสถานการณ์

หรือจะบอกว่าทั้งหมดเป็นแผนการณ์ของทีนาร์

นัชชาไม่รู้ว่าจะเล่ายังไง ได้แต่ยืนงงอยู่กับที่ ความหวัง เดียวของผู้ชายคนนั้นก็ค่อยๆริบหรี่ลงตามความเงียบของเธอ กลับการเป็นเรื่องราวที่ทำให้หัวใจสั่นรัว

ใช่แล้ว ใจสั่น เพราะกลัวว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นด้วยน้ำมือของ เธอเอง กลัวว่าเธอจะเลือกวิธีนี้เพื่อแก้แค้นเขาและทีนาร์

“ว่ายังไง พูดไม่ออกหรอ” เขายิ้ม ยิ้มแล้วก็เค้นถามอีก ครั้ง “ทำไมไม่พูด! นัชชา คุณบอกว่าผมไม่เชื่อคุณหรอ คุณรู้ มั้ยว่าต่อให้คุณโกหกอย่างสมเหตุสมผล ผมเตชิตแม่งก็ยังเชื่อ คุณเลย!”

เขากุมทั้งสองไหล่ของเธอ แรงอยู่เหนือการควบคุมเขย่า ร่างกายเธอสั่นไปมา “คุณพูดสิ

นัชชามองดวงตาที่แดงทั้งสองข้างของเขาและค่อยๆ หลับตาลงช้าๆ เธอหมดหวังที่จะอ้าปากพูด ตั้งแต่ที่รับสาย มา ถึงโรงพยาบาล สวมใส่ชุดปลอดเชื้อซึ่ง “ซ่อนเร้นของลับ เอา ไว้ ถึงตอนที่หล่อนบอกว่าขวดยานั้นสามารถช่วยรักษาชีวิต นัชชาบอกเรื่องราวที่เกิดขึ้นในคืนนี้ทั้งสิ้น
“คุณถามฉันว่าเกิดอะไรขึ้นหรอ” นัชชาแทบเปล่งเสียง ออกมาไม่ได้ ทุกคำต้องใช้พละกำลังอันแข็งแกร่งมากที่พูด ออกมา “คุณไม่ลองถามที่นาร์ดล่ะ ถามทำไมเธอถึงทำเรื่อง ลึกลับซับซ้อน ถามดูว่าทำไมเธอถึงต้องยืมมือฉันฆ่าคน…

ปรัณมองดูคนทั้งสองที่กำลังโศกเศร้า ขณะนี้สติของเตชิต มีเหลืออยู่ไม่มาก หากจะพึ่งเขาให้สืบหาความจริงในเรื่องนี้ดู จะเป็นไปได้ลำบาก “คุณบอกว่า คุณรับสายที่นาร์ที่ขอให้คุณ มาที่โรงพยาบาล หลังจากนั้นเธอก็วางแผนเรื่องนี้ทั้งหมด อย่างนั้นครับ”

“ใช่ หล่อน…”

นัชชายังพูดไม่ทันจบ โทรศัพท์ในกระเป๋าเสื้อของปร ดังขึ้นอย่างกระทันหัน เสียงเรียกเข้าที่คมชัดฟังดูน่าอึดอัดมาก ในตอนนี้ เขาขมวดคิ้วแน่น เป็นศัลยแพทย์ของโฮจิรัตน์ ปรัณ รีบรับสายในทันที “ผ่าตัดเสร็จรึยัง สถานการณ์เป็นอย่างไร บ้างครับ”

คำหนึ่งคำ สายตาของทุกคนในที่นั้นรวมกันมองไปที่จุด เดียว และเห็นใบหน้าของปรัณเริ่มไม่เป็นรูป เขาวางสายโดย ไม่ได้พูดประโยคต่อไป

เขาเงยหน้าขึ้นและมองไปที่เตชิต คอนั้นแข็งและอึดอัด เหมือนกับถูกบีบเอาไว้ หลังจากทำการรักษาทางการแพทย์มา หลายปี เขาคุ้นเคยกับการเกิดการตายดี แต่กลับไม่เคยมีช่วง เวลาที่พูดไม่ออกเช่นตอนนี้
สุวีราเห็นท่าทีของเขา หัวใจจมดิ่งลง เธอจับชายเสื้อเขา

ไว้ “เป็นยังไงบ้างคะ

“โฮจิรัตน์…. การช่วยเหลือไม่ได้ผล

ค่าหลายคำดังเข้ามาในหู เห็นได้ชัดว่าเป็นสายลมเพียง เบาๆ แต่ทุกคนที่อยู่ภายใต้ความกดดันนั้นกลับไม่สามารถ หายใจได้ แม้แต่สุวีราที่ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องในเรื่องนี้ก็รู้สึก เช่นเดียวกัน

เตชิตที่เชื่อมั่นในตัวเองยังหมุนไปสองรอบ นัยตาของเขา ค่อยๆ ดิ่งลึกลงไป จากนั้นมันก็ขึ้นเรื่อยๆ นัชชาหวังเป็น อย่างยิ่งว่าเขาจะพูดอะไรบ้าง แต่เมื่อผ่านไปสักพักเธอกลับได้ ฟังประโยคที่เธอไม่ต้องการที่จะได้ยิน “คุณกำลังบอกผมว่า ที่ นาร์วางแผนที่จะให้ร้ายคุณโดยการฆ่าญาติคนสุดท้ายที่เหลือ อยู่ของเธอเองอย่างนั้น

ถ้าหากโฮจิรัตน์ยังมีชีวิตอยู่ ทุกอย่างคงจะพูดง่ายขึ้น แต่ ตอนนี้ทุกอย่างกลับกายเป็นตายไปหมดแล้ว

ขาของนัชชาก้าวถอยหลังสองก้าว มือหนึ่งของเธอจับโต๊ะ ที่อยู่ทางด้านหลังไว้เพื่อช่วยพยุงเธอในการทรงตัว “ทำไมคุณ ไม่เชื่อฉัน” คำพูดติดอยู่ที่ปากแต่กลับพูดไม่ออก

ใช่สิ เธอจะให้เขาเชื่อได้อย่างไร

เพราะเธอโกหก กล้องวงจรปิดก็ถ่ายไว้ พูดไปก็เหมือน โกหก โทษที่เธอโง่เอง โดนหลอกเป็นเครื่องมือก็ยังไม่รู้ตัว
การที่ทีนาร์ต้องการทำร้ายเธอ หล่อนถึงขนาดฆ่าญาติ ของตัวเองอย่างนั้น

ไม่มีใครทำอย่างนั้นได้ นี่มันแย่มาก ไม่ใช่เรื่องที่มนุษย์ จะทำได้ แต่มีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ว่าที่นาร์น่ากลัวกว่าปีศาจนัก หล่อนยืมมือของเธอฆ่าโฮจิรัตน์ แต่ทั้งหมดนี้จะทำให้เตชิตเชื่อ ได้อย่างไร

นัชชายิ้มอย่างขมขื่น “คุณคิดว่ามันตลกไหม

เธอเงยหน้าขึ้นมอง สายตาทั้งมั่นคงและเปราะบาง “แต่ ความจริงมันเป็นเช่นนั้น ฉันไม่เคยคิดต้องการฆ่าใคร ก่อนจะ มาถึงที่นี่ในวันนี้ ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีคนชื่อโฮจิรัตน์อยู่ ทีนาร์ หล่อนร้ายกาจมาก สูญเสียคนที่รักจนต้องลากฉันจมลงไป ด้วย…”

“พอแล้ว” เตชิตขัดจังหวะการพูดของเธอ ไม่ใช่เขาไม่ อยากฟัง แต่ฟังไม่เข้าหู เสียงของเธอ เสียงของที่นาร์ พร้อม กับการตายของโฮจิรัตน์เมื่อสักครู่ หดหูเกินไป เจ็บปวดเกินไป

ดูเหมือนนัชชาจะตกใจเพราะเสียงข่มของเขา น้ำตาจึง ไหลซึมต่อไป เธอมองไปที่ผู้ชายข้างหน้าด้วยความเงียบงัน ดู เหมือนว่าเธอจะเข้าใจในทันที เธอมองดูมือทั้งสองที่อยู่ตรง หน้าที่ไม่อาจอยู่อย่างสงบนิ่ง “ได้ ฉันไม่พูดแล้ว ฉันจะไม่พูด อะไรอีก…”

“ผมจะไปดูโฮจิรัตน์ก่อน” เตชิตต้องการโค้งตัวลุกและ เชยหน้าเธอขึ้น บอกเธอว่าอย่าร้องไห้ ไม่ต้องเศร้าเสียใจอะไรกับการที่เขาร้องไห้ แต่ร่างกายก็ดูเหมือนจะแข็งชื่อ ไม่ สามารถโค้งลงได้ เขาได้แต่ยกมือขึ้นสัมผัสไปที่แก้มของเธอ และเช็ดน้ำตาให้

หลังจากนั้นสองวินาที น้ำตาบนแก้มก็ถูกเช็ดจนแห้ง ประตูทางด้านหลังเปิดออก และปิดลงอีกครั้ง เขาไปแล้ว

ความแข็งแกร่งทั้งหมดของร่างกายนัชชาดูเหมือนจะหมด ลงในไม่ช้า เธอไหลตามโต๊ะลงไปที่พื้น และอดไม่ได้ที่จะ ร้องไห้ออกมาอีกครั้ง

ปรัณตบบ่าของสุราอีกครั้ง “ปลอบใจเธอไปก่อนนะ ผม จะถามไปดูทางนั้นหน่อย

“ค่ะ”

สุวีราเดินไปที่ข้างกายนัชชา กอดเธอไว้ ทุกข์ใจเหลือเกิน “นัชชาอย่าร้องเลย ฉันเชื่อเธอ พวกเราทุกคนเชื่อเธอ เธอเป็นคนที่ดีงามมาก จะทำเรื่องฆ่าคนได้อย่างไร

แม้ว่าหลักฐานจะแดงอยู่ตรงหน้า เธอก็ไม่เชื่อ

สุวีราคอยปลอยโยนเธอ “เตชิตก็เชื่อมั่นในตัวเธอ เพียง แต่เรื่องทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างฉับพลัน ให้เวลาเขาปรับตัวหน่อย ไม่ต้องกังวลมากไป เรื่องราวจะต้องคลี่คลายในที่สุด

นัชชากลับส่ายหัว “สุวีรา ฉันกลัว ไม่ใช่แค่กลัวเตชิตไม่เชื่อฉัน…..
สุวีรามองอย่างสงสัย “ถ้าอย่างนั้นเธอกลัวอะไร

นัชชาหลับตาลง ไม่ได้ตอบอะไร

ความไม่เชื่อใจของเตชิต แน่นอนว่ากลัว แต่กลัวที่สุดคือ ไม่ว่าอย่างไรก็ตามก็ไม่สามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของฉันได