ตอน242เธอฆ่าคนแล้ว

ตอนที่ 242 เธอฆ่าคนแล้ว

ประตูเปิดออก นัชชาเดินมาอยู่กลางห้อง เธอมองดูหล่อน อย่างเย็นชา “นี่มันเรื่องอะไรกัน ตอนนี้บอกได้รึยัง

“รีบร้อนอะไรกัน” นารมีท่าทีไม่แยแส ปล่อยให้คนร้อน

รุ่มเป็นไฟ

คิ้วของนัชชาขมวดเล็กน้อย เธอไม่ต้องการอยู่ตามลำพัง กับหล่อนนานเกินไป “ฉันมีเวลาเพียงครึ่งชั่วโมงเท่านั้น

ยิ่งเห็นเธอกังวลมากขึ้น ทีนาร์ยิ่งดูมีความสุข อีกสักครู่

หล่อนก็จะได้พบกับความตายเตรียมบันทึกเวลาตายเอาไว้ได้

เลย

“นัชชา ถ้าหากไม่ใช่เพราะความสัมพันธ์ระหว่างเตชิต แล้วล่ะก็ ฉันก็ชอบการเป็นคนตรงๆของคุณดีนะ”

นัชชาไม่คิดว่านี่เป็นคำชมอย่างจริงใจ หน้าเนื้อใจเสือ เหมือนเคย เธอเมินเฉยปล่อยให้เธอเล่นละครไปคนเดียว

นายกมือ ไปที่ฆ่าเชื้อของแพทย์ “ในนั้นมีชุดปลอด เชื้ออยู่ คุณใส่มันเอาไว้ ฉันจะพาคุณไปพบใครบางคน

นัชชาไม่ขยับ เธอยืนนิ่งอยู่กับที่สักพัก บรรยากาศหนาวเหน็บเต็มไปด้วยความรู้สึกที่เหมือนจะยิ้มแต่ไม่ได้ยิ้ม “ในขวด นี้คือยาอะไร”

“เดินมาถึงที่นี่เองก็ยังไม่วางใจอีก” ในที่สุดทีนาร์ก็ลุกขึ้น

จากเตียง เธอเดินไปที่ด้านหน้าและเปิดออก หยิบชุดปลอด เชื้อสีขาวสองตัวออกมา ตัวเธอเองก็สวมใส่ไปหนึ่งชุด อีกมือ หนึ่งก็ชี้ไปที่ประตูอีกบาน ข้างในมีคนที่อาการหนักอยู่ ต้องใส่ ชุดปลอดเชื้อถึงจะสามารถเข้าไปได้

นัชชาสังเกตเห็นเพียง ตอนแรกเห็นว่ามันเป็นเพียงห้อง อีกห้องหนึ่ง ไม่ได้คาดคิดว่ามันจะเชื่อมต่อกับห้องผู้ป่วยห้อง อื่น

เธอเอื้อมมือออกไปหยิบชุดปลอดเชื้อมา ถอดเสื้อโค้ท และเปลี่ยนใส่ชุดนั้นเข้าไป ทั้งสองคนไม่พูดจา หัวใจตื่นตัว เต็มไปด้วยความระมัดระวัง อากาศที่เหลืออยู่ภายในชุดปลอด เชื้อ ทำให้ผ้ากันจนเกิดเสียง

หลังจากห่อตัวเองอย่างมิดชิดแล้ว นัชชาก็ยึดตัวตรงขึ้น มา “ไปกัน”

เธอรู้สึกว่าท่าทีของทีนาร์ดแปลกๆ แต่ว่าแปลกตรงไหน เธอก็ไม่สามารถบอกได้ ตั้งแต่เข้าประตูมาจนถึงตอนนี้ ความ จริงแล้วก็ยังไม่ได้เกิดเรื่องอะไร

ทนา พยายามปกปิดรอยยิ้มลับๆของเธอเอาไว้ เมื่อเดิน ไปถึงแผงกั้นเธอก็ยื่นมือดันออกไป สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าแตก ต่างไปอย่างสิ้นเชิง
ยังคงเป็นห้องผู้ป่วยอีกห้องหนึ่ง พื้นที่มีขนาดเล็กกว่าห้อง ของทีนาร์เล็กน้อย แต่เครื่องไม้เครื่องมือกับไม่น้อย มีเครื่อง ขนาดใหญ่สีเงินทั้งสองข้างของเตียง ท่อส่วนบนเชื่อมต่อกับ ร่างกายของคนบนเตียง ท่อส่วนล่างเชื่อมต่อกับเตียงของโรง พยาบาล ของเหลวถูกส่งไปตามท่ออย่างต่อเนื่อง หากไม่เห็น จังหวะการเต้นของหัวใจในจอแสดงผลด้านข้าง เธอกลับคิดว่า บุคคลนี้ตายไปแล้ว

“ติ๊ด ติ๊ด”

เงียบอย่างน่าประหลาดใจ เธอได้ยินแต่เสียงของอุปกรณ์ การแพทย์เท่านั้น

เท้าของนัชชาเซเล็กน้อย เธอรู้สึกว่าชุดปลอดเชื้อค่อนข้าง แน่นกระชับแขนทั้งสองข้าง แต่ทีนาร์ก็ไม่แยแสสนใจ ทุกอย่าง ดูเป็นเรื่องธรรมดา “นี่คือยายของฉัน ยายโดยสายเลือด

เพียงไม่กี่คำนั้นทำลายความสงบนิ่งในใจของนัชชาลง เธอรู้สึกแปลกใจมาก “ว่าไงนะ

“คุณคงไม่รู้สินะ ว่าถึงพ่อแม่ฉันจะถึงแก่กรรม แต่ยาย ของฉันก็ยังมีชีวิตอยู่ เพียงแต่ว่า— ” เธอมองไปยังร่างที่อยู่ บนเตียงผู้ป่วย “สภาพแย่มาก สมองตายมาแล้วหลายปี อยู่ เหมือนผัก ไม่มีการตอบสนองใดๆ ไม่มีสติรับรู้ อาศัยเพียง เครื่องช่วยหายใจเพื่อซื้อลมหายใจไว้เท่านั้น

ดวงตาของนัชชารู้สึกต่อต้านเป็นเวลานานกว่าที่จะตัดสิน ใจมองลงไปที่ใบหน้าบนหมอนสีขาว สีหน้าสงบนิ่งแต่ซีดขาวด้วยอาการป่วย ประสาทสัมผัสทั้งห้านั้นไม่รับรู้เนื่องจาก อาการป่วยและความชรา ยิ่งไปกว่านั้นร่างกายที่อยู่ใต้ผ้าห่ม นั้น ถึงแม้จะไม่เห็นด้วยตาโดยตรง แต่เธอก็ไม่สามารถ จินตนาการออกได้ว่าจะผอมบางถึงเพียงใด

และคนคนนี้ก็คือ คุณยายของทีนาร์

นัชชารู้สึกลำคอของตัวเองเหือดแห้งขึ้นมา เธอละสายตา ออกมาไม่อยากมองต่อไป เธอบอกฉันเรื่องพวกนี้ทำไม

“คุณไม่เข้าใจหรือไง” ทีนาร์เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย หัน ร่างกายด้านข้างไปทางนัชชา “หล่อนเป็นเหตุผลที่ทำให้ฉันยัง อยู่ในประเทศ อีกเหตุผลหนึ่งก็เพราะร่างกายของฉันยังไม่ ฟื้นฟูเต็มที่ แต่อีกทางหนึ่งฉันก็อับอาย ก่อนหน้านี้ฉันได้พูดกับ เขาไว้แล้ว ว่าจะอยู่เป็นเพื่อนหล่อนอีกสักพัก เขาก็ตอบตกลง

นัชชาตกตะลึง “นี่คือวิธีใหม่ที่คุณจะใช้มัดเขาเอาไว้

“ฉันไม่เลวพอที่จะใช้ญาติสนิทของตัวเองหรอกนะ” ทีนาร์ ถอนหายใจแล้วพูด สำหรับเธอโฮจิรัตน์ก็เหมือนกับคนที่ตาย แล้ว “ฉันแค่หวังว่าคุณจะรู้เรื่องนี้

ความจริงแล้ว ระหว่างทางที่เดินมานัชชาก็คิดถึงคำพูด ของที่นาร์ แต่ว่าคาดไม่ถึงว่าในห้องผู้ป่วยหนักจะเจอกับหญิง ชราอีกท่านหนึ่ง

เมื่อเธอกวาดสายตามองไปรอบๆวอร์ด ก็สังเกตเห็นว่าที่ นี่ไม่ใช่ห้องพักผู้ป่วยทั่วไป เนื่องจากอุปกรณ์การแพทย์ทั้งหมดเหมือนกับถูกเคลื่อนย้ายมา น่าจะเป็นการจัดฉาดหลังจากที่พูด คุยกับเธอเสร็จ

เมื่อเธอคิดถึงสิ่งที่เขาต้องแบกรับเอาไว้ตลอดระยะเวลาที่ ผ่านมานี้ ในใจเธอก็รู้สึกหนักอึ้ง

เขาทุ่มเทอย่างยากลำบากเพื่อหล่อน แต่ยังไงก็ไม่ สามารถเปลี่ยนความร้ายกาจของทีนาร์ได้ ผู้หญิงคนนี้มี สันดานเห็นแก่ตัว สนใจแต่ตัวเองเท่านั้น ไม่ได้สนใจสิ่งที่เขา ต้องแบกรับ

ถ้าไม่ได้รับการเอาใจใส่จากชายคนนี้แล้ว ยังไงเธอก็ไม่มี ทางยอมแพ้

ทันใดนั้นนัชชาก็รู้สึกว่าทนไม่ได้ บรรกาศตรงนี้ช่างน่า อึดอัดทำให้คนรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง “นี่เป็นเรื่องของคุณ ไม่ จําเป็นต้องมาบอกฉัน

พูดจบ เธอก็หันตัวกลับเตรียมตัวที่จะเดินออกไปข้างนอก ทันใดนั้นสองหูเธอก็ได้ยินเสียงดัง “ติ๊ด ติ๊ด

ด้วยสัญชาตญาณนัชชาหยุดฝีเท้าและหันกลับไปดู เธอ เห็นว่าหนึ่งในเครื่องมือมีไฟสีแดงปรากฏขึ้น เธอใจหายแว๊บ “เกิดอะไรขึ้น”

ทีนาร์ยังคงมีสีหน้าจริงจัง “อาจจะเป็นเพราะระบบตรวจ พบว่าสัญญาณชีพไม่คงที่

เธอพูดพลางรีบรนถอยออกมาสองก้าว “แล้วขวดยาในชุดปลอดเชื้อของฉันล่ะ

นัชชาเลิกคิ้ว เตรียมตัวที่จะออกไปเพื่อเรียกหมอ ปลาย นิ้วเธอที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อก็สัมผัสถูกของแข็งอย่างหนึ่งเข้า เธอรีบกล่าว “อยู่ที่ฉันนี่

ทีนาร์ไม่รอช้ารีบกล่าวต่อว่า “เธอรีบเอาไซริ้งฉีดยาแก้อับ เสบที่อยู่ในขวดยาป้อนให้หล่อนเร็ว ฉันจะไปตามหมอมา ต้อง

รีบแล้ว!” ออกไปไกลแล้ว

“ที” นัชชายังไม่ทันได้เรียกชื่อเธอ หลังเธอก็วิ่งห่าง

เหลือเพียงเธอคนเดียวในวอร์ดคนไข้อันหนาวเหน็บ นัช ชาหยิบขวดยาในกระเป๋าเสื้อเธอออกมา ของเหลวนั้นสีเหลือง เหมือนยาแก้อักเสบทั่วไป ดูแล้วไม่น่าเป็นอันตราย

เครื่องดนตรียังคงดังอยู่ เหมือนกับกำลังเดินตามรอยเท้า ของสิ่งมีชีวิต ราวกับว่าอีกวินาทีต่อจากนี้บุคคลนี้จะดับสูญไป

ไม่มีช่วงเวลาให้เธอได้คิด ถึงแม้ว่าเธอจะเกลียดทีนาร์ เธอก็ทำไม่ลงที่จะยืนดูอยู่เฉยๆ ยิ่งไปกว่านั้นคนที่นอนอยู่ก็

เป็นยายของหล่อนเอง หล่อนคงไม่คิดฆ่าญาติคนเดียวที่เหลือ ของตัวเองหรอก

ด้วยความคิดดังกล่าว ในที่สุดนัชชาก็เดินมาถึงข้างเตียง และทำตามที่ทีนาร์บอกหลังจากทำความสะอาดไซริ้งเสร็จแล้ว ก็สูบน้ำยาในขวดเข้าไป จากนั้นก็ค่อยหยอดน้ำยาในขวดลงไป

ของเหลว ในหลอดโปร่ง ในนิดหน่อย ภายในเวลาไม่กี่ วินาที เครื่องดนตรีก็หยุดส่งเสียง เช่นเดียวกับลมหายใจของ หล่อน จอแสดงผลด้านข้างกระพริบในทันที

ความดันโลหิต อัตราการเต้นของหัวใจ ทุกอย่างลดลง อย่างรวดเร็ว ลดลงกระทั่งถึงขีดอันตราย……

“เป็น เป็นไปได้อย่างไร…

เมื่อนัชชาตื่นตระหนก ประตูที่ด้านหลังก็ถูกผลักออก ใน เวลานี้นอกจากที่นาร์ ยังมีพยาบาลสองคนและหมอสวมชุดกา วน์สีขาว

หมอท่านนั้นแทบจะบินเข้าไป เขาเปิดเปลือกตาของโฮจิ รัตน์และสังเกตการขยายของรูม่านตา และดูผลที่เครื่องดนตรี ทางด้านข้าง ทันใดนั้นสายตาเขาก็เหลือบไปเห็นไซริ้งที่อยู่บน จึงรีบถามเธอ “คุณทำอะไรลงไป

“ฉัน ฉันไม่ได้ทำอะไร ในช่วงเวลานั้นนัชชาทำอะไรไม่ ถูก เธอมองไปที่ทีนาร์หวังว่าหล่อนจะพูดอะไรออกมาบ้าง หลัง จากที่ดวงตาทั้งสี่ประสานกัน เธอก็รู้ ทุกอย่างสายเกินไปแล้ว

เพราะเธอเห็นรอยยิ้มในดวงตาของทีนาร์อย่างชัดเจน หล่อน ต้องการใช้เธอฆ่าโฮจิรัตน์

อุณหภูมิในร่างกายของนัชชาถูกลบออกไปอย่างรวดเร็ว การตกลงไปในนรกนั้นหนาวเย็นมาก